HOW WAS YOUR WEEK?

• Δευτέρα, με φουλ πλέον έναρξη της νέας μας καθημερινότητας.
• Στις 10.00 λοιπόν είμασταν στο σχολείο για τη νέα σχολική χρονιά του Στεφανάκου στην τάξη 5Ρ.
• Στην αρχή ήταν μαγκωμένος αλλά μόλις άρχισαν να καταφτάνουν οι φίλοι του, φωτίστηκε όλο του το πρόσωπο.
• Στο ελβετικό σύστημα αλλάζουν δασκάλους και συμμαθητές κάθε δύο χρόνια οπότε φέτος είναι μια τέτοια χρονιά για τον Στεφανάκο, με νέα δασκάλα, την Melissa, και νέο μιξ συμμαθητών.
• Και σε αυτό το νέο μιξ, δύο από τους πιο αγαπημένους του φίλους, o Neo και ο Benjamin, είναι σε άλλο τμήμα, αλλά με αρκετούς από τους άλλους συνεχίζουν μαζί.
• Η υπόλοιπη ημέρα κύλησε ήρεμα με τα εργασιακά.
• Το απόγευμα τον παρέλαβε τον μικρό ο συνοδοιπόρος επιστρέφοντας από το γραφείο και καθίσαμε όλοι μαζί να δούμε το νέο πρόγραμμα το οποίο περιλαμβάνει πισίνα αλλά και ραπτοκοπτική (μαθαίνουν κανονικά με μηχανή!) και γερμανικά. 
• Περιλαμβάνει βεβαίως και τα "κλασικά", γαλλικά, μαθηματικά, γυμναστική, περιβάλλον, μουσική...
• Ετοιμάσαμε ένα κάρο πράγματα που έπρεπε να πάρει μαζί του την επομένη, φάγαμε, συζητήσαμε.
• Το βραδάκι μιλούσα με τον αδελφό μου στο τηλέφωνο για να βγάλουμε άκρη με τα εκατοντάδες ιατρικά αρχεία που λάβαμε.
• Βλέπετε τα έδωσαν στη μητέρα μου σε CDs και τα πήγε σε ένα τυπογραφείο να μας τα στείλουν ηλεκτρονικά ώστε να μπορούμε και εμείς με τη σειρά μας να τα δώσουμε σε κάποιους φίλους γιατρούς που έχουμε στην Ελβετία και στις ΗΠΑ.
• Μες στον ύπνο του με άκουσε μάλλον ο Στεφανάκος, κατάλαβε ότι μιλάω για την Ζέττα και τον έπιασαν τα κλάματα.
• Δεν μπορούσε να ξανα-κοιμηθεί ο γλυκός μου, είχε ταραχτεί, έκλαιγε.... 
• Ουφ... είναι τόσο δύσκολες οι ισορροπίες. Και δεν σας κρύβω ότι μου είναι πολύ δύσκολο να μην μπορώ να μιλήσω για το θέμα με τους δικούς μου και να πρέπει να κρύβομαι στα δωμάτια ή να περιμένω να λείπει ο μικρός ώστε να τον προστατεύσω. 
• Σαν να ζω δυο παράλληλες πραγματικότητες. Δεν γίνεται όμως και αλλιώς.
• Με τα πολλά, έστειλα αρκετά αρχεία στον μπαμπά του συμμαθητή του Στέφανου που είναι γιατρός εδώ στη Λωζάνη, εξειδικευμένος στα εγκεφαλικά, και αφού τον ευχαρίστησα πολλάκις για τον χρόνο του μου απάντησε "Διάλεξα αυτό το επάγγελμα για κάποιο λόγο. Είναι χαρά μου να βοηθώ όποιον και όποτε μπορώ".
• Τρίτη, και αφού άφησα τον μικρό στο σχολείο, συνέχισα για το γραφείο.
• Εκεί είχαμε μακροσκελείς συναντήσεις με τη νέα μου ομάδα ώστε να μπω βαθύτερα στα θέματα και να καταλάβω περισσότερο τις ανάγκες.
• Είδα για λιγάκι και την αγαπημένη μου Ηρώ η οποία επέστρεψε από την Ελλάδα.
• Ο συνοδοιπόρος πήγε τον μικρό στην πρώτη του προπόνηση ποδοσφαίρου για τη σεζόν και εγώ τον παρέλαβα κατά τις 19.00 που τελείωσε.
• Στο ενδιάμεσο, μίλησα λίγο και με την Μαριλένα που βρισκόταν στην Ολλανδία για την τακτοποίηση του φοιτητή - βαφτισιμιού μας.
• Το βραδάκι ο συνοδοιπόρος πήγε στην 1η προπόνηση μπάσκετ της σεζόν και έμεινα εγώ με τον Στεφανάκο, αγκαλιά στον καναπέ.
• Ευτυχώς, μετά από μια μικρή συγκίνηση, ηρέμησε και μπόρεσε να κοιμηθεί καλά.
• Τετάρτη, και ακόμη μία σημαδιακή ημέρα για την αδελφή μου και την οικογένειά μας ξημέρωσε: η αδελφή μου πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο (μετά από παραμονή πάνω από 1 μήνα) και μεταφέρθηκε στο νέο κέντρο αποκατάστασης.
• Πόση αγωνία είχα.... Βλέπετε, η προηγούμενη μεταφορά της σε ένα άλλο κέντρο, εκεί στα μέσα Ιουλίου, αποδείχθηκε τραυματική από πολλές απόψεις.
• Υπό άλλες συνθήκες τώρα, με πιο επιβαρυμένη την εικόνα της υγείας της, δυστυχώς, μεταφέρεται σε ένα διαφορετικό κέντρο ώστε να ξεκινήσει τις απαραίτητες και πολυαναμενόμενες θεραπείες αποκατάστασής της.
• Και πήγε καλά! Ήταν όλοι εκεί, οι γονείς μου, ο άντρας της και η κόρη της, και την είδαν αρκετές φορές μέχρι να φύγουν.
• Περιττό να σας πω ότι την βλέπω στον ύπνο μου κάθε, μα κάθε βράδυ! Σε διαφορετικά σκηνικά αλλά πάντα να μιλάει, να περπατάει.....
• Το απόγευμα παρέλαβα τον μικρό νωρίτερα ώστε να κάνει ένα "αναγνωριστικό" μάθημα τέννις και να δουν σε ποια ομάδα να τον κατατάξουν.
• Και είχε μία ζέστη!
• Πέμπτη, και ξανά γραφείο για εμένα.
• Το μεσημέρι μίλησα και με την μαμά που μόλις είχαν βγει από το επισκεπτήριο της Ζέττας.
• Ήρεμη την βρήκαν, οι γιατροί είπαν ότι είναι αισιόδοξοι και ότι συνεργάζεται πολύ καλά. Ουφ.... 
• Ο καιρός ήταν καλοκαιρινός έτσι, αφού άφησε ο συνοδοιπόρος τον μικρό στο ποδόσφαιρο, τον συνάντησα και εγώ κατευθείαν από το γραφείο και καθίσαμε στο La Terrasse να απολαύσουμε τη θέα στη λίμνη - τα ιστιοπλοϊκά και τις Άλπεις, να πιούμε ένα δροσερό ροζέ, να τα πούμε και να φάμε.
• Ήρθε λοιπόν και ο Στεφανάκος μόλις τελείωσε, φάγαμε και επιστρέψαμε σπίτι.
• 16.000 βήματα! Τόσα έγραψε το ρολόι του! Και τα μισά από αυτά, υπό ήλιο και ζέστη.
• Πτώμα κοιμήθηκε εκείνος, πτώμα και εγώ και ας είχα είχα κάνει όλα και όλα 5.000 βήματα.
• Παρασκευή, και αφού άφησα τον μικρό στο σχολείο συνέχισα για το γυμναστήριο και το πρώτο μου ever μάθημα zumba (ήταν το μόνο που βόλευε από θέμα ώρας και είχα πολλή ανάγκη να κινηθώ και να ιδρώσω!).
• Είναι τυχαίο πιστεύετε που οι λαοί της Λατινικής Αμερικής είναι από τους πιο εξωστρεφείς, ευδιάθετους, χαμογελαστούς; Έτσι λένε τουλάχιστον όσοι τους έχουν επισκεφθεί, ότι είναι δηλαδή με ένα χαμόγελο, έτοιμοι για χορό ανά πάσα στιγμή, παρόλες τις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης.
• Μα, ένα τέταρτο να αφεθείς στις μουσικές και στους ρυθμούς τους, δεν γίνεται να μην χαμογελάσεις και εσύ! Είναι τόσο έντονοι οι ρυθμοί, τόσο ανεβαστικοί, με τόση έκφραση στο σώμα, αισθησιασμό, απελευθέρωση.
• Αυτά σκεφτόμουν λοιπόν ενώ προσπαθούσα να ακολουθήσω τη χορογραφία της δασκάλας που μετουσίωνε όλα τα παραπάνω, και με το παραπάνω! Πόσο ζήλεψα την πλαστικότητα, θηλυκότητα και ελευθερία της κίνησής της και πόσο μαγκωμένη και "δυτική" αισθάνθηκα εγώ.
• Το απόλαυσα όμως!
• Επιστροφή σπίτι με άλλη ενέργεια για δουλειά.
• Και η οικογένεια στην Ελλάδα έκανε τη δεύτερη επίσκεψη στη Ζέττα το μεσημέρι, και την είχαν μεταφέρει σε άλλο δωμάτιο ώστε να μπορούν να την δουν πιο ήσυχα και ιδιωτικά. Και ήταν ευδιάθετη, οι γιατροί και οι νοσηλευτές επίσης, και είχε ήδη ξεκινήσει τις διάφορες θεραπείες της.
• Μίλησα και με τη φίλη Anna που είναι πλέον κάτοικος Πορτογαλίας, και μεταξύ άλλων κανονίσαμε και τη διαμονή τους στο σπίτι μας για να πάμε όλοι μαζί στον γάμο της κοινής μας φίλης Hasti στα τέλη Σεπτεμβρίου.
• Το απόγευμα το πρόγραμμα είχε βουνό, παρέα με την οικογένεια της φίλης Κατερίνας.
• Παραλάβαμε λοιπόν τον μικρό από το σχολείο και ξεκινήσαμε για το Moleson.
• Εκεί πήραμε το τελεφερίκ, ανεβήκαμε στην πρώτη στάση και κάναμε την πεζοπορία μας στο κατέβασμα.
• Μια ωρίτσα μας πήρε περίπου, τόσο ώστε να απολαύσουμε χωρίς να κουραστούν οι μικρές.
• Επόμενη στάση το κοντινό, και πάντα όμορφο Gruyères ώστε να φάμε και να θαυμάσουμε.
• Το σκηνικό ιδανικό: ελάχιστος κόσμος, ιδανική θερμοκρασία, τα μικρά να παίζουν στον πεζόδρομο, εμείς να πίνουμε το δροσερό μας ροζέ και να συζητάμε.
• Βράδυ πια επιστρέψαμε σπίτι, κουρασμένοι αλλά γεμάτοι.
• Σάββατο, και το πρώτο μέρος το περάσαμε σπίτι με δουλειές, κηπουρικές, πλυντήρια.
• Κατά τις 11.00 είμασταν στο Beaulieu όπου η εταιρεία μας έκανε το καθιερωμένο καλοκαιρινό πάρτυ για τους υπαλλήλους και τις οικογένειές τους, με ειδικούς εορτασμούς φέτος καθώς κλείνει 60 χρόνια παρουσίας στην Ελβετία.
• Ο καιρός καλοκαιρινός, ο κόσμος πολύς (ανέμεναν πάνω από 6.000 άτομα μες στην ημέρα), οι δραστηριότητες πολλές (ειδικά για τα παιδιά). 
• Ο Στεφανάκος που ήρθε με βαριά καρδιά ήταν τελικά και αυτός που πέρασε πιο ωραία από όλους, με όλα τα παιχνίδια.
• Συναντήσαμε αρκετούς φίλους και γνωστούς, τσιμπήσαμε κάτι και 13.00 είμασταν ήδη στο δρόμο για το καθιερωμένο γενέθλιο πάρτυ του Kaio και της Zena.
• Στο ίδιο σκηνικό, με ωραίο ήλιο αυτή τη φορά (πέρσι, ίδια εποχή είχε καταιγίδα και κρύο!), με την αγαπημένη μας οικογένεια σε εορταστικό mood, catch - ups με διάφορους γνωστούς, ιστορίες, γέλια, παιχνίδια.
• Αργά το απόγευμα επιστρέψαμε σπίτι για μπάνια, βιντεοκλήσεις (πολύωρες, κυρίως με την οικογένεια), τελευταίο επεισόδιο του Lupin Season #2 και ύπνο.
• Η Κυριακή ξημέρωσε βροχερή και αρκετά δροσερή.
• Χαλαρά περάσαμε το πρωί σπίτι με μαγειρικές, τακτοποιήσεις, καφέ, μουσική, Monocle.
• Πάνω στην ώρα ήρθαν οι φίλοι, η Κατερίνα με την οικογένεια, ώστε να φάμε παρέα και να διανυκτερεύσουν σε εμάς ώστε να είναι πιο κοντά για την Δευτεριάτικη πτήση από τη Γενεύη.
• Καθίσαμε λοιπόν παρέα, τα είπαμε, τα μικρά έπαιξαν και το απόγευμα βγήκαμε βόλτα στο Lutry.
• Πήραμε το καθιερωμένο παγωτό, περπατήσαμε ώστε να τους δείξουμε τα αγαπημένα μας μέρη (από το γήπεδο που προπονείται ο Στεφανάκος μέχρι την παραλία που κάνουμε βουτιές), και βραδάκι επιστρέψαμε σπίτι.
• Στρώσαμε κρεβάτια, τσιμπήσαμε, ήπιαμε τα τσάγια μας, διάβασε η Κατερίνα παραμύθι στα μικρά και κοιμήθηκαν.
• Οι μεγάλοι καθίσαμε λίγο ακόμα με ένα ποτήρι κρασί και πήγαμε για ύπνο.

Καλή εβδομάδα!

ανδριάνα