How was your week?

• "Bo" δεν είναι ο ράπερ - survivor, ούτε το πάλαι-ποτέ club των νοτίων προαστίων, αλλά το σκαμπώ, "χχχιιι" είναι το ποτιστήρι (προφανώς από τον ήχο που κάνει όταν τρέχει το νερό), "λουλού" τα λουλούδια (αλλά και τα φύλλα) και "μη" τα μήλα.
• Μήπως να κρατήσω ένα αρχείο με τις πρώτες του λεξούλες και πώς εξελίσσονται; Χμμμ.... 
• Κλασικό πρωινό Παρασκευής με μεσημεριανή επίσκεψη στο σούπερ-μάρκετ παρέα με τον μικρό (και το αυτοκινητάκι του) και παραλαβή του συνοδοιπόρου από την δουλειά.
• Και ενώ παίζαμε με τον Στεφανάκο στο δωμάτιό του, βιντεοκλήση από την Λονδρέζα Αθηνά. Το σηκώνω και την βλέπω σε περσικό εστιατόριο. Και σκέφτομαι από μέσα μου, καλά, τώρα που είναι έξω με πήρε; Τι να είναι τόσο επείγον;
• Με ρωτά λοιπόν πότε θα πάω να την επισκεφθώ (κλασική μας συζήτηση), της απαντώ κλασικά πόσο θα ήθελα και μήπως τα καταφέρουμε να πάμε όλοι μαζί το 2018 και τσουπ ρίχνει στα πόδια μου ο συνοδοιπόρος ένα φάκελο που έγραφε "χρόνια πολλά μαμά". Τον ανοίγω και τι βλέπω; Εισιτήρια για Λονδίνο! Σοκ.
• Με έπιασαν τα κλάμματα... κανονικότατα! Και για το δώρο, και για το μοναδικό 3ήμερο που θα περάσουμε με την φίλη μου, και για το Λονδίνο που έχω να επισκεφθώ τόσα χρόνια και τόσο αγαπώ, αλλά κυρίως γιατί ένοιωσα ότι ο συνοδοιπόρος με καταλαβαίνει. Σε ευχαριστώ.
• Έτσι, εκεί στα τέλη Ιανουαρίου θα περάσω για πρώτη φορά μετά από χρόνια ένα σαββατοκύριακο χωρίς συνοδοιπόρο και φυστίκι.
• Και η υπόλοιπη Παρασκευή πέρασε με χιόνι! Πολύ! Non-stop!
• Και το Σάββατο ήταν όλα κάτασπρα! Και πανέμορφα. 
• Το αυτοκίνητό μας είχε σίγουρα 15 πόντους.
• Αφού λοιπόν χαζέψαμε επί ώρες από το σπίτι και ο μικρός κοιτούσε με χαμόγελο από το παράθυρο, αποφασίσαμε να βγούμε. Έτσι, αφού του πήρε κανά τεταρτάκι του συνοδοιπόρου να καθαρίσει το αυτοκίνητο (εδώ εννοείται ότι παίρνεις κλίση αν κυκλοφορείς με χιόνι πάνω στο αυτοκίνητο το οποίο θεωρείται κίνδυνος -και για εσένα και για τους άλλους), παραλάβαμε το έλκηθρο από τους φίλους και πεταχτήκαμε μέχρι το εμπορικό κέντρο για να προμηθευτούμε τα απαραίτητα.
• Τελικά αγοράσαμε λεπτά, ζεστά γάντια, ένα παντελόνι χιονιού για εμένα, κάτι κάλτσες και ξεκινήσαμε για το βουνό. 
• Έλα όμως που ο μικρός κοιμήθηκε με την αναχώρισή μας. Plan b λοιπόν με επιστροφή στο σπίτι, ύπνο του μικρού, μαγείρεμα και φαγητό για εμάς και αναχώριση απογευματινή για τα χιόνια.
• Και το έλκηθρο δεν του άρεσε ιδιαίτερα -δυστυχώς- και το κρύο ήταν πολύ (πω πω) οπότε μείναμε λίγο και συνεχίσαμε για το κέντρο της πόλης με τους φίλους, και την Χριστουγεννιάτικη αγορά.
• Λίγη βόλτα, λίγο χάζεμα, πολύ κρύο, χιονόνερο και ζεστός καφές.
• Και το βράδυ κανονίσανε -επιτέλους- τα αγόρια και επισκεφθήκανε το μικρό καζίνο της πόλης. Και τελικά, πάνω - κάτω, επιστρέψανε με εξισορροπημένες, μικρές απώλειες.
• Έτσι, εγώ απήλαυσα την ησυχία, έφτιαξα τα νύχια μου, ετοίμασα παπουτσάκια στο φούρνο, χάζεψα λίγο τηλεόραση και έφτασαν μεσάνυχτα χωρίς να το καταλάβω.
• Συννεφιασμένη, βροχερή Κυριακή. Μέχρι το μεσημέρι το είχε λιώσει το χιόνι και έτσι αναχωρήσαμε εύκολα για την Ασιατική βραδιά που είχε κανονίσει η φίλη Βάια.
• Σπιτικά λοιπόν sushi και noodles και ρύζια και κοτόπουλα, όμορφο, εορταστικό κλίμα, συζητήσεις, παιχνίδια με τον Στέφανο (που πώς τα καταφέρνει και όλο βρίσκεται στο επίκεντρο και συντονίζει τους μεγάλους σε χειροκροτήματα και χορούς και παιχνίδια), και επιστροφή σπίτι πάνω στην ώρα για τις διαδικασίες ύπνου του μικρού.
• Δευτέρα με ωραιότατο πρωινό με τον μικρό, ύπνο, φαγητό, ήρεμη μετάβαση στον παιδικό και εμπορικό κέντρο για εμένα προς ανεύρεση των υπόλοιπων Χριστουγεννιάτικων δώρων, τύλιγμα όσων είχαν ήδη αγοραστεί, και γενικότερη έρευνα.
• Καλά πήγε αλλά έχουμε ακόμα εκκρεμότητες.... Και από εκεί που είχα πει να τα βρω τα περισσότερα online και να τα στείλω κατευθείαν Ελλάδα (λόγω έλλειψης χώρου στις αποσκευές), έλα που όλο και κάτι βρίσκω να μου αρέσει, και όλο το αγοράζω, και η μισή βαλίτσα έχει ήδη γεμίσει.
• Άμα το έχεις το μικρόβιο.... Στο ελβετικό γκρουπ "οργανώνω" τα κορίτσια για βραδιά burger και στο άλλο τους έλληνες για μουσική, αθηναϊκή βραδιά.
• Η Τρίτη συνεχίστηκε στους ίδιους, ήρεμους ρυθμούς και τον μικρό να τρελαίνεται για τα παπουτσάκια (και τον μεγάλο επίσης... χιχι)!
• Αγάπη είναι... να είναι και το δικό σου αγαπημένο φαγητό και παρόλα αυτά να κόβεις τη μισή σου μερίδα ώστε να το φάει ο μικρός αύριο.
• Ξημέρωσε η Τετάρτη και μας επισκέφθηκε ένας ήλιος! Τι να σας λέω! Φώτισε ολόκληρο το σπίτι!
• Μέχρι το απόγευμα βέβαια τον χάσαμε και βγήκε η παγωνιά αλλά τι να κάνεις.
• Έτσι, αφού έγινε η κλασική παράδοση του μικρού στον παιδικό ήσυχα και ωραία, κατέβηκα στο κέντρο για 2 γρήγορες δουλειές και καφέ με την Βάια. Έφαγα και την ωραιότατή μου σούπα που πολύ ζήλεψα, τα είπαμε και επέστρεψα σπίτι για ανασυγκρότηση.
• Το απόγευμα ήταν η Χριστουγεννιάτικη γιορτή στον παιδικό σταθμό και έτσι κουκουλωθήκαμε γιατί ψιλοχιόνιζε (και είχε ένα κρύο!), και βγήκαμε στην αυλή για ζεστή σούπα, ζεστό κρασί, ζεστή σοκολάτα, ψωμάκια - τυράκια - κρέπες - κουλουράκια, και βεβαίως τον Άγιο Βασίλη που κατέφτασε με ένα γαϊδουράκι ονόματι "speedy".
• Φτάσαμε και στην τελική ευθεία για την επέμβαση του μπαμπά και ξεκίνησε κάποιες προκαταρκτικές εξετάσεις ώστε να είναι έτοιμος για την Παρασκευή.
• Πόση αγωνία να περιμένεις τόσες ημέρες......
• Και οι αρνητικές απαντήσεις στις αιτήσεις που στέλνω για δουλειά έρχονται βροχή. Ακόμα και για τις 2 που είχα καλό feeling και θεωρώ ότι ταίριαζα 100%. 
• Σε διαγώνισμα μαθηματικών η ανιψιά μου έγραψε ότι η κότα έχει 4 πόδια. Και όταν μου το έλεγε και γελούσαμε στο τηλέφωνο, μου εξήγησε ότι δεν φταίει αυτή αλλά η γιαγιά που πάντα μαγειρεύει 4 πόδια όταν φτιάχνει κοτόπουλο στο φούρνο! Αυτά παθαίνεις όταν όλοι στην οικογένεια θέλουν μπούτι!
• Από την άλλη, όταν στη δική σου οικογένεια δεν θέλει κανείς το μπρόκολο, τότε είναι το μόνο φαγητό που τρως ανενόχλητος!
• Με αυτά και με εκείνα, καταφέραμε μετά από μήνες που το συζητάμε να βγούμε μόνο κορίτσια βραδινή έξοδο (αυτή τη φορά για burgers και μπίρες.... αμ πώς, μόνο τα αγόρια;). Και περάσαμε πολύ όμορφα.
• Κατέφτασε και ο αδελφός μου στο πατρικό μας σπίτι στη Βούλα και την Πέμπτη ήταν όλη η οικογένεια μαζεμένη, πλην εμού.
• Και είναι τόσο δύσκολο να είσαι αυτός που λείπει. Ειδικά σε τόσο σημαντικά γεγονότα. Αυτός που περιμένει μέσω ενός τηλεφωνήματος λίγων λεπτών να καταλάβει τι γίνεται, να μεταφέρει την αγάπη, την έγνοια...
• Και ξημέρωσε η Παρασκευή και το ραντεβού ήταν για τις 07.00 στο Ιατρικό Κέντρο.
• Να πάνε όλα καλά. Και οι γιορτές να είναι γεμάτες αγάπη και αγκαλιές και νέα ξεκινήματα και πιο ανάλαφρη διάθεση.

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα