Υπάρχει ακόμα καιρός...

Πόσο εύστοχο! Πόσο συγκινητικό! Πόσο αληθινό! Το παρακάτω κείμενο σχετικά με τον χρόνο και όλα όσα μας περιμένουν ακόμη να ζήσουμε.... Μερικές φορές νιώθουμε ότι οι μεγάλες συγκινήσεις, οι ουσιαστικές φιλίες, οι βαθιές αγάπες, οι αγαπημένες ασχολίες είναι αυτές που βιώνουμε στα νεανικά μας χρόνια. Σαν να έχει περάσει το τρένο ανεπιστρεπτί αν δεν βρήκαμε όλα τα παραπάνω στα 20 και στα 30 μας. Πόσο λάθος είναι όμως αυτή η αντίληψη! Πόσες ευκαιρίες ίσως χάνονται με αυτό το σκεπτικό; Πόσο κλεινόμαστε και ίσως υποσυνείδητα μπλοκάρουμε τις νέες αυτές εμπειρίες, γνωριμίες, ασχολίες, αγάπες.... Μένουμε καθηλωμένοι σε αυτά που ζήσαμε και αγαπήσαμε στη νιότη μας (από τους συγγραφείς και τους μουσικούς μέχρι τις χώρες και τους ανθρώπους) και αυτο-περιοριζόμαστε. 

You haven't met all the people 
who will love you, and you haven't found
all the things that will make you happy.
There will always be new authors
and musicians and artists whose work
you will one day discover and love.
There will always be new hobbies and
skills for you to learn and feel fulfilled by.
There will always be new things
around the corner that will bring
sudden and unexpected happiness.

Το παραπάνω απόσπασμα με έβαλε σε όλες αυτές τις σκέψεις. Πόσο εύστοχα το θέτει. Ναι, δεν έχουμε διαβάσει ακόμα όλους τους συγγραφείς που θα μας συνεπάρουν ούτε έχουμε γνωρίσει όλους τους ανθρώπους που θα μας αγαπήσουν. Ίσως υπάρχουν εκεί έξω κάποιοι και κάποιες που θα μας συνεπάρουν και θα μας αγαπήσουν ακόμη περισσότερο ή με έναν διαφορετικό τρόπο. Ξέρετε, διανύοντας την 4η δεκαετία της ζωής μου έχω βεβαίως αρκετά θεμέλια που διατηρώ εδώ και χρόνια (ακόμη αγαπώ την yoga και τον συνοδοιπόρο και την κηπουρική και να μαγειρεύω γλυκά) αλλά έχω και τόσες καινούργιες, πολύτιμες αγάπες! Από τους νέους - καρδιακούς φίλους που έκανα στην Ελβετία (ναι, στα 30 και στα 40, ναι, σε μια ξένη χώρα, ναι, από διαφορετικά μήκη και πλάτη, και ναι, από διαφορετικές γενιές), τα νέα μέρη που γνώρισα και αγάπησα, μέχρι τα νέα hobby που έχω ή θέλω να ξεκινήσω (ορεινή πεζοπορία και κέντημα μου έρχονται στο μυαλό) και τη νέα μου χορτοφαγική διατροφή που ξεκίνησα επίσημα εκεί γύρω στα 40. Εξελισσόμαστε κάθε μέρα σαν άνθρωποι μέσα από τις εμπειρίες, τις συνθήκες, τα μαθήματα, άρα πώς γίνεται να μένουμε στάσιμοι σε όσα αγαπήσαμε και επιλέξαμε στα 18 και στα 28; Κάποια τα αγαπάμε τόσο ώστε να έχουν γίνει αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού μας, αλλά υπάρχουν και τόσα άλλα που λαχταρούν να τους δώσουμε μια ευκαιρία. Άλλα χόμπι και μέρη και συνήθειες και διατροφές και άνθρωποι και μουσικές που ίσως στην τωρινή φάση της ζωής μας να μπορούν να μας αγγίξουν διαφορετικά.

Για εμένα είναι μια άκρως αισιόδοξη και ανακουφιστική σκέψη αυτή. Να νιώθω δηλαδή ότι κάθε μέρα, κάθε μήνα, κάθε χρόνο μπορώ να αφήνομαι στη ζωή και στις εμπειρίες και στους ανθρώπους και να γνωρίζω διαφορετικές πηγές έμπνευσης και αγάπης. Είναι ανεξάντλητη η αγάπη και η ευδαιμονία. Όπως ανεξάντλητες είναι και οι πηγές τους. Υποκειμενικές ανά άνθρωπο αλλά και ανά τη συγκεκριμένη περίοδο κάθε ανθρώπου. Είμαι ανοιχτή λοιπόν για να αγαπήσω και να αγαπηθώ, να μάθω, να πειραματιστώ, να ταξιδέψω, να δοκιμάσω και να επιλέξω ξανά και ξανά αυτά και αυτούς που μου προσφέρουν αγαλλίαση. 

Αφεθείτε λοιπόν στις άπειρες δυνατότητες που απλώνονται μπροστά σας, σε όποια ηλικία και αν βρίσκεστε, με ανοιχτή καρδιά και αισιοδοξία. Η ζωή ξεδιπλώνεται μέρα με τη μέρα, ανακαλύψτε την.

ανδριάνα

Η πηγή αυτού του όμορφου κειμένου είναι ο λογαριασμός Instagram του Seconds Apart.