HOW WAS YOUR WEEK?

• Δευτέρα, και ακόμα στο Λονδίνο.
• Οι φίλοι είχαν δουλειές οπότε πήραμε τα παιδιά εμείς και κατευθυνθήκαμε προς το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας.
• Μια μικρή ουρά την είχε αλλά αρκετά γρήγορα είμασταν μέσα, στο επιβλητικό κτίριο, με τα χίλια "πρόσωπα".
• Και για να επισημαίνουμε και τα θετικά, η είσοδος είναι δωρεάν, πάντα και για όλους.
• Εννοείται περάσαμε από την εντυπωσιακή αίθουσα με την φάλαινα και από τον τομέα των δεινοσαύρων αλλά και στους 5 μας, την προσοχή μάς τράβηξε ο πάνω όροφος με τα πετρώματα και τους πολύτιμους & ημιπολύτιμους λίθους από όλον τον κόσμο.
• Ώρα πολλή περιηγηθήκαμε, φωτογραφίζοντας και θαυμάζοντας τα εντυπωσιακά εκθέματα. Μα είναι η φύση, ο πιο ταλαντούχος καλλιτέχνης! Τι συνδυασμοί χρωμάτων, τι διαφορετικές υφές, τι διαύγειες...
• Ολοκληρώσαμε την επίσκεψή μας (εννοείται ότι δεν τα είδαμε όλα) και περπατώντας φτάσαμε στο Harrods όπου μάς βρήκε και η Αθηνά για να φάμε παρέα στο Dining Hall. Εμείς, τα κορίτσια, τσιμπήσαμε κάτι μεζέδες ενώ τα μικρά με τον συνοδοιπόρο πήραν ζυμαρικά.
• Ο χώρος πολύ εντυπωσιακός, κάναμε μια μικρή βόλτα και μετά ξεκινήσαμε προς τα πίσω.
• Στάση στο Westfield, το μεγαλύτερο εμπορικό κέντρο της Ευρώπης, με τα 300+ καταστήματα!
• Ψώνια δεν κάναμε (αν εξαιρέσεις κάτι t-shirts του Στεφανάκου), χαζέψαμε λιγάκι όμως, πήραν και οι φίλοι κάποια απαραίτητα που χρειάζονταν και η ώρα πέρασε χωρίς να το καταλάβουμε.
• Απόγευμα πια είμασταν πίσω, ήρθε και ο Γιάννης από τη δουλειά και ενώ τα σενάρια ήταν πολλά, τελικά επιλέξαμε να μείνουμε σπίτι.
• Μου έκανε λίγο πιλάτες η Αθηνά στο εκπληκτικό reformer + cadillac + χίλια άλλα props που είχε, έπαιξαν fifa τα μικρά αγόρια, τα είπαν τα μεγάλα, παραγγείλαμε πίτσες και υπό συνοδεία κρασιού και Αντώνη Ρέμου στα ηχεία, καθίσαμε ώρες συζητώντας, γελώντας, αναλύοντας, ονειροπολώντας γύρω από το τραπέζι... 
• Είναι δώρο η φιλία ανεκτίμητο!
• Οι φίλοι (πλην του Γιάννη) αναχωρούσαν νωρίς το πρωί της Τρίτης για Κύπρο οπότε πακετάραμε όλοι μαζί και αγκαλιαστήκαμε σφιχτά.
• Και έτσι όπως αγκαλιάζονταν ο Στέφανος με τον Ιωακείμ, του λέει "Στέφανε, πιστεύεις θα ξανά συναντηθούμε ποτέ; Εγώ πιστεύω όχι". Και πάγωσε η καρδιά μου. Και βεβαίως πεταχτήκαμε και οι δύο, η Αθηνά και εγώ, ώστε να τους διαψεύσουμε. Θα πρέπει όμως η διάψευση να έρθει και μέσω των πράξεων.
• Την Τρίτη ξυπνήσαμε λοιπόν και είχαν ήδη φύγει από τις 05.30.
• Φάγαμε πρωινό με τον Γιάννη, τον βοηθήσαμε στις τακτοποιήσεις και τα πλυντήρια, και μεσημεράκι πήραμε uber για το Heathrow.
• Το αεροδρόμιο ήταν αρκετά ήσυχο, περάσαμε τους ελέγχους χωρίς ταλαιπωρία, καθίσαμε να φάμε, χαζέψαμε στα μαγαζιά, πήραμε μερικά δωράκια και κατά τις 14.30 είμασταν ήδη στον αέρα.
• Σε κάτι παραπάνω από μία ώρα είμασταν στη Γενεύη, αυτοκίνητο, οδήγημα, στάση γρήγορη στο σούπερ μάρκετ για τα απαραίτητα και σπίτι!
• Όπως αναμενόταν, το απόγευμα πέρασε με πλυντήρια, ξεπακεταρίσματα, βιντεοκλήσεις με τις οικογένειες, μηνύματα με τους φίλους, μαγειρικές, οργάνωση των φωτογραφιών και ξεκούραση.
• Τετάρτη, και πίσω στις δουλειές για εμάς, με τον συνοδοιπόρο στο γραφείο, και εμένα σπίτι παρέα με τον Στεφανάκο (Πασχαλινές διακοπές βλέπετε).
• Και ενώ τα emails ήταν εκατοντάδες και το πρόγραμμα γεμάτο, η ημέρα πέρασε ήρεμα και ευχάριστα, με τον Στεφανάκο να συνεργάζεται και να κάνουμε ωραία πράγματα παρέα στα διαλείμματα.
• Αναλάβαμε και το declutter του γραφείου του και μετά ήταν υπερήφανος που το έβλεπε ωραίο και τακτοποιημένο. "Σαν καινούργιο είναι μαμά". Είναι και η τάξη ένα είδος ομορφιάς, πώς να το κάνουμε.
• Επέστρεψε και ο συνοδοιπόρος, φάγαμε ελαφριά και υγιεινά, κάναμε τα μπάνια μας, τελειώσαμε με το άδειασμα των βαλιτσών και ξεκουραστήκαμε.
• Τα είπα και εγώ με τη φίλη Μαριάννα η οποία ανέβηκε πίστα δυσκολίας στον γολγοθά που λέγεται παιδικός διαβήτης. Αχ μακάρι να μπορούσα κάπως να βοηθήσω! Με πιάνει απελπισία και θυμός όταν συνειδητοποιώ ότι αρκετοί οργανισμοί - θεσμοί - υπουργεία - επαγγελματίες υγείας, αντί να είναι χέρι βοηθείας είναι, δυστυχώς, βαρίδι.
• Πόση ευθύνη, πόση γνώση, πόση υπομονή και πόσο χρόνο μπορεί να σηκώσει στους ώμους του ένας γονιός ο οποίος καλείται από τη μια μέρα στην άλλη να γίνει γιατρός, διατροφολόγος, ψυχίατρος, παιδαγωγός;
• Ένα θα σας πω, για μία χρόνια νόσο, το υπουργείο ζητά γνωμάτευση και όλη την χαρτούρα κάθε χρόνο!
• Με αυτά και με εκείνα, φτάσαμε αισίως στην Πέμπτη και η αγαπημένη μου διευθύντρια θα ήταν στο γραφείο οπότε πήγα και εγώ.
• Κόσμο πολύ δεν είχε αλλά ήρθε και η φίλη Hasti οπότε είμασταν η τριάδα.
• Το μεσημέρι έκανα και ένα μάθημα πιλάτες στο γυμναστήριο και είχαμε νέο δάσκαλο αντικαταστάτη και, να σας πω την αλήθεια, το ευχαριστήθηκα περισσότερο το μάθημα γιατί έδινε περισσότερες εναλλακτικές για όσους ήθελαν να πάνε ένα βήμα παραπέρα.
• Κατευθυνόμενη στα αποδυτήρια, μου έπιασε κουβέντα μια άλλη κοπέλα που τυχαίως καθόταν δίπλα μου στο πιλάτες -και την οποία δεν γνώριζα- και με ρώτησε αν κάνω γιόγκα. "Φαίνεται από την ευλυγισία σου". Χάρηκα πολύ για το τόσο αυθόρμητο κομπλιμέντο και βεβαίως δεν έχασα την ευκαιρία να προωθήσω τα μύρια οφέλη της γιόγκα και την σπουδαιότητα της ευλυγισίας όσο μεγαλώνουμε.
• Τσίμπησα μια ωραιότατη σαλάτα παρέα με την Hasti, προχώρησα πολλά και διάφορα θέματα, βοήθησα κάποιους συναδέλφους, έκανα το ομαδικό μας meeting και 17.30 αναχώρησα για να παραλάβω τον Στεφανάκο ο οποίος είχε περάσει όλη την ημέρα στο σπίτι του φίλου του Benjamin.
• Εννιά παρά τον είχα αφήσει το πρωί και μου έστειλε η μητέρα του φίλου του μήνυμα αν μπορούσα να καθυστερήσω την παραλαβή του γιατί περνούσαν τόσο ωραία.
• Και τι δεν έκαναν... από μπάσκετ και ποδόσφαιρο στην αυλή, μέχρι monopoly, kapla και βιντεοσκοπήσεις εντός. Και το σπουδαιότερο, χωρίς να ενοχλήσουν κανέναν.
• Επιστροφή λοιπόν σπίτι όπου μάς περίμενε ο συνοδοιπόρος να φάμε, να τα πούμε, να κάνουμε τα μπάνια μας και να χαλαρώσουμε.
• Παρασκευή! Είναι πολλή αποτελεσματική τεχνική να επιστρέφεις από διακοπές μεσοβδόμαδα. Πέφτει κάπως ελαφρύτερη η προσαρμογή.
• Οι δουλειές προχώρησαν σχετικά ευχάριστα, ο ήλιος έλαμπε, ο συνοδοιπόρος πήγε με τον μικρό για κούρεμα (συνεννοήθηκε ο ίδιος ώστε να παραμείνει η φράτζα του), εγώ πετάχτηκα μέχρι το Gland το απόγευμα για ένα ραντεβού και το απόγευμα το περάσαμε οι τρεις μας, σπίτι.
• Σάββατο, με επιστροφή στο μάθημα TRX, μόνη καθώς η συναθλήτρια βρισκόταν στην Ελλάδα. Ουφ... είναι που είναι το μάθημα απάλευτο, βάλτε και 2 εβδομάδες απουσίας + όλα όσα έφαγα αυτές τις ημέρες... πω πω, πτώμα βγήκα.
• Τα αγόρια είχαν κάνει τη βόλτα τους στη Λωζάνη, είχαν πιει τον καφέ τους, είχαν αγοράσει το νέο Album Panini Euro 2024 (καταλαβαίνετε χαρά!) και με περίμεναν ώστε να πάμε παρέα σούπερ - μάρκετ.
• Επιστρέψαμε και τα σκι του Στέφανου, τσιμπήσαμε, κάναμε τα ψώνια μας και επιστρέψαμε σπίτι ώστε να συνεχίσουμε με τις δουλειές μας.
• Ε, μετά από 2 εβδομάδες εκτός, με ταξίδια και βόλτες, είναι ωραίο να αφιερώνεις χρόνο στο σπίτι και στην οικογένεια.
• Έτσι, μαζέψαμε + βάλαμε πλυντήρια, κάναμε κηπουρική, μαγειρέψαμε...  
• Κόψαμε και ένα μεγάλο κυπαρίσσι το οποίο το μελετάγαμε πολύ καιρό και γιατί είχε παρα-μεγαλώσει, και γιατί έκλεινε την εξωτερική σκάλα, και γιατί έγερνε οπότε ήταν επικίνδυνο. Αποφεύγουμε πολύ να κόβουμε δέντρα αλλά με αυτό ήταν μονόδρομος.
• Γρήγορα το έκοψε ο συνοδοιπόρος και εγώ με τον Στεφανάκο αναλάβαμε την απομάκρυνση των κλαδιών στον κοντινό μας κάδο (με αγώνα spreed στην επιστροφή).
• Άνοιξε ο χώρος η αλήθεια είναι, αλλά έφερε και στην επιφάνεια το πίσω μέρος που κρυβόταν τόσο καιρό και το οποίο είχε ξεραθεί.
• Βάλε λοιπόν να καθαρίσεις και τα υπόλοιπα φυτά.
• Το βραδάκι ο συνοδοιπόρος επισκέφθηκε τον φίλο Γιάννη (που ήταν μόνος καθώς τα γυναικόπαιδα ήταν στην Ελλάδα) οπότε ο Στεφανάκος και εγώ παρακολουθήσαμε ταινία, τον Luca. 
• Η Κυριακή ήταν επίσημα η πρώτη μέρα που φορέσαμε οικογενειακώς σορτς! Τι ευτυχία! 22 βαθμούς με ήλιο!
• Πετάχτηκα εγώ στο κοντινό μας φυτώριο για να αγοράσω μερικά φυτά (κυρίως για τον χώρο που ήρθε στο προσκήνιο μετά την απομάκρυνση του κυπαρισσιού) ενώ τα αγόρια ανέλαβαν να κάψουν στο BBQ κάποια από τα εκατοντάδες κλαδιά που είχαν γίνει βουνό.
• Ο Στεφανάκος βοηθούσε και τους δυο μας, μεταφέροντας κλαδιά στον μπαμπά του και βοηθώντας εμένα με τις φυτέψεις.
• Πάνω από 3-4 ώρες είμασταν σερί έξω στον κήπο δουλεύοντας χωρίς να καταλάβουμε πώς πέρασε η ώρα.
• 'Ηλιος, φύση, άνοιξη, οικογένεια... τι άλλο να ζητήσεις.
• Γρήγορα - γρήγορα μπήκα εγώ μέσα να ετοιμάσω να φάμε (σολομό + ρύζι + μπρόκολο για τα αγόρια και μια σαλάτα για εμένα) και μετά τα μπάνια, ξαπλώσαμε όλοι τα κορμιά μας στους καναπέδες.
• Τον μικρό τον πήρε ο ύπνος για να καταλάβετε κούραση.
• Διάβασμα για εμένα (διαβάζω το Sapiens εδώ και κάποιες εβδομάδες και το βρίσκω άκρως ενδιαφέρον!) και γράψιμο και photo books, και τηλεθέαση ποδοσφαίρου για τα αγόρια.

Καλή εβδομάδα!

ανδριάνα