Born this way?

Κάποτε ήταν 2 αδέλφια. Δίδυμα. Ομοζυγωτικά. Ολόιδια δηλαδή. Με ένα DNA που ταίριαζε 100%. Η Nasa αναζητούσε λοιπόν ένα τέτοιο ζευγάρι ώστε να κάνει ένα σημαντικότατο πείραμα. Ο Scott συμφώνησε να είναι ο αδελφός που θα ταξίδευε στο διάστημα και ο Mark εκείνος που θα έμεινε πίσω στη Γη. Δεκάδες ομάδες από όλο το φάσμα των επιστημών συγκεντρώθηκαν ώστε να καθορίσουν το πείραμα και να συλλέξουν μετά όσα περισσότερα στοιχεία μπορούσαν. Μετά από 1 χρόνο παραμονής στο διάστημα, ο Scott επέστρεψε και δεν ήταν πια ο ίδιος Scott. Κάποιες αλλαγές ήταν προσωρινές και ο οργανισμός του προσαρμόστηκε στα Γήινα δεδομένα μέσα σε ημέρες ή μήνες. Συγκλονισμένοι οι επιστήμονες όμως επιβεβαίωσαν αυτό που υποψιαζόντουσαν: σε ποσοστό 7%, το DNA του Scott είχε αλλοιωθεί σε σχέση με αυτό του αδελφού του. Μόλις σε 1 χρόνο. Τα βασικότερα σημεία όπου εντοπίστηκαν οι αλλαγές ήταν το ανοσοποιητικό σύστημα, τα δίκτυα σχηματισμού οστών και αρκετά ακόμη.

Το DNA. Αυτό που πολλοί ισχυρίζονται ότι καθορίζει αυτό που είμαστε. Εκ γεννητής. Ο μόνος "σίγουρος", δεδομένος παρανομαστής. Αυτό που κάποιοι ίσως χρησιμοποιήσουν στο (άμεσο) μέλλον για να αποφασίσουν ποιος θα σπουδάσει τι, ποιο μωρό αξίζει να γεννηθεί και ποιο όχι, ποιος θα παντρευτεί ποιον και αν είμαστε τελικά κατάλληλοι για την "Χ" δουλειά (το Gattaca τα έχει εξηγήσει χρόνια τώρα εξαιρετικά). Αυτό το "αλώβητο" σύνολο βιολογικών παραγόντων που είναι το είναι μας. Ο πυρήνας μας. Αυτό λοιπόν άλλαξε! Μέσα σε μόλις ένα χρόνο. Ναι, υπό εξαιρετικά ασυνήθιστες συνθήκες όπως αυτές που επικρατούν σε έναν διαστημικό σταθμό. Και πάλι όμως. Άλλαξε. Μάλλον ανεπιστρεπτί. Τι γίνεται λοιπόν αντίστοιχα, με όλα αυτά τα παιδιά που επί σειρά ετών (ίσως και για μια ολόκληρη ζωή) ζουν υπό καθεστώς πολέμου; Λοιμού; Εξαθλίωσης; Με γονείς κακοποιητικούς, ναρκωμανείς, απόντες. Το δικό τους DNA δεν επηρεάζεται; Δεν προσαρμόζεται στις συνθήκες ώστε να βρει τον τρόπο να ανταπεξέλθει; Δεν ενισχύει τους μηχανισμούς αυτούς που θα βοηθήσουν στην επιβίωση (σωματική - ψυχολογική - συναισθηματική), υποβαθμίζοντας ταυτόχρονα τους άλλους που φαίνονται "άχρηστοι" στην παρούσα κατάσταση;

Γεννιόμαστε λοιπόν ή γινόμαστε; Και πόσο ισχυρό και επίμονο είναι τελικά αυτό που γεννιόμαστε ώστε να υπερνικήσει όποιες εξωτερικές συνθήκες; Ανταποκρινόμαστε βάση του DNA μας ή βάση του περιβάλλοντος; Ή βάση και των δύο; Είμαστε αυτό που γεννηθήκαμε ή αυτό που μάθαμε να είμαστε; Αυτό που μας επέτρεψαν οι συνθήκες; Δύσκολες απαντήσεις. Θεωρώ ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο... Ούτε υπό ποιους γονείς γεννηθήκαμε, ούτε σε ποια χώρα, σε ποια χρονική στιγμή, με ποια ταλέντα και ποιούς περιορισμούς. Γεννηθήκαμε με μία συγκεκριμένη και μοναδική στον κόσμο εξίσωση την οποία όμως εμπλουτίζουμε (ή υποβαθμίζουμε) κάθε μέρα βάσει συνθηκών και επιλογών. Ακούσια και εκούσια. Η πόλη στην οποία ζούμε, οι διαδρομές που ακολουθούμε κάθε ημέρα, οι άνθρωποι που συναντούμε, ο ήλιος ή η έλλειψη αυτού... όλα παίζουν το ρόλο τους. Πόσο μάλλον οι σχέσεις που κάνουμε, η ασφάλεια που νοιώθουμε, η ελευθερία, η αγάπη. Όπου μπορούμε λοιπόν ας επιλέγουμε αυτό που μας ωφελεί. 

ανδριάνα

ΥΓ. Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα εδώ.