HOW WAS YOUR WEEK?

• Δευτέρα, και πρώτη μέρα των φθινοπωρινών, σχολικών διακοπών οι οποίες, στο δικό μας καντόνι, διαρκούν 2 εβδομάδες.
• Τα αγόρια έμειναν σπίτι λοιπόν και εγώ πήγα γραφείο γιατί είχα και μια σημαντική συνάντηση που είχα διοργανώσει.
• Από τη δική μου ομάδα ήταν μόλις ένας, αλλά είχα τόσες συναντήσεις που δεν πρόλαβα να περάσω ούτε από την Τίνα που είχε σπιτικά cinnamon rolls!
• Κατάφερα και έφαγα όμως μεσημεριανό με έναν άλλο συνάδελφο, τον Benoit, με τον οποίο γνωριζόμαστε καιρό αλλά δεν είχαμε περάσει ποτέ χρόνο οι δυο μας, συζητώντας θέματα μη-εργασιακά.
• Η σημαντική συνάντηση πήγε καλά, επέστρεψα σπίτι, συνεχίσαμε λίγο το lego που είχαν ξεκινήσει, κάναμε τα μπάνια μας, συζητήσαμε και ξαπλώσαμε στον καναπέ.
• Ευτυχία είναι να σου στέλνουν προτάσεις βιβλίων! Δεν έχω καλύτερο.
• Έτσι, η παδική μου φίλη Κατερίνα, διαβάζοντας πόσο μου άρεσε το Where the Crawdads Sing, μου έστειλε δύο δικές της βιβλιοπροτάσεις τις οποίες έσπευσα, βεβαίως, να παραγγείλω.
• Θα σας πω μόλις τα ξεκινήσω.
• Τρίτη, και ήταν σειρά μου να μείνω με το μικρό αγόρι σπίτι.
• Ξεκίνησα νωρίς τη δουλειά, πριν τις 08.00, το μεσημέρι μαγειρέψαμε παρέα κιμά, έπαιξε λίγο Nintendo, έγραψε την κάρτα για το πάρτυ που είχε να πάει, παίξαμε βόλλευ, και όταν τελείωσα με τις συναντήσεις αναχωρήσαμε για σούπερ - μάρκετ και ποδόσφαιρο.
• Κάναμε τα ψώνια μας και φτάσαμε νωρίς στο γήπεδο, υπό ιδανικές, φθινοπωρινές, καιρικές συνθήκες: 18 βαθμούς και ήλιο.
• Μόλις ήρθαν οι προπονητές, επέστρεψα εγώ σπίτι ώστε να κάνω λίγη κηπουρική, να γράψω υπό τους ήχους του pepper, και να απολαύσω το άδειο σπίτι.
• Ισορροπία. Και ησυχία.
• Τετάρτη, και το πρόγραμμα ήταν περίεργο καθώς ο Στέφανος και ήταν σε σχολικές διακοπές και είχε παιδικό, μεσημεριάτικο πάρτυ στην άλλη άκρη της πόλης.
• Παλαιότερα θα αγχωνόμουν για το πώς θα τα καταφέρω να τα συνδυάσω όλα, αλλά πλέον προσπαθώ να τα βάλω στις ρεαλιστικές τους διαστάσεις και να τα προτεραιοποιήσω.
• Έτσι, κατάφερα να μετακινήσω κάποια επαγγελματικά ραντεβού, έκανα μια έρευνα για την περιοχή που ήταν το πάρτυ (την οποία δεν γνωρίζα), και το μεσημέρι παρέλαβα ακόμη έναν συμμαθητή του Στέφανου και ξεκινήσαμε για το Jump Spot.
• Άφησα τα αγόρια στο πάρτυ και περπάτησα μέχρι το Café de Prelaz το οποίο είχα βρει online και εν τέλει, από κοντά, ήταν ακόμα πιο όμορφο, μέσα σε μια αντικειμενικά όχι - τόσο - όμορφη γειτονιά.
• Βρήκα ένα τραπεζάκι στο παράθυρο, έβγαλα το laptop μου, παρήγγειλα έναν καφέ και ένα carrot cake, έκανα και δουλειά και κάποια online calls, και απήλαυσα ησυχία και την ομορφιά του μέρους (είχε και αυτά τα φαντατικά φωτιστικά που γλυκοκοιτάω για την κουζίνα μας εδώ και χρόνια).
• Κάποια στιγμή, η playlist τους έπαιξε και την Ρόζα με τη φωνή του Μητροπάνου! Τρελό;
• Μετά από ένα γεμάτο 2ωρο, περπάτησα πίσω για την παραλαβή των μικρών.
• Επιστροφή σπίτι και επιστροφή στη δουλειά.
• Το απόγευμα βγήκαμε και για κηπουρική οι τρεις μας, και αρχίσαμε να περνάμε από το ειδικό μηχάνημα τα εκατοντάδες κλαριά που έχουν μαζευτεί ώστε να γίνουν κομματάκια.
• Πέμπτη, και γραφείο με τρελή κίνηση (κάτι πρέπει να γινόταν στο κοντινό ξενοδοχείο στη δουλειά) και τρελή ομίχλη.
• Το μεσημέρι φάγαμε παρέα με 4 συναδέλφους, συναντηθήκαμε με τον Olivier ο οποίος από τον Νοέμβριο μεταφέρεται στην Κρακοβία (δύσκολες αποφάσεις...), γέμισε η μέρα με συναντήσεις και απόγευμα επέστρεψα σπίτι.
• Ο Στεφανάκος και ο Στέλιος είχαν πάει στη Γαλλία για ένα γενικό σούπερ - μάρκετ (κυρίως για απορρυπαντικά) και μετά είχε μεταμορφώσει -κυριολεκτικά- ο Στεφανάκος μια κρυφή γωνία του ξενώνα.
• Στο πίσω μέρος του δωματίου, κάτω από την κεκλιμένη σκεπή, δημιουργείται ένα μικρό τούνελ το οποίο είχε γεμίσει με μπάλες και παιχνίδια (τύπου αποθήκη).
• Το άδειασε λοιπόν ο Στέφανος και το μεταμόρφωσε σε μια κουκλίστικη, δική του σπηλιά, με φωτιστικά, βιβλία, μικρά παιχνίδια και διακοσμητικά.
• Πραγματικά κουκλίστικη!
• Το βράδυ, εκεί που είχαμε μόλις κάνει τα μπάνια μας και είχαμε πάρει θέση στον καναπέ, χτυπάει το τηλέφωνο και μας ενημερώνει ο φίλος Μύρωνας ότι η Τίνα έπεσε επιστρέφοντας από το τρένο και είναι στο νοσοκομείο.
• Μας έφερε λοιπόν από το σπίτι την μικρή Αριάδνη ώστε να πάει εκείνος στο νοσοκομείο.
• Εν τέλει, η φίλη Τίνα έφυγε από το νοσοκομείο ξημερώματα, με γύψο στο δεξί χέρι καθώς είχε σπάσιμο πάνω από τον καρπό.
• Τα μικρά έφαγαν, έπαιξαν, είδαν μισή ταινία και ξάπλωσαν να κοιμηθούν στον ξενώνα.
• Και ο Στέφανος ήταν πολύ περιποιητικός με τη φίλη του, μέχρι και doudou της έφερε για να κοιμηθεί.
• Νωρίς το πρωί ήρθε ο Μύρωνας να παραλάβει την μικρή, και εμείς συνεχίσαμε με μάθημα γαλλικών και δουλειά.
• Το απόγευμα είχα το 2ο μέρος του onboarding στο γυμναστήριο.
• Μετά λοιπόν από τα αποτελέσματα του μηχανήματος σχετικά με τη σωματική μου κατάσταση, είχα μία ωριαία συνεδρία με την γυμνάστρια ώστε να μου δείξει το πρόγραμμα που μου προτείνει. 
• Συνολικά ήταν 4-5 γκρουπ ασκήσεων (3 ασκήσεις το κάθε γκρουπ από 3 επαναλήψεις η κάθε μία). Στόχος να γυμνάσουμε όλο το σώμα και να το ωθήσουμε λίγο παραπέρα... 
• Λίγα λεπτά της πήρε της γυμνάστριας για να μου πει την φοβερή ατάκα η οποία μάλλον έχει απήχηση και σε άλλα κομμάτια της ζωής μου: "Έχω την εντύπωση ότι υποτιμάς τις ικανότητές σου".
• Έτσι, ενώ εγώ της έδινα μια κατεύθυνση και ξεκινούσαμε με ένα συγκεκριμένο βάρος, για παράδειγμα, εν τέλει το σώμα μου μπορούσε άνετα με βάρος διπλάσιο.
• Μετά από μία ώρα είχα μάθει πολλά (για τη γυμναστική αλλά και για τη ζωή), είχα κουραστεί όσο έπρεπε και αισθανόμουν έτοιμη για να δώσω νέα ώθηση στην άσκησή μου.
• Αγόρασα ένα πανέμορφο μπουκέτο με αποξηραμένα λουλούδια σε τόνους λαδί και πορτοκαλί για τη φίλη Τίνα (εδώ τα λένε fleurs éternelles δηλαδή αιώνια φυτά, το λες και πετυχημένο marketing), αυτά που βλέπετε παραπάνω, και επέστρεψα σπίτι.
• Μπάνια και επίσκεψη οικογενειακώς στην Τίνα.
• Μας εξιστόρησε όλη την περιπέτεια με το χέρι της (με τέτοιο πέσιμο, τυχερή ήταν που χτύπησε μόνο το χέρι!), ο Μύρωνας έψησε πίτσες στο BBQ, τα μικρά έφτιαξαν τρελόμπαλες με κρυστάλους, ήπιαμε τα κρασιά μας, τα αγόρια παρακολούθησαν αγώνα μπάσκετ, εμείς συνεχίσαμε με τις συζητήσεις μας και το βράδυ αποχαιρετιστήκαμε καθώς εκείνοι πετούσαν την επομένη για την Ελλάδα.
• Σάββατο, και το πρόγραμμα δεν είχε ούτε γυμναστήριο ούτε ελληνικό σχολείο.
• Το πρωί λοιπόν κάναμε τις δουλειές μας σπίτι και ξεκινήσαμε για την Bienne.
• Στη διαδρομή κάναμε μια στάση στο αγαπημένο μας εμπορικό κέντρο όταν μέναμε στο Neuchatel, στο Marin, το οποίο είχαμε να επισκεφθούμε χρόνια.
• Εκεί, αγοράσαμε φόρμες για τον Στέφανο (γιατί οι μισές του είναι μικρές και οι άλλες μισές μεγάλες), πήρα κάτι πανέμορφα μπολ και πιατέλες από το Maisons du Monde (γίνεται να αλλάξω όλο το καθημερινό μας σερβίτσιο παρακαλώ;;) και συνεχίσαμε για το σπίτι των φίλων μας στην Bienne.
• Μεσημεράκι είμασταν εκεί, μαγειρέψαμε παρέα ένα πεντανόστιμο παστίτσιο λαχανικών, φάγαμε, ήπιαμε, τα μικρά έπαιζαν ενώ εμείς αναλύαμε τα θέματά μας. Και είχαμε πολλά.... Ο Γιάννης ετοιμάζεται να ανοίξει το πρώτο του ιατρείο, η Έλενα μόλις είχε επιστρέψει από Ελλάδα, η κατάσταση της αδελφής μου, των δουλειών μας, των φίλων, των προγραμμάτων...
• Το απόγευμα βγήκαμε όλοι μαζί βόλτα, τα μικρά με τα πατίνια και τα ποδήλατα, μέχρι το κοντινό γήπεδο μπάσκετ δίπλα στο ποτάμι, παίξαμε και επιστρέψαμε για να κάνουν μπάνιο τα μικρά που είχαν γίνει μες στις λάσπες και να αναχωρήσουμε.
• Τον μικρό τον πήρε ο ύπνος στο αυτοκίνητο οπότε μεταφέρθηκε κατευθείαν στο κρεβάτι του ενώ εμείς χαζέψαμε λίγο τηλεόραση και κοιμηθήκαμε.
• Κυριακή, με σπιτικά pancakes, ποτίσματα, μαθήματα του Στέφανου, πλυντήρια, γράψιμο...
• Ψέμματα δεν θα σας πω, η διάθεσή μου χάλασε γιατί ο μικρός ήταν σε mood αντίδρασης (ακόμα και για τα pancakes) αλλά οκ.
• Το μεσημέρι πρότεινε ο συνοδοιπόρος να πάμε στα κοντινά και αγαπημένα μας θερμά λουτρά, οπότε βάλαμε μαγιώ, πήραμε πετσέτες και κατά τις 12.00 είμασταν εκεί.
• Έβγαλε και έναν ωραίο ήλιο, θύμισε καλοκαίρι. Ελβετικό καλοκαίρι, με θερμά λουτρά, ήλιο, βουνά....
• Είναι πάντα χαλαρωτικά και απολαυστικά.
• Στο γυρισμό είχε πάει πια απόγευμα και πεθαίναμε της πείνας οπότε κάναμε την ετήσια στάση στα McDonald's (μάλλον πιο σπάνια και από ετήσια είναι).
• Πτώμα έπεσα στο κρεβάτι και με πήρε ο ύπνος ενώ τα αγόρια παρακολουθούσαν ποδόσφαιρο.
• Το βραδάκι γέμισε με βιντεοκλήσεις καθώς είχαμε εορτάζοντες: τη γιορτή της αγαπημένης μας Αρτεμούλας και τα γενέθλια της μικρής μας βαφτιστήρας Μυρσίνης.
• Μιλήσαμε και με την Ζεττούλα και είδε και τον Στεφανάκο μετά από καιρό.
• Μιλήσαμε και με τους φίλους στο Ριάντ και ενώ έχουν περάσει 2 χρόνια από την επίσκεψή τους στην Ελβετία, ο Στεφανάκος τους θυμάται και τους αγαπά.
• Έτσι, τους έδειξε τα νέα του lego, την μυστική κρυψώνα που μεταμόρφωσε στον ξενώνα, τα παιχνίδια που έχει στο nintendo....
• Τα είπαμε και εμείς και θα συμπέσουμε στην Ελλάδα εκεί γύρω στην Πρωτοχρονιά οπότε αν όλα πάνε καλά, θα τα πούμε και από κοντά.

Καλή εβδομάδα!

ανδριάνα