City break: Μόναχο

Προορισμός: Μόναχο! Και αυτή η μικρή μας εκδρομή είχε πολλές "πρωτιές". Πρώτη μας επίσκεψη στο Μόναχο, πρώτη μας μετακίνηση με βαν, μάλλον το μακρύτερό μας οδικό ταξίδι με τον Στέφανο, πρώτη συνάντηση με τους φίλους που είναι κάτοικοι Μονάχου εδώ και χρόνια, πρώτες "διακοπές" με την οικογένεια των Λωζανιωτών φίλων.... Ας τα πάρουμε όμως όλα ένα - ένα.

Δύο είναι τα πολυαναμενόμενα τριήμερα του ελβετικού ημερολογίου (πέραν βεβαίως των Χριστουγέννων και του Πάσχα), ένα στα τέλη Μαΐου και ένα στα τέλη Σεπτεμβρίου. Και αυτά βεβαίως για το καντόνι μας γιατί καθένα έχει τις δικές του αργίες. Συνήθως όλο και κάπου πηγαίνουμε λοιπόν... στο πρώτο μας τριήμερο του Σεπτεμβρίου κατά την πρώτη μας ελβετική χρονιά, είχαμε πάει στο Como, τα τρία ζευγάρια φίλων, και εγώ ήμουν μόλις ενός μηνός έγκυος και ήμασταν και οι 3 οικογένειες άτεκνες (τώρα αριθμούμε ήδη 3 παιδιά και ένα ακόμα που αναμένεται). Για το φετινό λοιπόν τριήμερο δεν είχαμε κάτι κανονίσει μέχρι εκεί στα τέλη Αυγούστου που μαζευτήκαμε με τους φίλους για τα γενέθλιά μου. Τότε, οι φίλοι Ηρώ και Γιάννης που είναι fans των roadtrips και έχουν κάνει το "θρυλικό" Ελβετία - Καρδίτσα οδικώς μέσω βαλκανίων, με 2 μικρά κορίτσια, μάς πρότειναν να πάμε στο Μόναχο. Ταξίδι 5 ωρών στα χαρτιά - 7 στην πραγματικότα (γιατί το είχαν ξανακάνει)! Γούρλωσαν τα μάτια μας κυρίως λόγω της σύντομης παραμονής, μόλις 3 διανυκτερεύσεις. Τόσες ώρες πήγαινε-έλα για μόλις ένα τριήμερο; Και με τρία μικρά παιδιά. Μετά από αρκετή ανάλυση και συζήτηση, προχωρήσαμε τη σκέψη μας και καταλήξαμε στη λύση του βαν! Όλα θα ήταν ευκολότερα αν και οι δύο οικογένειες ήμασταν στο ίδιο αυτοκίνητο και μοιραζόμασταν τις χαρές και τις δυσκολίες. Εξαιρετική ιδέα! Τις επόμενες λοιπόν εβδομάδες κάναμε την έρευνα αγοράς μας σε βαν και ξενοδοχεία, βρήκαμε ένα εξαιρετικό 9θέσιο που μας χωρούσε τους 7 μας άνετα, βρήκαμε και ένα ξενοδοχείο κοντά στο κέντρο σε καλή τιμή οπότε το πήραμε απόφαση και Παρασκευή, μετά τα σχολεία των μικρών, θα αναχωρούσαμε. Και έτσι και εγένειτο!

Και η διαδρομή ήταν όντως γύρω στις 7 ώρες καθώς η κίνηση ήταν έντονη σε κάποια σημεία και υπήρχαν και αρκετά έργα και στην Ελβετία και στη Γερμανία. Κάναμε μία στάση όλη και όλη για τσίμπημα, τουαλέτες και ξεμούδιασμα και εκεί κατά τα μεσάνυχτα παρκάραμε στο ξενοδοχείο μας. Τα μικρά τα πήρε ο ύπνος εκεί κατά τις 21.30 οπότε το μισό ταξίδι ήταν πολύ ευκολο. Και το υπόλοιπο όμως, προβλήματα δεν είχαμε, δεν μπορώ να πω! Τσίμπησαν ότι σνακ μπορείτε να φανταστείτε, τραγούδησαν, ζωγράφισαν, έπαιξαν, συζήτησαν, χάζεψαν τη διαδρομή.... μια χαρά! Και τα σύνορα, γιατί περάσαμε από Ελβετία σε Αυστρία και από εκεί Γερμανία, ούτε που τα καταλαβαίνεις!

Το ξενοδοχείο μας ήταν το Novotel Munich City Hotel το οποίο ήταν οκ, decent, καθαρό, με ευρύχωρα δωμάτια, όχι πολλές - πολλές παροχές, μία μικρή κλειστή πισίνα με σάουνα (κατόπιν κράτησης ώστε να τηρείται ο μέγιστος αριθμός ατόμων στον χώρο), υπόγειο πάρκινγ με επιπλέον χρέωση και τόσο κοντά στο κέντρο ώστε να μπορείς να πας μέσα σε 10-15 λεπτά με τα πόδια. Εμάς τα δωμάτιά μας ήταν στο ισόγειο οπότε η "θέα" μας ήταν το πίσω κτίριο αλλά οκ! Ούτως ή άλλως η παραμονή μας στο δωμάτιο περιορίστηκε στους ύπνους. Πρωινό δεν πήραμε στο πακέτο διαμονής μας γιατί προτιμήσαμε να έχουμε την ελευθερία να φάμε κάτι έξω, στις γειτονιές και στις πλατείες. Υπήρχε όμως ένα μηχάνημα self-service καφέ στο lobby οπότε τον πρώτο μας καφέ τον πίναμε εκεί, και την ζεστή τους σοκολάτα τα μικρά, ενώ φτιάχναμε το πρόγραμμα της ημέρας.

Σάββατο, και πρώτη μας ημέρα στο όμορφο Μόναχο, και όλως τυχαίως όλα συντονίστηκαν! Ο καιρός ήταν εξαιρετικός, ενάντια σε όλες τις "μουντές" προβλέψεις, οπότε περάσαμε όλη μας την ημέρα έξω, με κοντομάνικα και πατίνια για τα μικρά! Συμπέσαμε επίσης, όλως τυχαίως, με την ανεπίσημη έναρξη του Oktoberfest το οποίο βεβαίως ακυρώθηκε λόγω covid, οπότε δεν ήρθαν τα εκατομμύρια τουριστών, αλλά οι ντόπιοι το γιόρτασαν -εννοείται- με τις παραδοσιακές τους στολές, τις άμαξες με τα βαρέλια, τα ειδικά μενού στις μπυραρίες και τα μικρά τους event. Ότι πρέπει δηλαδή για εμάς! Έτσι γέμισε η ημέρα μας με πολύ περπάτημα ανάμεσα στις όμορφες γειτονιές και τις πλατείες, άφθονο πατίνι για τα μικρά στους πεζόδρομους, μεσημεριανό σε μία από τις πιο διάσημες μπυραρίες για κότσι, την Haxnbauer (εγώ την έβγαλα με σούπα κολοκύθας), βόλτα στα πάρκα και χάζεμα των όμορφων, παραδοσιακών στολών και των εντυπωσιακών - τεράστιων αλόγων που έσερναν τις άμαξες με τα βαρέλια. Μετά, η παρέα χωρίστηκε: τα μεγάλα κορίτσια επισκεφθήκαμε το Residenz, το παλάτι του Μονάχου, ενώ τα αγόρια με τα μικρά παιδάκια έπαιξαν και απήλαυσαν ήλιο στο κοντινό πάρκο Hofgarten. To Residenz, αφού μας πήρε κανά τέταρτο να εντοπίσουμε την είσοδο, ήταν πραγματικά τεράστιο, μεγαλόπρεπο και εντυπωσιακό. Μακράν οι πιο εντυπωσιακές και μοναδικές ήταν οι αίθουσες του ισογείου με τα χρυσά ταβάνια, τις δεκάδες προτομές και τις τοιχογραφίες. Εκεί, στην μεγάλη αίθουσα, πετύχαμε και μίνι κονσέρτο. Τα δωμάτια είναι εκατοντάδες, με αρκετές διαφορές στην αισθητική και τη διακόσμηση, και βεβαίως το αιώνιο ερώτημα "τι τα χρειάζονταν όλα αυτα!". Η παρέα ξαναενώθηκε στη δεύτερη μπυραρία της ημέρας, την ιστορική Hofbräuhaus, η οποία στεγαζόταν σε ένα πραγματικά επιβλητικό, ψηλοτάβανο, τεράστιο κτίριο το οποίο στο εσωτερικό του έσφιζε από κόσμο και από βαβούρα, οπότε εμείς κατευθυνθήκαμε προς την μυστική του πίσω βεράντα με θέα τις εσωτερικές αυλές και τα όμορφα κτίρια. Εκεί οι μπύρες κυκλοφορούσαν σε minimum ποσότητα του ενός λίτρου (!) αλλά ευτυχώς είχε και κλασικό apple strudel και γερμανικά pancakes. Κάπως έτσι, ολοκληρώθηκε η ολοήμερή μας βόλτα στο κέντρο του Μονάχου και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για μια βουτιά στην πισίνα και ανασυγκρότηση. Το βραδάκι όμως ξαναβγήκαμε με τα πόδια προς αναζήτηση φαγητού και η καλή μας τύχη συνεχίστηκε καθώς στα 5 λεπτά ήταν το Pizza Bar Pizzesco με εκπληκτική πίτσα με το μέτρο! Μα εκπληκτική σας λέω! Η ουρά για το take away έκανε το γύρο του τετραγώνου αλλά εμείς, μέσα στην τύχη που μας ακολουθούσε όλο το σαββατοκύριακο, βρήκαμε εξαιρετικό τραπέζι έξω που μας χωρούσε όλους. Στους ντόπιους φίλους που το αναφέραμε μάς είπαν ότι είναι όντως από τις καλύτερες πίτσες του Μονάχου!

Κυριακή και ο ήλιος δεν πολυβγήκε αλλά τουλάχιστον γλιτώσαμε τη βροχή. Έτσι, η μέρα μας ξεκίνησε με εξαιρετικό πρωινό στο γειτονικό μας μικρό καφέ εν ονόματι Va Bene. Ένα μικρό, οικογενειακό, ιταλικό καφέ το οποίο όμως έκρυβε ένα πλούσιο μενού (από αβγά και avocado toast μέχρι μούσλι με φρούτα και ζεστά κρουασάν). Φάγαμε λοιπόν εξαιρετικά και ξεκινήσαμε με το βαν αυτή τη φορά για το πάρκο Taxisgarten με την ξύλινη, παιδική του χαρά, τα μονοπάτια και τα συντριβάνια του, και βεβαίως την διάσημη biergarten του. Τι είναι η biergarten ή αλλιώς beer garden; Είναι παραδοσιακές Βαυαρικές μπυραρίες οι οποίες βρίσκονται σε εξωτερικό χώρο, συνήθως με μεγάλα ξύλινα τραπέζια, όπου μπορείς είτε να φέρεις το φαγητό σου ή να το αγοράσεις από εκεί, αλλά επιβάλλεται την μπύρα να την πάρεις από εκεί. Συνήθως έχουν και κάποια παιδική χαρά για τα μικρά και είναι self service. Το πρώτο λοιπόν μέρος το περάσαμε στην παιδική χαρά μέχρι να καταφτάσει η οικογένεια των Ελλήνων φίλων οι οποίοι είναι μόνιμοι κάτοικοι Μονάχου χρόνια τώρα. Με απαρτία λοιπόν μεταφερθήκαμε στην μπυραρία, η οποία προς μεγάλη μου έκπληξη είχε και χορτοφαγικά πιάτα, φάγαμε, ήπιαμε, βγήκε και λίγο ο ήλιος, έπαιξαν τα μικρά και συνεχίσαμε για τον δεύτερο προορισμό της ημέρας: τα θερινά ανάκτορα. Μέσα από μία πολύ όμορφη διαδρομή, μέσα από κάποιες από τις πιο ακριβές γειτονιές του Μονάχου, δίπλα στο πάρκο και το τεχνητό κανάλι, φτάσαμε στο μεγαλόπρεπο Nymphenburg Palace. Εντυπωσιακό κτίριο και τοπίο! Εμείς περιπλανηθήκαμε στους γύρω χώρους και τους κήπους, α λα Βερσαλίες, ενώ τα μικρά τάιζαν τις πάπιες, μάζευαν ξυλαράκια, έτρεχαν και σκαρφάλωναν. Πόσο γεμάτη μέρα! Γεμάτη φίλους, αγκαλιές, νέα τοπία, νέα ερεθίσματα, νέες σκέψεις.

Ένα σαββατοκύριακο τόσο όμορφο! Ναι, είμασταν τυχεροί με τον καιρό και με τους φίλους (τους μεν που συνταξιδέψαμε και έγινε το ταξίδι ευκολότερο και τους δε που συναντήσαμε εκεί και μας ξετρύπωσαν τις ομορφιές της πόλης). Το Μόναχο είναι όμως νομίζω ενδιαφέρον, όμορφο, ζωντανό υπό πολλές, αν όχι όλες τις συνθήκες. Γιατί συνδυάζει και φύση και πόλη, και μουσεία και μαγαζιά, και φαγητό και βόλτες. Τι καλά που ακούσαμε τους φίλους και εκδράμαμε! 

ανδριάνα