HOW WAS YOUR WEEK?

 

• Δευτέρα και επιστροφή στο πρόγραμμα, με τον μικρό δηλαδή να επιστρέφει στο σχολείο μετά από μία εβδομάδα.
• Και ο ήλιος συνεχίστηκε λαμπερός οπότε όλα ήταν ομορφότερα.
• Και τα μισά meetings τα έκανα από την βεράντα! Τι ευτυχία!
• Και το απόγευμα, παρέλαβα τον μικρό και αφού τσιμπήσαμε στα γρήγορα βγήκαμε και οι 3 για κηπουρική.
• "Μαμά, θέλεις να πάρουμε ένα ζωάκι; Ένα σκυλάκι, ένα γατάκι...".
• 1η Ιουνίου! Μόνο και με το άκουσμα του Ιούνη, μυρίζει καλοκαίρι.
• Vive l' été!
• Τρίτη λοιπόν και ο Στεφανάκος είχε και την μηνιαία επίσκεψη στο δάσος (με το σχολείο) και επίσκεψη σεφ στο UAPE όπου έφτιαξαν burgers + donuts.
• Και εννοείται ότι 1. το burger το έφαγε και 2. έβαλε μέχρι και ντομάτα.
• Δεν είναι στενάχωρο όταν φίλοι σε "θυμούνται" μόνο και μόνο για να προωθήσουν τη δουλειά τους; Είναι. Εγώ όμως δεν θα στεναχωρηθώ. Απλά θα το προσπεράσω.
• Τετάρτη και μετά από μία γεμάτη ημέρα, ήπιαμε μαργαρίτες με την Μαργαρίτα στο Lucha Libre. Και ο καιρός ήταν καλός οπότε καθίσαμε με τις ζακετούλες μας έξω, και τα νέα μας ήταν πολλά οπότε απόγευμα ξεκινήσαμε και βράδυ καταλήξαμε.
• Πέμπτη και είχαμε αναπάντεχη επίσκεψη των φίλων από Λουκέρνη στο Neuchatel (καθώς είχαν αργία) οπότε δε γινόταν να μην τους δούμε. Έτσι, παραλάβαμε τον μικρό από το σχολείο το απόγευμα και φύγαμε για τα παλιά μας λημέρια.
• Παρκάραμε στο La Coudre, πήραμε το τελεφερίκ, ανεβήκαμε στο Chaumont, ο Στέφανος έπαιξε με τα κορίτσια στην παιδική χαρά, οι μεγάλοι ανέβηκαν στον πύργο για να απολαύσουν τη θέα και μετά όλοι μαζί πήραμε το μονοπάτι μέσα στο δάσος για να κατέβουμε.
• Και το "σωστό" το μονοπάτι μάλλον δεν το πήραμε (αν υπάρχει σωστό όταν κάνεις μία πεζοπορία) και έτσι αντί για κανά-μισάωρο, περπατούσαμε πάνω από 1,30 ώρες, παράλληλα με τις ειδικές διαδρομές για τα ποδήλατα του βουνού (πόσο επικίνδυνες και εντυπωσιακές), μαζεύοντας αγριολούλουδα, εξιστορώντας γεγονότα του παρελθόντος, γελώντας δυνατά, τρέχοντας, τραγουδώντας με τον Στεφανάκο, γλιστρώντας....
• Τα καταφέραμε όμως και ιδρωμένοι, κουρασμένοι αλλά και τόσο γεμάτοι φτάσαμε ξανά στον "πολιτισμό", πήραμε τα αυτοκίνητα, παρκάραμε στο κέντρο και με θέα το ηλιοβασίλεμα κάναμε την παραλίμνια βόλτα μας, ο μικρός με το ποδήλατο και τα κορίτσια με τα πατίνια (Πόση οικειότητα και ζεστασιά μάς βγάζει το μικρό Neuchatel! Μέχρι και ο Στεφανάκος αναγνώριζε τα μέρη και μας έλεγε πώς περνούσαμε όταν ήταν μικρός) και καταλήξαμε στο κέντρο για πίτσες και μακαρονάδες!
• Πόσο γεμάτη, όμορφη ημέρα! Η πιο όμορφη Πέμπτη εδώ και αρκετούς μήνες.
• Και πήγε 23.00 μέχρι να γυρίσουμε σπίτι και εννοείται ο μικρός κοιμήθηκε στη διαδρομή.
• Πόσο θαυμάζω τις αντοχές του! Από τις 08.00 στο σχολείο, να παίζει και να τρέχει μέχρι τις 17.00, πόση ώρα πεζοπορία μέσα στο δάσος, με ανηφόρες και κατηφόρες, και μετά ποδήλατο σαν να μην υπάρχει αύριο.
• Η Παρασκευή λοιπόν ξημέρωσε όμορφη (μετά από ολονύχτια βροχή), με μια αίσθηση γλυκιάς κούρασης (αυτής που προέρχεται όταν έχεις κάνει κάτι όμορφο την προηγούμενη).
• Και ο Στεφανάκος είχε φωτογράφιση στο σχολείο. Ομαδική μάλλον. Μας είπε πάντως ότι έβγαλαν και ανά δύο, ο καθένας με τον mec του, τον "κολλητό" του δηλαδή και εκείνος έβγαλε βεβαίως με τον Daniel. 
• Και το απόγευμα είχα την 1η δόση του εμβολίου κατά του covid (moderna) στο όμορφο Montreux που είχαμε να επισκεφθούμε καιρό.
• Έτσι, φτάσαμε οικογενειακώς, εγώ ακολούθησα τη διαδικασία του εμβολίου (περίπου μισή ώρα μου πήρε, συμπεριλαμβανομένων των 15 λεπτών αναμονής στο τέλος) και μετά συνάντησα τα αγόρια για βόλτα στη λίμνη, ποδήλατο, φωτογραφίες, ήλιο.
• Και γενικά, παρενέργειες ιδιαίτερες δεν είχα από το εμβόλιο αλλά όλο το κάτω μέρος του σώματός μου ήταν πιασμένο από την πεζοπορία της Πέμπτης, το χέρι μου το ένοιωθα σαν μια γιγαντιαία μελανιά από το εμβόλιο της Παρασκευής και το βράδυ αδιαθέτησα κιόλας οπότε έκλεισε η συνταγή της επιτυχίας.
• Σάββατο και τα 3 δεινά συνεχίστηκαν, τουλάχιστον με πτωτική πορεία, οπότε μείναμε σπίτι για την πλειοψηφία της ημέρας.
• Και το απόγευμα ο Στεφανάκος και εγώ φτιάξαμε τον πρώτο μας ever μπακλαβά ακολουθώντας τη συνταγή της μαμάς μου. Και βγήκε εξαιρετικός!
• Κυριακή με ήλιο (και σύννεφα αλλά οκ) και από το πρωί επιδοθήκαμε ο συνοδοιπόρος και εγώ σε δουλειές, τακτοποιήσεις, καθαριότητες, μαγειρικές.
• Γιατί το μεσημέρι είχαμε καλεσμένους σπίτι για ελληνική φιέστα! Τέσσερις οικογένειες, αγαπημένοι συνάδελφοι και πρώην, από τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη.
• Και το μενού είχε σουβλάκια με γύρο (vegan και μη), τηγανιτά κολοκυθάκια, πατάτες τηγανικές, τζατζίκι (vegan και μη), διάφορα ντιπ, σαλάτα ντάκο, ελιές....
• Και έτσι, λίγο στην βεράντα λίγο μέσα, λίγο κυνηγώντας τα μικρά λίγο απολαμβάνοντας ήλιο, λίγο με μια μπύρα ή ένα κοκτέιλ, λίγο με συζητήσεις και καλοκαιρινά σχέδια, έφτασε το βράδυ.
• Είναι τόσο ανακουφιστική η αίσθηση οικειότητας! Και είναι κάτι που δεν το φέρνει απαραίτητα ο χρόνος και η τριβή. Με κάποιους την αισθάνεσαι αμέσως και γίνονται όλα ομορφότερα.

Καλή εβδομάδα!
ανδριάνα