HOW WAS YOUR WEEK?

• Δευτέρα, με κρύο και ελαφρύ χιόνι.
• Σχολείο ο Στέφανος, σπίτι ο συνοδοιπόρος, γραφείο εγώ.
• Και η ημέρα κύλησε όμορφα καθώς είχαμε ευχάριστες επισκέψεις.
• Η Amira μάς ήρθε από το MEA Hub μαζί με εκπληκτικά σιροπιαστά γλυκά από την Αίγυπτο, και η αγαπημένη μου Ruta από την Πολωνία, με την οποία είχαμε κανονίσει -βεβαίως- και έξοδο μετά τη δουλειά.
• Παράλληλα, προχωρήσαμε και με τη φίλη Ηρώ τη μικρή μας εκδρομή για το 4ήμερο του Μαΐου. Προορισμός τελικά η περιοχή της Γένοβας την οποία δεν έχουμε ξανα-επισκεφθεί. Τι καλά!
• Κατά τις 18.00 αναχωρήσαμε από το γραφείο με την Ruta και οι δυό μας ήπιαμε και φάγαμε στο "ζεστό" St. Pierre Café.
• Και τι δεν συζητήσαμε... βεβαίως για τη δουλειά αλλά και για την Πολωνία (που είναι πια το σπίτι της), και για τα πατρικά μας (Βίλνους εκείνη, Βούλα εγώ), και για ταξίδια, για κοινούς φίλους, για φαγητά, για ανακαινίσεις... 
• Την Τρίτη έμεινα να δουλέψω από το σπίτι καθώς το μεσημέρι είχα την ετήσια συνάντηση με την δασκάλα του Στέφανου.
• Είκοσι λεπτά ήταν όλη και όλη αλλά ήταν πολλή χρήσιμη για εμένα.
• Μου μετέφερε πολλά καλά λόγια για τον Στεφανάκο, και για αυτά για τα οποία είμαι περισσότερο υπερήφανη δεν είναι οι μαθησιακές του επιδόσεις αλλά ο χαρακτήρας του. Πόσο ευγενικός, συνεργάσιμος, δίκαιος, αγαπητός είναι.
• Βεβαίως και μου μίλησε και για 2-3 θέματα που θα ήθελε να δουλέψει περισσότερο ο Στέφανος, και αυτά είναι σημεία που και εμείς έχουμε εντοπίσει.
• Χαρούμενη επέστρεψα σπίτι για να συνεχίσω με τη δουλειά και τα calls. 
• Τα δικά μου επαγγελματικά εύσημα είναι ο σεβασμός των συναδέλφων μου.
• Έτσι, η Τρίτη ήταν μια πολλή συγκινητική ημέρα καθώς άνοιξε μια θέση στην ευρύτερη ομάδα μας (με την μετακίνηση ενός αγαπημένου συναδέλφου σε άλλη ομάδα) και μέσα σε λίγες ώρες, 5 άτομα μου την είχα στείλει με την προτροπή να δηλώσω το ενδιαφέρον μου και εκφράζοντας την στήριξή τους.
• Βεβαίως και έκανα apply οπότε ίδωμεν.
• Παραλαβή του ποδοσφαιριστή από το σχολείο και παράδοσή του στην προπόνηση.
• Επιστροφή σπίτι για μαγειρική (φακές), δουλειές του σπιτιού και διάβασμα (είμαι στα μισά περίπου του Sapiens το οποίο έχει πολύ ενδιαφέρον).
• Τηλεθέαση μπάσκετ για τα αγόρια, γράψιμο (lifelikes) και διάβασμα γαλλικών για εμένα.
• "Μαμά, είναι λογικό που είμαι excité, αύριο είναι τα γενέθλιά μου!".
• Πόσες εβδομάδες μετρούσε αντίστροφα, πόσες φορές μας είχε ρωτήσει για το δώρο του... είναι τόσο αγνός ο ενθουσιασμός του που γίνεται 8 και που έφτασε η δική του μέρα.
• Πήραμε σοκολατάκια για να κεράσει στο σχολείο (και άνευ λακτόζης βεβαίως) αλλά στο UAPE προτίμησε να πάει το κέικ που θα φτιάξουμε και τα κεράκια την Πέμπτη, που είναι περισσότερα παιδιά.
• Ξημέρωσε λοιπόν η πολυαναμενόμενη ημέρα των γενεθλίων του Στεφανάκου!
• Και νομίζω ότι πολλές μαμάδες εκεί έξω νιώθουν όπως και εγώ, σαν να γιορτάζουν δηλαδή και εκείνες στα γενέθλια των παιδιών τους. Γιατί είναι η ημέρα που έδωσαν ζωή στα παιδάκια τους και με τη σειρά τους, ξεκίνησαν ένα νέο κεφάλαιο. 
• Η ημέρα ξεκίνησε λοιπόν με ιδιαίτερο πρωινό (pancakes με τρούφα confetti), το δώρο του βεβαίως - βεβαίως (το FC 24 για το Nintendo Switch), σφιχτές αγκαλιές και ευχές.
• Στο σπίτι παραμείναμε και οι δύο ενήλικες για τις δουλειές και το απόγευμα είχαμε ιδιαίτερο φαγητό στο πλαίσιο των εορτασμών (Burgers με ό,τι λαχταρά ο καθένας!) και ένα μικρό carac (που είναι από τα αγαπημένο του γλυκά) για να σβήσει το κεράκι - παπούτσι ποδοσφαίρου!
• Εννοείται το υπόλοιπο της ημέρας γέμισε με μηνύματα, ευχές, βιντεοκλήσεις.... 
• Έφτιαξα και το γενέθλιο κέικ για το UAPE και το στολίσαμε με smarties παρέα με τον Στεφανάκο.
• Εδώ και χρόνια το κέικ είναι το ίδιο, αυτό εδώ το πιο σοκολατένιο και το πιο ζουμερό, και κάθε φορά γεμίζω με κομπλιμέντα από τους δασκάλους και τα παιδάκια.
• Είναι τόσο εύκολο, τόσο αφράτο, φτιάχνεται πολύ γρήγορα και ταιριάζει στις περισσότερες διατροφικές ανάγκες (βάζω φυτικό γάλα και δεν έχει βούτυρο).
• Πέμπτη, και ο συνοδοιπόρος γραφείο και εγώ σχολείο το πρωί με τον Στέφανο ώστε να παραδώσω το κέικ.
• "Μαμά εγώ θα προχωρήσω, να μην περπατάμε μαζί". Τι πλάκα.
• Η ημέρα κύλησε σχετικά ήρεμα καθώς 2 μεγάλα meetings που είχα μεταφέρθηκαν οπότε είχα χρόνο να ασχοληθώ με τα διάφορα γραφειοκρατικά που πάντα παραπαίουν στις εργασιακές προτεραιότητες.
• Βγήκε και ένας ωραίος ήλιος! Πω πω! Είδαμε και διψήφιο αριθμό στο θερμόμετρο!
• Το απόγευμα λοιπόν βγήκα για περπάτημα και πολύ το ευχαριστήθηκα.
• Είπαμε, δεν είναι να αφήνεις μια ηλιόλουστη ημέρα να πάει χαμένη.
• Ποδόσφαιρο ο μικρός, τον παρέλαβε ο συνοδοιπόρος επιστρέφοντας από τη δουλειά, και οικογενειακό δείπνο.
• Παρασκευή, με κλασικά μάθημα γαλλικών νωρίς - νωρίς, δουλειές από το σπίτι, και ετοιμασίες καθώς το βράδυ είχαμε sleep over του Μάξιμου καθώς οι γονείς του μάς ζήτησαν να τους "εξυπηρετήσουμε" ώστε να φύγουν οι δυο τους μια εκδρομή.
• Παραλαβή λοιπόν και των δύο από το μπάσκετ, δείπνο όλοι μαζί, μπάνια, πυτζάμες, λίγο nintendo (μας βρήκε δράμα καθώς το ποδόσφαιρο για κάποιον λόγο δεν ανταποκρινόταν σωστά), παιχνίδια και ύπνο, ήρεμα και ωραία, εκεί κατά τις 21.30 για τα μικρά. Εξαιρετικά!
• Το πρωί του Σαββάτου τα μικρά σηκώθηκαν νωρίς, εγώ τους έφτιαξα cupcakes και αναχώρησα για την ιεροτελεστία (περπάτημα, λεωφορείο + TRX με την Τίνα και καφέ).
• Η τριάδα συναντηθήκαμε μετά για καφέ (η Τίνα, η Ηρώ και εγώ) και κατά τη μία ξεκινήσαμε να κατηφορίζουμε καθώς ήταν η 1η ημέρα της διοργάνωσης των 20χλμ της Λωζάνης και έτρεχαν όλα τα μικρά.
• Οι μπαμπάδες είχαν ήδη φτάσει στο γήπεδο του Vidy με τους μικρούς δρομείς, οπότε εμείς τους βρήκαμε λίγο πρίν ξεκινήσουν τα κορίτσια που είναι και μεγαλύτερα.
• Και είμασταν πολύ τυχεροί καθώς είχε εξαιρετικό ήλιο και ζέστη!
• Ο Στεφανάκος είχε δεύτερες σκέψεις και κατάλαβα ότι κάτι τον φόβιζε. Με τα πολλά, κατάλαβα ότι τον άγχωνε η απόσταση καθώς δεν είχε ξανατρέξει 2χλμ και δεν μπορούσε να καταλάβει πόσο είναι.
• Μιλήσαμε αρκετά, του εξήγησα ότι δεν είναι πάνω από 15' τρέξιμο, ότι είναι λίγο περισσότερο από τα 1,8χλμ που είχε τρέξει πέρσι, κατέφτασαν και κάποιοι συμμαθητές και συναθλητές του από το ποδόσφαιρο που έτρεχαν και αυτοί, οπότε αναθάρρησε.
• Κατά τις 15.00 ήταν η σειρά του δικού του γκρουπ και σε κάτι λιγότερο από 10' είχε τερματίσει, χαλαρός - χαλαρός.
• Ο συνοδοιπόρος ξεκίνησε με τα πόδια ώστε να πάει να φέρει το αυτοκίνητο (καθώς είχε παρκάρει μακριά φοβούμενος ότι οι δρόμοι θα είναι κλειστοί), εμείς παρακολουθήσαμε και τους τελευταίους φίλους και ξεκινήσαμε το περπάτημα ώστε να συναντήσουμε τον συνοδοιπόρο και να επιστρέψουμε (επιτέλους) σπίτι.
• Αφήσαμε τον Μάξιμο σπίτι του και με το που μπήκαμε σπίτι ξεκινήσαμε τα μπάνια και τις τακτοποιήσεις.
• Φουλ μέρα η οποία θα έδινε σειρά σε μία ακόμη, παρόμοια γεμάτη μέρα.
• Η Κυριακή ξημέρωσε μουντή και βροχερή, με 2 σημαντικά γεγονότα: το γενέθλιο πάρτυ του Στέφανου για τους συμμαθητές του και τα 10χλμ που θα έτρεχε ο συνοδοιπόρος.
• Και, μαντέψτε; Τα δύο γεγονότα σχεδόν συνέπεσαν.
• Έτσι, ο συνοδοιπόρος αναχώρησε το πρωί ώστε να κάνει τη διαδρομή με αυτοκίνητο και περπάτημα για την εκκίνηση στο Vidy, ενώ εμείς μείναμε σπίτι.
• Ετοιμασίες για το πάρτυ (ελαφριές μαγειρικές, πακεταρίσματα και φόρτωμα του αυτοκινήτου), διάβασμα για το ελβετικό σχολείο, συννενοήσεις με τους διάφορους γονείς, φωτογραφίσεις με την τούρτα, συμμαζέματα.... 
• Κατά τις 14.15 κατέφτασαν και οι δύο συμμαθητές που θα έρχονταν με το δικό μας αυτοκίνητο οπότε με τα τρία μικρά αναχώρησα για την άλλη άκρη της πόλης, ευελπιστώντας ότι δεν θα είχαμε θέμα με τους κλειστούς δρόμους λόγω του αγώνα.
• Και δεν είχαμε, και με τον συνοδοιπόρο φτάσαμε την ίδια ώρα οπότε βοήθησε με τις μεταφορές των πραγμάτων καθώς η περιοχή ήταν σαν εργοτάξιο και δεν υπήρχε πουθενά μέρος να παρκάρεις.
• Μέχρι τις 15.15 είχαν έρθει και οι 10 φίλοι του Στέφανου (8 αγόρια + 2 κορίτσια), είχαμε καταφέρει να παρκάρουμε και τα δύο αυτοκίνητα, ο Στεφ είχε χωρίσει τις ομάδες και ξεκίνησαν τους 2 γύρους Laser Game, με ένα μικρό 10' διάλειμμα.
• Καταϊδρωμένοι, λαχανιασμένοι, εκστασιασμένοι και χαμογελαστοί ολοκλήρωσαν τα παιχνίδια τους, άκουσαν τα σκορ τους, γέλασαν, αλληλο-πειράχτηκαν, τσίμπησαν τα σαντουϊτσάκια που είχα ετοιμάσει, σβήσαμε την τούρτα και κατά τις 17.00 άρχισαν να έρχονται οι πρώτοι γονείς για τις παραλαβές.
• Τέλος καλό - όλα καλά.
• "Μαμά, δεν υπάρχει κάτι καλύτερο από το Laser Game! Ούτε το Nintendo!".
• Με αυτά και με εκείνα, με τα συμμαζέματα, την παράδοση των άλλων 2 φίλων, πήγε 18.00 μέχρι να επιστρέψουμε σπίτι.
• Δώρα, ιστορίες, ενθουσιασμός, μπάνια, ξανά ιστορίες και ξεκούραση.
• "Μαμά, δεν ήταν απλά ωραίο το πάρτυ μου, ήταν ΤΕΛΕΙΟ!".
• Πάει και αυτό! Μεγάλη η χαρά μου να βλέπω τον ενθουσιασμό στο πρόσωπο του Στεφανάκου, μεγάλη και η ανακούφιση όμως που πέρασε και έχουμε άλλους 10 περίπου μήνες μέχρι να ξεκινήσουμε τις ετοιμασίες για το επόμενο.
• Πολύ γεμάτες οι τελευταίες εβδομάδες... Από τα τέλη Μαρτίου με το Καθολικό Πάσχα, το ταξίδι στο Λονδίνο, τα γενέθλια του Στέφανου και τώρα το Ορθόδοξο Πάσχα και το 4ήμερο στη Γένοβα, θα φτάσει ο Ιούνιος στο πι και φι.

Καλή Μεγάλη εβδομάδα!

ανδριάνα