HOW WAS YOUR WEEK?

• Δευτέρα, και η εβδομάδα ξεκίνησε ήρεμα, σπίτι.
• Ήρθαν οι γονείς μου, ο Στεφανάκος έπαιξε με τον παππού του από πινγκ - πονγκ (κανονικό) μέχρι bowling (online), εγώ έκανα beauté με τη βοήθεια της μαμάς μου, και το μεσημέρι πήγαμε από το πατρικό μου για να φάμε παρέα (μακαρόνια με κιμά που είχε παραγγείλει ο Στέφανος).
• Παράλληλα, ο συνοδοιπόρος ήταν για καφέ με τον γαμπρό του (τον άντρα της αδελφής μου δηλαδή) και μετά ήρθαν και εκείνοι να φάμε παρέα.
• Το απόγευμα κατηφόρισα εγώ προς τον Βύρωνα και το αγαπημένο KK Jewelry Lab ώστε να δω την φίλη μου Κατερίνα, την μαμά της, να παραλάβω και κάτι κοσμήματα που είχα αφήσει για μεταποίηση, παρέα με το καθιερωμένο γούρι της χρονιάς.
• Δυο ωρίτσες πέρασαν νεράκι, με ιστορίες & αγάπη.
• Το βραδάκι, πήγαμε από το σπίτι της αδελφής μου (ουφ.... το σπίτι της αδελφής μου από το οποίο απουσιάζει πάνω από 5 μήνες πλέον) για να δούμε και την Αρτεμούλα (η οποία είχε σχολείο το πρωί και εορταστικό beauté το απόγευμα).
• Παραγγείλαμε πίτσες, παίξαμε, είπαμε τα νέα μας και παρακολουθήσαμε την ταινία That Christmas. Συμπαθητική, με πολύ όμορφα γραφικά, αλλά όχι κάτι πολύ σπουδαίο.
• Τρίτη, και παραμονή Χριστουγέννων.
• Η ημέρα ξεκίνησε με τα κάλαντα από τα παιδιά των φίλων μας (οι μικρές Αγιο-Βασιλίτσες της Κατερίνας και η παρέα με τα ξαδελφάκια της Μαριάννας).
• Εγώ συνέχισα με πρωινή επίσκεψη στην πλατεία της Βούλας για μανικιούρ.
• Δίπλα μου κάθισε μια γλυκύτατη, τόσο σικ και όμορφη κυρία, πρέπει να ήταν γύρω στα 80.
• Μου θύμισε την γιαγιά μου.
• Με το μαλλί της φτιαγμένο, ελαφρύ μακιγιάζ, τα κοσμήματά της, ένα όμορφο πράσινο λεπτό μάλλινο, ευγενική, διακριτική.
• Το μανικιούρ ήταν δώρο - έκπληξη από τις φίλες της γιατί ήταν τα γενέθλιά της!
• Και έλαμπε ολόκληρη από την χαρά της.
• Πόσο την θαύμασα και πόσο με συγκίνησε.
• Δυο γρήγορες δουλειές και αναχώρηση, παρέα με τα αγόρια, για την αδελφή μου.
• Πρώτη φορά παρέα με τον Στεφανάκο ο οποίος είχε να την δει προ του εγκεφαλικού....
• Ουφ, πόση αγωνία είχα!
• Η Ζέττα ήταν ευδιάθετη και ξεκούραστη και μόλις είδε τον μικρό, έλαμψε το πρόσωπό της.
• Και εκείνος ήταν ψύχραιμος, λίγο μαγκωμένος στην αρχή, αλλά με την ώρα χαλάρωσε και άρχισε τις ιστορίες.
• Πόσο ανακουφίστηκα που πήγε καλά και μπόρεσαν να ιδωθούν! Η αδελφή μου ρωτούσε κάθε μέρα για τον Στεφανάκο και εκείνος μας είχε ρωτήσει αρκετές φορές αν επιτρέπεται να την δει.
• Από το κέντρο αποκατάστασης, πήγαμε κατευθείαν στην Κηφισιά και στην άλλη γιαγιά.
• Κεφάτη δεν θα με έλεγες, μάλλον στεναχωρημένη και μαγκωμένη.
• Ο συνοδοιπόρος βοηθούσε τους κουμπάρους μας που μένουν από πάνω για το βραδινό πάρτυ, ο Στεφανάκος ήταν με τον ξάδελφό του, οπότε εγώ έμεινα μόνη, να προσπαθώ να ξεκουραστώ (εις μάτην) και να ξεχαστώ.
• Με τα πολλά, η ώρα πέρασε και κατά τις 22.00 ανηφορίσαμε στους φίλους μας για το καθιερωμένο πάρτυ του εορτάζοντα Χρήστου.
• Είμασταν καμιά πενηνταριά άτομα, μικροί & μεγάλοι, αλλά είχαν αρκετές απώλειες λόγω ασθενειών.
• Χορέψαμε, ήπιαμε, ο συνοδοιπόρος έκανε και χρέη DJ κατά περιόδους, ο μικρός εξαφανίστηκε με τα άλλα πιτσιρίκια, είδαμε φίλους & γνωστούς που συναντάμε σπάνια, ανταλλάξαμε νέα και αγκαλιές, και κατά τις 04.00 κατηφορίσαμε ώστε να διανυκτερεύσουμε στη πεθερά μου.
• Τα ξαδελφάκια είχαν ήδη κατέβει από τις 03.00 και κοιμόντουσαν.
• Χριστούγεννα!
• Πόσο μαγκωμένα.
• Ξυπνήσαμε και ετοιμαστήκαμε άρον άρον γιατί στις 11.30 έπρεπε να είμαστε στην αδελφή μου.
• Είχαμε κλείσει ένα δωμάτιο ώστε να μπορούμε να είμαστε πιο άνετα, πιο πολλοί, και περισσότερη ώρα.
• Και επειδή δεν είχαμε αρκετά να διαχειριστούμε, η ανιψιά μου ξύπνησε με γαστρεντερίτιδα οπότε έμεινε σπίτι μαζί με τον μπαμπά της.
• Δυστυχώς η Ζέττα ήταν αρκετά κουρασμένη γιατί δεν είχε κοιμηθεί το βράδυ λόγω μιας νέας ασθενούς που είχε πολλή ένταση....
• Με το που ήρθε όμως με ρώτησε αν της έφερα τα καλλυντικά της να βαφτεί. Η γλυκιά μου!
• Όσες φορές και αν την ρωτήσαμε όμως αν θέλει να επιστρέψει στην μονάδα ώστε να ξεκουραστεί, απαντούσε εμφατικά όχι.
• Δυο - τρεις ώρες μείναμε στο σύνολο, οι γονείς μου, η πεθερά μου, εμείς και η οικογένεια της κας Μαρίας. 
• Ανταλλάξαμε δώρα, συζητήσαμε, θυμηθήκαμε ιστορίες, έκανε την πλατούλα του Στέφανου και έπαιξαν και μια παρτίδα UNO.
• Φέτος, είχα γράψει και από μια κάρτα στον καθένα.
• Στον Στεφανάκο πήραμε το δώρο που περίμενε από πέρσι: το έξυπνο ρολόι που έχουν και οι περισσότεροι φίλοι του, που λειτουργεί και ως τηλέφωνο για επιλεγμένες επαφές.
• Καταλαβαίνετε ενθουσιασμό!
• Από το κέντρο στην Μαγούλα, κατεβήκαμε στο σπίτι της κας Μαρίας στη Γλυφάδα για να φάμε, λιτά και ήσυχα.
• Από εκεί, ξανα - ανεβήκαμε στα βόρεια για την καθιερωμένη μάζωξη της ανιψιάς μας Χριστίνας για τη γιορτή της.
• Όμορφα και ήσυχα, χαλαρώσαμε στους καναπέδες, ανάψαμε τζάκι, τσιμπήσαμε, είδαμε φίλους, συζητήσαμε και μεσάνυχτα, πήραμε πάλι το δρόμο προς τα νότια και το σπίτι μας.
• Πόσα χιλιόμετρα μέσα σε λίγες μέρες!
• Πέμπτη, και ύπνο πάλι δεν χόρτασα καθώς η επίσκεψη στην αδελφή μου ήταν πάλι πρωινή οπότε σηκώθηκα, ετοιμάστηκα, και ήρθε ο γαμπρός μου να με πάρει, παρέα με τις κολλητές  της αδελφής μου (Μαριλένα και Κατερίνα) και την βαφτιστήρα της (Μαρία).
• Η Ζέττα αυτήν τη φορά ήταν ξεκούραστη! Πόση διαφορά κάνει.
• Είπαμε ιστορίες και τα νέα μας, γελάσαμε, κρατούσε το χέρι της βαφτιστήρας της (πόσο γλυκό και ώριμο κορίτσι και αυτό που μέσα στις διακοπές της, ερχόμενη για λίγες μέρες από την Πάτρα που σπουδάζει, επέλεξε να δει τη νονά της), και μεσημεράκι πια κατηφορίσαμε προς τη Βούλα.
• Τα αγόρια μου με περίμεναν ώστε να πάμε να φάμε παρέα στο αγαπημένο μαγειρείο Ξύλινες Κουτάλες στη Βουλιαγμένη.
• Επιστροφή σπίτι, ξεκούραση, σετάρισμα και επίδειξη του ρολογιού του Στέφανου, πολλή βροχή και πολύ αέρα!
• Το βραδάκι πήγαμε από το σπίτι της αδελφής μου για να δούμε την Αρτεμούλα που είχε συνέλθει από την γαστρεντερίτιδα, να της δώσουμε τα δώρα της, και να τα πούμε λιγάκι. 
• Ήταν κλεισμένη στο σπίτι η κακομοίρα 3 μέρες.
• Παρασκευή, και η ονομαστική γιορτή του Στεφανάκου μας!
• Και όπως πάντα, το βράδυ αναμέναμε τις οικογένειες και τους στενούς φίλους.
• Έτσι, το πρόγραμμα είχε εξωτερικές δουλειές και σούπερ - μάρκετ παρέα και με την ανιψιά μου.
• Για το βράδυ, εμείς φτιάξαμε τα υλικά για τα burgers, η μία γιαγιά πατάτες φούρνου και σοκολατένιο κέικ, η άλλη λουκανοπιτάκια και σαλάτα.
• Είχαμε σημαντικές απώλειες καθώς ο νονός του Στέφανου ήταν με γρίπη (ταλαιπωρείται ήδη μια εβδομάδα) και ο μικρός μας φίλος Άλκης με covid οπότε δεν ήρθε η οικογένεια.
• Μαζευτήκαμε όμως εμείς και εμείς, οι οικογένειές μας, οι κουμπάροι - Τριαντάφυλλοι, ο έτερος κουμπάρος Δημήτρης με την Άσπα (που μας τίμησε με την παρουσία της καθώς και εκείνη περνάει δύσκολες γιορτές με τον μπαμπά της).
• Μωρέ, αυτές τις γιορτές όλο αναποδιές ακούμε και δυσάρεστα...
• Τα μικρά έπαιξαν - ξεσάλωσαν, οι τρεις Χάριτες - έφηβες τα είπαν μετά από καιρό, και εμείς φάγαμε, ήπιαμε τα κρασιά μας, γελάσαμε, συζητήσαμε, συγκινηθήκαμε... 
• Το βράδυ διανυκτέρευσαν εδώ γιαγιά και ξάδελφος, προς μεγάλη χαρά του Στεφανάκου, και έτσι κοιμήθηκαν παρέα στον ξενώνα.
• Σάββατο, και ετοιμαστήκαμε όλοι γρήγορα το πρωί και κατά τις 10.30 αναχώρησαν γιαγιά και μικρά για Κηφισιά, και εγώ με τον συνοδοιπόρο και τους γονείς μου για την Μαγούλα.
• Εκεί, συναντήσαμε και τους συνήθεις υπόπτους, την οικογένεια της αδελφής μου, και όλοι μαζί καθίσαμε παρέα για 2 ώρες περίπου.
• Στην επιστροφή προς τα νότια, πήγαμε στο Μεγάλο Καβούρι με τους γονείς μου, στην Τρύπια Βάρκα γιατί είχαν όρεξη για ψάρι. 
• Εγώ επικεντρώθηκα στις ωραίες σαλάτες, τα χόρτα, το ψητό ταλαγάνι....
• Και ήταν η θάλασσα αγριεμένη. Είχε πολύ αέρα αυτήν την εβδομάδα.
• Επιστροφή σπίτι για ξεκούραση και αναχώρηση ξανά, οι δυο μας, για το κέντρο της Αθήνας.
• Κάναμε μια γρήγορη βόλτα και στις 21.00 συναντήσαμε και τον αδελφό του συνοδοιπόρου με την γυναίκα του για να παρακολουθήσουμε την παράσταση Μη σου Τύχει.
• Το αρχικό σχέδιο ήταν να πάμε με τους φίλους Μαριάννα + Χριστόφορο, αλλά λόγω του covid του γιου τους που είπαμε, εκείνοι δεν μπόρεσαν οπότε προχωρήσαμε σε plan b.
• Στην παράσταση όλα τα λεφτά ήταν ο Χριστόδουλος Στυλιανού ο οποίος έδωσε ρεσιτάλ, προκαλώντας άφθονο γέλιο.
• Μετά την παράσταση περπατήσαμε λιγάκι προς ανεύρεση ενός ωραίο μπαρ και τελικά καταλήξαμε στο Drunk Sinatra, με τις ωραίες μουσικές.
• "Τίποτα δεν έχει αλλάξει, και τίποτα δεν είναι όπως παλιά"... αυτούς τους στίχους σκεφτόμουν ενώ περπατούσαμε στη στοά Σπυρομήλιου, εκεί που κάθε χρονιά περπατούσαμε με την αδελφή μου μετά το θέατρο και φωτογραφιζόμασταν.
• Κατά τις 02.00 επιστρέψαμε σπίτι και κοιμηθήκαμε, ενώ ο Στεφανάκος διανυκτέρευσε στην βόρεια γιαγιά παρέα με τον ξάδελφό του.
• Κυριακή, και το ζήσαμε και αυτό.... Ο Στέφανος ξύπνησε λέει 09.15! Φανταστείτε πόση συσσωρευμένη κούραση θα είχε όλες αυτές τις ημέρες, με τόσα ερεθίσματα, τόσο κόσμο, τόσο ξενύχτι, τόσο ενθουσιασμό.
• Εμείς κάναμε μια στάση στο Golden Hall όπου έκανα δώρο στον εαυτό μου μια μαύρη τσάντα, παραλάβαμε τον Στέφανο από την γιαγιά του και κατεβήκαμε στο Θησείο.
• Εκεί, είχαμε κανονίσει μεσημεριανό στο πανέμορφο και μεγαλόπρεπο Cinapos με τους φίλους Βασίλη και Ματίνα που κατοικούν στο Ριάντ.
• Πόσο καλόγουστα ελληνικός ήταν ο χώρος, με το δέντρο ελιάς στο κέντρο, τις ψάθινες καρέκλες, τους χαρακτήρες που έμοιαζαν βγαλμένοι από πίνακα του Φασιανού αλλά και παράσταση Καραγκιόζη, το λιτό μενού....
• Ο θρυλικός Στάβλος ζώντας μια δεύτερη ζωή.
• Και πόσο ωραία περάσαμε! Είχα να τους δω 3 χρόνια (!) αλλά μου φάνηκε σαν να ήταν πέρσι. Ο συνοδοιπόρος τους είχε δει τον Νοέμβριο όταν είχε κατέβει Ελλάδα για να γιορτάσουν τα 50α γενέθλια του Βασίλη.
• Είπαμε τα νέα μας, αγκαλιαστήκαμε, γελάσαμε, γράψαμε και εγώ και ο Στέφανος στο βιβλίο - επετηρίδα των 50ών γενεθλίων, τα είπαν και με τον Στέφανο (γιατί είναι πολύ φίλοι) και μετά από 2,5 γεμάτες ώρες αποχαιρετηθήκαμε ευχόμενοι να συναντηθούμε ξανά σύντομα, σε άγνωστο -προς το παρόν- προορισμό.
• Επιστροφή σπίτι για λίγη ξεκούραση -επιτέλους.
• Δουλειές πάλι κάναμε όμως... έβαλε ο συνοδοιπόρος ένα νέο φωτιστικό στο μπάνιο, αλλάξαμε τη διαρρύθμιση στο δωμάτιο του Στέφανου, μάζεψα το πλυντήριο.... 
• Και κάπως έτσι, πέρασε η πρώτη μας εβδομάδα διακοπών στην Ελλάδα.
• Και προσπαθώντας να επιλέξω τη μία φωτογραφία για αυτήν την ανάρτηση, δυσκολεύτηκα... Γιατί μακράν το μέρος που πέρασα τις περισσότερες ώρες ήταν το κέντρο αποκατάστασης. 
• Διάλεξα όμως αυτήν από το Καβούρι. Εορταστική δεν είναι, αλλά είναι ο τόπος μου και η θάλασσα που αγαπώ -ακόμα και τον Χειμώνα.

Καλή εβδομάδα!

Μπρος ολοταχώς για νέα ξεκινήματα.

ανδριάνα