HOW WAS YOUR WEEK?

• Δευτέρα, και όλη η οικογένεια επέστρεψε στη ρουτίνα της.
• Ο μικρός πίσω στο σχολείο, ο συνοδοιπόρος στο γραφείο και εγώ δουλεύοντας από το σπίτι.
• Και η εργασιακή ημέρα ήταν δύσκολη αλλά όταν έχεις τους δικούς σου ανθρώπους στη δουλειά, που σου λένε "θες να με πάρεις 5' να το βγάλεις από μέσα σου;" τότε όλα είναι ευκολότερα. Ευχαριστώ Petya.
• Κουρασμένος επέστρεψε ο μικρός από το σχολείο, λογικό, και με έναν πάκο εργασίες που είχαν κάνει τις ημέρες που απουσίασε! Πω πω! 
• Καθίσαμε όμως παρέα και τις τελειώσαμε όλες!
• Μέσα σε όλα, οι γονείς του μικρού Παναγιώτη μάς ενημέρωσαν ότι ως δώρο για τα γενέθλιά του ζήτησε να παρακολουθήσει έναν αγώνα της Paris Saint Germain παρέα με τον φίλο του τον Στέφανο. Ο Στέφανος, περιττό να πω, ότι από το φθινόπωρο όλο μας λέει να πάμε Παρίσι και με τα πολλά, αποδείχθηκε ότι ο κύριος λόγος ήταν ο ίδιος, η PSG.
• Μάς ξέρετε τώρα εμάς. Σιγά μη λέγαμε όχι!
• Βάλε κάτω το πρόγραμμα της ομάδας, βάλε τις σχολικές αργίες, βάλε τις εφημερίες (γιατροί βλέπετε εκείνοι), βάλε τα ταξίδια και τους επισκέπτες, βάλε τα ωράρια του τρένου, βάλε την ώρα του ματς.... ε, το puzzle ήταν δύσκολο.
• Με τα πολλά, με αρκετά μπρος- πίσω, είπαμε να στοχεύσουμε τον αγώνα κατά τη διάρκεια των σχολικών διακοπών στα μέσα Φεβρουαρίου ώστε να είμαστε και πιο χαλαροί την Παρασκευή για αναχώρηση. Ήταν και ο μόνος μεσημεριανός αγώνας οπότε βόλευε πολύ για το τρένο της επιστροφής.
• Πω πω! Θα είναι τόσο ωραία! Τόσο σύντομο αλλά και συμπυκνωμένο πρόγραμμα. Θα μπορούσαμε να πηγαίναμε για περισσότερες ημέρες αλλά ... it is what it is.
• Τρίτη, και ήταν η δική μου ημέρα για το γραφείο.
• Και ήταν τόσο πηγμένη που δεν έκανα ούτε 10' διάλειμμα για να φάω! Αργά βρήκα ένα μικρό κενό (που πάλι call είχα αλλά όχι δικό μου) και κατάφερα να φάω ένα σάντουιτς.
• Έβλεπα φίλους να περνούν δεξιά - αριστερά και δεν καταφέραμε να μιλήσουμε ούτε 5'.
• Προχώρησαν όμως πολλά θέματα, και αναδύθηκαν άλλα τόσα αλλά τι να κάνεις... αυτή είναι η ροή της δουλειάς, λύνεις ένα, προκύπτουν άλλα 10.
• Κατευθείαν στην επιστροφή πήγα στην προπόνηση μπάσκετ του μικρού και πτώμα -και οι δύο- επιστρέψαμε σπίτι.
• Έφυγε ο συνοδοιπόρος για το δικό του μπάσκετ και έτσι κάναμε τα δυο μας τα μπάνια μας και 20.00 κοιμόταν ήδη.
• "Μα μαμά, αν δεν κοιμάμαι μαζί σου κρυώνω".
• Εγώ συνέχισα, εννοείται, την έρευνα για την μικρή μας Παριζιάνικη εκδρομή μέχρι αργά το βράδυ.
• Τετάρτη, και πήγα back - to - back γραφείο για μία ακόμη πολλή γεμάτη ημέρα.
• Τώρα, που αρκετοί από τους συναδέλφους έρχονται στο γραφείο (από αυτούς βεβαίως που εδρεύουν στην Ελβετία) κάνουμε και συναντήσεις δια ζώσης. Πάλι έχουμε τις οθόνες και τους υπόλοιπους να συνδέονται online, αλλά τουλάχιστον νιώθεις και έναν άνθρωπο δίπλα σου.
• "Μαμά, έπρεπε να μαντέψουμε τις γεύσεις με κλειστά τα μάτια και κέρδισα! Τις βρήκα όλες".
• Μας έφερε μαζί και ένα χαρτί με τη λίστα: χυμός λεμόνι, μέλι, μήλο, αλάτι... Λέτε να αναδύεται ένας μικρός σεφ; 
• Πέμπτη και μείναμε και οι δύο ενήλικες σπίτι, ο μικρός σχολείο, και η ημέρα πέρασε νεράκι.
• Το απόγευμα είχα πολλή ανάγκη για αέρα και περπάτημα (είχε και ωραίο ήλιο) οπότε πήγα με τα πόδια μέχρι το σχολείο του Στέφανου και μετά ήρθε ο συνοδοιπόρος να μας παραλάβει (γιατί η επιστροφή είναι όλο ανηφόρα).
• Παρασκευή, και έπεσαν -επιτέλους- κάπως οι ρυθμοί.
• Πόσο όμορφες είναι οι χειμωνιάτικες ημέρες με κρύο και ήλιο!
• Και τις Παρασκευές ο Στεφανάκος τελειώνει αργά γιατί έχει μπάσκετ οπότε αδράξαμε την ευκαιρία και κατεβήκαμε με τον συνοδοιπόρο, μετά από καιρό, στο όμορφο και ήσυχο Lutry για περπάτημα.
• Από εκεί και η πιο πάνω φωτογραφία.
• Πώς να περιγράψεις την αίσθηση που νιώθεις όταν αφήνεις το σώμα σου να χωθεί στον καναπέ την Παρασκευή το βράδυ μετά από μία τρελή εβδομάδα;
• Και τώρα, εκτός από το κουκλάκι - ποντικάκι που παραμένει αγαπημένο του, σαν δεύτερο, τη θέση έχει πάρει ένα μικροσκοπικό αρκουδάκι με ένα "S" στην μπλούζα του. Και αυτό είναι λέει ακόμα μωρό οπότε το προσέχει διπλά ο Στεφανάκος. Και όταν έπεσε ενώ καθόμασταν στον καναπέ, το πήρε αγκαλιά, έκανε τα χέρια του σαν βαρκούλα, και το κουνούσε δεξιά - αριστερά να το παρηγορήσει. Όπως ακριβώς κάνουμε με τα μωρά. Είναι τόσο συγκινητικό να βλέπεις όλη αυτήν την τρυφερότητα που του βγαίνει αυθόρμητα.
• Στο μέτωπο της αδελφής μου, είχαμε καλά και κακά νέα. Τα κακά είναι ότι η πέτρα στα νεφρά δεν είναι μία αλλά τρεις. Τα καλά είναι ότι μάλλον, αυτός ο γιατρός, το έψαξε βαθύτερα και εντόπισε την αιτία. Βήμα βήμα όμως.... 
• Σάββατο, και, κλασικά, ξεκινήσαμε για το κέντρο της Λωζάνης. Barre εγώ, σχολείο ο μικρός, καφέ ο συνοδοιπόρος.
• Και αυτήν τη φορά αλλάξανε στέκι και κάθισαν στο παραδοσιακό και όμορφο Café des Artisans.
• Επιστροφή σπίτι για δουλειές και μαγειρικές γιατί είχαμε καλεσμένους το μεσημεράκι.
• Ήρθαν οι Neuchatelois Ρόζα, Βασίλης, Ορφέας και Αλκυόνη για fajitas, κρασιά, καφέδες, παιχνίδια, συζητήσεις.
• Τα fajitas τα φτιάχνω στο φούρνο, σας το έχω πει; Όταν είναι μεγάλη η ποσότητα βολεύει πολύ και γίνονται γευστικότατα! Αυτή τη φορά χώρισα και το ταψί στα δύο, αριστερά τα λαχανικά - δεξιά τα κοτόπουλα, ώστε να καλύψουμε όλα τα γούστα.
• Αργά το απόγευμα τους αποχαιρετίσαμε, συμμαζέψαμε, κάναμε τα μπάνια μας και πήραμε θέση στους καναπέδες μετά από μία γεμάτη ημέρα.
• Κυριακή, και ξημέρωσαν τα γενέθλια της αδελφής μου! Ιστορικά καθώς έκλεισε τα 50.
• Και της είχα παραγγείλει ένα εξαιρετικό πακέτο από το fresh, the breakfast box, το οποίο ήταν γεμάτο με καλούδια, όλα σπιτικά και περιποιημένα: κέικ σοκολάτας, γεμιστά μπισκότα, σπιτική μαρμελάδα, κακάο για ρόφημα, γαλλική λεμονάδα, σοκολατάκια και ένα μπουκετάκι λουλούδια. Πολύ της άρεσε και πολύ το χάρηκα!
• Και επειδή συχνά ξεχνάμε να μεταφέρουμε τα θετικά σχόλια, έμεινα πολλή ευχαριστημένη από το fresh. Τους ζήτησα να στοχεύσουν ένα συγκεκριμένο χρόνο παράδοσης, τους ζήτησα να μου γράψουν και ένα κείμενο και όλα έγιναν στην εντέλεια, με ευγένεια και συνέπεια.
• Εμείς τρέξαμε λίγο το πρωί ώστε να προλάβουμε τα βασικά (πότισμα, διάβασμα του μικρού, ετοιμασίες) ώστε στις 11.00 να αναχωρήσουμε για την Bienne και τους φίλους που ήταν να επισκεφθούμε την προηγούμενη Κυριακή και αναβλήθηκε λόγω του πυρετού του Στεφανάκου.
• Εκεί περάσαμε όλη μας την ημέρα, μαγειρεύοντας, τρώγοντας, αναλύοντας αλλά κυρίως ετοιμάζοντας το ταξίδι μας στο Παρίσι που σας ανέφερα παραπάνω.
• Είναι και το Παρίσι μια πόλη που θέλει οργάνωση, ειδικά στο θέμα φαγητού, πόσο μάλλον όταν είσαι και 7 άτομα. Οι ώρες είναι πολύ αυστηρές, οι διαθεσιμότητες περιορισμένες, οι αποστάσεις μεγάλες... Δύσκολη η εξίσωση αλλά κάτι καταφέραμε.
• Να πούμε επίσης σε πόσο ακριβή πόλη έχει εξελιχθεί το Παρίσι! Οι τιμές.... ελβετικές.
• Βραδάκι επιστρέψαμε σπίτι, έτοιμοι για μία ακόμα συναρπαστική εβδομάδα.

Καλή εβδομάδα!

ανδριάνα