HOW WAS YOUR WEEK?

 

• Εργάσιμη ήταν η δική μας Πρωτομαγιά, σε αντίθεση με την πλειοψηφία των Ευρωπαϊκών χωρών.
• Και ξεκίνησε και νωρίς - νωρίς καθώς ο Στέφανος έπρεπε να είναι στο σχολείο 07.45 καθώς θα έφευγαν με πούλμαν για το θέατρο ώστε να κάνουν τις τελικές τους πρόβες πριν τις παραστάσεις της ερχόμενης εβδομάδας.
• Την ερχόμενη εβδομάδα που λέτε, οι 3 γειτονικές κοινότητες που έχουν κοινό εκπαιδευτικό μέτωπο (Pully, Paudex, Belmont) έχουν την ετήσια παράστασή τους με την συμμετοχή τάξεων από τα σχολεία των περιοχών αυτών. Κάθε χρόνο συμμετέχουν διαφορετικές τάξεις και φέτος η τάξη του Στέφανου είναι μία από αυτές!
• Και οι πρόβες τους έχουν ξεκινήσει εδώ και καιρό, αλλά αυτήν την εβδομάδα θα είναι στο χώρο του θεάτρου, με τα σκηνικά, τα κουστούμια....
• Δουλειά από το σπίτι και για τους 2 ενήλικες του σπιτιού, με φθινοπωρινό σκηνικό, πιο χαλαρό πρόγραμμα (λόγω της αργίας που λέγαμε στις άλλες χώρες) και δουλειές παράλληλα τακτοποίησης.
• Τρίτη, και πάλι πρωί - πρωί ξεκίνησε η ημέρα αλλά αυτήν τη φορά για περιποίηση! Στις 08.00 λοιπόν ήμουν έτοιμη για το μανικιούρ μου. Σπάνια πολυτέλεια για την ελβετική μου πραγματικότητα οπότε πολύ το ευχαριστήθηκα!
• Ενόψει του επαγγελματικού ταξιδιού είπα να με περιποιηθώ λιγάκι παραπάνω.
• Δουλειά από το σπίτι ξανά, με το ίδιο, φθινοπωρινό σκηνικό, και αρχή του πακεταρίσματος το απόγευμα.
• Λίγο κοντομάνικα και ανοιχτά παπούτσια, λίγο καλσόν και κλειστά καθώς το μετεωρολογικό σκηνικό ήταν πολύ απρόβλεπτο.
• Τελευταίες ετοιμασίες και για τις μετακινήσεις καθώς έπρεπε από το σπίτι να μεταφερθώ στον σταθμό ώστε να πάρω το τρένο για το αεροδρόμιο της Γενεύης και από εκεί την πτήση για την Κωνσταντινούπολη.
• Τετάρτη με έτοιμη βαλίτσα από το πρωί, σφιχτές αγκαλιές στα αγόρια, δύο σημαντικά πρωινά meetings και αναχώρηση. 
• Το ταξίδι το ξεκινήσαμε παρέα με την Hasti με Uber, στον σταθμό του τρένου προστέθηκαν και ο Constantin με την Ruta και στο αεροπλάνο πετούσαμε παρέα με άλλους 4-5 ακόμη συναδέλφους.
• Το πρώτο μου ever επαγγελματικό ταξίδι λοιπόν με την συγκεκριμένη εταιρεία στην οποία εργάζομαι τα τελευταία 4 χρόνια. Ναι, ο κόβιντ δεν βοήθησε, αλλά ούτε οι περικοπές και οι συνεχείς αναδιοργανώσεις.
• Με ενθουσιασμό ξεκίνησα και προσμονή για το τι μας περιμένει αυτές τις 2 ημέρες.
• Με καθυστέρηση απογειωθήκαμε, στην πτήση είδα το Once Upon a Time in Hollywood, τσιμπήσαμε, συζητήσαμε, ήπιαμε ένα ποτήρι κρασί, προσγειωθήκαμε, οι βαλίτσες βγήκαν πολύ γρήγορα, αναμέναμε όμως κανά μισάωρο να έρθει το πουλμανάκι μας, στο δρόμο είχε πολλή κίνηση (κλασικά όπως μας είπαν) οπότε κάναμε 1,5 ώρες για να φτάσουμε από το Διεθνές Αεροδρόμιο στην Ασιατική πλευρά της Κωνσταντινούπολης όπου θα μέναμε.
• Είμασταν και το τελευταίο γκρουπ από τα 80 περίπου άτομα που ταξίδεψαν από τα πλάτη και τα μήκη (στην κυριολεξία) του πλανήτη οπότε πάνε τα σχέδια για τακτοποίηση στο ξενοδοχείο, ντους και φορεματάκια. Πήγαμε κατευθείαν στο εστιατόριο που μας περίμεναν όλοι και μας υποδέχτηκαν με χειροκροτήματα και σφιχτές αγκαλιές!
• Είναι τόσο μα τόσο όμορφο και συγκινητικό να αγκαλιάζεις συναδέλφους με τους οποίους συνεργάζεσαι σε καθημερινή βάση! Να νιώθεις την ζεστασιά τους, να βλέπεις πώς κινούνται στον χώρο, να συνειδητοποιείς τις "πραγματικές" τους διαστάσεις.
• Από τα 80 άτομα, τους μισούς τους γνώριζα (είτε πολύ είτε αρκετά καλά), το υπόλοιπο 1/4 ονομαστικά και το υπόλοιπο 1/4 καθόλου.
• Η οικοδέσποινα και διοργανώτρια αυτού του "συνεδρίου", η νέα μας VP η οποία κατάγεται και εργάζεται από την Κωνσταντινούπολη, ήταν όπως την περίμενα και όπως μας είχε δείξει ήδη από τις πρώτες μας virtual συναντήσεις: αυθεντική, εξωστρεφής, με το δικό της μοναδικό στυλ (προσωπικό και επαγγελματικό), γεμάτη ενέργεια και όρεξη.
• Μπορεί να είχαμε φτάσει σχεδόν στα μεσάνυχτα, αλλά ακόμα η βραδιά είχε μέλλον, Έτσι, κάναμε το πολυαναμενόμενο check in στα δωμάτιά μας, αλλάξαμε στα γρήγορα και συνεχίσαμε στο bar δίπλα στο ξενοδοχείο το οποίο είχε live, τουρκική, pop μουσική.
• Μπορεί να μην καταλαβαίναμε λέξη, αλλά ο ρυθμός ήταν δυνατός οπότε δεν σταματήσαμε να χορεύουμε.
• Αργά επιστρέψαμε στα δωμάτια όπου δυστυχώς το βράδυ εξελίχθηκε δύσκολο.
• Ήταν και η κάπνα από το bar (δυστυχώς ακόμα καπνίζουν στους εσωτερικούς χώρους) οπότε είχε ήδη ο λαιμός μου να με πονά.
• Πολύ σκληρά μαξιλάρια, πολλή υψηλή θερμοκρασία.... πρέπει να πήγε 04.00 για να κουτσο-κοιμηθώ και να ξυπνήσω με πόνο στον αυχένα. Παρόμοιες ιστορίες είχαν αρκετοί συνάδελφοι.
• Ντύσιμο, πλύσιμο και... γυμναστήριο! Ω ναι! Τα κατάφερα!
• Πρωινό και κατά τις 10.00 μαζευτήκαμε όλοι στην ειδική αίθουσα του ξενοδοχείου. 
• Παρουσιάσεις (σε πιο προσωπικό απ' ότι επαγγελματικό επίπεδο) από το Leadership Team, ομιλία του Cetin Yilmaz (προπονητή μπάσκετ), διάλειμμα για φαγητό και επιστροφή στην αίθουσα για μία διαδραστική άσκηση.
• Χωρισμένοι σε 14 ομάδες έπρεπε να φτιάξουμε με απλά υλικά (dominos, αυτοκινητάκια, κύλινδρους, σκοινιά, τουβλάκια, ξύλα, μανταλάκια...) κατασκευές μέσα από τις οποίες έπρεπε να περάσει η μπάλα και να πετύχει έναν τελικό στόχο. Chain Reaction game!
• Είχε και συγκεκριμένες προδιαγραφές οπότε το έκανε ακόμα πιο πολύπλοκο. Έπρεπε η διαδρομή κάθε ομάδας να είναι min 3 μέτρα, να έχει 3 στροφές και 2 trigger points.
• Εντάξει.... το απόλυτο κενό στην αρχή! Με την ώρα όμως και τους πειραματισμούς άρχισαν όλες οι ομάδες να αυτοσχεδιάζουν, να συνεργάζονται (καθώς η μπάλα θα ερχόταν από την προηγούμενη ομάδα και θα έπρεπε να συνεχίσει στην επόμενη) και εν τέλει, μετά από ώρες, το πετύχαμε!
• Πολλά τα "μαθήματα" αυτής της άσκησης: η ομαδικότητα, η δημιουργικότητα, οι αλληλεπιδράσεις με άλλες ομάδες + ειδικότητες, η υπομονή, η συνεργασία, ο κοινός - τελικός στόχος.
• Μισή ωρίτσα κενό για να ετοιμαστούμε και να ξεκινήσουμε με πούλμαν για το Ευρωπαϊκό μέρος της Κωνσταντινούπολης ώστε να μπούμε στο πλοίο που μας περίμενε για μία 2ωρη βόλτα στον Βόσπορο.
• Ο καιρός ήταν κρύος αλλά δεν πτοηθήκαμε! 
• Είναι μοναδική η γεωγραφία αυτής της πόλης, με τα πόδια της σε 2 ηπείρους, με το υγρό στοιχείο τόσο έντονο, με τα τόσα διαφορετικά πρόσωπα (γεωγραφικά, εθνικά, θρησκευτικά, πολιτισμικά). 
• Θαυμάσαμε τα μεγαλόπρεπα, παραθαλάσσια ξενοδοχεία, τις εντυπωσιακές βίλες, τα μνημεία που δέσποζαν από μακριά. 
• Μέχρι DJ είχαμε οπότε στο τέλος άρχισαν και οι χοροί!
• Επιστροφή στο λιμάνι, δέκα λεπτά περπάτημα και φτάσαμε στο Korto bar - restaurant για το δείπνο μας.
• Απλά εξαιρετικό από όλες τις απόψεις! Πολλή όμορφη αισθητική, θέα στο Βόσπορο, ζωντανή - διεθνής μουσικής και εξαιρετικό φαγητό σε μορφή μεζέδων!
• Επιτέλους, ωραίο, τούρκικο φαγητό με πολλές χορτοφαγικές επιλογές!
• Αφού φάγαμε και συζητήσαμε, κυρίως για μη-επαγγελματικά θέματα, εννοείται άρχισαν οι χοροί και τα ποτά!
• Δεν θυμάμαι από πότε είχα να χορέψω τόσο! Πήγε 03.00 για να πάρουμε οι τελευταίοι το πούλμαν της επιστροφής. Κανονικό party με τα όλα του!
• Έχεις άλλο δέσιμο αν με κάποιον έχεις μοιραστεί το dance floor, δεν πιστεύετε;
• Κάπως καλύτερος ο ύπνος της Πέμπτης (είχα προμηθευτεί μαλακότερο μαξιλάρι και είχα διορθώσει τη θερμοκρασία), πρωινό και συνάντηση κατά τις 10.00 στη γνωστή αίθουσα.
• Συζήτηση σε ομάδες, αποχαιρετιστήριες ομιλίες, next steps, ομαδικές φωτογραφίες, συγκίνηση καθώς οι πρώτοι συνάδελφοι άρχισαν ήδη να αναχωρούν για Κονέκτικατ, Ντουμπάι, Τζακάρτα, Λονδίνο.
• Μεσημεριανό στο ξενοδοχείο (δυστυχώς μεγάλης ποικιλίας αλλά χαμηλής ποιότητας και γεύσης) και ανασυγκρότηση για όσους από εμάς παραμείναμε για μία επιπλέον διανυκτέρευση.
• Έτσι, μεταφέρθηκε η Hasti στο δωμάτιό μου και νωρίς το απόγευμα 7 άτομα αναχωρήσαμε με ταξί για το παλιό κέντρο της Πόλης όπου αργότερα συναντήσαμε άλλους 4 συναδέλφους.
• Ο καιρός ήταν κρύος, ο κόσμος πολύς, ο χρόνος λίγος αλλά κάναμε ότι καλύτερο μπορούσαμε.
• Καταφέραμε να μπούμε στην Αγία Σοφία (βρήκαμε ως δια μαγείας ένα κενό ανάμεσα στα εκατοντάδες άτομα που περίμεναν) και χάρηκα τόσο πολύ! Ήταν μία συγκινητική εμπειρία! Σου κόβεται η ανάσα καθώς μπαίνεις (τουλάχιστον μου κόπηκε εμένα).
• Κάναμε βόλτα στο Topkapi, περπατήσαμε στο κέντρο, ήπιαμε "τούρκικο" καφέ με μπακλαβά, θαυμάσαμε το Blue Mosque και κάποιοι που κρύωναν αναχώρησαν με ταξί για το εστιατόριο ενώ οι υπόλοιποι συνεχίσαμε με τα πόδια.
• Η εμπειρία από το κέντρο της Πόλης, η πιο συγκεκριμένα από τους ανθρώπους της, δεν ήταν πολλή θετική, δυστυχώς. Δύσκολη επικοινωνία, πολλή ένταση και πίεση, έλλειψη ευγένειας και διάθεσης συνεργασίας, πονηριά, φωνές... Πολλή διαφορετική εικόνα από αυτήν που περίμενα.
• Δεν ένιωθες ευπρόσδεκτος.
• Το δείπνο μάς το είχε κανονίσει η συνάδελφος Juliet (μισή Αγγλίδα - μισή Τουρκάλα) η οποία ήταν και η "ξεναγός" και σωτήρας μας καθ' όλη τη διάρκεια της βόλτας μας. 
• Πήραμε το μενού οπότε είχε αρκετά στάδια με ορεκτικά, ήπιαμε τα κρασιά και τα κοκτέιλ μας, θαυμάσαμε τη θέα στον Πύργο του Γαλατά, συζητήσαμε και μεσάνυχτα πια πήραμε το ταξί μας για την επιστροφή.
• Περιπέτεια και το ταξί και ας είναι Uber όπου τα πράγματα (θα έπρεπε να) είναι λίγο - πολύ πιο οργανωμένα και καθορισμένα. Όχι όμως στην Τουρκία! Οι διαπραγματεύσεις και οι ασυνεννοησίες συνεχίστηκαν αλλά φτάσαμε σώοι και αβλαβείς στο ξενοδοχείο για το τελευταίο μας βράδυ.
• Σάββατο, και χρόνο δεν είχαμε πολύ αλλά χωρέσαμε πρωινό, πακετάρισμα, λούσιμο - χτένισμα στο κομμωτήριο του ξενοδοχείου, βόλτα με τα πόδια στην γύρω περιοχή, παραδοσιακό καφέ και μπακλαβά στον πιο χαμογελαστό και ευγενικό Τούρκο που συναντήσαμε όλες αυτές τις ημέρες και επιστροφή για το τελευταίο μας ταξί οι 6 μας προς το αεροδρόμιο.
• Φάγαμε ένα lahmacun, περάσαμε όλους τους ελέγχους, πήραμε δυο γρήγορα δωράκια και επιβιβαστήκαμε για Γενεύη.
• Αυτή τη φορά είδα τη ταινία The Son η οποία ήταν πολλή συγκινητική.
• Και έτσι όπως καθόμασταν οι 3 συνάδελφοι δίπλα - δίπλα και παρακολουθούσαμε τις ταινίες μας, συνειδητοποίησα πόσο προσωπικές ήταν οι επιλογές μας. Ο συνάδελφος με καταγωγή από την Αφρική είχε διαλέξει μία με θέμα τους σκλάβους και τις αφρικανικές φυλές, εγώ, μητέρα γιού, την ταινία για έναν γιο, και η Λιθουανή συνάδελφος μία sci-fi λιθουανική ταινία.
• Στην επιστροφή όλα λειτούργησαν ρολόι: οι βαλίτσες βγήκαν γρήγορα, το τρένο το πήραμε στο δίλεπτο, το ταξί στο πεντάλεπτο και κατά τις 21.00 ήμουν σπίτι!
• Τα αγόρια όλες αυτές τις ημέρες είχαν εξαιρετικό ήλιο και ζέστη στη Λωζάνη, πέρασαν όμορφα, έκαναν βόλτες, συνάντησαν φίλους.
• Αγκαλιές, φιλιά, δώρα, ιστορίες και ύπνος! Στο ωραίο μου κρεβάτι με το ωραίο μου μαξιλάρι!
• Η Κυριακή ξημέρωσε βροχερή και εορταστική καθώς είχαμε το γενέθλιο πάρτυ της μικρής Έλενας στο αναρριχητικό κέντρο!
• 10.30 είμασταν εκεί, παρέα με 2 ακόμη οικογένειες Ελλήνων και πολλά άλλα πιτσιρίκια!
• Ενώ τα μικρά ξεσάλωναν και σκαρφάλωναν, εμείς ήπιαμε τους καφέδες μας και τα είπαμε με την ησυχία μας.
• Φεύγοντας αποφασίσαμε να πάμε παρέα με τους εορτάζοντες να φάμε στο κέντρο της Λωζάνης οπότε απόγευμα πια επιστρέψαμε σπίτι.
• Ξεκούραση, βιντεοκλήσεις, ξεπακετάρισμα, μπάνια και ύπνος.

Καλή εβδομάδα!

ανδριάνα