How was your week?

• "Μαμά, εγώ συχνά σκέφτομαι πότε θα πάμε στο Μαϊάμι.": ο Στέφανος το πρωί της Παρασκευής.
• Όμορφη, ηλιόλουστη ήταν Παρασκευή και το απόγευμα υποδεχτήκαμε για ένα apero την μεσίτρια Laura από την οποία αγοράσαμε το σπίτι. Και ήταν όπως πάντα πολύ γλυκιά! Και ήπιαμε τα κρασιά μας, τσιμπήσαμε τις μπρουσκέτες μας, περιηγηθήκαμε στο σπίτι και μας υποσχέθηκε ότι θα μας στείλει και tips της περιοχής καθώς είναι γέννημα - θρέμα από εδώ.
• Και το βράδυ, όπως προβλεπόταν, έριξε μια καταιγίδα! Πω πω!
• Σάββατο και το Α' μέρος το περάσαμε σπίτι με χαλαρό πρωινό και δουλειές, και το μεσημέρι επισκεφθήκαμε τους φίλους στην Bienne.
• Εκεί μαγειρέψαμε γαριδομακαρονάδα, τα μικρά έπαιξαν, εμείς τα είπαμε και το απόγευμα βγήκαμε για μεγάλη βόλτα προς τη λίμνη, με στάση στο αγαπημένο Restaurant La Peniche όπου μείναμε ώρες, στην αρχή με σπιτικά ice tea και παγωτά για τα μικρά, και μετά με ελαφρύ τσίμπημα. Καθ' όλη τη διάρκεια, τα αγοράκια έπαιξαν εξαιρετικά στη μικρή παιδική χαρά και δίπλα στη λίμνη.
• Και στο γυρισμό, τα μικρά δεν ήθελαν να αποχωριστούν! Ανεβήκαμε λοιπόν πάλι πάνω για λίγο και εν τέλει φτάσαμε πίσω σπίτι μετά τις 22.00 -εννοείται με τον μικρό να κοιμάται στο αυτοκίνητο.
• Την Κυριακή αποφασίσαμε να την περάσουμε σπίτι και για να ξεκουραστούμε λιγάκι και για να προχωρήσουμε κάποιες δουλειές.
• Έτσι κάναμε την κηπουρική μας (που ποτέ δεν τελειώνει), βγάλαμε τις βαλίτσες, καθαρίσαμε, μας μαγείρεψε ο συνοδοιπόρος εξαιρετικές παπαρδέλες με κιμά, φάγαμε πρώτη φορά έξω στη βεράντα, απολαύσαμε ήλιο, βιντεοκλήσεις με τους αγαπημένους μας και ηρεμία.
• "Πάρα πολύ θα μου λείψουν οι άλλοι φίλοι μου και οι δάσκαλοί μου από το μικρό σχολείο".... ο γλυκός μου ο Στεφανάκος συνειδητοποιώντας ότι δεν θα τους ξαναδεί.
• Και εκεί που δεν το περιμένεις, στη μέση του πουθενά, σε ένα τόσο δα μικρό σούπερ-μάρκετ, να' σου τα ελληνικά -και θεϊκά- Caprice! Τα εντόπισε ο συνοδοιπόρος και μας τα έφερε έκπληξη!
  
• Δευτέρα και ξεκίνησε επίσημα η περίοδος του "δεν θα μπουν άλλα πλυντήρια πριν τις διακοπές οπότε φοράω ότι δεν έχω φορέσει 3 χρόνια τώρα"! χιχι
• Και οι δουλειές πολλές! Εντός και εκτός δουλειάς!
• Και το μεσημεράκι κοιμήθηκε μόνος του ο μικρός στο καναπεδάκι του!
• Και κάναμε και τα ακροβατικά μας την Δευτέρα προσπαθώντας να αραιώσουμε λιγάκι την "ζούγκλα" που έχουμε στον κήπο.
• Την Τρίτη το πρωί είχαμε και το πρώτο ραντεβού με τη νέα μας παιδίατρο!
• Και βεβαίως το είχαμε συζητήσει με τον Στεφανάκο και το πρωί ετοιμάστηκε μες στη χαρά.
• Και όλα πήγαιναν ιδανικά μέχρι να μπούμε στην αίθουσα όπου προφανώς ντράπηκε και "κλείστηκε". Ευτυχώς είχαμε πολλά γραφειοκρατικά και πολλές ερωτήσεις προς εμάς τους γονείς οπότε πήρε τον χρόνο του ο Στέφανος και στο Β' Μέρος, με υπομονή και καλή διάθεση από την γιατρό, συνεργάστηκε και ολοκληρώθηκε με επιτυχία αυτό το πρώτο ραντεβού.
• Και μέσα στη μέρα, κάναμε ένα διάλειμμα ο Στεφανάκος και εγώ και πεταχτήκαμε μέχρι τη Λωζάννη για μικρά δωράκια ενόψει του ταξιδιού μας στην Ελλάδα.
• Πρώτη φορά με μάσκα καθώς πλέον είναι υποχρεωτική και στα καταστήματα.
• Και τις τελευταίες ημέρες (μη σας πω εβδομάδες) παρακολουθούμε το Mars. Πρόκειται για μία σειρά του National Geographic η οποία είναι ένα μείγμα ντοκυμαντέρ (με πραγματικά γεγονότα, συνεντεύξεις, επιστημονικές αναλύσεις, ιστορικά στοιχεία) και μυθοπλασίας (πώς φαντάζονται ότι θα εξελισσόταν μία αποστολή στον Άρη το 2033).
• Έχει πολύ ενδιαφέρον, ειδικά για κάποιους σαν εμένα που δεν έχουν παρακολουθήσει στενά τις διαστημικές εξελίξεις, παρουσιάζοντας το όνειρο και τη φιλοδοξία από τη μία αλλά και την σκληρή πραγματικότητα από την άλλη.
• Ένα θα σας πω: είδα στον ύπνο μου ότι είχαμε φτάσει στο αεροδρόμιο της Αθήνας, μας έκαναν το τεστ και βγήκα θετική στον κορωνοϊό και έπρεπε να περάσω όλες τις διακοπές μόνη στο σπίτι μου. Πραγματικός εφιάλτης! Τι ζούμε!
• Η Τετάρτη μας γέμισε με ένα σωρό δουλειές! Επαγγελματικές, οικιακές, ταξιδιωτικές.... Είχαμε λοιπόν πακεταρίσματα, τακτοποιήσεις, καθαριότητες ενόψει του πολυ-αναμενόμενου ταξιδιού μας.
• Έτσι, ξημέρωσε η Πέμπτη και από τις 07.45 είμασταν στους δρόμους (οι 3 μας και οι 4 βαλίτσες μας) μέχρι περίπου τις 17.00 όπου και αφιχθήκαμε στο πατρικό μου σπίτι στην Βούλα Αττικής!
• Ταξί - τρένο - περπάτημα - αεροπλάνο - αυτοκίνητο για να ενωθεί το Belmont με την Βούλα. Και όλα αυτά με υποχρεωτική μάσκα.
• Τα πήγαμε όμως εξαιρετικά, ο Στεφανάκος είχε αναλάβει την βαλίτσα του με τον Mickey, όλα τα ΜΜΜ ήταν στην ώρα τους και στο αεροδρόμιο όλα ήταν κάπως πρωτόγνωρα αλλά όχι πιο κουραστικά.
• Τρεις ώρες πτήση, με ένα αεροπλάνο σχεδόν πλήρες, με πρόσωπα κρυμμένα πίσω από μάσκες αλλά διατηρώντας μια ηρεμία, με τον μικρό να κρυφο-παρακολουθεί μια παιδική ταινία από το tablet του μπροστινού κοριτσιού και άφιξη χωρίς επιπλοκές.
• Έτσι, το απόγευμα ενώθηκαν οι 3 οικογένειες, φάγαμε κεφτεδάκια με αμπελοφάσουλα που είχαμε παραγγείλει, αγκαλιαστήκαμε (ω ναι!) και ο μικρός δεν σταμάτησε να παίζει με όλους, να εξιστορεί και να φιλάει την Αρτεμούλα.

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα