How was your week?

• Πάει και το Homeland. Fini. Και εννοείται το τέλος ήταν -όπως αναμενόταν- ανατρεπτικό. Μες στα χρόνια είχε αρκετά σκαμπανεβάσματα αλλά εν τέλει ήταν νομίζω μία πολύ καλογυρισμένη, καλοπαιγμένη, διαφωτιστική και ανατρεπτική σειρά, με μακράν την season #1 να είναι η καλύτερη (με κομμένη την ανάσα παρακολουθούσαμε τον Brody να προσεύχεται στον Αλάχ!) και τον Peter Quinn να παραμένει ο αγαπημένος μου.
• Παρασκευή και μετά τις δουλειές και τη δουλειά, στρώσαμε τα στρωματάκια μας ο Στέφανος και εγώ και συνδεθήκαμε με την αγαπημένη φίλη Αθηνά στο Λονδίνο για να κάνουμε online μάθημα pilates! Αγγλία, Αμερική, Ελλάδα, Ελβετία, Ισπανία.... χαμός! Τι ωραία που ήταν!
• Και με αυτό τον "ανορθόδοξο" τρόπο, μία τόσο στενή μου φίλη γνώρισε τον Στέφανο για πρώτη φορά. Ναι ναι, τον έχει δει σε φωτογραφίες και βιντεάκια, κλεφτά και σε κάποιες βιντεοκλήσεις αλλά όπως και να 'χει, πραγματικά δεν τον έχει γνωρίσει ποτέ. Πόσο στενάχωρο!
• Και με το που τελειώσαμε το μάθημά μας, φύγαμε υπό non-stop βροχή για τους φίλους στην Bienne. Εκεί μαγειρέψαμε λαζάνια, γελάσαμε πολύ (με τα μικρά αλλά και με εμάς), ήπιαμε τα κρασιά μας, συζητήσαμε, παίξαμε και το βραδάκι επιστρέψαμε.
• Εγκαινιάσαμε και καινούργια σειρά, το πολυαναμενόμενο The Last Dance.
• Και ήταν έως και συγκινητικό να ξαναζείς την εφηβεία σου. Γιατί ναι, και εγώ, είχα αφίσες του Jordan και του Pippen στο δωμάτιό μου! Και παρακολουθούσαμε ανελλιπώς NBA οικογενειακώς, και εννοείται υποστηρίζαμε Chicago Bulls.
• Και το Σάββατο συνεχίστηκε μουντό και βροχερό οπότε παραμείναμε όλη μέρα σπίτι.
• Και είχαμε να κάνουμε τόοοσα... από σιδέρωμα και μαγείρεμα μέχρι lego και movie night (Finding Nemo, μία από τις πιο αγαπημένες μου παιδικές ταινίες).
• Κυριακή με ανάμεικτα συναισθήματα και καιρό... Και στις 07.00 ήδη τρώγαμε pancakes, και στις 08.30 περπατούσαμε στο κέντρο με αναπάντεχο όμως κρύο και τον μικρό κακοδιάθετο.
• Ευτυχώς το απόγευμα όμως αναθαρρήσαμε και συναντήσαμε και τους φίλους σε ακόμη έναν μυστικό προορισμό στα περίχωρα της Bienne με εκπληκτική θέα μέσα από τα αμπέλια.
• Περπατήσαμε λοιπόν, θαυμάσαμε θέα - αμπέλια - λίμνη - σπίτια - ησυχία - φύση, τα είπαμε, τσιμπήσαμε, παίξαμε και επιστρέψαμε.
• Δευτέρα και ο ήλιος επέστρεψε λαμπερός! 
• Και η δουλειά επίσης!
• Και  εκεί που πέφτανε λίγο οι ρυθμοί και σκεφτόμασταν να βγούμε για μια ωραία βόλτα, να 'σου η ένταση του μικρού από το πουθενά. Που σήμαινε ένα και μόνο πράγμα: κούραση. Ε, σε 10 λεπτά κοιμόταν στον καναπέ με εμάς να δουλεύουμε τριγύρω του! Αυτά παθαίνεις αν ξυπνάς κάθε μέρα στις 06.00 και χοροπηδάς non-stop. Ο γλυκός μου.
• Ξύπνησε μετά  από 1,5 ωρίτσες και τελικά την βόλτα μας την κάναμε! Δεν είναι να αφήνεις την καλοκαιρία ανεκμετάλλευτη!
• Ξεκινήσαμε λοιπόν οι 2 μας με τα πατίνια όπως την προηγούμενη εβδομάδα, και μας συνάντησε ο συνοδοιπόρος κατευθείαν στη λίμνη.
• Εκεί, ο μικρός είχε ήδη βγάλει τα παπούτσια και μουσκέψει τα ρούχα του από το μπες - βγες στη λίμνη οπότε στο τέλος έμεινε μόνο με το εσώρουχο, τρισευτυχισμένος! Είχε τόση πλάκα.
• Και η λίμνη ήταν ΠΑΓΟΣ! Πιο κρύα και από το νερό του ψυγείου. Ο Στέφανος όμως απτόητος! Έτσι ήταν από μικρός που έτρεχε να πέσει στα σιντριβάνια.
• Έτσι και τώρα, με κουβαδάκια και κάστρα και ξάπλες και πιτσιλίσματα, γέμισε με άμμο από την κορυφή έως τα νύχια, καταφέραμε να τον επαναφέρουμε όπως - όπως (ούτε πετσέτα δεν είχαμε μαζί μας) και να τον στεγνώσουμε, και επιστρέψαμε σπίτι λίγο πριν δύσει ο ήλιος.
• Επίσημα λοιπόν, έφτασε η εποχή που τη θέση του ελκήθρου στο πορτ-μπαγκάζ πήραν τα κουβαδάκια και αντί για γάντια και σκούφους, η backpack έχει καπέλο και μαγιώ.
• Την Τρίτη βέβαια, ήταν σαν να ήρθε ο Οκτώβρης ξανά με βροχή, συννεφιά και ψύχρα.
• Και αργά το απόγευμα, μετά τα μπουμπουνητά, βγήκε ένα ουράνιο τόξο! Σαν να ξεκινούσε από το μπαλκόνι μας και να διέσχιζε όλο τον ουρανό! Πόσο τα αγαπώ! Ακόμη νιώθω ότι πρόκειται για κάτι μαγικό!
• "Μαμά, εγώ σε αγαπώ πιο πολύ από το ουράνιο τόξο."
• Πώς να σας εξηγήσω και τι να σας πρωτογράψω για το τραγούδι αυτό, για το γεγονός αυτό. Είχα την τύχη να το πρωτοακούσω χρόνια πριν και από την πρώτη ακρόαση με είχε γεμίσει με δάκρυα. Το τραγουδούσε τότε ο δημιουργός του, ο αγαπημένος μου φίλος Γιώργος, aka musicspins. Και να που τώρα βρήκε τον ιδανικότερο ερμηνευτή και το όνειρο έγινε πραγματικότητα. Γιώργος Νταλάρας -Μάνα.
• Τετάρτη εντός, με συννεφιές, δουλειές, μαγειρικές, Άκη, βιντεοκλήσεις και κλείσιμο με ένα μάθημα yin yoga (που είχα πολύ καιρό να κάνω αλλά το αναζητούσα τόσο πολύ! και το απήλαυσα άλλο τόσο).
• Μόνο στην σκέψη ότι δεν θα μπορέσουμε να επισκεφθούμε την Ελλάδα το καλοκαίρι με πιάνει θλίψη. Δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι ως ενδεχόμενο. Και δεν είναι οι διακοπές, οι θάλασσες και τα νησιά. Είναι οι άνθρωποι. Οι φίλοι Ισπανοί που το συζητούσα το έχουν πάρει ήδη απόφαση.
• Την Πέμπτη ο ήλιος επέστρεψε δυναμικά και η θερμοκρασία άγγιξε τους 22-23 βαθμούς!
• Έτσι το απόγευμα πήραμε τα πατίνια μας ο Στέφανος και εγώ, και αυτή τη φορά φτάσαμε έως το Saint Blaise, παρακολουθήσαμε όλα τα βήματα για να μεταφερθεί ένα σκάφος στη λίμνη (με τρακτέρ και γερανούς), επιστρέψαμε στην παραλία μας στο Hauterive αλλά αυτή τη φορά οργανωμένοι, με μαγιώ για τον μικρό, και έτσι απόλαυσε ήλιο, άμμο, παιχνίδια και παγωμένο νερό χωρίς έγνοιες!

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα