HOW WAS YOUR WEEK?

• Δευτέρα, και αφού αφήσαμε τον Στεφανάκο στο σχολείο, αντί για γραφείο, πήραμε το δρόμο προς την Παθολόγο μας.
• Ο ετήσιος αιματολογικός (και όχι μόνο) έλεγχος.
• Για αρκετή ώρα τα είπαμε, κάναμε μια αναδρομή στα ιατρικά γεγονότα της χρονιάς που πέρασε, των νέων συνηθειών μας, της ρουτίνας μας, συμφωνήσαμε τι θα ελέγξουμε, δώσαμε αίμα (εμένα χρειάστηκε να με τρυπήσουν 3 φορές μέχρι να τα καταφέρουν), κλείσαμε ραντεβού σε 2 εβδομάδες ώστε να δούμε τα αποτελέσματα, και πήγαμε γραφείο.
• Αρκετά γεμάτη η ημέρα, με το κλασικό (εξουθενωτικό) interval training το μεσημέρι, και πέραν των επαγγελματικών συναντήσεων είχα και μία σε πιο προσωπικό επίπεδο με έναν συνεργάτη μου από την Τσεχία που μεταφέρθηκε στην Λωζάνη για ένα χρόνο οπότε προσπάθησα να τον κατατοπίσω λίγο.
• Με αυτά και με εκείνα, δεν έφαγα το μεσημέρι οπότε επιστρέψαμε σπίτι και πεινούσα σαν λύκος.
• Φτιάξαμε σαλάτα και μακαρόνια με κόκκινη σάλτσα, συζητήσαμε οι τρεις μας, μπάνια, επανάληψη των ρημάτων γιατί είχε τεστ ο Στέφανος, και ξεκούραση.
• Μιλήσαμε και με την μαμά μου να της ευχηθούμε για τα γενέθλιά της.
• Τρίτη, και το πρόγραμμα ήρθε λίγο πάνω - κάτω, ειδικά του συνοδοιπόρου.
• Έφυγε νωρίς - νωρίς για ένα σκανάρισμα που του έκλεισε η παθολόγος, μετά έφυγα εγώ για το γραφείο αφού άφησα τον μικρό στο σχολείο, επιστρέφοντας από την κλινική πήγε ο συνοδοιπόρος στο κοντινό μας γκαράζ για να μπαλώσουν μια μικροσκοπική τρύπα στο λάστιχο του αυτοκινήτου που εντοπίσαμε την Κυριακή, περίμενε να πιούν τον καφέ τους πρώτα (όπως του είπαν χαμογελώντας) και μετά να αναλάβουν την επισκευή, και εγώ συνέχισα με γεμάτη μέρα στο γραφείο.
• Το μεσημέρι έκανα μια γιόγκα που πολύ βοήθησε στο πιάσιμο της Δευτέρας, παρέλαβα τον μικρό και επιστρέψαμε.
• Ο μικρός ήρθε όλος περηφάνεια να μου δείξει έναν brawler που είχε ζωγραφίσει απλά κοιτώντας την εικόνα του.
• "Μαμά, τελικά είμαι καλός!".
• Και αφού φάγαμε, βρήκε ακόμη έναν στον υπολογιστή, πήρε χαρτί και άρχισε να τον σχεδιάζει. Και η αλήθεια είναι ότι τον έκανε πολύ πιστό! Πολύ καλύτερο απ' ότι θα τον κατάφερνα εγώ.
• Αναχώρηση του συνοδοιπόρου για το μπάσκετ του και μπάνια για εμάς.
• Και ενώ ο μικρός ήταν στο ντους, μου έκανε ερωτήσεις σχετικά με τους παλιούς μου φίλους, από το σχολείο μέχρι σήμερα, και ποιοι είναι οι καλύτεροί μου φίλοι.
• Έκανε και εκείνος την δική του πεντάδα, μία εντός σχολείου και μία εκτός, και βεβαίως έβαλε και τα ξαδέλφια του και ήθελε να βάλει και εμάς, τους γονείς του.
• Με πήρε και η μητέρα μου με εκπληκτικά νέα! Μετά από χρόνια ταλαιπωρίας με ένα αυτοάνοσο που έχει χτυπήσει τα νεφρά της, και μετά από όλο αυτό το διάστημα με πολύ βαριά φάρμακα, ήρθε η ημέρα που μετά από σταδιακή μείωση, οι γιατροί τής ανακοίνωσαν ότι μπορεί να τα σταματήσει εντελώς!
• Πόσες παρενέργειες, πόση προσοχή, πόσες εξετάσεις, πόση απελπισία... αλλά και πόση υπομονή, και συνεργασία, και πίστη στους γιατρούς. Μια νέα εποχή ξεκινά!
• Πόσο τα χρειαζόμασταν αυτά τα καλά νέα σαν οικογένεια! Το καλύτερο δώρο και για τα γενέθλιά της!
• Παράλληλα, η ανιψιά μου έφυγε για Βρυξέλλες με το σχολείο της, και γενική εκδρομή στο Βέλγιο και την Ολλανδία.
• Η άλλη ανιψιά μου, ίδια ηλικία, έφυγε και εκείνη ταξίδι για την Ολλανδία με το MUN.
• Τι ωραία! Να ανοίγει λίγο το μάτι τους και να φεύγουν λίγο από την ελληνική πραγματικότητα ώστε να έχουν να συγκρίνουν, να εμπνευστούν, να αναλογιστούν.
• Τετάρτη, δουλειά από το σπίτι για εμένα, από το γραφείο για τον συνοδοιπόρο.
• Το πρωί κατέφτασε -επιτέλους- και ο νέος μας καναπές από το Bolia!
• Είχαμε μείνει έναν μήνα με μόνον έναν καναπέ καθώς είχαν μετακινήσει την παράδοση στον Φεβρουάριο.
• Τέλος καλό - όλα καλά!
• Είναι όμορφος, σύγχρονος, minimal, ευρύχωρος και αναπαυτικός.
• Το βραδάκι λοιπόν, αφού φάγαμε, συζητήσαμε, κάναμε τα μπάνια μας, ξαπλώσαμε με τον Στεφανάκο να τον δοκιμάσουμε.
• Πέμπτη, και πάλι γραφείο για τον συνοδοιπόρο γιατί είχαν το Town Hall το ευρύτερου τμήματός του.
• Σπίτι εγώ με αρκετή δουλειά και δουλειές.
• Το απόγευμα έψησα ένα κέικ να το πάρουμε μαζί, πότισα τα φυτά, έβαλα πλυντήρια.....
• Ο συνοδοιπόρος πήγε τον Στεφανάκο στο ποδόσφαιρο και επέστρεψαν για να φάμε κινέζικο ρύζι που είχα φτιάξει.
• Είναι από τα φαγητά που βοηθούν όταν είναι να φύγεις και θες να αδειάσεις το ψυγείο... Έβαλα λοιπόν λίγο καλαμπόκι που είχαμε, λίγο μπρόκολο, έκανα ομελέτα τα αβγά, κάτι γαρίδες για τα αγόρια, μούρλια έγινε!
• Τελείωσα και το βιβλίο μου, το Little Fires Everywhere το οποίο ήταν πρόταση της φίλης Κατερίνας. Ενδεικτικό του πόσο το απήλαυσα είναι ο χρόνος στον οποίο το τελείωσα. Όμορφες, αληθινές, πολύπλοκες, συγκινητικές, στενάχωρες κάποιες φορές ιστορίες γύρω από γυναίκες, με επίκεντρο την μητρότητα.
• Παρασκευή! Και θυμόμουν προ - κόβιντ που λέγαμε no meetings on Fridays ώστε να έχουμε λίγο χρόνο να κάνουμε την επαγγελματική ανασκόπηση της εβδομάδας, να ετοιμάσουμε την επόμενη, να βρούμε χρόνο να διαβάσουμε κανονικά (και όχι διαγώνια) τις παρουσιάσεις και τα emails.... Πάνε αυτές οι εποχές!
• Στις 11.00 ξεκινούσα ήδη το 3ο μου meeting. 
• Είχε όμως έναν τόσο όμορφο ήλιο! Βάλσαμο μετά από μια βροχερή εβδομάδα.
• Το απόγευμα πήγε ο συνοδοιπόρος τον μικρό στο τέννις και εγώ έκανα τα μπάνια μου και ξεκίνησα τα πακεταρίσματα.
• Χειρότερο πακετάρισμα από αυτό για το σκι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!
• Όλα είναι ογκώδη, βαριά, πολλά! Άλλα παπούτσια, άλλα παντελόνια, ισοθερμικά.... και βάλε μετά και τον πραγματικό εξοπλισμό με πέδιλα, μπότες.
• Τα λέω και παραπονιέμαι στους φίλους Ελβετούς (που το έχουν στο αίμα τους) και γελάνε! Διακοπές στη θάλασσα vs διακοπές για σκι! Μέρα με τη νύχτα.
• Το βραδάκι επέστρεψαν τα αγόρια αγκαλιά με κάτι πίτσες, φάγαμε, και συνεχίσαμε τις ετοιμασίες.
• Ο συνοδοιπόρος φόρτωσε το αυτοκίνητο ήδη με τα μεγάλα και βαριά, και ολοκληρώσαμε τις βαλίτσες.
• Σάββατο, και μετά τα πρωινά, πακετάραμε τα τελευταία και 09.30 ξεκινήσαμε για Meribel, στο διάσημο 3 vallées, το μεγαλύτερο χιονοδρομικό κέντρο του κόσμου.
• Εύκολη και γρήγορη διαδρομή μέχρι το Annency όπου κάναμε στάση και οι 3 οικογένειες για σούπερ μάρκετ.
• Εντάξει.... δύο καρότσια μέχρι πάνω! Δέκα άτομα για μία εβδομάδα, ε, τις προμήθειές μας τις χρειαζόμασταν.
• Με τα αυτοκίνητα γεμάτα μέχρι εκεί που δεν έπαιρνε, ξεκινήσαμε για το τελευταίο κομμάτι της διαδρομής και θεωρητικά το πιο σύντομο.
• Όπως όμως αναμενόταν, όλος ο κόσμος (από τους Λωζανιώτες μέχρι τους Γάλλους και τους Άγγλους που όλοι έχουμε κοινές ημερομηνίες school break) είχε την ίδια ιδέα. Έτσι, μια διαδρομή περίπου μιας ώρας, μας πήρε περίπου τρεις.
• Δεν πτοηθήκαμε όμως και απόγευμα φτάσαμε στο chalet που είχαμε κλείσει και αρχίσαμε το ξεφόρτωμα των αυτοκινήτων και την τακτοποίηση.
• Το chalet παλιό, του 19ου αιώνα, ανακαινισμένο, σε 4 ορόφους.
• Τα τέσσερα μικρά ενθουσιάστηκαν με το δωμάτιο με τις κουκέτες, οι ενήλικες μοιραστήκαμε στα υπόλοιπα και ξεκινήσαμε τις μαγειρικές.
• Ήσυχα, όμορφα, με team work πέρασε το βράδυ, με συζητήσεις, συμμαζέματα, μπάνια, προγράμματα....
• Ο ύπνος πήγε έτσι και έτσι καθώς τα μικρά από τον ενθουσιασμό τους σηκώθηκαν από τις 06.00 αλλά οκ. Και εγώ το ίδιο θα έκανα στη θέση τους.
• Πρωινά και ετοιμασίες για το βουνό.
• Δυστυχώς, η μικρή Έλενα ξύπνησε με δέκατα και λαιμό οπότε η μία οικογένεια έμεινε πίσω. 
• Εμείς, βάλαμε τα ισοθερμικά μας, φορέσαμε τις στολές, πήραμε τα πέδιλα επ' ώμου και ξεκινήσαμε το περπάτημα, 15-20 λεπτά, μέχρι το τελεφερίκ.
• Ήδη, το πρώτο κομμάτι της γυμναστικής το κάναμε. Και ήταν και ανηφόρα.
• Σε ακόμα 20 λεπτά είμασταν στο κέντρο του Meribel, με εκπληκτικό ήλιο, και πολύ κόσμο.
• Οι 3 μας επικεντρωθήκαμε στις μπλε και πράσινες πίστες οι οποίες ήταν απλά εντυπωσιακές! Απόλαυση! Με τόσο κόσμο και όμως δεν ένιωθες κανέναν συνωστισμό. Ήταν τόσο φαρδιές και τόσο μακριές..... Να κατεβαίνεις σερί για πάνω από μία ώρα.
• Κάποια σημεία ήταν λίγο απαιτητικά για τον Στέφανο αλλά σε γενικές γραμμές τα πήγε μια χαρά.
• Εγώ κάθισα με τον Στεφανάκο και τη φίλη Τίνα στις ξαπλώστρες μετά, να ρουφήξουμε ήλιο, ενώ ο συνοδοιπόρος επέλεξε ένα άλλο τελεφερίκ για να δει μια διαφορετική, εξίσου εντυπωσιακή πλευρά του βουνού.
• Είχαμε φτιάξει και σαντουιτσάκια, πήραμε και τους καφέδες μας, απολαύσαμε ήλιο και ζέστη και θέα.
• Κατά τις 15.00 πήραμε το τελεφερίκ προς τα πίσω και το σπίτι όπου συναντήσαμε ξανά τους φίλους. 
• Μας είχαν μαγειρέψει κιόλας (μας καλομαθαίνουν!), φάγαμε, κάναμε τα μπάνια μας, τα μικρά έπαιζαν, εμείς τα λέγαμε και με αυτά και με εκείνα, φτάσαμε στο βράδυ.
• Και επίσημα ξεκίνησε η πρώτη μας ever ski week, και ανυπομονώ για την ανακάλυψη του βουνού ενώ ο Στέφανος θα είναι το πρωί στα μαθήματα σκι.
• Και να σας πω την αλήθεια, με όλα όσα έχουν συμβεί, ούτε το καλοκαίρι ούτε τα Χριστούγεννα νιώσαμε διακοπές. Οπότε αυτήν την εβδομάδα εύχομαι να ξεφύγει λίγο το μυαλό, να απολαύσω φύση και άθληση και τους φίλους.

Καλή εβδομάδα!

ανδριάνα