How was your week?

• Δεν μας φτάνουν οι από πάνω που κοπανάνε σαν να χτίζουν τις Πυραμίδες, κατέφτασαν ενόψει της κακοκαιρίας και οι άνθρωποι του Δήμου με τα ηλεκτρικά πριόνια!
• Πόσα να αντέξει η δύσμοιρη η μάνα;;
• Πόσα λέει ένα κλάμα και πόσα κρύβει! Πόσα νομίζουμε ότι καταλαβαίνουμε και τι αποτελεί τελικά τη βάση της δυσφορίας;
• Πόσες ημέρες σερί χωρίς ήλιο; Καμιά 10αριά! Να ξυπνάς και να κοιμάσαι με τα φώτα ανοιχτά.... Λονδίνο γίναμε!
• Που ο φετινός χειμώνας είναι πολύ πιο ήπιος (χωρίς πολικές θερμοκρασίες και μεγάλες χιονοπτώσεις) αλλά εξίσου "γκρι".
• Έτσι, ακόμα και η έλλειψη βροχής ήταν καλό νέο την Παρασκευή και το μεσημεράκι, αφού κάναμε τα ψώνια μας, βγήκαμε λίγο με τον μικρό και το πατίνι.
• Το υπόλοιπο πσκ χαρακτηρίστηκε από βροχή, αναβολές (μετατέθηκαν οι εορτασμοί των 1ων γενεθλίων του Παναγιώτη λόγω ίωσης), ματαιώσεις (πώς να πας στο Festival des Lumières de Morat όταν η βροχή δε λέει να σταματήσει;), περισσότερες ώρες στο σπίτι (που σημαίνει ευκαιρία για δουλειές που απλά δεν γίνονται ποτέ -δες τακτοποίηση της τεράαααστιας ντουλάπας τροφίμων), παιχνίδια εντός και μαγειρέματα.
• Το Σάββατο παρακολουθήσαμε για πρώτη φορά για διαγωνισμό καλλιτεχνικού πατινάζ. Συγχρονισμένου, οπότε ήταν ομάδες. Ελβετικές αλλά και Ιταλικές, Φιλανδικές, Αμερικάνικες, Αυστραλέζικες.... 
• Και είμασταν και οι 3 εντυπωσιασμένοι και για κάποιο λόγο συγκινημένοι.
• Μιάμιση ώρες παρακολουθούσε προσηλωμένος ο Στεφανάκος.
• Και το απόγευμα του Σαββάτου καλέσαμε τη Νινίνα (Χριστίνα) που πολύ του είχε λείψει του Στεφανάκου. Και έπαιξαν τόσο ωραία! Μέχρι από το χέρι την έπαιρνε και την έφερνε στην "πίστα" για να χορέψουν. Και όλο την φώναζε για να πάει δίπλα του. 
• Πρώτη φορά μας έδωσε κανονικό φιλάκι ο Στέφανος. Κανονικό! Την ώρα που έκανε μπάνιο.
• Τι σου είναι η εμπειρία! Παλαιότερα η εμφάνιση της διάρροιας στον μικρό μάς γέμιζε άγχος και ερωτηματικά. Λες να φταίει το κους-κους που έφαγε πρώτη φορά; Λες να τον πείραξαν οι φακές; Και βουρ στις μαίες και στους γιατρούς και στις σκόνες για να αντικαταστήσουμε το γάλα. Τώρα; Απλά περιμένουμε τα σάλια και τις μύξες την επομένη, 2 δύσκολες νύχτες και την εμφάνιση ενός (ή και δύο) δοντιών τις προσεχείς ημέρες. Τόσο απλά.
• Έτσι, το Σάββατο το βράδυ, μετά από μήηηνες, θυμηθήκαμε τον πόνο των δοντιών. 
• Πώς "ξορκίζεις" λοιπόν ένα δύσκολο βράδυ και μία μουντή Κυριακή; Μα με pancakes μήλου!
• Και το απόγευμα επισκεφθήκαμε τους γειτόνους για γαλλικό καφέ με καβουρντισμένο αμύγδαλο (πακέτο από Ελλάδα), αναλύσεις των προσεχών εκδηλώσεων, κιθάρα και αγκαλιές.
• Και με αυτά και με εκείνα, καταφέραμε και συντονιστήκαμε οι 3 οικογένειες και κλείσαμε την μίνι εξόρμησή μας για τις 24 Φεβρουαρίου. Εδώ στα πέριξ για σκι (!), θερμά λουτρά, fondue και τζάκι.
• Είναι τόσο ωραίο να έχεις κάτι να περιμένεις. Σας είχα πει που βάσει έρευνας είμαστε πιο χαρούμενοι ενώ διοργανώνουμε αυτό το κάτι παρά όταν πραγματικά συμβαίνει.
• Και η Δευτέρα ήταν λίγο δύσκολη λόγω της κούρασης και της έλλειψης του παιδικού σταθμού, αλλά όλα μπήκαν στο δρόμο τους.
• Παίρνουμε κάτι ψωμάκια, σαν μικρά μπριός μπορείς να τα πεις, με βάση το γάλα, και ο μικρός απλά τρελαίνεται! Όποτε με βλέπει να ανοίγω το σακουλάκι, αρχίζει να χοροπηδάει, να χειροκροτάει και να κάνει γύρους γύρω από τον εαυτό του!
• Όμορφη, ηλιόλουστη, δημιουργική Τρίτη. Ήλιος, παιχνίδια, αγκαλιές, παιδικός σταθμός, δωράκια, μαγειρικές.
• Τι τις κάνεις τόσες ντομάτες στα πρόθυρα της κατάρρευσης; Ντοματόσουπα με κριθαράκι! Έγινε.... εξαιρετική! Και τόσο θρεπτική.
• Κατάφερε και ο συνοδοιπόρος και βγήκε για ένα γρήγορο τρέξιμο το απόγευμα πριν επιστρέψουμε εμείς από τον παιδικό οπότε πάμε καλά.
• Και την Τετάρτη είπαμε να εκμεταλλευτούμε την καλοκαιρία με πρωινή επίσκεψη στην παραλίμνια παιδική χαρά. Έλα όμως που ακόμα ο ήλιος δεν έλαμπε και είχε ένα κρύο! Και μία υγρασία!
• Καταφέραμε να παίξουμε, να κάνει πατίνι ο μικρός, να γεμίσουμε λάσπες, να αναρριχηθούμε, να κάνουμε "κούκα μπέλα" και να επιστρέψουμε για πλύσιμο και ύπνο -του μικρού.

• Και μετά την παράδοση στον παιδικό, συνάντησα και τα κορίτσια για μία γρήγορη κουβέντα κάτω από τον ήλιο.
• Και το απόγευμα ήταν η πρώτη φορά που πήγε ο συνοδοιπόρος να παραλάβει το φυστίκι μόνος του, οπότε εκμεταλλεύτηκα αυτό το επιπλέον 40λεπτο με ένα απαιτητικό μάθημα yoga.
• Αρχίσαμε και τις αλληλογραφίες με τη Λονδρέζα Αθηνά για το πρόγραμμα του πσκ. Απίστευτο μου φαίνεται που έφτασε ο καιρός και που όντως θα πάω Λονδίνο μ ό ν η.
• Περίεργη αίσθηση.
• Και το βράδυ.... να 'σου τα δόντια -πάλι! Surprise! Κλασικά εκεί κατά τις 23.00. Κλάμα! Πόνος!  Μέχρι το κεφάλι του είχε ιδρώσει του κακομοίρη.... Ηρέμησε με το παυσίπονο σιρόπι και κοιμήθηκε μέχρι τις 05.00.
• Καρδιακή θα γίνω με αυτό το παιδί! Που στη μέση της νύχτας και της ησυχίας αρχίζει να φωνάζει! Πω πω! Ταχυπαλμία.
• Και η Πέμπτη ξημέρωσε ξανά με ήλιο (τι ευτυχία!), και πλυντήρια, και διαβάσματα, και συμμαζέματα, και παιχνίδια..... 
• Και να τα τα δύο δοντάκια στην κάτω σιαγόνα που ξεμυτίζουν! Δεξιά και αριστερά από τα 4 κεντρικά.
• Είναι τόσο όμορφο που πλέον έχει μεγαλώσει τόσο ώστε να μπορεί πραγματικά να με βοηθάει και να κάνουμε δουλειές παρέα! Πρέπει να τον δείτε να μου δίνει ένα - ένα τα πιάτα από το πλυντήριο (και με πόση προσοχή τα σηκώνει), να βάζουμε τα λαχανικά στο ψυγείο μετά το σούπερ-μάρκετ ... Και είναι τέτοια η χαρά του -και η δική μου!
• Τι μαγείρεψες; Να μωρέ, μπιφτέκια με πατάτες στο φούρνο. Πόσο απλό ακούγεται ε; Και απλό είναι αλλά και χρονοβόρο!
• London's calling! Θα σας στείλω ανταπόκριση από βδομάδα.

Καλό σαββατοκύριακο!

Χωρίς πονόδοντους, χωρίς τύψεις, χωρίς έγνοιες.

ανδριάνα