How was your week?

• "Μαμά ανδριάνα, πού πας;"
• Η Παρασκευή ήταν η τελευταία μας, πλήρης ημέρα στας Αθήνας. Έτσι, ξυπνήσαμε, ετοιμαστήκαμε και κατεβήκαμε στη Γλυφάδα για δυο τελευταίες δουλειές και πρωϊνό στο Paul, υπό ήλιο στην αρχή και βροχή προς το τέλος.
• Αποχαιρετήσαμε την βόρεια γιαγιά που επιβιβάστηκε στο μετρό και μαζί με την Αρτεμούλα κατευθυνθήκαμε προς τη φίλη Κατερίνα που μόνο φευγαλέα είχαμε δει. Ο μικρός εννοείται κοιμήθηκε στο αυτοκίνητο οπότε κάθισε μαζί του ο συνοδοιπόρος και το Αρτεμάκι και εγώ μπήκαμε να δούμε τους φίλους μας.
• Μετά από κανά μισάωρο ήρθαν και τα αγόρια και έτσι τα μικρά έπαιξαν ωραία και τα είπαμε και για λίγο και εμείς οι μεγάλοι.
• Μεσημεριανό με κεφτεδάκια και πατάτες τηγανητές και χωριάτικη σαλάτα σπίτι των γονιών μου!
• Απόγευμα σπίτι για να ξεκινήσει το πακετάρισμα, άφιξη της οικογένειας για τους αποχαιρετισμούς και του νονού!
• Και τα δώρα του νονού περιελάμβαναν μία βαλίτσα mickey και ένα μουσικό "τραπεζάκι" με μεταλόφωνο, τύμπανο, πιατίνι και τρίγωνο. ΧΑΜΟΣ!
• Με αυτά και με εκείνα, πήγε 23.00, τακτοποιήσαμε τα τελευταία στις βαλίτσες, καθαρίσαμε λιγάκι το σπίτι και πέσαμε για ύπνο.
• Σάββατο με αναχώριση κατά τις 08.00 για αεροδρόμιο. Και η επιστροφή μας πήγε ρολόι! Ο μικρός δεν κοιμήθηκε παρά μόνο στη διαδρομή Γενεύη - Νιουσατέλ αλλά ήταν πολύ ξεκούραστο το ταξίδι, βγήκαν και γρήγορα οι βαλίτσες (σπάνιο για την Γενεύη), ήταν και άδειοι οι δρόμοι οπότε μεσημεράκι είμασταν σπίτι (μετά από μία γρήγορη στάση στο σούπερ-μάρκετ για τα απαραίτητα).
• Και το υπόλοιπο της ημέρας και του σαββατοκύριακου το περάσαμε σπίτι με τακτοποιήσεις, καθαριότητες, βιντεοκλήσεις, ύπνους και παιχνίδια.
• Και αυτή η ελληνική μας επίσκεψη μάς φάνηκε ότι διήρκησε περισσότερο... Ήταν η πιο μακρά μας, μη-καλοκαιρινή επίσκεψη, αλλά την περάσαμε και εξ' ολοκλήρου στην Αθήνα οπότε είχαμε πολύ περισσότερο χρόνο για τους ανθρώπους μας.
• Δευτέρα και επιστροφή στο πρόγραμμα. Ευτυχώς ήπια και με αρκετή παρέα.
• Έτσι, το πρωί επισκεφθήκαμε την Νινίνα για παιχνίδι και για να ευχηθούμε στον αδελφό της που γιόρταζε (και μας περίμεναν με λαχταριστά pancakes και ζεστό καφέ), το μεσημέρι πήγαμε ακόμη ένα σούπερ-μάρκετ και το απόγευμα επισκεφθήκαμε τον Παναγιώτη με τα υπόλοιπα κορίτσια. Φουλ πρόγραμμα! 
• Μας είχαν λείψει όλοι είναι η αλήθεια.
• "Όχι σχολείο έχω, έκλεισε."
• Με αυτό το mood ξεκίνησε η Τρίτη μας, πρώτη ημέρα σχολείου για τον μικρό.
• Το πρωινό μας το περάσαμε σπίτι με παιχνίδια και κωλοτούμπες στο κρεβάτι και βιντεοκλήσεις (για να δούμε τα Αθηναϊκά χιόνια) και Mickey και κανα-δυο μικρές κρίσεις όποτε αναδυόταν στη συζήτηση το σχολείο.
• Και παρόλο που ετοιμαστήκαμε ωραία - ωραία, αναχωρήσαμε και φτάσαμε στον παιδικό σταθμό με ηρεμία (μη σας πω και χαρά), ε, με το που πατήσαμε το πόδι μας μέσα στην αίθουσα..... χαμός.
• Επιστροφή σπίτι εγώ, για μάθημα γαλλικών, ετοιμασία του βραδινού μαθήματος yoga (creating space for change) και χίλιες - μοίριες μικροδουλειές και εκκρεμότητες. Από πού να ξεκινήσεις.... Μήπως από πουθενά; χιχι
• Και το βραδάκι το μάθημα πήγε πολύ καλά. Μου είχε λείψει, και το μάθημα και οι κοπέλες. Και είχαμε και μία νέα προσθήκη.
• Και το πρωί ξυπνήσαμε και εμείς στα άσπρα. Και μες στην ημέρα όλο και έριχνε και λίγο χιονάκι.
• Που σημαίνει ότι 1. ο Στεφανάκος ενθουσιάστηκε ("βγούμε πατήσω χιόνι;") και 2. βγήκαν οι βούρτσες για να καθαριστεί το αυτοκίνητο ώστε να πάμε στο μάθημα γυμναστικής μας.
• Αφού λοιπόν χοροπήδησε πολύυυυ ψηλά στο τραμπολίνο και σκαρφάλωσε και έκανε κωλοτούμπες και κυνηγηθήκαμε, πήγαμε ένα γρήγορο σούπερ-μάρκετ, επιστρέψαμε για να βιβλίσουμε και να κοιμηθεί (ευτυχώς εύκολα).
• Το νέο κόλπο που έχω ανακαλύψει για να κάνουμε ήρεμα και ωραία τα ψώνια μας στο σούπερ-μάρκετ είναι να τον αφήνω να διαλέξει ένα προϊόν. Αυτή τη φορά ήταν ένα σοκολατένιο αρκουδάκι που κράτησε ανέπαφο μέχρι και το σπίτι (!) και έφαγε 2 κομματάκια και το άφησε να το φυλάξουμε. 
• -"Πάρω μηχανή και πάω πολύ γρήγορα." -"Ωραία, και πού θα πας;" -"Βούλα, άλλο πίτι, Αρτεμουουουούλα, γιαγιααααά, παππουουουού, Δημήηηηητρη....".
• Και δυστυχώς, η παράδοση του μικρού την 2η ημέρα στον παιδικό σταθμό, ήταν χειρότερη από την πρώτη. Ενώ φτάσαμε ήρεμα και ωραία, μόνος του περπάτησε, ανέβηκε, έβγαλε παπούτσια και μπουφάν και κατευθύνθηκε προς την γυάλινη πόρτα μέσα από την οποία ήδη έβλεπε τους συμμαθητές του, αφού μπήκαμε και συναντήσαμε μία μάλλον άπειρη δασκάλα, άρχισε ένα κλάμα! Δέκα λεπτά έκατσα απέξω με την ελπίδα ότι θα ηρεμήσει αλλά μάταια. Σπάραξε η καρδιά μου. Ουφ... Κάθε, μα κάθε, επιστροφή από τις διακοπές ζω το ίδιο μαρτύριο.
• Επέστρεψα λοιπόν σπίτι, έφτιαξα δεύτερο καφέ (ε δε γινόταν) και αποφάσισα να ξεκινήσω τις τακτοποιήσεις των ντουλαπών (που επικρατεί το χάος) ώστε και να έχω απασχολημένο το μυαλό μου και να κάνω κάτι χρήσιμο.
• Έτσι, μέσα σε 2 ώρες αυτό που κατάφερα ήταν να συμμαζέψω 1 ράφι του ξενώνα (αυτό με τα καλλυντικά), 2 ράφια από τις τεράααστιες ντουλάπες του χωλ που έχουν από φαγώσιμα μέχρι χαρτοπετσέτες και κεριά, και τα μικροπράγματα που περιφέρονταν ελεύθερα στα δωμάτια.
• Και όλη την ημέρα χιόνιζε κατά διαστήματα και έτσι η Πέμπτη ξημέρωσε άσπρη.
• Πέμπτη λοιπόν, με πολλάαα πλυντήρια (φανταστείτε να μην είχαμε βάλει και στην Βούλα τι θα γινόταν), παιχνίδια, δουλειές εντός και αναπάντεχο, εύκολο, μεσημεριανό ύπνο του μικρού (yes!)!
• Και αφού το έριξε το κλάμα του σπίτι με την υπενθύμιση του παιδικού, η διαδρομή μας ήταν ήσυχη, το ίδιο και η άφιξή μας. Χωρίς κλάμα λοιπόν. Λέτε να το ξεπεράσαμε;
• Επιστροφή λοιπόν όλο χαρά στο σπίτι για μαγείρεμα (μακαρόνια με κιμά), κουραστική και συνάμα αναζωογονητική, σπιτική yoga, μπάνια, συμμαζέματα, δουλειές και υποδοχή των αγοριών.

Καλό σαββατοκύριακο.

ανδριάνα