HOW WAS YOUR WEEK?

 

• Δευτέρα, και πίσω στην ελβετική μας πραγματικότητα (kind of).
• Ο συνοδοιπόρος λοιπόν έφυγε το πρωί για το γραφείο ενώ εγώ έμεινα να δουλέψω από το σπίτι παρέα με τον Στεφανάκο.
• Κατέφτασε και η "χαμένη" βαλίτσα του Στέφανου οπότε όλα καλά.
• Για αυτήν την εβδομάδα, πριν ξεκινήσουν τα σχολεία, είχε ένα tennis camp για τη μισή μέρα.
• Έτσι, πήγαμε στο αγαπημένο μας, γειτονικό tennis club, συναντήσαμε τον δάσκαλο του γκρουπ του, Quentin, και ξεκίνησαν.
• Κάθισα λιγάκι να τον δω και μετά επέστρεψα σπίτι.
• Το μεσημέρι που τον παρέλαβα ήταν κατα-ιδρωμένος, κατα-κόκκινος και κατα-ενθουσιασμένος.
• Το πρόγραμμα είχε μία ώρα τέννις, μία ώρα ποδόσφαιρο - μπάσκετ στα γειτονικά γήπεδα, φαγητό στο ιταλικό εστιατόριο του club και μετά ελεύθερο παιχνίδι τέννις.
• Το απόγευμα, με την επιστροφή και του συνοδοιπόρου, βάλαμε σε εφαρμογή το πιεστικό μηχάνημα που μας έφερε ο φίλος Γιάννης ώστε να καθαρίσουμε τις πλάκες της βεράντας και του κήπου.
• Είναι εθιστικό αυτό το πράγμα! Πω πω... Κανονική μεταμόρφωση. Και είναι τόσο rewarding να βλέπεις την βρωμιά να εξαφανίζεται και να αποκαλύπτονται τα μεγαλόπρεπα χρώματα και σχέδια των πλακών.
• Κάνε λίγο από εδώ - κάνε και από εκεί, ε, με τα πολλά καθίσαμε ώρες, γίναμε μούσκεμα αλλά το ευχαριστηθήκαμε.
• Τρίτη, και ήταν η δική μου σειρά για το γραφείο. Πω πω, σαν να είχε περάσει ένας αιώνας ένιωθα.
• Ήταν όμως εκεί μερικοί από τους πιο αγαπημένους μου ανθρώπους (η Victoria, η Hasti, ο Olivier, η Diana, ο Julian).
• Συζητήσαμε τα των διακοπών, τα των γάμων (έχουμε δύο που παντρεύονται τον Σεπτέμβριο), τα των νέων θέσεων (τρεις από εμάς αλλάξαμε θέσεις μέσα στο καλοκαίρι) και βεβαίως τα δικά μου.
• Στο μέτωπο της αδελφής μου, προσπαθώ να της μιλάω κάθε μέρα και βεβαίως μιλάω και με την οικογένεια για τα ιατρικά updates. Κάθε μέρα είναι και πιο ενεργή, κάνει προσπάθειες να γράψει, συγκινείται πολύ....
• Επισκέφθηκαν και οι γονείς μου ακόμη ένα κέντρο αποκατάστασης που μάλλον θα είναι και αυτό που θα την υποδεχτεί σε λίγες ημέρες - εβδομάδες.
• Το απόγευμα, συνεχίσαμε με δουλειές στον κήπο, αυτήν τη φορά με κλαδέματα.
• Και η χειρωνακτική δουλειά βοηθά πολύ, δεν καταφέρνω όμως να βγάλω τη σκέψη και έγνοια της αδελφής μου από το μυαλό.
• "Πρινσιπέσα μου, έλα να παίξεις και λίγο μαζί μου". Πώς να του πεις όχι!
• Παίξαμε λοιπόν με τον Στεφανάκο λίγο μπάσκετ και λίγο Master Mind.
• Το βράδυ έριξε μια καταιγίδα!
• Θυμηθήκαμε και την σειρά Lupin που είχαμε δει μόνο την πρώτη σεζόν οπότε ξεκινήσαμε τη δεύτερη.
• Τετάρτη, και συνεχίζοντας το εναλλάξ, πήγε ο συνοδοιπόρος στο γραφείο.
• Το μεσημέρι που άφησα τον μικρό στο τέννις ήθελε να μου μιλήσει ο προπονητής του για να μου πει πόσο έχουν εντυπωσιαστεί από τις ικανότητές του, πόσο συμπαθής τύπος είναι και αν μας ενδιαφέρει να συνεχίσει τέννις και μετά το camp.
• Το είχαμε συζητήσει βεβαίως οικογενειακά και επειδή το μπάσκετ φαίνεται να σταματά αυτή τη σχολική χρονιά, θα μπορούσε να προστεθεί το τέννις αν δεν συμπίπτει με τις προπονήσεις του ποδοσφαίρου.
• Δεν ξέρω για εσάς, αλλά για εμένα, η ενασχόληση των παιδιών με όποια δραστηριότητα εμπεριέχει κίνηση, είναι πολύ σημαντική! Θεωρώ ότι είναι η απάντηση σε πολλά σύγχρονα θέματα που πολλές φορές μας προβληματίζουν όπως η συγκέντρωση, η ομαδικότητα, η αυτοπεποίθηση, το σωματικό βάρος, οι οθόνες, η δημιουργικότητα, η κοινωνικοποίηση.
• Άρα, όσο μπορούμε, η απάντηση είναι πάντα "ναι" όταν πρόκειται για αθλητισμό.
• Τον άφησα για το μάθημά του και επέστρεψα σπίτι και στο laptop μου υπό ψιλή βροχή.
• Το απόγευμα συνεχίσαμε την κηπουρική με τον συνοδοιπόρο και το βραδάκι μίλησα -επιτέλους- με την αγαπημένη μου Jessica.
• Μέρες τώρα προσπαθούσαμε να συντονιστούμε και τελικά τα καταφέραμε.
• Και μιλήσαμε για καμιά ώρα και πάλι δεν τα είπαμε όλα... Όταν επιστρέψει με το καλό από την Γουατεμάλα θα κάτσουμε παρέα, με ένα κρασί, και θα βγάλουμε τα εσώψυχά μας.
• Στο μέτωπο της αδελφής μου, έκανε τελικά την γαστρεκτομή ώστε να απαλλαγεί από το σωληνάκι στη μύτη και όλα πήγαν καλά! Προσπαθεί να μιλήσει! Αχ πόσο ανυπομονώ να μπορέσουμε να μιλήσουμε για όλα! 
• Πέμπτη, και γραφείο για εμένα.
• Και η ημέρα κύλησε ήρεμα (Δεκαπενταύγουστος βλέπετε και ήταν αργία σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες). Κατάφερα όμως να προχωρήσω μερικά ακόμα γραφειοκρατικά σχετικά με το νέο μου συμβόλαιο και να κλείσω τα εισιτήρια του τρένου για το ομαδικό ταξίδι που θα κάνουμε τον Σεπτέμβριο στο Μιλάνο.
• Στο lunch break έκανα και ένα πιλάτες στο γυμναστήριο.
• Επιστροφή σπίτι το απόγευμα με αρκετές βιντεοκλήσεις, διάβασμα και ύπνο νωρίς.
• Παρασκευή!! Και παραμείναμε και οι δύο ενήλικες στο σπίτι ενώ ο μικρός πήγε στο τέννις του.
• Το μεσημέρι εκμεταλλευτήκαμε το μεσημεριανό μας διάλειμμα και πήγαμε για φαγητό στο tennis club που είχε μάθημα ο Στεφανάκος ώστε να φάμε και τον παραλάβουμε.
• Μας συνόδευσαν και η Lauren με τα παιδιά που μένουν πλέον δίπλα οπότε περάσαμε πολύ ωραία.
• Επιστροφή σπίτι το απόγευμα με ησυχία.... μπάνια, τηλεθεάσεις, καναπέ, κήπο.
• Το Σάββατο ξεκινήσαμε όλοι μαζί για το κέντρο της Λωζάνης.
• Τα αγόρια πήγαν για κούρεμα ενώ εγώ έκανα την εγγραφή μου στο νέο γυμναστήριο που μου προσφέρει η εταιρεία.
• Περιμένοντάς τους έκανα μια βόλτα στο Globus μήπως και βρω κάτι για τον γάμο της φίλης Hasti ο οποίος απαιτεί black tie ένδυση.
• Και ευτυχώς (γιατί ήταν ένα πανέμορφο φόρεμα) ή δυστυχώς (γιατί φθηνό δεν το λες) βρήκα!
• Το μεσημέρι ξεκινήσαμε για την Βέρνη, υπό βροχή, ώστε να συναντήσουμε την παιδική μου φίλη Κατερίνα (με την οποία είμαστε φίλες από 6 χρονών!) με την οικογένειά της.
• Είχαν φτάσει πριν λίγες ημέρες για διακοπές και θα μείνουν για 10 περίπου μέρες.
• Μετά από μια περιπέτεια ώστε να βρούμε να παρκάρουμε και μετά να βρούμε που πάρκαρε η κάθε οικογένεια, ανταμώσαμε!
• Και ο καιρός δεν βοήθησε πολύ καθώς ψιλόβρεχε σχεδόν όλο το απόγευμα αλλά καταφέραμε και περπατήσαμε πολύ (καλά να είναι οι σκεπαστές διαδρομές στην παλιά πόλη), 10χλμ περίπου, και να δούμε κάποια βασικά αξιοθέατα.
• Φάγαμε παρέα, τα είπαμε, γνωρίστηκαν για πρώτη φορά τα μικρά και τα πήγαν εξαιρετικά, θυμηθήκαμε και εμείς τα παλιά και νωρίς το βραδάκι χωριστήκαμε.
• Είναι πολύ συγκινητικό να βλέπεις τα παιδιά μας και να σκέφτεσαι ότι στη δική τους ηλικία πρωτογνωριστήκαμε και εμείς και κατορθώσαμε μέσα σε τόσες αλλαγές και τόσα χρόνια, να διαφυλάξουμε την πολύτιμή μας φιλία. Είναι ανεκτίμητη.
• Αναχώρησε και το βαφτιστήρι μας, για το Maastricht ώστε να ξεκινήσει τις σπουδές του! Μία νέα εποχή ξεκινά: ο Παναγιώτης φοιτητής! Είναι ευλογία να βλέπεις τα παιδιά να μεγαλώνουν και να γίνοντα τόσο ενδιαφέρουσες προσωπικότητες.
• Περήφανη νονά!
• Και έριξε μια καταιγίδα το βράδυ! Σαν καταρράκτης! Και συνέχισε ασταμάτητα μέχρι το πρωί της Κυριακής.
• Συννεφιασμένη λοιπόν, υγρή και δροσερή ξημέρωσε η Κυριακή μας και το πρώτο μέρος το περάσαμε σπίτι με ήσυχο πρωινό, πλυντήρια, μαγειρικές, βιντεοκλήσεις...
• Το απόγευμα υποδεχτήκαμε την Κατερίνα με την οικογένεια για να φάμε όλοι μαζί, να δουν το σπίτι, να παίξουν τα μικρά και να τα πούμε οι μεγάλοι.
• Και ο Στεφανάκος ήταν, ως συνήθως, εξαιρετικός οικοδεσπότης! Έκανε σε όλους τουρ του σπιτιού εξηγώντας κάθε γωνία.
• Μέχρι και στον κήπο έκανε ξενάγηση στα κορίτσια παρόλη τη βροχή.
• Με βαριά καρδιά, καθώς όλοι θέλαμε ακόμη περισσότερη ώρα παρέα, αποχωριστήκαμε το βραδάκι ώστε να μπούμε και εμείς σε τάξη ενόψει και της πρώτης μέρας σχολείου του Στεφανάκου.
• Κατέφτασε και το επίσημο μήνυμα - πρόσκληση από τον υπεύθυνο του tennis club στο οποίο μου εξηγούσε πόσο εντυπωσιάστηκαν από την πρόοδο του Στέφανου σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα και από τον χαρακτήρα του, και θα ήθελαν να τον συμπεριλάβουν στα εβδομαδιαία μαθήματα.
• Τον ευχαρίστησα, βεβαίως, και αναμένουμε τώρα τις λεπτομέρειες ώστε να δούμε μέρες - ώρες.
• Επίσημη έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς λοιπόν από αύριο και μπαίνει όλη η οικογένεια σε ρυθμό.
• Ο Στέφανος στην τρίτη δημοτικού ή στην 5Ρ για το Ελβετικό σύστημα.
• Και το βράδυ μια αγωνία την είχε ο γλυκός μου αλλά κοιμήθηκε ήσυχα και ωραία.

Καλή εβδομάδα!

ανδριάνα