HOW WAS YOUR WEEK?

• Πω πω... αυτήν τη Δευτέρα μάλλον θα την θυμάμαι για πάντα. Ευτυχώς για καλό!
• Ξύπνησα νωρίς (δεν είχα κοιμηθεί καλά γιατί έχω ξεσυνηθίσει μάλλον να τρώω τόσο αργά και τόσο βαριά), έφαγα πρωινό μαζί με κάποιους από τους συναδέλφους στο ξενοδοχείο (θυμάστε ότι είμαστε στην Πάρμα με τη δουλειά ε;) και 08.30 επιβιβαστήκαμε σε πούλμαν για τον τελικό μας προορισμό: την πίστα του Varano.
• Εκεί μας περίμεναν καμιά δεκαριά επαγγελματίες οδηγοί - εκπαιδευτές και αντίστοιχες Ferrari! ΣΟΚ.
• Στάση πρώτη, η εκπαίδευση! Πώς παίρνεις τις στροφές, ποια είναι η βέλτιστη διαδρομή, πώς φτιάχνεις τη θέση του καθίσματος, πού πρέπει να τοποθετούνται τα χέρια στο τιμόνι... πω πω! Τόσο ενδιαφέρον!
• Και ο εκπαιδευτής (που εν τέλει ήταν και ο συνοδηγός μου στη Ferrari) είχε τόση πλάκα!
• Στάση δεύτερη, η πίστα και οι Ferrari! Τι οπτασία να βλέπεις αυτά τα μοναδικά αυτοκίνητα, το ένα πίσω από το άλλο, το κάθε ένα και σε άλλο χρώμα (από το κλασσικό κόκκινο σε δύο αποχρώσεις, στο κίτρινο, το μαύρο, το θαλασσί, το γκρί....). 
• Χωρισμένοι σε ομάδες των 10 περίπου ατόμων, το πρωινό πρόγραμμα είχε οδήγηση στην πίστα πρώτα σαν συνοδηγοί ώστε να εξοικειωθούμε με το αυτοκίνητο και την πίστα, και μετά ως οδηγοί (με τον εκπαιδευτή δίπλα να μας δίνει οδηγίες).
• Τα λόγια είναι λίγα! Η ομορφιά αυτού του αυτοκινήτου, η σταθερότητα, η απίστευτη γλυκιά αίσθηση της οδήγησης (και της ταχύτητας!), το γέλιο με τον οδηγό, οι νέες γνώσεις (πώς μπαίνεις κλειστά στη στροφή και βγαίνεις ανοιχτά, πώς φρενάρεις πολύ πριν από τη στροφή και πολύ απότομα).... 
• Δύο φορές οδηγήσαμε, από 2 γύρους την κάθε φορά και μετά συνεχίσαμε στις υπόλοιπες δραστηριότητες.
• Μας παρουσίασαν την ομάδα Mental Medicine η οποία έχει υπό την ευθύνη της επαγγελματίες αθλητές (και βεβαίως οδηγούς αγώνων) και αναλαμβάνει την πνευματική τους εκπαίδευση. 
• Εκεί κάναμε ένα πολύ ενδιαφέρον πείραμα σε υπολογιστή όπου ο καθένας συμμετείχε σε αγώνα με τη φόρμουλά του την οποία οδηγεί όμως μόνο με τη σκέψη του! Ένα ειδικό μηχάνημα στο κούτελό μας παρακολουθούσε τα κύματα και με βάσει τη συγκέντρωσή μας, το αυτοκίνητο επιτάχυνε.
• Πρώτη βγήκα στο μικρό μας γκρουπ στην πρώτη προσπάθεια, και δεύτερη στη δεύτερη.
• Το πρόγραμμα είχε επίσης μάθημα drifting!! Καλά διαβάσατε! Σε μια δεύτερη, μικρότερη πίστα η οποία βρεχόταν πάνω στην κλειστή στροφή από συντριβάνι. Εκεί μας έμαθαν πώς να επιταχύνουμε τη σωστή στιγμή, να φρενάρουμε πάλι όταν πρέπει, να συντονίζουμε τιμόνι και συγκέντρωση ώστε να κάνουμε drift (ή και φουλ κύκλο για κάποιους από εμάς) και να συνεχίζουμε στην πορεία μας!
• Εντάξει! ΤΡΕΛΑ! Δεν ήθελα να σταματήσω!
• Κατάφερα μία φορά να κάνω κανονικά το drift και να σταματήσω στη σωστή φορά, και πολλές ακόμη να κάνω φουλ κύκλους αλλά σταματώντας σε λάθος κατεύθυνση.
• Όσο τρομακτικό φαίνεται απέξω, τόσο διασκεδαστικό και απελευθερωτικό είναι όταν το κάνεις (σε ειδική πίστα βεβαίως).
• Η τελευταία δραστηριότητα πριν το μεσημεριανό μας ήταν το pit stop. Χωρισμένοι σε ομάδες των 3, μας χρονομέτρησαν στην αλλαγή μιας ρόδας σε αυτοκίνητο formula 1.
• Ένας είχε το ειδικό πιστόλι (εγώ), ένας έβγαζε τη ρόδα και ένας άλλος έβαζε την καινούργια.
• Team work στο αποκορύφωμά της! Πόσο γελάσαμε! Και στη δική μας ομάδα, η τριάδα μας βγήκε πρώτη.
• Μεσημεριανό, αλλά δυστυχώς υπό πυκνή βροχή.
• Έτσι, το απογευματινό πρόγραμμα έπρεπε να προσαρμοστεί και από 3 γύρους στην πίστα με τις Ferrari κάναμε μόνο έναν....
• Αργά το απόγευμα επιστρέψαμε σπίτι, λίγη ξεκούραση, μπάνιο, βιντεοκλήση με τα αγόρια μου ώστε να τους πω όλα τα τρελά που έζησα, και αναχώρηση για το βραδινό μας σε ένα κοντινό εστιατόριο.
• Είτε οι Ιταλοί δεν τρώνε σαλάτες καθόλου, είτε εμείς κάναμε λάθος στην παραγγελία του ομαδικού μας μενού. Πάλι μακαρόνια λοιπόν, πάλι με βαριές - λευκές σάλτσες και φούσκωμα.
• Περάσαμε όμως ωραία, γελάσαμε πολύ, γνωριστήκαμε καλύτερα με κάποιους, ήπιαμε τοπικά κρασιά και αργά πια επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο.
• Τρίτη, και πάλι ο ύπνος δεν πήγε καλά (ε, είναι όλοι αυτοί οι υδατάνθρακες βραδιάτικα, δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο) αλλά οκ.
• Πρωινό και 09.00 είμασταν όλοι στον συνεδριακό χώρο.
• Μέχρι το μεσημέρι παρακολουθήσαμε τις παρουσιάσεις για τα οικονομικά αποτελέσματα της εταιρείας μέχρι στιγμής, την στρατηγική της νέας χρονιάς, τις προτεραιότητες... Είχε πολύ ενδιαφέρον.
• Ελαφρύ μεσημεριανό εκεί με σάντουιτς και συνέχεια μέχρι το απόγευμα.
• Αρκετοί αναχωρούσαν το απόγευμα αλλά η δική μας ομάδα του EU HUB έμεινε ακόμη ένα βράδυ ώστε να μπορέσουμε να περάσουμε λίγο χρόνο και μόνοι, σαν ομάδα, αφού δεν θα ξανά-συναντηθούμε tête-à-tête μέχρι το τέλους του χρόνου (ερχόμαστε βλέπετε από 4 διαφορετικές χώρες).
• Έτσι, κάποιοι βγήκαμε για περπάτημα στην παλιά πόλη και επιστρέψαμε ώστε να ετοιμαστούμε για το δείπνο μας.
• Κατά τις 19.30 αναχωρήσαμε με τα πόδια από το ξενοδοχείο για το εστιατόριο Officina. 
• Είχαμε κλείσει τον χώρο που είχε στο υπόγειο και είχε κανονιστεί ειδικό μενού, καθώς είμασταν 15 περίπου άτομα.
• Δυστυχώς, ήταν από τις πιο δυσάρεστες εμπειρίες από την πλευρά του εστιατορίου... πω πω, σοκαριστική!
• Η κυρία που μας σέρβιρε και ήταν υπεύθυνη για το τραπέζι μας ήταν τόσο αγενής, τόσο απότομη, τόσο μη-συνεργάσιμη, τόσο αρνητική....
• Το φαγητό άργησε, κάποια δεν τα έφεραν ποτέ, για τους 3 μας που είμαστε χορτοφάγοι εν τέλει μάς έφεραν μόνο μια σαλάτα... ουφ, πόσο κρίμα.
• Κατά τ' άλλα όμως, είχαμε κανονίσει να κάνουμε την ετήσια ανταλλαγή δώρων μας (αντί των Χριστουγέννων που δεν θα είμαστε όλοι μαζί), συζητήσαμε, γελάσαμε, θυμηθήκαμε παλιές ιστορίες, γνωρίσαμε καλύτερα τα νέα πρόσωπα της ομάδας (κάποιοι μόλις ξεκίνησαν οπότε τους βλέπαμε πρώτη φορά) και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο.
• Τετάρτη, πρωινό, check out και περπάτημα στην πόλη.
• Πήρα κάτι δωράκια για το Στεφανάκο (τα αγαπημένα του στυλό legami), πήρα παρμεζάνα 36 μηνών για εμάς, κάτι καλλυντικά, ήπιαμε έναν καφέ όλοι μαζί και μεσημέρι επιβιβαστήκαμε στο πούλμαν για να πάμε Μιλάνο και να πάρουμε το τρένο για Λωζάνη.
• Ταλαιπωρία όταν ερχόμασταν Ιταλία, ε ταλαιπωρία και να επιστρέψουμε, δυστυχώς.
• Είχε γίνει ατύχημα στην εθνική και αντί για 1,5 ώρες κάναμε σχεδόν 3 με αποτέλεσμα να χάσουμε το τρένο μας (πάλι) και έτσι να χάσω και εγώ τη συναυλία του Moby στη Λωζάνη για την οποία είχα βγάλει εισιτήρια από την άνοιξη.
• Πω πω... πόσο στεναχωρήθηκα.
• Εν τέλει, πήραμε το τρένο από το Μιλάνο στις 17.00, για καμιά ώρα είμασταν μέσα χωρίς να ξεκινάει, και επί 4 ώρες αναλύαμε ό,τι θέμα μπορείτε να φανταστείτε με την πρώην και τον νυν διευθυντή μου.
• Σπίτι έφτασα κατά τις 22.00, με τον μικρό να διανυκτερεύει στον φίλο του Μάξιμο και τον συνοδοιπόρο στη συναυλία. Πολύ χάρηκα που πήγε έστω εκείνος!
• Εγώ τακτοποίησα δυο πραγματάκια και ξάπλωσα.
• Πέμπτη, και ο συνοδοιπόρος πήγε γραφείο ενώ εγώ έμεινα σπίτι.
• Και είχε μια βροχή!
• Είχε και αρκετή δουλειά!
• Το ποδόσφαιρο του μικρού ακυρώθηκε λόγω της βροχής οπότε τον παρέλαβε ο συνοδοιπόρος επιστρέφοντας.
• Αγκαλιές, φιλιά, ιστορίες, δωράκια, παιχνίδια.... 
• Έφτασε και ο αδελφός μου Ελλάδα (ήταν στη Γαλλία για δουλειά) και πήγε κατευθείαν να δει την αδελφή μας. Πόση χαρά πήρε!
• Παρασκευή, και μετά από κάποιους μήνες, επανήλθαμε στα καθιερωμένα μαθήματα γαλλικών με την αγαπημένη μας Ελένη.
• Μετά, το επαγγελματικό πρόγραμμα ήταν πραγματικά φουλ! 
• Non stop λοιπόν πήγα μέχρι τις 17.00.
• Πάλι με τρελή βροχή, πάλι με ακύρωση (αυτή τη φορά του μαθήματος τέννις του μικρού) οπότε το απόγευμα πέρασα από το σχολείο να του αφήσω ρούχα για το μπάσκετ (που γίνεται σε κλειστό γήπεδο οπότε όλα καλά) και συνέχισα για του σούπερ μάρκετ ώστε να είμαστε έτοιμοι για τις αφίξεις των φίλων.
• Επιστροφή σπίτι για μαγειρικές, τακτοποιήσεις, επιστροφή του Στέφανου, στρώσιμο τραπεζιού, διάβασμα.... 
• Και κατά τις 20.30 χτύπησαν το κουδούνι η Anna και ο David (πρώην συνάδελφοι και οι δύο οι οποίοι μετακόμισαν μόνιμα στην Πορτογαλία αυτό το καλοκαίρι) οι οποίοι θα παρέμεναν μαζί μας για το σκ ώστε να παρευρεθούμε όλοι μαζί στον γάμο της φίλης Hasti.
• Αγκαλιές, φιλιά, δείπνο (όλοι πεινούσαμε) με τα fajitas, ο Στεφανάκος να παίζει Nintendo και να πηγαίνει για ύπνο και εμείς να πίνουμε κρασιά και να συζητάμε μέχρι τα μεσάνυχτα.
• Το Σάββατο ξημέρωσε με καταρρακτώδη βροχή!
• Φάγαμε πρωινό όλοι μαζί, τα είπαμε, διάβασε ο Στεφανάκος τα ελληνικά του με τον συνοδοιπόρο, του έφτιαξα εγώ τη μικρή του τσάντα με τα απαραίτητα καθώς θα διανυκτέρευε στο σπίτι των φίλων μας (Γιάννης & Ηρώ), τον πήγε ο συνοδοιπόρος στο ελληνικό σχολείο ενώ εμείς ξεκινήσαμε τις ετοιμασίες για τον γάμο.
• Έφτιαξα στα γρήγορα και μια πίτσα ώστε να μην πάμε νηστικοί και κατά τις 14.00, όλοι έτοιμοι, με τα κουστούμια και τα φορέματά μας, ξεκινήσαμε για το οινοποιείο - κάστρο Château de Glerolles όπου θα γινόταν ο γάμος της φίλης -και συναδέλφου- Hasti και του Cédric.
• Τέσσερα ζευγάρια είμασταν συνολικά καλεσμένα από την εταιρεία.
• Το σημείο μαγικό αλλά δυστυχώς ο καιρός δεν βοήθησε.
• Έτσι, καθίσαμε κάτω από την τεράστια τέντα, υποδεχτήκαμε την πανέμορφη νύφη, ακούσαμε τα λόγια της κυρίας που είχε αναλάβει το ρόλο της παρουσίασης και ακολούθησε το πιο όμορφο και συγκινητικό μέρος της ημέρας, τα Περσικά έθιμα (η φίλη μας βλέπετε είναι από το Ιράν).
• Έτσι, γαμπρός και νύφη κάθισαν δίπλα - δίπλα, με μικρά τραπεζάκια μπροστά τους γεμάτα συμβολικά αντικείμενα για ευημερία, αγάπη, μακροζωία, γονιμότητα, ένα βιβλίο του ποιητή Hafez και έναν καθρέφτη (το Sofreh Aghd, αυτά τα τραπεζάκια δηλαδή, είναι μια παράδοση πάνω από 2.500 ετών).
• Μετά, γυναίκες κράτησαν πάνω από τα κεφάλια των νεόνυμφων ένα μεγάλο κεντητό τραπεζομάντηλο και ο αδελφός της νύφης ανέλαβε τα χρέη ώστε να μεταφέρει στα φαρσί και αγγλικά τα ιερά κείμενα.
• Μετά την τελετή, το πρόγραμμα είχε ένα δίωρο σε κλειστό χώρο (ώστε να ζεσταθούμε και λίγο) για το πρώτο ποτό, φωτογραφίες στο photo booth, και γνωριμίες με τους υπόλοιπους καλεσμένους.
• Κατά τις 19.00 μεταφερθήκαμε στον σκεπαστό χώρο δίπλα στη λίμνη για το δείπνο.
• Στο τραπέζι είμασταν με τους φίλους Anna + David αλλά και με ακόμα 3 φίλους του ζεύγους με τους οποίους γελάσαμε πολύ και γενικά περάσαμε εξαιρετικά.
• Μενού 5 πιάτων, κρασιά, θερμάστρες, κουβερτούλες, κάποιοι με σκουφάκια (!), παιχνίδια ερωτήσεων για τους νεόνυμφους, συζητήσεις και κατά τις 23.00 επιστρέψαμε στον κλειστό χώρο για το τελευταίο μέρος, τον χορό.
• Ιρανική μουσική (πολύ κοντινή στην ελληνική) και διεθνής, χοροί, κρασιά, γλυκά...
• Κατά τις 12.30 αναχωρήσαμε ενώ πια είχαν μείνει λίγοι.
• Μέχρι να κοιμηθούμε πήγε 02.00 οπότε ξυπνήσαμε λίγο πιο αργά την Κυριακή, κατά τις 09.00.
• Ο συνοδοιπόρος αναχώρησε για να παραλάβει τον Στεφανάκο που είχε περάσει πολύ ωραία με τους φίλους μας, ενώ εγώ ετοίμασα πρωινό για τους φιλοξενούμενούς μας.
• Συζητήσεις, καφέδες, μπάνια και το μεσημέρι αναχωρήσαμε όλοι μαζί από το σπίτι.
• Αφήσαμε τον μικρό στον συμμαθητή του Nikan που τον είχε καλέσει να παίξουν (αυτό το σκ δεν τον είδα καθόλου τον μικρό!) και εμείς συνεχίσαμε για το Pully, με ωραίο ήλιο.
• Περπατήσαμε μέχρι το Lutry όπου ήταν η τελευταία ημέρα του Fête des Vendages (του εορτασμού του τρύγου) με την παρέλαση των σχολείων.
• Το φετινό θέμα ήταν οι 4 εποχές οπότε όλα τα μικρά ήταν ντυμένα αντίστοιχα, ζωντανεύοντας τα κύρια χαρακτηριστικά κάθε εποχής (από τα λουλούδια, στον ήλιο και μετά στα σύννεφα, από την Εθνική Εορτή της 1ης Αυγούστου στα Χριστούγεννα και τις πίστες του σκι, και από τα μανιτάρια, στις αγελάδες και στα έλατα).
• Πήραμε κάτι να φάμε στο πόδι, επιστρέψαμε με τα πόδια στο αυτοκίνητο, χαιρετίσαμε στα γρήγορα αρκετούς γνωστούς που πετύχαμε και επιστρέψαμε σπίτι.
• Έλα εσύ - φύγε εσύ. Άφησα λοιπόν τον συνοδοιπόρο στο σπίτι του Μύρωνα για να δουν τον αγώνα, επιστρέψαμε εμείς σπίτι για τα τελευταία πακεταρίσματα και μετά τους πήγα μέχρι τον σταθμό για να πάρουν το τρένο.
• Φιληθήκαμε, αγκαλιαστήκαμε και ανανεώσαμε το ραντεβού μας... ίσως στη Λισαβώνα την επόμενη φορά.
• Παράλληλα, πήρε ο συνοδοιπόρος τον Στέφανο από τον συμμαθητή του και κατά τις 20.00 πήγα και τους παρέλαβα και τους δύο.
• Μιλάμε για logistics, όχι αστεία.
• Μέσα σε όλα, πρόλαβα να βάλω πλυντήρια, να μαζέψω τα κρεβάτια, να μιλήσω με την μαμά μου και τον αδελφό μου....
• Πόσο γεμάτος αυτός ο Σεπτέμβριος! Μέσα σε ένα μήνα πήγα από Ελβετία, Ελλάδα και μετά Λονδίνο και Ιταλία! Νιώθω ευγνώμων και γεμάτη αλλά ανυπομονώ ταυτόχρονα για το επόμενο σκ που δείχνει επιτέλους ήσυχο.

Καλή εβδομάδα!

ανδριάνα