HOW WAS YOUR WEEK?

 

• Δευτέρα, και είχαμε αργία.
• Και το πλάνο μου ήταν να ξεκουραστώ... Είχα την κούραση των ταξιδιών, ήμουν και λίγο συναχωμένη.
• Ε, καμία σχέση! Πώς ξεκινήσαμε τις δουλειές το πρωί και πότε φτάσαμε απόγευμα, ούτε που το κατάλαβα.
• Φυτέψαμε καμιά δεκαριά φυτά, ξεκαθαρίσαμε - αδειάσαμε κάποια ντουλάπια της κουζίνας, μαγειρέψαμε, σιδέρωσα... μέχρι και το στρώμα πλύναμε με την ειδική σκούπα που έχουμε.
• Είναι που αν λείπεις, ειδικά τα σκ, μετά συσσωρεύονται τόσες δουλειές.
• Είδα λίγο και την αδελφή μου το απόγευμα με βιντεοκλήση και χάρηκα πολύ! Ήταν καλύτερα και επανήλθε στις "αθλοπαιδιές" (φυσιοθεραπείες δηλαδή).
• Ξεκινήσαμε με τον Στεφανάκο και ένα online πρόγραμμα που κάνουν και στο σχολείο (πρότεινε η δασκάλα όσο μπορούν να κάνουν εξάσκηση και στο σπίτι) και το οποίο τους μαθαίνει να γράφουν με τυφλό σύστημα σε υπολογιστή! Τρελό; 
• Το κάναμε λοιπόν παρέα και τον παρακολουθούσα πώς έβαζε τα δαχτυλάκια του στα πλήκτρα και ακολουθούσε τις οδηγίες ώστε να γράψει τα συγκεκριμένα που του ζητούσε κάθε "μάθημα" χωρίς να κοιτάει κάτω.
• Εγώ εννοείται ότι τυφλό σύστημα έμαθα ενήλικη, μόνη μου, μετά από αμέτρητες ώρες γραψίματος για το πανεπιστήμιο και μετά τη δουλειά.
• Το βράδυ ξεκινήσαμε και νέα σειρά με τον συνοδοιπόρο, το The Bear. Είναι σύντομα τα επεισόδια (20' - 30') οπότε είδαμε τα πρώτα τρία και μας φάνηκαν ενδιαφέροντα.
• Τρίτη, και γραφείο μετά από 2 εβδομάδες.
• Το πρόγραμμα ήταν αρκετά γεμάτο, το μεσημέρι έκανα ένα μάθημα γιόγκα στο γυμναστήριο (που πολύ το χρειαζόμουν μετά το πιάσιμο από την κατάβαση της Κυριακής και τη γενικότερη κούραση), έφαγα μια σαλάτα στα γρήγορα, συνάντησα online την αγαπημένη μου ομάδα της Ελλάδας (αυτήν που συνεργαζόμουν στην προηγούμενή μου θέση) και πολύ χάρηκα που τους είδα ξανά, ήπια έναν γρήγορο καφέ με την Hasti, και αργά αναχώρησα ώστε να παραλάβω τον μικρό από το ποδόσφαιρο.
• Στο μεταξύ, κανόνισα τα μαθήματα τέννις του μικρού για το φθινόπωρο, έκλεισα το τελευταίο ραντεβού για την ευθυγράμμιση των δοντιών μου, μίλησα με τη φίλη Έλενα που με αυτά και με εκείνα είχαμε καιρό να τα πούμε, πλήρωσα κάτι online λογαριασμούς...
• Και αυτές τις μέρες είχε έναν αέρα! La Bise. Έτσι λέγεται αυτό το είδος ανέμου που συνηθίζεται στην περιοχή της λίμνης Leman και φημολογείται ότι δημιουργεί πονοκεφάλους και ψυχικές διαταραχές!
• Τον έπιασε και ένα κλάμα τον Στεφανάκο στο αυτοκίνητο επιστρέφοντας σπίτι... "Έχω κακά νέα μαμά". "Ωχ" λέω από μέσα μου... Εν τέλει, τα κακά νέα ήταν ότι θα αξιολογηθούν στην πρόοδο που έχουν κάνει στο μάθημα ραπτοκοπτικής και στο μαξιλάρι που φτιάχνουν και εκείνος έχει μείνει πίσω γιατί δυσκολεύεται! Ο γλυκός μου... Του εξήγησα ότι το πιο σημαντικό είναι να προσπαθεί και να βάζει τα δυνατά του, και ότι κανείς δεν είναι καλός σε όλα. Μετά, αν κάπου μπλοκάρει ή δεν καταλαβαίνει, τότε πρέπει να μιλήσει με τη δασκάλα ώστε να τον καθοδηγήσει.... 
• Επιστροφή σπίτι, βραδινό - μπάνια - αγκαλιές - ιστορίες, ύπνο ο μικρός, μπάσκετ ο μεγάλος, γράψιμο εγώ.
• Τετάρτη, ο συνοδοιπόρος στο γραφείο, εγώ σπίτι.
• Και είχαμε τις Αριάδνες και Arianna που γιόρταζαν (και παραδόξως έχουμε αρκετές) και τον μπαμπά μου με τα γενέθλιά του.
• Το μεσημέρι ήταν στα μέρη μας η αγαπημένη φίλη Βίβιαν για ένα ιατρικό ραντεβού και καταφέραμε να συναντηθούμε για μεσημεριανό δίπλα στη λίμνη.
• Συντονίστηκαν όλα!
• Πόσο χάρηκα! Είχα να την δω πριν το καλοκαίρι και είχαμε τόσα να πούμε (για τον τραυματισμό στο πόδι της και όλα τα μαθήματα που πήρε αυτούς τους μήνες, τα νέα της αδελφής μου, τα επαγγελματικά μας, τα οικογενειακά μας).
• Νιώθω και τόση ευγνωμοσύνη για αυτήν την εργασιακή ευελιξία που έχω. Είναι λυτρωτική και μου δίνει ακόμα περισσότερο κίνητρο.
• Επέστρεψαν τα αγόρια το απόγευμα σπίτι, είχα φτιάξει κοτόπουλο με πατάτες στο φούρνο, παίξαμε, τα είπαμε και ξεκουραστήκαμε.
• Πέμπτη, και γραφείο και για τους δυο μας.
• Πήγαμε όμως με δύο αυτοκίνητα καθώς εγώ αναχώρησα νωρίτερα το απόγευμα ώστε να πάω τον Στεφανάκο στο ποδόσφαιρο.
• Έχει μια πείνα αυτόν τον καιρό ο μικρός! Και επειδή γενικά είναι λιτοδίαιτος, αυτές οι περίοδοι είναι σπάνιες. 
• Μακαρόνια τύπου καρπονάρα είχε το μενού της Πέμπτης.
• Παρασκευή, όμορφη και ηλιόλουστη!
• Με δουλειά πολλή.
• Το απόγευμα είχε κατευθείαν προπόνηση μπάσκετ ο μικρός οπότε πήγα κατά τις 18.00 να τον δω και να τον παραλάβω.
• Και είναι τόσο παθιασμένοι οι προπονητές που δεν τελειώνει ποτέ στην προκαθορισμένη ώρα η προπόνηση. 
• Και εκεί που περίμενα τον Στεφανάκο να βγει από τα αποδυτήρια ώστε να φύγουμε, έρχεται ο προπονητής να μου πει πόσο καλός είναι ο Στέφανος και πόσο κρίμα είναι που δεν συμμετέχει στην ομάδα.
• Τρία αθλήματα "κονταροχτυπιούνται" για την καρδιά (και τον χρόνο) του Στέφανου!
• Τον ευχαρίστησα για τα καλά του λόγια αλλά του εξήγησα ότι τις Τρίτες (που κάνουν προπόνηση μπάσκετ) ο Στέφανος έχει ποδόσφαιρο, και ότι από τον Οκτώβριο τις Παρασκευές θα έχει τέννις.
• "Ναι, αλλά είναι τόσο καλός στο τέννις και στο ποδόσφαιρο όσο στο μπάσκετ;". Γελάσαμε παρέα και αναχωρήσαμε με αυξημένη αυτοπεποίθηση.
• Πτώμα ήταν ο Στεφανάκος, σχεδόν μπουσουλώντας κατάφερε να μπει για μπάνιο.
• Το βράδυ προχωρήσαμε με τη νέα μας σειρά και κούτσα - κούτσα, ολοκληρώσαμε τον πρώτο κύκλο.
• Πολύ όμορφο ήταν το Σάββατο, για πολλούς λόγους.
• Πρώτον, ήταν μια ζεστή, καλοκαιρινή σχεδόν ημέρα!
• Δεύτερον, την αδελφή μου επισκέφθηκε μία από τις αγαπημένες της κομμώτριες (την περίμενε πώς και πώς) για να της φτιάξει τα μαλλιά που είχαν γίνει ένας κόμπος! Τι χαρά πήρε και πόσο όμορφη την έκανε! Με το που την αντίκρυσε, άρχισε να κλαίει.... Πόση συγκίνηση για τα πιο απλά (και πολύτιμα).
• Τρίτον, με τα αγαπημένα μου κορίτσια, Τίνα & Ηρώ, δοκιμάσαμε νέο μάθημα στο γυμναστήριο ονόματι Body Sculpt και πολύ το ευχαριστηθήκαμε (ένα μιξ cardio & ενδυνάμωσης).
• Τέταρτον, ο Στεφανάκος κατάφερε να τα συνδυάσει όλα σε ένα φουλ πρόγραμμα με πρωινό τουρνουά ποδοσφαίρου (στις 08.00 ήταν ήδη στο γήπεδο με τον συνοδοιπόρο), ελληνικό σχολείο και γενέθλιο πάρτυ σε bowling του αγαπημένου του φίλου Benjamin. Στο τέλος, έμεινε μια ωρίτσα παραπάνω και τους επέστρεψαν οι γονείς του.
• Πέμπτον, ο συνοδοιπόρος βρήκε και αγόρασε παπούτσια για το κουστούμι που θα φορέσει στον γάμο που θα πάμε το επόμενο Σάββατο, και ήπιε μπύρες με τον φίλο του Μύρωνα.
• Έκτον, κανονίστηκε απρόσμενη μάζωξη στο σπίτι μας με τις γνωστές - δύο οικογένειες φίλων ώστε οι άντρες να συνεχίσουν τις κηπουρικές εργασίες, τα μικρά να παίξουν και εμείς να τα πούμε. Όλοι ευχαριστημένοι.
• Μέσα σε όλα, πρόλαβα να ξεκινήσω το πακετάρισμα, να λουστώ, να πάρω ένα δώρο.
• "Μαμά πόσο θα λείψεις;" Τέσσερις ημέρες Στεφανάκο μου. "Μετά όμως δεν θα ξαναφύγεις ε;". Όχι Στεφανάκο.
• Κυριακή και έφτιαξα pancakes για πρωινό, ολοκλήρωσα το πακετάρισμα, διάβασε ο Στεφανάκος τα μαθήματά του και κατά τις 12.30 με άφησαν στο σταθμό όπου θα συναντούσα 3 ακόμα συναδέλφους για να πάρουμε το τρένο για Μιλάνο.
• Μια περιπέτεια ήταν τελικά καθώς έκαναν έργα σε ένα μέρος της γραμμής κ έτσι μας κατέβασαν σε μια ελβετική πόλη, περπατήσαμε, πήραμε ένα λεωφορείο για 40’, μπήκαμε σε ένα τρένο για δυο στάσεις, κατεβήκαμε και πήραμε το τελευταίο τρένο για Μιλάνο.
• Εκεί μας περίμεναν λεωφορεία ώστε να μας πάνε στον τελικό μας προορισμό, την Πάρμα (1,30 ώρες περίπου από το Μιλάνο).
• Συνολικά πρέπει να είμασταν 35 περίπου άτομα από 3 υπό-ομάδες.
• Γρηγορη τακτοποίηση στο δωμάτιο, τηλέφωνο με τα αγόρια μου και βραδινό στο ξενοδοχείο για όλους.
• Το βραδάκι 6-7 από εμάς βγήκαμε να περπατήσουμε ώστε να ξεπιαστούμε, να πάρουμε λίγο καθαρό αέρα, να απολαύσουμε μια καλοκαιρινή βραδιά και να δούμε λίγο την Πάρμα.
• Και περπατήσαμε αρκετά, η πόλη ήταν πολλή ήσυχη (περίεργο για ιταλική πόλη) και μικρή.
• Δύσκολα με πήρε ο ύπνος το βράδυ (ήταν μάλλον το βαρύ βραδινό που έχω ξεσυνηθίσει) αλλά ήμουν έτοιμη για μια πολλή διαφορετική Δευτέρα!

Καλή εβδομάδα!

ανδριάνα