HOW WAS YOUR WEEK?

• Δευτέρα, και κουρασμένη, ταλαιπωρημένη και ψιλοάρρωστη ξεκίνησα για το γραφείο με τον συνοδοιπόρο.
• Και το δίλημμα ήταν να κάνω το interval training το μεσημέρι ή όχι;
• Αισθανόμουν όμως καλύτερα οπότε το έκανα, και το ευχαριστήθηκα.
• Έφτιαξα μετά και την κλασική μου, αγαπημένη σαλάτα οπότε μια χαρά.
• Το απόγευμα βέβαια άρχισε να πέφτει πάλι το σύστημα με μπούκωμα και γενική κόπωση αλλά οκ.
• Παραλαβή του μικρού, γρήγορο σούπερ μάρκετ, μαγειρικές....
• Πήρε και βαθμούς για το Α' εξάμηνο ο Στεφανάκος και τα πήγε πολύ καλά.
• Τα μαθήματα αυτής της χρονιάς είναι Γαλλικά, Μαθηματικά, Γερμανικά, Μουσική, Περιβάλλον (που περιλαμβάνει και γεωγραφία, επιστήμες κτλ.), Εικαστικές Τέχνες, Χειρωνακτικές Δραστηριότητες (που φέτος είναι και η ραπτοκοπτική) και η Γυμναστική.
• Νωρίς ξάπλωσα το βράδυ, παρέα με τις βιταμίνες μου, και ευτυχώς κοιμήθηκα καλά και ξύπνησα ανανεωμένη.
• Τρίτη λοιπόν, και γραφείο, με περισσότερο κόσμο.
• Το μεσημέρι έκανα το back to back και αντί για yoga (που πάω συνήθως για να ξεπιαστώ από το interval της Δευτέρας) πήγα body pump.
• Παραλαβή στην επιστροφή του Στεφανάκου και σπίτι.
• Και με συγκίνησε με τις ιστορίες από την ημέρα του.
• Έκλαιγε λέει ένας φίλος του και τελικά του εκμυστηρεύτηκε ότι του λείπει ο μπαμπάς του! Ταξιδεύει για την δουλειά του και έχει να τον δει 7 μήνες....
• Στη συζήτηση μπήκε και ένας έτερος συμμαθητής και με το που άκουσε την ιστορία, έβαλε και αυτός τα κλάμματα γιατί οι δικοί του γονείς είναι divorcé (όπως μου το είπε ο Στέφανος) και η κατάσταση είναι compliqué με αποτέλεσμα ο μικρός να έχει να δει τον μπαμπά του 18 μήνες. 
• Πω πω..... σπάραξε η καρδιά μου ακούγοντάς τον.
• Πόσο στενάχωρο ένα παιδάκι να μετρά τους μήνες που έχει να δει τον πατέρα του.
• Και τους 2 συγκεκριμένους μπαμπάδες τους ξέρω. Μπορεί να μην ξέρω τα ονόματά τους αλλά τον πρώτο, που λείπει λόγω δουλειάς, τον θυμάμαι, και δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι πλέον λείπει τόσο πολύ, και την μαμά του την βλέπω πολύ συχνά στο σχολείο, και τον δεύτερο, μου είχε κάνει εντύπωση όταν έπαψα να τον βλέπω γιατί ήταν ένας συμπαθέστατος, πανύψηλος κύριος, που πάντα χαμογελούσε και μιλούσε για την πατρίδα του στην Αφρική (στην οποία μάλλον επέστρεψε).
• Ουφ..... 
• Το βράδυ έφτιαξε ο Στεφανάκος και μία κάρτα την οποία φωτογραφίσαμε ώστε να την δείξουν στην Ζέττα για τα γενέθλιά της.
• Και χωρίς να του πω κάτι, επέλεξε να ζωγραφίσει την Ζέττα ως Super Mario, που πηδάει πάνω από τον "εχθρό" και κερδίζει την πίστα, γεμάτη καρδούλες και ένα Love You.
• Μιλήσαμε και με το Αρτεμάκι το οποίο είχει πάρει και αυτό βαθμούς και ετοιμαζόταν για τα αυριανά γενέθλια της μαμάς της.
• Ο συνοδοιπόρος το βράδυ στο μπάσκετ του, εμείς στα μπάνια μας, λίγο Master Chef, λίγες συζητήσεις, και ύπνος.
• Τετάρτη, και τα γενέθλια της αδελφής μου.
• Και όλη η ημέρα ήταν φορτισμένη συναισθηματικά....
• Λίγο της μίλησα, της είχαν κάνει "πάρτυ" - έκπληξη οι νοσηλευτές και γιατροί, το απόγευμα είχαν πάει η οικογένεια και κάποιοι φίλοι, έφαγε τούρτα και φάνηκε χαρούμενη.
• Πόση ευγνωμοσύνη και πόσο διαφορετικά (και σπουδαία) αυτά τα γενέθλιά της.
• Όλη μέρα είχε έναν τόσο όμορφο και λαμπερό ήλιο! Βάλσαμο.
• Δουλειά από το σπίτι, και για τους δυο.
• Πέμπτη, και γραφείο για τον συνοδοιπόρο όπου συνάντησε και έναν παλιό του διευθυντή ο οποίος έχει πλέον επιστρέψει στη Γερμανία.
• Σπίτι εγώ, παραλαβή του μικρού για το ποδόσφαιρο και επιστροφή σπίτι ώστε να ετοιμαστώ.
• Τον παρέλαβε ο συνοδοιπόρος επιστρέφοντας από το γραφείο και εγώ παρέλαβα τη φίλη Hasti και στις 19.00 είμασταν στο εστιατόριο NAU.
• Είχαμε κανονίσει κοριτσίστικο δείπνο μιας και η φίλη Ruta ήταν στη Λωζάνη αυτές τις ημέρες για κάτι επαγγελματικές συναντήσεις. Τέσσερις λοιπόν συναδέλφισσες (ήρθε και η Diana) τσιμπήσαμε (δύσκολη υπόθεση για χορτοφάγους....), ήπιαμε τα κρασιά μας και τα είπαμε.
• Παρασκευή, μάθημα γαλλικών, δουλειά από το σπίτι αλλά χωρίς μάθημα τέννις το απόγευμα για εμάς (καθώς δεν βρήκαμε γήπεδο).
• Έτσι, τον παρέλαβα εγώ τον Στέφανο από το σχολείο, τον άφησα στο τέννις για το μάθημά του και κάθισα στη γωνίτσα μου να συνεχίσω το βιβλίο μου.
• Επιστροφή σπίτι για να φάμε τα sushi που είχα παραγγείλει και ύπνος.
• Σάββατο, και γυμναστική δεν πήγα γιατί αισθανόμουν κάπως.
• Σπίτι λοιπόν οικογενειακώς, ποτίσματα, συμμαζέματα, μαθήματα του μικρού και αναχώρηση όλοι μαζί για το ελληνικό σχολείο.
• Τον κοριτσίστικο καφέ δεν τον έχασα όμως, έτσι τα είπαμε με τα κορίτσια, κουρεύτηκε ο συνοδοιπόρος, κάναμε μια βόλτα στο κέντρο και παραλάβαμε τα μικρά.
• Επόμενη στάση, η αγαπημένη Brasserie Montbenon για μεσημεριανό με τον Γρηγόρη, την Σοφία (που είναι φέτος και η δασκάλα του Στέφανου στο ελληνικό σχολείο), την Ηρώ.... 
• Φάγαμε ωραία (όπως πάντα), τα μικρά πηγαινοερχόντουσαν στη διπλανή παιδική χαρά, μας είπαν τα παιδιά τις εντυπώσεις τους από το ταξίδι του μέλιτος στην Ασία, ανταλλάξαμε νέα και αργά το απόγευμα επιστρέψαμε σπίτι.
• Τζάκι, μπάνια, χαλάρωση και οικογενειακή ταινία Αρχηγός από Κούνια.
• Κυριακή, με ωραίο ήλιο και ήσυχο πρωινό, σπίτι.
• Η τελευταία αναβάθμιση του λογισμικού του MACη έφερε και ένα νέο app, το Image Playground. Έχει τόση πλάκα! Με βάση μια κοντική φωτογραφία προσώπου, σου δημιουργεί μέσω AI avatar το οποίο μπορείς να προσαρμόσεις (τι να φοράει, τι να κρατάει, πού να βρίσκεται).
• Έτσι, το πρωί παίζαμε με τον Στεφανάκο και φτιάξαμε όλους εμάς αλλά και τα ξαδέλφια του και κάποιους φίλους.
• Το μεσημέρι είχαμε κλείσει να εορτάσουμε την επέτειο. Ποια επέτειο; Την επέτειο 10 χρόνων φιλίας με την Έλενα και τον Γιάννη!
• Για αυτό και επιστρέψαμε στον τόπο του εγκλήματος, το Neuchâtel. Εκεί που ένα κρύο Σάββατο του Γενάρη, μια κοπελίτσα μάς πλησίασε στην λαϊκή για να μας ρωτήσει αν είμαστε Έλληνες.
• Φάγαμε στο Pinte de Pierre-à-Bot (στο οποίο είχαμε να πάμε χρόοοονια) και το οποίο είναι ιδανικό για οικογένειες καθώς είναι μες στη φύση, με παιδική χαρά στο δάσος.
• Τα αγόρια μπαινόβγαιναν (μέχρι και τέρματα είχε στο αχανές πράσινο οπότε καταλαβαίνετε ενθουσιασμό!), εμείς είπαμε τα νέα μας, φάγαμε, ήπιαμε το κρασί μας, θυμηθήκαμε τα παλιά, κάναμε σχέδια για το μέλλον και βγήκαμε και εμείς να απολαύσουμε ήλιο και φύση.
• Από εκεί, συνεχίσαμε στο κέντρο του Neuchâtel, κάναμε βόλτες με τα πατίνια δίπλα στη λίμνη, περπατήσαμε στις παλιές μας γειτονιές, καθίσαμε σε μια κρεπερί για να πάρουν τα μικρά γλυκό που τους είχαμε υποσχεθεί, και νωρίς το βραδάκι ξεκινήσαμε για πίσω.
• Κάναμε όμως μια στάση με το αυτοκίνητο στο παλιό μας σπίτι γιατί ρωτούσε ο Στεφανάκος.
• Το έχει πολύ στην καρδιά του το Neuchâtel.. Μας είπε ότι είναι η αγαπημένη του, Ελβετική πόλη.
• Μπάνια, ξεκούραση, τηλεθέαση ποδοσφαίρου για τα αγόρια, γράψιμο για εμένα, και ύπνο.

Καλή εβδομάδα!

ανδριάνα