CITY BREAK: Brienz

Όπως πιθανώς θα γνωρίζετε, η Ελβετία είναι μια χώρα γεμάτη λίμνες και πανέμορφα χωριά. Για μια χώρα που δεν έχει πρόσβαση στη θάλασσα, το υδάτινο στοιχείο είναι παραδόξως πάρα πολύ έντονο μέσα από τις λίμνες και τα ποτάμια της που δεσπόζουν στις περισσότερες, αν όχι σε όλες τις πόλεις της αλλά και σε πολλά από τα χωριά της. Μια μικρή σε έκταση χώρα η οποία όμως έχει τόσους υπέροχους προορισμούς! Για το Καθολικό λοιπόν Πάσχα αποφασίσαμε να επισκεφθούμε μία περιοχή από την οποία έχουμε περάσει πολλές φορές αλλά δεν είχαμε διανυκτερεύσει ποτέ. Προορισμός μας λοιπόν για το Σαββατοκύριακο η λίμνη και το χωριό της Brienz στο γερμανόφωνο καντόνι της Βέρνης, ένα δίωρο οδήγημα περίπου από την γαλλόφωνη Λωζάνη.

Είχαμε κλείσει ένα μικρό, παραδοσιακό ξενοδοχείο πάνω ακριβώς στη λίμνη, στην αρχή της παραλίμνιας promenade. Το χωριό Brienz είναι πολύ μικρό και κουκλίστικο. Με τα πανέμορφά του ξύλινα chalet, τα ολάνθιστα παρτέρια, τις Άλπεις να δεσπόζουν πάνω από τη λίμνη, τα μικρά μαγαζάκια, τα σοκάκια. Είναι φημισμένο και για την ξυλογλυπτική του και αυτό γίνεται εμφανές από την πρώτη κιόλας βόλτα καθώς βρίσκεις παντού, διάσπαρτα ξύλινα αγάλματα και τα περισσότερα καταστήματα πουλούν κάτι γύρω από το ξύλο. Κατά τη δική μας επίσκεψη εκεί στις αρχές του Απριλίου, ο καιρός ήταν comme ci - comme ca. Τη μία ημέρα ήταν πολύ βροχερός και κρύος, και την επόμενη λαμπερός και ηλιόλουστος. Τα σχέδιά μας λοιπόν δεν πραγματοποιήθηκαν στο ακέραιο που σημαίνει ένα και μόνο πράγμα: πρέπει να ξανάρθουμε για να κάνουμε την κρουαζιέρα στη λίμνη που χάσαμε.

Αν βρεθείτε και εσείς στην περιοχή, πέραν της κλασικής βόλτας στο χωριό και στη λίμνη και βεβαίως της κρουαζιέρας, έχω να σας προτείνω 2 ακόμα δραστηριότητες - εκδρομές τις οποίες εμείς απολαύσαμε στο μέγιστο. Και οι δύο βρίσκονται σε πολύ κοντινή απόσταση από το χωριό της Brienz, και οι δύο περιλαμβάνουν εντυπωσιακή φύση, και μπορείτε να περάσαμε σχεδόν μία ολόκληρη ημέρα σε κάθε μία. Αν βοηθά και ο καιρός, τότε μιλάμε για δύο μικρούς Παραδείσους.

Πρώτος λοιπόν προορισμός οι καταρράκτες Giessbach και το ξενοδοχείο Grandhotel Giessbach.

Μπορείς είτε να ανέβεις με το αυτοκίνητο και να παρκάρεις μερικά λεπτά περπάτημα πριν, στο ειδικό πάρκινγκ, είτε με το αρχαιότερο τελεφερίκ της Ευρώπης, το Giessbachbahn το οποίο πηγαινο-φέρνει κόσμο μεταξύ της λίμνης Brienz και του ξενοδοχείου από το 1879. Οι καταρράκτες βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής από το μεγαλόπρεπο ξενοδοχείο οπότε αξίζει να τα συνδυάσετε. Το Belle Epoque ξενοδοχείο Grandhotel Giessbach έχει μια εξωτερική αυλή (όταν ο καιρός είναι καλός) για χαλαρό καφέ και ελαφρύ φαγητό, και ένα μεγάλο, εσωτερικό εστιατόριο, μέρος του οποίου έχει μια μεγάλη τζαμαρία όπου τρως με θέα τους καταρράκτες. Βεβαίως και χρειάζεται να έχεις προνοήσει μέσω μιας κράτησης. Εμείς είμασταν από τους τυχερούς και το τραπέζι μας ήταν στην μεριά του καταρράκτη αλλά γενικότερα πρόκειται για ένα πολύ όμορφο και προσεγμένο εστιατόριο ούτως ή άλλως (το λες και εντυπωσιακό)! Φάγαμε εξαιρετικά και οι τιμές δεν διέφεραν πολύ από ένα εστιατόριο που θα έβρισκες σε οποιαδήποτε ελβετική πόλη. Αξίζει δηλαδή 100%. Μετά (ή πριν, όπως επιθυμείτε) επιβάλλεται βεβαίως άραγμα στην βεράντα ώστε να θαυμάσετε και να φωτογραφίσετε τη λίμνη και μικρή ανάβαση ώστε να φτάσετε στη γέφυρα που σε περνά πίσω από τους καταρράκτες με θέα τη λίμνη και το ξενοδοχείο. Πραγματικά μια συγκλονιστική εικόνα. Σαν να πηγαίνεις πίσω στο χρόνο. Σαν να παρακολουθείς μια ταινία εποχής. Η διαδρομή συνεχίζεται για όσους έχουν όρεξη για μια μικρή πεζοπορία στο βουνό. Εμείς δεν συνεχίσαμε καθώς θέλαμε να προλάβουμε το πλοίο της κρουαζιέρας το οποίο, εν τέλει, χάσαμε καθώς ο δρόμος είχε κλείσει από ασθενοφόρο, περιπολικά, μέχρι και ελικόπτερο, που μετέφεραν δυστυχώς έναν τραυματία.

Δεύτερος προορισμός, το χωριό, ή πιο σωστά το Ανοιχτό Μουσείο Bellenberg. 

Εντάξει! Δεν έχω λόγια! Πραγματικά μπορείς να περάσεις ολόκληρη την ημέρα σου εκεί και πάλι να μην το έχεις εξερευνήσει όλο. To Bellenberg είναι ένα "τεχνητό" χωριό με πάνω από 100 σπίτια τα οποία έχουν μεταφερθεί αυτούσια (ω ναι, καλά διαβάσατε, έχουν μεταφερθεί) από όλα τα σημεία της Ελβετίας. Τα σπίτια αυτά είναι από κανονικά - οικογενειακά σπίτια μέχρι στάβλοι και φούρνοι και ξυλουργεία και τυροκομεία. Σε όλα μπορείς να μπεις μέσα και να δεις ακριβώς πώς ζούσαν οι οικογένειες τότε. Από τα κρεβάτια και τα σερβίτσια τους μέχρι τους ξυλόφουρνους και τα συστήματα θέρμανσης που είχαν. Τους εργαλειούς και τα σακιά με τα δημητριακά. Τα παιχνίδια και τα πριόνια. Κάθε οίκημα είναι πραγματικά μοναδικό από όλες τις απόψεις (από την αρχιτεκτονική του μέχρι τα υλικά κατασκευής και τους χρηστικούς χώρους του). Είναι το μεγαλύτερο Ανοιχτό Μουσείο της Ελβετίας με πάνω από 200.000 επισκέπτες κάθε χρόνο. Πρόκειται για μια τεράστια έκταση μέσα στα λιβάδια και τα δάση όπου μπορείς να ζήσεις όπως οι αγροτικές οικογένειες του προηγούμενου αιώνα, να παίξεις, να δοκιμάσεις εργαλεία και παιχνίδια, να φας στα εστιατόρια, να παρακολουθήσεις τις διάφορες εργασίες (από το ψήσιμο του ψωμιού μέχρι το κάπνισμα των αλλαντικών), να αγοράσεις όλα αυτά που εν τέλει παράγει το χωριό (δημητριακά, μπισκότα, αλεύρια...), να κάνεις πικ-νικ, να επισκεφθείς τα ζώα της φάρμας.... Η λίστα είναι ατελείωτη! Όρεξη και ώρα να έχεις! Εμείς είχαμε μόνο μισή μέρα στη διάθεσή μας αλλά υποσχεθήκαμε ότι θα επανέλθουμε. Προλάβαμε όμως να δούμε τη διαδικασία ψησίματος του ψωμιού (εννοείται χωρίς ηλεκτρισμό), να κόψουμε και καθαρίσουμε ξύλα, να χρησιμοποιήσουμε τις σφραγίδες με τις οποίες έβαζαν την "επωνυμία" της επιχείρησης στα σακιά, να δούμε σκιάχτρα, να περάσουμε από τα καπνιστήρια, να παίξουμε στις παιδικές χαρές, να συνομιλήσουμε με τους φιλικότατους υπαλλήλους (οι περισσότεροι μεγαλύτερης ηλικίας ή συνταξιούχοι που ίσως είχαν ζήσει σαν παιδιά υπό αυτές τις συνθήκες), να ψωνίσουμε από το μπακάλικό τους και να περιπλανηθούμε στην παρθένα φύση. 

Η συγκεκριμένη περιοχή σφύζει από φύση, λίμνες, δραστηριότητες, αθλοπαιδιές. Σίγουρα θα την επισκεφθούμε ξανά. Αν την έχετε επισκεφθεί, στείλτε μου τις δικές σας ιδέες ώστε να μπουν στη λίστα της επόμενης επίσκεψης. Αν όχι, αξίζει σίγουρα!

ανδριάνα