Ο νόμος του Πάρκινσον

Πόσο τα αγαπώ τα podcasts που συνοδεύουν το τρέξιμό μου! Μαθαίνω τόσα που κάθε φορά με το που τελειώνω, τρέχω να σημειώσω ονόματα και έννοιες και φράσεις που θέλω να ψάξω περισσότερο. Ένα λοιπόν από αυτά που μου έμειναν μετά από ένα podcast του The Doctor's Kitchen είναι ο νόμος του Πάρκινσον. Την ευρύτερη έννοια την γνώριζα χωρίς όμως να γνωρίζω τον Πάρκινσον και πώς ακριβώς είχε διατυπώσει τη θεωρία του αυτή.

Μια εργασία επεκτείνεται τόσο ώστε να γεμίσει το χρόνο που είναι διαθέσιμος για την ολοκλήρωσή της.

Cyril Northcote Parkinson

O Cyril Northcote Parkinson λοιπόν, εκεί γύρω στο 1955, δημοσίευσε ένα άρθρο στο The Economist με την παραπάνω φράση (“Work expands to fill the time available for its completion”). Έκτοτε, η φράση εξελίχθηκε, αναλύθηκε, υιοθετήθηκε από πολλούς, έγινε το επίκεντρο ερευνών, πολιτικών αποφάσεων, και εν ολίγοις, επιβεβαιώθηκε. Τι σημαίνει όμως στην ουσία του αυτός ο νόμος; Σημαίνει ότι όσο χρόνο δώσουμε για την ολοκλήρωση μιας εργασίας (όποια και αν είναι αυτή), τόσος ακριβώς χρόνος θα μας χρειαστεί εν τέλει. Γιατί πολύ απλά η εργασία αυτή θα απλωθεί τόσο ώστε να γεμίσει το χρονικό περιθώριο που της έχουμε δώσει. Αν δηλαδή για παράδειγμα, ο χρόνος που έχουμε διαθέσιμος για να ολοκληρώσουμε μία αναφορά στη δουλειά μας είναι 3 μέρες, τότε θα μας πάρει 3 μέρες. Αν για την ίδια αναφορά έχουμε 2 μέρες, τότε θα μας πάρει 2. Γιατί έτσι λειτουργεί ο ανθρώπινος οργανισμός. Γιατί σπάνια θα οργανωθούμε τόσο, θα συγκεντρωθούμε τόσο, θα αποδώσουμε τόσο, ώστε να ολοκληρώσουμε την Χ εργασία πριν την ώρα της. Είναι παρόμοιο με την φράση που ακούμε συχνά - πυκνά "λειτουργώ καλύτερα υπό πίεση". Γιατί εκεί, στην πίεση, "αναγκαζόμαστε" να δώσουμε το μέγιστο των ικανοτήτων μας ώστε να μην χάσουμε το deadline.

Η αύξηση αυτής της αποδοτικότητας έχει αποδειχθεί και ερευνητικά. Στην Σουηδία για παράδειγμα, η κυβέρνηση είχε χρηματοδοτήσει μία μελέτη σε νοσηλευτές γηροκομείων. Το αποτέλεσμα ήταν ότι μειώνοντας το κλασικό 8ωρο σε 6ωρο, οι υπάλληλοι ήταν πιο ήρεμοι, με λιγότερες ασθένειες και απουσίες, αλλά και υψηλότερα επίπεδα παραγωγικότητας. Στη Σουηδία, γνωστή για την καινοτόμο, ανθρωποκεντρική προσέγγιση διαφόρων θεμάτων -ειδικά των εργασιακών- αρκετές εταιρείες έχουν ήδη θεσπίσει το 6ωρο εργασιακό πρόγραμμα ή την 4ήμερη εβδομαδιαία εργασία, σημειώνοντας μείωση των εξόδων και αύξηση της αποδοτικότητας αλλά και της ευημερίας.

Η προσωπική μου εμπειρία επιβεβαιώνει 100% τη θεωρία αυτή καθώς θεωρώ ότι και πρακτικά, και ψυχολογικά και συναισθηματικά, το να έχεις ξεκάθαρο χρόνο και στόχο, βλέποντας παράλληλα τα οφέλη (όπως το μειωμένο ωράριο και ο ελεύθερος χρόνος), λειτουργούν πολύ αποδοτικά. Ακόμα και ως φοιτήτρια, που έπρεπε να παραδώσω τις εργασίες ή την μεταπτυχιακή μου διατριβή, υποσυνείδητα λειτουργούσα ακριβώς έτσι. Θέτοντας "αυστηρούς" κανόνες και χρόνους ώστε να μπορώ να απολαμβάνω τα οφέλη μετά. Έτσι, αφιέρωνα όλα μου τα πρωϊνά για την διατριβή αλλά κανένα απόγευμα ή σαββατοκύριακο. Και ήμουν τόσο συγκεντρωμένη, προσηλωμένη εκείνα τα πρωϊνά που θυμάμαι ότι έφτανε απόγευμα και είχα ξεχάσει να φάω. "Ζούσα" μέσα στην εργασία και την μελέτη και την έρευνα για το συγκεκριμένο μέρος της ημέρας (in the zone!) αλλά το υπόλοιπο απολάμβανα την ελευθερία μου. Και είναι για εμένα λυτρωτική αυτή η ελευθερία μετά. Δεν μπορώ να λειτουργήσω χωρίς αυτήν. Το ίδιο προσπαθώ να κάνω και με τα εργασιακά μου, ειδικά στα projects που μπορώ να δράσω πιο αυτόνομα (γιατί όταν εμπλέκονται και άλλοι δυσκολεύει η διαχείριση και η ταύτιση στον τρόπο εργασίας). Συγκεντρώνομαι, αφοσιώνομαι, πιέζομαι ώστε να αποδώσω και μετά να απολαύσω. 

Μακάρι οι διοικούντες όλων των ειδών να ενημέρωνονταν και να εκπαιδεύονταν καταλλήλως στην ανθρώπινη ψυχολογία και να έδιναν αυτόν τον -πολύτιμο- χώρο και χρόνο στους υπαλλήλους τους ώστε και να αποδώσουν καλύτερα αλλά και να απολαύσουν. Win - Win situation. Όλοι κερδισμένοι. Μακάρι τα θετικά μαθήματα της πανδημίας (όπως η ευελιξία στον χώρο, χρόνο, τόπο και τρόπο εργασίας) να μας συντροφεύσουν και στο μέλλον δημιουργώντας πιο ανθρώπινες συνθήκες εργασίας.

ανδριάνα