HOW WAS YOUR WEEK?

 

• Όμορφη, κρύα και ηλιόλουστη ξημέρωσε η Δευτέρα μας.
• Και ναι, μπορεί η λέξη "όμορφη" να συνοδεύσει τη "Δευτέρα".
• Ξέρετε ποιο είναι θεωρώ ένα από τα σημαντικότερα προσόντα ενός ανθρώπου; Να διατηρεί την αίσθηση του χιούμορ του ακόμα και στις πιο "σκοτεινές" και δύσκολες ώρες.
• Έτσι, στη δουλειά, ενώ συνομιλούσα γραπτώς με έναν συνάδελφο από το Λονδίνο και προσπαθούσαμε να βγάλουμε άκρη με ένα πρόβλημα το οποίο άλλαζε μορφή μέρα με τη μέρα, του γράφω "Oh my, it gets more complicated by the hour" και μου απαντά "Oh yes, the plot thickens".
• Me time! Μπορεί να είναι και τα 5' που θα κάτσω στο πάτωμα, δίπλα από το παράθυρο, ρουφώντας ήλιο και τρώγοντας το τελευταίο μπισκότο από αυτά που φτιάξαμε με τον Στεφανάκο.
• Τρίτη και πήγα στο γραφείο.
• Και η ημέρα ήταν γεμάτη αλλά κατάφερα να πω και δυο κουβέντες με μερικούς συναδέλφους, και να φάω μεσημεριανό με τον Constantin, την Ruta, την Marta, την Hasti και την Mariia.
• Παρέλαβα τον μικρό μπασκετμπολίστα, αφού τον παρακολούθησα να παίζει για κανά μισάωρο, και επιστρέψαμε σπίτι όπου μας περίμενε ο συνοδοιπόρος για βραδινό.
• Τετάρτη, και γραφείο back - to - back, αυτή τη φορά μαζί με τον συνοδοιπόρο.
• Και ήταν πολύ ήσυχα (καθώς αρκετοί της ομάδας ήταν σε ένα 2ήμερο workshop) οπότε προχώρησα αρκετά, πιο γραφειοκρατικά θέματα, ήπια καφέ με τον Julian και απογευματάκι παραλάβαμε τον μικρό και επιστρέψαμε σπίτι.
• Και είχε ένα ηλιοβασίλεμα! Τι εκπληκτική αίσθηση να επιστρέφεις από τη δουλειά και να έχει ακόμα ήλιο! 
• Στο μέτωπο της αδελφής μου, ξεκίνησε τη διαδικασία για την επέμβαση που θα κάνει στα τέλη Φεβρουαρίου για τις πέτρες στα νεφρά και δυστυχώς, πονάει. Οπότε είναι σπίτι, ξαπλωμένη, με παυσίπονα.
• Πέμπτη, και απήλαυσα την αλλαγή μεταξύ γραφείου και home office! Να ντύνεσαι και να συναντάς κόσμο από τη μία, αλλά και να παραμένεις με παντόφλες και να απολαμβάνεις ησυχία από την άλλη.
• Και το πρωί, οδηγώντας τον Στεφανάκο στο σχολείο και ακούγοντας βεβαίως ελβετικό ραδιόφωνο, μιλούσαν για την Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας και είχαν μέχρι και quiz για τις ανακαλύψεις των Αρχαίων Ελλήνων.
• Πόσο συγκινητικό.
• Και ένιωθα πολλή κουρασμένη το βράδυ οπότε ξάπλωσα από τις 22.00 (και πολύ το ευχαριστήθηκα).
• Παρασκευή! 
• Με το μάθημα των γαλλικών μου πρωί - πρωί (πριν ακόμα πάρω το πρωινό μου), με τις συναντήσεις μου, με τον καφέ μου και το κρουασάν που φέρνει τις Παρασκευές ο συνοδοιπόρος (γιατί είναι η ημέρα που πηγαίνει εκείνος τον Στέφανο στο σχολείο) και με τα γενέθλια της μαμάς μου!
• Για τα δικά της λοιπόν γενέθλια, διάλεξα ένα πακέτο με Moscato d'Asti (που πολύ της αρέσει), γαλλικά macarons (που πολύ αγαπά) και χειροποίητα σοκολατάκια.
• Και πολύ της άρεσαν. Βουρκωμένη με πήρε να με ευχαριστήσει!
• Ο συνοδοιπόρος, βλέποντας την τόσο ηλιόλουστη ημέρα και το πιο χαλαρό του πρόγραμμα, αποφάσισε να πάρει μισή μέρα άδεια και έτσι αναχώρησε για τα βουνά του Leysin το μεσημέρι, μόνος, να κάνει το σκι του με την ησυχία του.
• Πολύ το χάρηκα που το πήρε απόφαση και χάρισε χρόνο στον εαυτό του.
• Πετάχτηκα και εγώ μια βόλτα στα μαγαζιά, παρέλαβα τον μικρό και επιστρέψαμε σπίτι.
• Πόσες σεξιστικές / πατριαρχικές εκφράσεις κρύβει η καθημερινότητά μας! "Εγώ θα συμπεριφερθώ αντρίκια" ήταν η τελευταία που άκουσα. Δηλαδή;; Πώς ακριβώς συμπεριφέρονται οι άντρες και πώς οι γυναίκες; Και εννοείται ότι το νόημα πίσω από το "αντρίκια" είναι θετικό άρα, αυτομάτως, το μη-αντρικό είναι αρνητικό. Τις προσέχουν άραγε οι άντρες αυτές τις εκφράσεις ή τους περνούν απαρατήρητες;
• Σάββατο και ήταν μία πολλή όμορφη & γεμάτη ημέρα.
• Ξεκινήσαμε κλασικά (barre εγώ - σχολείο ο μικρός - καφέ ο συνοδοιπόρος, αυτή τη φορά στην Bongenie), συναντηθήκαμε όλοι οι ενήλικες στον καφέ, παραλάβαμε τον μικρό, τους άφησα σπίτι της φίλης Ηρούς ώστε να πάω εγώ σπίτι για να αλλάξω.
• Σφαίρα πήγα, έκανα τα μπάνια μου, ετοιμάστηκα, ξανακατέβηκα στο κέντρο, έφαγα το εξαιρετικό ριζότο μανιταριών που μου είχε φτιάξει ο φίλος Γιάννης (οι άλλοι έφαγαν μοσχάρι με κριθαράκι), τα είπαμε ωραία και κατά τις 16.00 αναχώρησα με τα πόδια για να συναντήσω στον σταθμό του τρένου τη φίλη Jessica. 
• Τα αγόρια επέστρεψαν σπίτι ενώ εγώ είχα κοριτσίστικη έξοδο.
• Είχε τόσο όμορφο απόγευμα που αποφασίσαμε να κινηθούμε με τα πόδια οπότε μετά από κανένα μισάωρο περπάτημα, φτάσαμε στο Beaulieu για την διαδραστική έκθεση Viva Frida Kahlo. 
• Ιδανικότερη παρέα για τη συγκεκριμένη έκθεση δεν θα μπορούσα να έχω από την αγαπημένη μου, Ισπανίδα Jessica.
• Η έκθεση ήταν σχετικά μικρή (το διαδραστικό βίντεο είχε διάρκεια περίπου 45') αλλά ήταν τόσο εντυπωσιακή! Ως αφηγήτρια ήταν και μία φωνή που μιλούσε μεν γαλλικά αλλά με Μεξικάνικη προφορά, σαν να ακούς την Frida την ίδια.
• Τι να πούμε για τη ζωή αυτής της γυναίκας - συμβόλου; Πόσος πόνος, πόσες μάχες σε τόσα μέτωπα (προσωπικά, εθνικά, ερωτικά, ιατρικά, οικογενειακά), πόσες νίκες, πόσες υπερβάσεις. Μία γυναίκα συνώνυμη πλέον με το Μεξικό αλλά και με τον φεμινισμό, την ελευθερία.
• Περπατώντας και συζητώντας ασταμάτητα αναχωρήσαμε από την έκθεση για το κέντρο της Λωζάνης. 
• Και η συνέχεια της βραδιάς μας ήταν τόσο ταιριαστήμ στο ισπανικής έμπνευσης bar Perroquet, με τα εντυπωσιακά κοκτέιλ, τις πανέμορφες ταπετσαρίες στους τοίχους, τα σπιτικά tapas και τους φιλόξενους ανθρώπους.
• Τσιμπήσαμε patatas bravas, και camembert ψημένο με μέλι και χούμους, ήπιαμε τα κοκτέιλ μας και συζητήσαμε επί ώρες...
• Την άφησα στο τρένο και επέστρεψα με ένα uber σπίτι.
• Κυριακή, και το πρώτο μέρος της ημέρας το περάσαμε σπίτι παίζοντας (μπιλιάρδο, μπάσκετ, επιτραπέζια) αλλά και κάνοντας δουλειές (ποτίσματα, πλυντήρια, συμμαζέματα, μαγειρέματα).
• Τσιμπήσαμε το μεσημέρι, φορέσαμε τα ισοθερμικά μας, φορτώσαμε το αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε για το Leysin υπό εξαιρετικό ήλιο.
• Στόχος μία παιδική πίστα που μας είχαν προτείνει φίλοι ώστε να κάνει λίγο σκι ο μικρός, να απολαύσουμε καθαρό αέρα και Άλπεις, και ιδανικά να κάναμε και εμείς λίγο σκι.
• Από τη μία, πήγαν όλα εξαιρετικά: εκπληκτικός καιρός (ούτε μπουφάν δεν φορέσαμε), εύκολη πρόσβαση χωρίς ταλαιπωρία, εντυπωσιακή θέα, ωραίο - ξύλινο σπιτάκι με raggae μουσικές και λεμονάδες, μικρή πίστα ιδανική για τα παιδιά. 
• Από την άλλη, ο Στέφανος δεν ήθελε με την καμία να κάνει σκι. Πώς το έχει πάρει τόσο στραβά φέτος δεν μπορώ να το καταλάβω! Ούτε μόνος, ούτε μαζί μας, ούτε με δάσκαλο. Πόση ώρα συζητούσαμε, εξηγούσαμε, προσπαθούσαμε να καταλάβουμε... εις μάτην. Έκανε κάτι πεντάλεπτα εκεί στην ευθεία and that was it. 
• Κάναμε και εμείς 2-3 κατεβασιές με βάρδιες, φωτογραφίσαμε το εντυπωσιακό τοπίο, ήπιαμε έναν καφέ, συγχυστήκαμε όσο να 'χει με το πείσμα του μικρού -αλλά το ξεπεράσαμε, και απόγευμα πια που έκλεισαν οι πίστες αναχωρήσαμε για το σπίτι.
• Ανασυγκρότηση στο σπίτι και ετοιμασίες για τη νέα εβδομάδα - διακοπών για τον Στέφανο.

Καλή εβδομάδα!

ανδριάνα