How was your week?

• Πόσο γεμάτη αυτή η εβδομάδα. Φτιάξτε καφέ....
• Παρασκευή απόγευμα = αναχώριση για τα βουνά.
• Μετά το μικρό εγκεφαλικό που έπαθα ψάχνοντας σαν μανιακή νυχθημερόν το παντελόνι του σκι και το οποίο βεβαίως με περίμενε διπλωμένο, κρυμμένο στη γωνίτσα του.
• Με χαμόγελα λοιπόν, τον Στεφανάκο λαλίστατο σε όλη τη διαδρομή και ωραίες μουσικές φτάσαμε σε 90 λεπτά στον προορισμό μας: Vouvry.
• Σπίτι για 6 ενήλικες και 2 μωρά. Καινούργιο, προσεγμένο, ζεστό και φιλόξενο.
• Οι γειτόνοι ήταν ήδη εκεί και οι γιατροί εκτάκτως έχασαν την 1η διανυκτέρευση.
• Γρήγορη, τοπική βόλτα, σούπερ - μάρκετ, και πίσω σπίτι για πίτσα, και κρασί, και τακτοποίηση και ύπνο του φυστικιού.
• Μετά από έναν περίεργο ύπνο (να ήταν η ζέστη; να με γυροφέρνει κάτι; να είναι το καινούργιο σπίτι - κρεβάτι;) και ένα ωραιότατο πρωϊνό, βάλαμε ότι πιο ζεστό είχαμε και ξεκινήσαμε για Villars.
• Και όσο ανεβαίναμε, τόσο αφήναμε πίσω μας την καταχνιά, και τόσο πιο φωτεινός γινόταν ο ήλιος.
• Παρκάρκαμε, πήραμε τον "οδοντοτό" που έλεγα και ο φίλος Βασίλης για να μας ανεβάσει στις πίστες μέσα από μία πανέμορφη διαδρομή, βρήκαμε το κατάστημα για την ενοικίαση του εξοπλισμού και ενώ δοκιμάζαμε τις μπότες, να ΄σου και η Pascale, η όμορφη πιτσιρίκα δασκάλα μας!
• Ο Στεφανάκος έμεινε λοιπόν για μία ωρίτσα με τους φίλους ενώ εμείς κάναμε το 1ο μας οικογενειακό, ελβετικό μάθημα σκι.
• Πόσο ωραία αίσθηση, και πόσο πλάκα είχε η δασκάλα μας, και πόσο καλά τα πήγαμε, και πόσο το απολαύσαμε, και πόσο όμορφα μας υποδέχτηκε το βουνό με αυτό τον εξαιρετικό ήλιο! Όλα τέλεια!
• Και τον Στεφανάκο τον βρήκαμε στην αγκαλιά της Ρόζας, πάνω στο τεράστιο πουφ, να αγναντεύει.
• Μετά από 10 λεπτά κοιμόταν. Ωραίος - ωραίος στο ζεστό του καρότσι, να τον φυσάει ο καθαρός βουνίσιος αέρας και του χτυπά ο ήλιος τα ποδαράκια. ΙΣ. (ιδανικές συνθήκες).
• Έτσι, ανέλαβαν δράση οι φίλοι και εμείς αράξαμε στις chaises - longues μας αναλογιζόμενοι πόσο όμορφη είναι η ζωή, και η φύση.
• Μιάμιση ωρίτσα ύπνος του μικρού, 2 ωρίτσες βόλτες στις πίστες για τους φίλους και το reunion έγινε στις ίδιες καρέκλες υπό τη συνοδεία φαγητού.
• Αφήνοντας τα βουνά, ακολουθήσαμε την πρόταση των φίλων για τα κοντινά, ιαματικά λουτρά. Και ήταν πραγματικά ότι έπρεπε! Και μετά την διστακτική αρχή, ο Στεφανάκος ενθουσιάστηκε με το τζακούζι, και τις μπουρμπουλήθρες, και τις βρύσες, και τα καναπεδάκια εντός της πισίνας.
• Πετύχαμε και τους αγαπημένους Anel + Δάφνη όλως τυχαίως!
• Στο μεταξύ, το έτερον ζευγάρι είχε φτάσει στο σπίτι και ο δύσμοιρος φίλος Γιάννης είχε τακτοποιήσει την οικογένεια για να έρθει να προλάβει μια κατεβασιά με το snowboard για να συνειδητοποιήσει ότι μαζί με την οικογένεια είχε αφήσει και τον εξοπλισμό στο σπίτι. Οπισθοχώριση λοιπόν.
• Έτσι, αργά το απογευματάκι συναντηθήκαμε όλοι στο σπίτι, απαρτία.
• Μπάνια, τακτοποιήσεις, συζητήσεις, φωτογραφίες, μαγειρικές... και ένα έγκαυμα στο κούτελο (μα πώς την πάτησα έτσι;).
• Μετά από ένα δεύτερο περίεργο και δύσκολο βράδυ (κάτι με γυρόφερνε στάνταρ και ο λαιμός μου δεν τα πήγαινε καθόλου καλά!), ξυπήσαμε σε δόσεις, έφυγε η πρώτη ομάδα για τις πίστες, και έμεινε η δεύτερη για τακτοποίηση και συμμάζεμα.
• Και συναντηθήκαμε όλοι μεσημεράκι στο Châtel (Portes du soleil στη Γαλλία πλέον)  πάνω από κάτι κρέπες!
• Και αργά το μεσημεράκι αναχωρήσαμε για Neuchatel.
• Ήταν το πρώτο μας ski weekend και το Σάββατο πραγματικά όλα συντονίστηκαν ώστε να είναι πραγματικά απολαυστικό. Ευχαριστούμε φίλοι! Ευχαριστούμε Pascale.  Ευχαριστούμε Στέφανε. Ευχαριστούμε σύμπαν.
• Και η Δευτέρα μας περίμενε με -8 C (!) και εμένα σε μαύρο χάλι! Όλη η αριστερή πλευρά του προσώπου νοσούσε! Μάτι, μύτη, αυτί, λαιμός, δόντια.....
• Ευτυχώς η παθολόγος ήταν διαθέσιμη, το ίδιο και η φίλη Ρόζα, και έτσι πρωί - πρωί πήγαμε στο ιατρείο. Γνωμάτευση = ίωση. Αντιβίωση λοιπόν για 3 ημέρες.
• Πίσω σπίτι με τα φάρμακα παρέα, τον Στεφανάκο, και τα συμπτώματα να ανεβοκατεβαίνουν.
• Ευτυχώς η Τρίτη ξημέρωσε καλύτερη από όλες τις απόψεις: η ίωση σε υποχώρηση, ο μικρός σε καλή διάθεση, η θερμοκρασία στους -5.
• Αναχώριση για τον παιδικό το μεσημέρι μετά από καμιά 10αριά ημέρες αποχής και τρέξιμο για να προλάβω να φτιάξω τα cupcakes.
• Γιατί η Τρίτη ήταν και η ημέρα του surprise baby shower της φίλης Βάιας! Αυτού που είχε ακυρωθεί 2-3 φορές και τελικά ευδοκίμησε μία κρύα Τρίτη!
• 16.30 ήταν το ραντεβου με τα κορίτσια απέξω για τις τελευταίες ετοιμασίες, 17.00 χτυπήσαμε το κουδούνι και .... surprise!
• Τα ετοιμάσαμε όλα μαζί με την μέλλουσα - μαμά, ήρθαν και τα αγόρια μετά τις δουλειές, ανοίξαμε τις σαμπάνιες μας, τσιμπήσαμε, παίξαμε παιχνίδια, συγκινηθήκαμε, αγκαλιαστήκαμε και αποχαιρετιστήκαμε γεμάτοι αισιοδοξία και αγάπη αναμένοντας, πρώτα ο Θεός, την μικρή Άννα - Μαρία στις 23 Μάρτη.
• Εννοείται ούτε μπάνιο δεν έκανε ο μικρός! Πτώμα!
• Και ενώ η Τετάρτη πήγαινε εξαιρετικά (με τόσες αγκαλιές και γέλια με τον μικρό), η παράδοσή του στον παιδικό ήταν αναπάντεχα δύσκολη.
• Αχ επιτέλους, μόνη! Μετά από 1 εβδομάδα με το φυστίκι στο σπίτι, ένα φουλ σαββατοκύριακο, δύο επίσης γεμάτες ημέρες όλο ετοιμασίες, έφτασε το απόγευμα της Τετάρτης και απήλαυσα την ησυχία μου στο σπίτι.
• Και η Πέμπτη (αργία για το καντόνι μας) ξημέρωσε ολόλευκη! Μέσα σε ένα βράδυ είχε ρίξει πάνω από 20-30 πόντους χιόνι!
• Και ως υπερ-αισιόδοξοι εμείς (το λες και αφελείς), ξεκινήσαμε για να ξεχιονίσουμε το αυτοκίνητο και να πάμε βόλτα. Δεν κουνιόταν όμως! Οπότε, μετά από κανά μισάωρο παιχνιδιών, επιστρέψαμε στη θαλπωρή του σπιτιού μας.
• Και εκεί παραμείναμε όλη την ημέρα με μαγειρικές, παιχνίδια, δουλειές, βιβλία, μουσικές και σπιτικά waffles το απόγευμα παρέα με τους γειτόνους (μιαμ!).
• Κλείσαμε και τα αεροπορικά εισιτήρια του καλοκαιριού! Πω πω! Ούτε Αμερική να πηγαίναμε αλλά τι να κάνεις.... αυτά έχει ο ελληνικός Ιούλιος.

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα