How was your week?

• Παρασκευή και ημέρα #2 αυτού του loooong weekend!
• Εξίσου ηλιόλουστη και ζεστή οπότε το μεσημεράκι ξεκινήσαμε για την αγαπημένη μας Βέρνη που είχαμε να επισκεφτούμε μάλλον από τον χειμώνα.
• Και πρώτη φορά την πετύχαμε τόσο ήρεμη, σχεδόν άδεια. Πού τουρισμός; Πού τα πούλμαν που στριμώχνονταν εκεί κάτω από τον rosegarden; Μόνο οι ντόπιοι και λίγοι εσωτερικοί τουρίστες σαν και εμάς. 
• Έτσι περπατήσαμε, έκανε πατίνι ο μικρός άνετα στις στοές, χαζέψαμε βιτρίνες, αγοράσαμε ψιλοπράγματα και κατευθυνθήκαμε στο αγαπημένο μας σημείο, την Πλατφόρμα.
• Από εκεί και η πιο πάνω φωτογραφία με την εκπληκτική θέα και τα καταπράσινα μπαλκόνια!
• Εκεί δοκιμάσαμε πρώτη φορά τον guest star Νίκο που φτιάχνει λίγο διαφορετικό σουβλάκι δίπλα στο Einstein Cafe. Το απολαύσαμε στα τραπεζάκια κάτω από τον ήλιο, ήπιαμε και τις μπύρες μας, έπαιξε και ο μικρός με τις άμμους και τα αλογάκια και απόγευμα πια επιστρέψαμε σπίτι.
• Και όπως προβλεπόταν, το Σάββατο ήταν πολύ βροχερό! Πυκνή βροχή σχεδόν όλη την ημέρα. Μονόδρομος λοιπόν και λύση σωτήρια η επίσκεψη στους φίλους στην Bienne.
• Εκεί ξεκινήσαμε με καφέδες νωρίς το απόγευμα, συνεχίσαμε με καρμπονάρα που μας μαγείρεψε ο συνοδοιπόρος, και κλείσαμε με κρασιά. Σε όλα αυτά, τα αγόρια έπαιζαν και η μικρή Βιολέτα έκανε μικρά διαλείμματα από τον ύπνο της. Εξαιρετικά δηλαδή!
• Άλλη μία σημαδιακή ημέρα ξημέρωσε αυτήν την Κυριακή, αυτήν που παραλάβαμε τα κλειδιά του νέου μας σπιτιού! Πω πω! Κάναμε πρώτα μια γρήγορη στάση από το ΙΚΕΑ για να παραλάβουμε από το locker μια μικρή παραγγελία που είχαμε κάνει, και μετά βουρ για το σπίτι.
• Και τι δεν κάναμε..... μετρήσαμε -ξανά, φωτογραφήσαμε -ξανά, κάναμε σχέδια -ξανά αλλά και .... βάψαμε! Οι τρεις μας. Ξεκινήσαμε από το σαλόνι που ήταν και η προτεραιότητά μας και μέσα σε λίγες ώρες το είχαμε κάνει το πρώτο χέρι, εύκολα, γρήγορα, άοσμα, καθαρά, ευχάριστα! Δεν το περίμενα. Και η διαφορά και μόνο με ένα χέρι μπογιάς είναι τεράστια!
• Ο Στεφανάκος μάς βοήθησε πολύ! Και βάφοντας αλλά κυρίως παίζοντας ήσυχα στον κήπο και δοκιμάζοντας το ποδηλατάκι που του είχε αφήσει δώρο - έκπληξη ο πρώην -πια- ιδιοκτήτης του σπιτιού Lucien.
• Ο οποίος, μαζί με τα κλειδιά, μας είχε αφήσει μια κάρτα με ευχές και μία οικογενειακή τους φωτογραφία. Πόσο συγκινητικό.
• Και εννοείται ότι όσο το παρατηρείς και το ζεις το σπίτι συνειδητοποιείς και τις ατέλειές του, εξακολουθεί όμως να είναι ένα πολύ όμορφο, γαλήνιο και καταπράσινο καταφύγιο για εμάς.
• Στη διαδρομή πίσω, όπως αναμενόταν, ο μικρός κοιμήθηκε οπότε επιστρέψαμε σπίτι και είδαμε ταινία (όπως του είχαμε υποσχεθεί).
• Δευτέρα και πίσω στην πραγματικότητα με σκαμπανεβάσματα.
• Το μεσημέρι είχα όμως τη συνάντηση με μία από τις δασκάλες του Στεφανάκου (την Charlotte που τον έχει υπό την επίβλεψή της) για το κλείσιμο της χρονιάς (και του παιδικού σταθμού εν γένει) και άκουσα τόσο όμορφα λόγια για τον μικρό μας. Πόσο συνεργάσιμος και ανεξάρτητος είναι, πόσο θετικός και φιλικός. Πόσο βοηθά δασκάλους και παιδάκια αν χρειαστεί και πόσο όμορφα πλάθει ιστορίες (και στα γαλλικά). Βεβαίως αισθάνθηκα υπερήφανη γιατί όπως μου είπε η δασκάλα, εκείνοι δεν ξέρουν τι κάνουμε στο σπίτι, αλλά καταλαβαίνουν πολλά από τη συμπεριφορά του παιδιού.
• Και ήταν η πρώτη συνάντηση που είχα με μάσκα. Μία ώρα να μιλάς και να φοράς μάσκα, να μην μπορείς να δεις τις εκφράσεις και το χαμόγελο του συνομηλιτή σου, να μην μπορείς να παρακολουθήσεις τα χείλη του ενώ μιλά και να χάνεις τη μισή απόλαυση. Τι να κάνεις.....
• Πάει και το The Last Dance με τον υπεράνθρωπο MJ -εντός και εκτός των γηπέδων.
• Τρίτη με φουλ πρόγραμμα και Τετάρτη με άδεια.
• Έτσι, αφού αφήσαμε το πρωί τον μικρό στον παιδικό, συνεχίσαμε ο συνοδοιπόρος και εγώ για Λωζάννη και... βαψίματα!
• Πω πω! Από τις 08.00 μέχρι τις 15.30 δεν σταματήσαμε ούτε για νερό! Στην κυριολεξία! Καταφέραμε όμως και τελειώσαμε με τα βαψίματα του σαλονιού, της κουζίνας και του δωματίου του Στέφανου. Ουφ.
• Πτώμα και οι 2, παραλάβαμε τον μικρό από τον παιδικό και μας χαρίσαμε ένα ωραίο γεύμα στην αυλή του Beau Rivage που είχαμε τόσο καιρό να επισκεφθούμε.
• Τι ημέρα και η Τετάρτη! Σαν τους γιατρούς, κάθε ώρα είχα και κάτι διαφορετικό να κάνω.
• Ο συνοδοιπόρος έφυγε χαράματα για το νέο σπίτι ώστε να είναι εκεί για κάτι παραλαβές και να προχωρήσει βαψίματα και συναρμολογήσεις, και εγώ άφησα τον μικρό στον παιδικό και επέστρεψα για να υποδεχτώ 2 άτομα της μεταφορικής που ξεκίνησαν το πακετάρισμα.
• Έτσι, με αυτούς τους εξαιρετικούς Σέρβους εδώ, έπρεπε να μπαίνω σε online calls, να βάλω πλυντήριο, να απλώσω το πλυντήριο, να προχωρήσω κάποιες εκκρεμότητες με τη δουλειά, να τους δίνω κατευθύνσεις (δεν τους προλάβαινες! μέσα σε ένα μισάωρο call είχαν τυλίξει και πακετάρει όλο το δωμάτιο του Στέφανου!)....
• Αυτά μέχρι το μεσημέρι που παρέλαβα νωρίτερα τον μικρό αυτή την τελευταία του ημέρα στον παιδικό (κλαψ...) καθώς το καθιερωμένο, ετήσιο ραντεβού στον παιδίατρο που έπρεπε να είχε γίνει από τον Απρίλιο και ήταν προγραμματισμένο για τον Ιούνιο, μπήκε εμβόλιμα τελικά για αυτή την Τετάρτη! Όλα μαζί!
• Έτσι, έκανε ο μικρός το τσεκ-απ του και τα πήγε περίφημα παρόλο που ήταν η ώρα του ύπνου του, ήταν πτώμα γιατί είχαν βγει βόλτα με το σχολείο, και πρώτη φορά είχαμε καθυστερήσεις στο ιατρείο.
• Έτσι, αφού φύγαμε, κάναμε μια στάση για Ιταλικό παγωτό και μέχρι να πάμε σπίτι τον είχε πάρει ο ύπνος!
• "Μαμά είδες πώς ρούλησε αυτό το αεροπλανάκι πριν απογειωθεί;" (κύλησε + rouler = ρούλησε)
• Επέστρεψε το απόγευμα και ο συνοδοιπόρος κατάκοπος και προσπαθούσαμε να βρούμε κουράγια να προχωρήσουμε κάποιες τελευταίες δουλειές πριν την οριστική μας αναχώρηση από το σπίτι αύριο.

Καλό σαββατοκύριακο!

Ευτυχώς, τριήμερο για εμάς (thank you God!).

ανδριάνα