HOW WAS YOUR WEEK?

 

• Δευτέρα με τον Στεφανάκο σπίτι (λόγω των σχολικών διακοπών), και την μαμά μου επίσης.
• Προσθέστε και 2 ενήλικες με full time δουλειές και ολοκληρώνεται το σκηνικό.
• Βρήκαμε όμως τις γωνιές μας και προσπαθήσαμε να ανταπεξέλθουμε όλοι στα προγράμματά μας.
• Κάναμε και μία επίσκεψη η μαμά μου και εγώ στο κοντινό μας φυτώριο για να ανανεώσουμε κάποια φυτά της εισόδου (που δεν άντεξαν το χιόνι) και να μεταφυτέψουμε την Begonia Maculata που ήδη πιέζεται στη γλάστρα της.
• Εσείς που έχετε φυτά εσωτερικού χώρου, τι κάνετε με τις συνεχείς μεταφυτεύσεις; Έτσι όπως μεγαλώνουν τα δικά μας, σε λίγο δεν θα χωράμε από τις γλάστρες. Ένα ωραίο πρόβλημα να έχεις, δεν μπορώ να πω, αλλά κάπως πρέπει να το διαχειριστώ.
• Τρίτη με ήλιο, φουλ επαγγελματικό πρωινό και γιαγιά και εγγονό να κάνουν τις κηπουρικές τους.
• Καταφέραμε όμως και πεταχτήκαμε για μια ωρίτσα στη λίμνη για περπάτημα, πατίνι και ήλιο.
• Από εκεί και η πιο πάνω φωτογραφία που πολύ αγάπησα.
• Και πλέον κάθε μέρα φτιάχνουμε και από ένα puzzle.
• Κατέφτασαν και κάποια επιπλέον που είχα παραγγείλει από την γαλλική εταιρεία Janod και είναι απλά υπέροχα!
• Έτσι φτιάξαμε το πρώτο, αυτό με το κρουαζιερόπλοιο.
• Ξεκινήσαμε και την πρώτη μας απόπειρα ever για να καδράρουμε το puzzle με τους πλανήτες που σας είχα πει. Και το πέρασα χίλιες φορές με την ειδική κόλλα και το κρεμάσαμε! Ελπίζω να μείνει.
• Τετάρτη με φουλ επαγγελματικό πρόγραμμα οπότε βόλτα δεν καταφέραμε να πάμε.
• Μεταφυτεύτηκε και η begonia maculata σε μία όμορφη γλάστρα που μας πήρε η μαμά δώρο και ήδη πήρε τα πάνω της.
• Και ο χορός των εργασιακών ανακατατάξεων καλά κρατεί! Τόσες αλλαγές, τόσοι συνάδελφοι που αποχωρούν, μεταφέρονται ή απολύονται, τόση αβεβαιότητα, τόσο άγχος, τόσες συζητήσεις κάτω από το τραπέζι. Not my cup of tea.
• Μερικοί από τους πιο αγαπημένους και κοντινούς μου συναδέλφους είναι στα πρόθυρα του burn out ..... και κάποιοι παραιτήθηκαν ήδη.
• Και όποια απόφαση και να πάρεις, είναι ουσιαστικά μια βουτιά στο κενό.
• Πέμπτη με παρουσιάσεις όλη μέρα αλλά και οικογενειακό lunch break -επιτέλους. Παρήγγειλα λοιπόν τα burgers (χορτοφαγικά και μη), τα παραλάβαμε και τα φάγαμε κάτω από τον λαμπερό ήλιο, δίπλα στην μαρίνα του Lutry.
• Farewell και για τον Καταλανό Sergi που ετοιμάζει βαλίτσα για Ν.Υ.
• Παρασκευή -επιτέλους!
• Και μετά από ένα φουλ εργασιακό πρωινό, πήγαμε για το κλασικό πλέον τεστ covid της μαμάς, συνεχίσαμε για μικρή βόλτα στη Λωζάνη (με άδειους δρόμους, κλειστά μαγαζιά και αέρα) και επιστρέψαμε σπίτι για μαγειρικές, παιχνίδια, δουλειές και master chef.
• Σάββατο, και αφού φάγαμε το κλασικό πια french toast φούρνου, ξεκινήσαμε για Vevey. 
• Με την αγορά να κρατάει κάπως -δεδομένων των συνθηκών- με αρκετό street food, λουλούδια και τα κλασικά οπωρολαχανικά. Έτσι, περπατήσαμε στα όμορφα δρομάκια, κάναμε μικρές αγορές σε λιχουδιές και επιστρέψαμε γιατί ο αέρας ήταν έντονος.
• Και το μενού είχε fondue!
• Και αργά το απογευματάκι, ενώ είχαμε ντυθεί και στολιστεί και οι 4 μας (με τον Στεφανάκο να φοράει μέχρι και πουκάμισο με "κατσίκα" -ralph lauren δηλαδή) για να υποδεχτούμε τους γειτόνους, τον πήρε ο ύπνος τον γλυκό μου στον καναπέ.
• Έτσι, όταν ξύπνησε δεν ήταν για πολλά - πολλά, δεν είχαν έρθει και τα κορίτσια των γειτόνων οπότε απείχε από την παρέα ο Στεφανάκος προτιμώντας να διαβάσει τα βιβλία του στο δωμάτιό του.
• Εμείς από την άλλη, ήπιαμε τα κρασιά μας, φάγαμε τα τυροπιτάκια της μαμάς, συζητήσαμε και γελάσαμε πολύ!
• Είμαστε τυχεροί που έχουμε τόσο φιλικούς, ανοιχτούς και cool γείτονες!
• Κυριακή και την περάσαμε σπίτι με τις ετοιμασίες αναχώρησης της γιαγιάς, ζωγραφιές και παιχνίδια, σούπα λαχανικών για μεσημεριανό (ε, μετά από όλα αυτά που έχουμε φάει, χρειαζόταν), πλυντήρια και δουλειές.
• Και κατά τις 14.00 αναχωρήσαμε η μαμά μου και εγώ για το αεροδρόμιο ενώ τα αγόρια κατέβηκαν να συναντήσουν τους φίλους στο Lutry.
• Και όπως αναμενόταν, το αεροδρόμιο της Γενεύης ήταν άδειο! Όλα τα καταστήματα κλειστά και στους ελέγχους δεν περιμέναμε ούτε λεπτό.
• Αποχαιρετιστήκαμε λοιπόν μετά από μία σύντομη και διαφορετική επίσκεψη -δεδομένων των κορωνοσυνθηκών- αλλά μία κατά την οποία η μαμά γνώρισε το νέο μας σπίτι, τη νέα μας γειτονιά και τις ελβετικές μας ασχολίες.
• Επιστρέφοντας, συνάντησα τα παιδιά στο ηλιόλουστο Lutry όπου η μικρή "συμμορία" εκστασιασμένη έτρεχε και ανεβοκατέβαινε στην πίστα για τα skateboards! 
• Και ο Στεφανάκος έπαιρνε φόρα και έτρεχε όσο πιο γρήγορα μπορούσε ώστε να ανέβει την ανηφόρα όπου τον περίμενε το χέρι του Πέπε για να τον τραβήξει με όση δύναμη είχε και αυτός, και να τον αφήσει στην κορυφή σαν τσουβάλι.
• Άμα τον βλέπατε, είχε την ευτυχία ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του. Και ας είχε γεμίσει μελανιές.

Καλή εβδομάδα! Καλό μήνα!

ανδριάνα