How was your week?

• Busy, busy, busy τριήμερο!
• Και στο δεύτερο μισό της Παρασκευής είχαμε μία μακράααα συνάντηση με τον mortgage broker μας.
• Τι πονοκέφαλος όλοι αυτοί οι αριθμοί, και οι αλχημείες, και οι αλγόριθμοι, και τα σενάρια... ουφ. Κανονική επιστήμη! Βάλαμε όμως τα δυνατά μας και φτάσαμε σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο κατανόησης!
• Και με αυτό το κεφάλι - καζάνι συνεχίσαμε οι 2 μας για ένα γρήγορο καφέ στο κέντρο της πόλης πριν παραλάβουμε το φιστίκι.
• Και το βραδινό πρόγραμμα είχε vegan ομαδική μαγειρική με τους φίλους Πολωνούς οι οποίοι παρακολούθησαν ένα σεμινάριο vegan - Italian cooking και είπαμε να μοιραστούμε τις γνώσεις.
• Έτσι κατέφτασαν με μία τσάντα όλο καλούδια και καθίσαμε οι 5 μας (εννοείται και ο Στέφανος) και μαγειρέψαμε, και φάγαμε, και ήπιαμε, και παίξαμε, και γελάσαμε.... Εξαιρετικά!
• Και το μενού είχε σαλάτα με σταφίδες και μήλο, ριζότο με κουρκουμά, λεμόνι και αρακά, caponata με μελιτζάντες, ελιές, ντομάτα, κάπαρι και chocolate pudding cake με παγωτό.
• Και ο μικρός μάς χαιρέτησε και κοιμήθηκε με τον μπαμπά του, και καταφέραμε να μείνουμε και λίγο οι 4 μας με ησυχία.
• Σάββατο και ξεκινήσαμε νωρίς για μία ακόμα, πιο λεπτομερή αυτή τη φορά επίσκεψη στο υποψήφιο, νέο μας σπίτι. Και ο ήλιος έλαμπε, και όντως εντοπίσαμε μικρο-ατέλειες αλλά επιβεβαιώσαμε ότι είναι ένα πολύ όμορφο σπίτι, ταιριαστό στις ανάγκες μας και το στυλ μας. 
• Φεύγοντας κατευθυνθήκαμε στο γειτονικό, μικρό και τόσο γραφικό Lutry για βόλτα παραλίμνια, με ήλιο και εκπληκτική θέα, και πατίνι, και μέσα σε μισή ώρα είχαμε 2 ελληνικές εκπλήξεις: πρώτα το μαγαζάκι Y και μετά την Ραφαέλα, σερβιτόρα στο ιταλικό εστιατόριο La Barca.
• Στη διαδρομή για το αυτοκίνητο ζήσαμε και μία once in a lifetime εμπειρία με έναν πιτσιρικά εκεί γύρω στα 8-9 που είχε χαθεί! Oh my!
• "Pardon monsieur, je suis perdu!"
• Έπρεπε να πάρει το λεωφορείο να πάει στην γιαγιά του αλλά αποφάσισε να περπατήσει και …. χάθηκε.
• Ευτυχώς μιλούσε πολύ καλά αγγλικά, δυστυχώς δεν είχε κανένα στοιχείο επικοινωνίας (ούτε κινητό δικό του αλλά ούτε τους αριθμούς τηλεφώνων ή τις διευθύνσεις της οικογενείας του) αλλά βγάλαμε ευτυχώς άκρη μετά από πολύ σκέψη και πολλά σενάρια, μέσω ενός αστυνομικού. Φιου...
• Και το βράδυ είχαμε movie night με το 1917. Εντυπωσιακή, μονοκάμερη σκηνοθεσία και ο πόλεμος από μια πιο ανθρώπινη και προσωπική ματιά.
• Και την Κυριακή είχαμε την ετήσια, καθιερωμένη γιορτή των Ελλήνων του Neuchatel, την κοπή της πίτας με λίγα λόγια.
• Και μαζευτήκαμε καμιά 50αριά ενήλικες και 20 πιτσιρίκια, και τσιμπήσαμε, ήπιαμε, τα είπαμε, χορέψαμε.
• Και κάθε φορά που πήγαινε ο συνοδοιπόρος να βρει τον Στέφανο εκείνος του έλεγε "φύγε μπαμπά, πήγαινε και εσύ στους φίλους σου".
• Και εκεί που συζητούσα αμέριμνη με κάποιον, ακουγόταν από το κέντρο της αίθουσας μια φωνή "μαμάαααααα, πιπί!".... χαχα.. Και τρέχαμε να πάρουμε το καθισματάκι και να πάει τουαλέτα.
• Πόσο έχει μεγαλώσει! Και τι ευτυχία είναι αυτή που πλέον είναι σε ηλικία που κινείται ανεξάρτητα και παίζει και τρέχει και δεν έχεις καμία έγνοια!
• Όπως καταλαβαίνετε, επιστρέψαμε σπίτι αργά το απόγευμα, πτώμα και οι 3!
• Και η εβδομάδα ξεκίνησε με τα γενέθλια της μαμάς μου (πολλοί οι κοντινοί μου υδροχόοι!), και συνεχίστηκε με tempête, τον Στεφανάκο με βήχα (τόσο δυνατό που μας ξυπνούσε και τους 3 μες στη νύχτα), καραμπόλα 5 αυτοκινήτων την Τετάρτη (με το αναμενόμενο μποτιλιάρισμα), βροχή και ηρεμία.
• Και αυτές τις σημαδιακές ημέρες (γιορτές, εορτασμοί, γάμοι....) οι αποστάσεις σαν να φαντάζουν μεγαλύτερες.
• Λάβαμε και την πρώτη ever πρόσκληση σε παιδικό, γενέθλιο πάρτυ από έναν συμμαθητή του Στεφανάκου. Σε παιδικά πάρτυ έχουμε πάει πολλά αλλά ποτέ σε μια οικογένεια που δεν γνωρίζουμε. Και με βλέπω να πηγαίνω μόνη με τον μικρό, να εξασκήσω τα γαλλικά μου.... oh mon dieu!
• Και η εργασιακή εβδομάδα θα μπορούσε να πάει καλύτερα (ιδιαίτερα από ψυχολογικής άποψης) αλλά επιβιώσαμε οπότε πάμε για άλλα.

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα