How was your week?

• Παρασκευή και ο μικρός ακόμα με πυρετό... Έτσι, ακολουθήσαμε τη μέση λύση, ήρθε η Κωνσταντίνα το πρωί ώστε να πάμε ο συνοδοιπόρος και εγώ στις δουλειές, και το μεσημέρι επιστρέψαμε και οι δύο για το μεσημεριανό ραντεβού στο νοσοκομείο.
• Και αυτή τη φορά μας υποδέχτηκε ένας άλλος γιατρός και η εμπειρία ήταν πολύ διαφορετική! Ο Στεφανάκος πάρα πολύ συνεργάσιμος, ο γιατρός πολύ ενδελεχής και αναλυτικός αλλά... πόρισμα μηδέν. Και όπως σας εξήγησα και στην προηγούμενη ανάρτηση, έκανε την υπέρβαση, κάλεσε τον διευθυντή του να εξετάσει τα αυτιά του Στεφανάκου και με τα χαράς (εκεί φτάσαμε!) ακούσαμε το πόρισμα: ωτίτιδα!
• Γιατί είναι ευτυχία να έχεις πόρισμα και να ξέρεις τι και πώς να το αντιμετωπίσεις.
• Με την αντιβίωση λοιπόν παραμάσχαλα επιστρέψαμε σπίτι και η βελτίωση ήρθε ήδη από το πρώτο βράδυ που ο μικρός κοιμήθηκε σερί και ξύπνησε απύρετος! Τι ευτυχία!
• Και το γιορτάσαμε με pancakes!
• Και καθώς η ημέρα ήταν βροχερή, κατευθυνθήκαμε στο κοντινό εμπορικό κέντορ έξω από την Βέρνη για 2-3 αγορές ενόψει και των εκπτώσεων.
• Αγοράσαμε και κάτι κρέατα κάτι πίτες και κάτι σαλάτες και στην επιστροφή κάναμε μία στάση στους φίλους στην Bienne για ψήσιμο στη βεράντα, φαγητό, παιχνίδια και αναλύσεις.
• Επιστροφή νωρίς το απόγευμα προς το σπίτι, με ήλιο αυτή τη φορά, οπότε κάναμε μια στάση στο πάντα όμορφο Saint Blaise και περπατήσαμε στη λίμνη και παίξαμε στην παιδική χαρά.
• Το περπάτημα έγινε βέβαια σε δόσεις γιατί ο μικρός εξακολουθεί στη μέση του πουθενά και χωρίς καμία εμφανή αιτία να σταματά και να αρνείται να περπατήσει άλλο. Splendid!
• Και το βραδάκι είχαμε μακράααα βιντεοκλήση με τους 2 κουμπάρους μας που βρίσκονταν μαζί (καθώς ο ένας είναι κατ' οίκον περιορισμό μετά από επέμβαση στον αχίλλειο!) και τα είπαμε τόσο ωραία. Πόσο μας έχουν λείψει.
• Κυριακή με βροχερές προβλέψεις αλλά ηλιόλουστες πραγματικότητες.
• Και το πρωινό μάς βρήκε στο παραλίμνιο και τόσο καλοκαιρινό La Peniche όπου ξεκινήσαμε με καφέδες και παιχνίδια στον μικρό παιδότοπο και συνεχίσαμε με μπίρες και πατάτες τηγανιτές και νέες αφίξεις φίλων.
• Και στο σπίτι είχαμε αθλοπαιδιές! Τι τέννις, τι βόλλευ, τι ποδόσφαιρο... υπεραθλητές!
• Και το βράδυ ο συνοδοιπόρος είχε κανονίσει τέννις (κανονικό!) με τους φίλους και επέστρεψε μεσάνυχτα.
• Δευτέρα και επιστροφή στις δουλίτσες μας! Meetings και ξανά meetings αλλά όλα καλά.
• Και την Τρίτη η θερμοκρασία έπεσε λιγάκι και έτσι το Α' μέρος της ημέρας ήταν δροσερό, φθινοπωρινό.
• Και το βράδυ είχαμε το τελευταίο, καλοκαιρινό μας μάθημα yoga.
• Τετάρτη και είπαμε να εκμεταλλευτούμε τον ωραίο καιρό και έτσι, μετά τις δουλειές, συναντηθήκαμε κατευθείαν στο κέντρο του Neuchatel όπου διεξάγεται και το NIFF και έχει κόσμο και food carts και παγκάκια για να αράξεις..... Και ήρθαν και οι γειτόνοι και τσιμπήσαμε και συζητήσαμε και παίξαμε και τρέξαμε και επιστρέψαμε σπίτι χαλαροί και ωραίοι.
• Πέμπτη με ψυχρούλα (θύμιζε φθινόπωρο η ημέρα), εξελίξεις σε όλα τα εργασιακά μέτωπα, έγκαιρη και άνευ κίνησης επιστροφή σπίτι (!) έτσι ώστε μετά από καιρό να φτάσω πριν από τα αγόρια!
• Έτρεξα λοιπόν να ξεκινήσω το φαγητό (fajitas) και στα μισά άκουσα κάτι ποδαράκια να τρέχουν καταπάνω μου!
• Έτσι, σε καλή διάθεση μαγειρέψαμε, φάγαμε, παίξαμε, τακτοποιήσαμε και τσουπ, από το πουθενά, να 'τη άλλη μία κρίση κλάμματος και αντίδρασης και άρνησης από τον μικρό. Ουφ... είναι τόσο, μα τόσο κουραστικό και στενάχωρο. Γιατί από το πουθενά, χαλάει η διάθεση και των τριών μας. Έφηβος ετών 3.

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα