Oeschinensee

Μια χώρα χωρίς θάλασσα θα ήταν τόσο μα τόσο λειψή, και μίζερη! Η Ελβετία όμως, που είναι μία τέτοια χώρα, χωρίς πρόσβαση σε θάλασσα, δεν είναι μίζερη για έναν και μόνο λόγο, τις λίμνες και τα ποτάμια της! Είναι απλά παντού! Και έτσι μια χώρα χωρίς έξοδο στη θάλασσα είναι γεμάτη από το υγρό στοιχείο, προσφέροντας αυτή την ασυναγώνιστη αίσθηση άπλας, δροσιάς, ανανέωσης, ηρεμίας (ακόμα και όταν είναι όλα είναι απλά παγωμένα!). Οι Ελβετικές λίμνες είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι του φυσικού πλούτου της χώρας και ένα από τα πιο χαρακτηριστικά της κομμάτια. Είναι τόσο μα τόσο όμορφες! Συχνά βρίσκονται στο επίκεντρο καθώς ολόκληρες πόλεις έχουν χτιστεί γύρω τους (η Γενεύη, η Ζυρίχη αλλά και το μικρό μας Neuchatel είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα) και άλλες φορές επειδή αποτελούν δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς καθώς βρίσκονται σε υψόμετρο, περιτριγυρισμένες από δάση και πίστες του ski και chalets.

Μία τέτοια είναι και η Oeschinensee στο καντόνι της Βέρνης, μέρος της διάσημης Bernese Oberland (του υψηλότερου δηλαδή μέρους του καντονιού) την οποία επισκεφθήκαμε πριν λίγες ημέρες. Στόχος μας ήταν να περπατήσουμε, να παίξουμε με τα μικρά, να θαυμάσουμε τη λίμνη και το τοπίο. Και επειδή ο καιρός ήταν ιδιαίτερα ήπιος όλες αυτές τις εβδομάδες, αναμέναμε ένα πιο "φθινοπωρινό" τοπίο, με εύκολη πεζοπορία και εντυπωσιακές εικόνες της λίμνης. Υπολογίζαμε όμως λάθος! Γιατί μπορεί ο καιρός να ήταν ηλιόλουστος και "ζεστός" (γύρω στους 8-10 βαθμούς C), στα 1.500 όμως μέτρα το χιόνι ήταν πολύ και παχύ! Εδώ η λίμνη, εκεί η λίμνη... πού είναι η λίμνη; Θαμμένη κάτω από το χιόνι η λίμνη!

Η παγωμένη λίμνη

Έτσι, την πεζοπορία μας την κάναμε αλλά βουλιάζοντας στο χιόνι και περνώντας ανάμεσα από τους σκιέρ. Και στη λίμνη φτάσαμε αλλά αντιμετωπίσαμε ένα εντελώς διαφορετικό τοπίο, εξίσου όμως εντυπωσιακό! Γιατί είναι αυτά τα βουνά τόσο τεράστια, τόσο επιβλητικά, τόσο κοντά σου! Είναι η ενέργειά τους τόσο έντονη όπου και αν σταθείς! Δεν μπορείς να πάρεις τα μάτια σου από πάνω τους. Και έτσι ζήσαμε τον ιδανικό, χειμερινό συνδυασμό: ήλιος, υψηλή θερμοκρασία, φρέσκο χιόνι, εκπληκτικά τοπία, καλοί φίλοι, καλή διάθεση, χαλαροί ρυθμοί. Περπατήσαμε καμία ωρίτσα (μπορεί και παραπάνω) προς και από τη λίμνη μέσα από μία εντυπωσιακή διαδρομή που διέσχιζε και μερικές από τις πίστες του σκι (αφού πήραμε το τελεφερίκ από το Kandersteg που μας ανέβασε στα 1.500 μέτρα σε 10 λεπτάκια περίπου), φάγαμε έξω, υπό τον ζεστό ήλιο (μέχρι και τα μπουφάν μας βγάλαμε), στο μικρό εστιατοριάκι δίπλα από τις πίστες και παίξαμε βεβαίως με το χιόνι.

Και εννοείται ότι ο μικρός ενθουσιάστηκε! Έτρωγε χιόνι και ξεκαρδιζόταν, σκαρφάλωνε στους βράχους και πηδούσε, μάζευε ξυλάκια για να κάνει τρύπες, πετούσε χιόνι, παρίστανε ότι έκανε σκι και snowboard (τον κρατούσα από τα χέρια και γλιστρούσε!)... Και εμείς, πιο ξέγνοιαστοι, απολαμβάναμε τον καφέ μας και τους φίλους έχοντασ τη πολυτέλεια πια να παρακολουθούμε και από απόσταση τα μικρά που έπαιζαν με το χιόνι.

Μία όμορφη, γεμάτη, χειμωνιάτικη, ελβετική Κυριακή!

Θα το επαναλάβουμε σίγουρα για να δούμε και την άλλη πλευρά του τοπίου.

ανδριάνα