Workspace

Τα ταν! Μπορεί να μην τα κατάφερα στην Ελλάδα να δημιουργήσω τον δικό μου χώρο εργασίας εντός του σπιτιού (δεν πρόλαβα η κακομοίρα), τα κατάφερα όμως στην Ελβετία. Και σε χρόνο ρεκόρ! Σχεδόν από τον πρώτο μήνα! Ανάγκα και οι Θεοί πείθονται. Είναι πολύ - πολύ μικρός αλλά και πολύ όμορφος και πρακτικός. Στην ουσία είναι η μία γωνία του σαλονιού μας, δίπλα από την μπαλκονόπορτα (το λες και προνομιακή θέση). Ας τα πάρουμε όμως όλα ένα - ένα....

Το γραφείο: Λόγω του περιορισμένου χώρου και της τοποθεσίας (δεν ήθελα το γραφείο να μονοπωλήσει το σαλόνι μας), επέλεξα ένα τόσο-δα μικρούλι γραφειάκι από το ΙΚΕΑ. Πραγματικά πρέπει να ήταν το πιο μικρό που είχαν στο κατάστημα. Το μήκος του πρέπει να είναι κάτω από 1 μέτρο -όσο πρέπει για εμένα που χρησιμοποιώ laptop και δεν μου αρέσουν οι στοίβες με χαρτιά- και έχει ένα πολύτιμο συρτάρι για αποθηκευτικό χώρο όπου χωράνε άνετα οι σκληροί μου δίσκοι, 2-3 τετράδια - ημερολόγια, μπλοκ σημειώσεων και η θήκη του laptop. Εκτός από τα οφθαλμοφανή, κρύβει 2 ακόμα σπουδαία χαρακτηριστικά: την στρογγυλή τρύπα για να κατεβαίνουν τα καλώδια και έναν 'διάδρομο' πίσω από το συρτάρι για να ξεκουράζονται τα καλώδια. Brilliant! 

Ο τοίχος: Δεύτερος στη σειρά ο τοίχος (μη σας πω ότι θα τον έβαζα και 1ο στη σειρά σπουδαιότητας). Γιατί πώς να κάτσεις να εργαστείς, να γράψεις, να εμπνευστείς αν γύρω σου έχεις το κενό; Ευτυχώς η σημαντική γεωπολιτική θέση δίπλα στην μπαλκονόπορτα με αποζημιώνει με την θέα στη λίμνη. Ήθελα όμως και κάτι να προσθέσει χρώμα, χιούμορ, έμπνευση. Οι επιλογές πολλές αλλά και λίγες. Πολλές από την άποψη ότι μπορούσα να εκτυπώσω εκατοντάδες αρχεία που υπάρχουν διαθέσιμα online (είτε δωρεάν είτε επί πληρωμή), λίγες γιατί λόγω των Ελβετικών κανονισμών δεν είχα άλλη επιλογή από αυτή της αφίσας - εκτύπωσης που δεν χρειάζεται βίδες - καρφώματα κτλ. Αφού κατάφερα να συνεννοηθώ με την Ελβετή τυπογράφο, ήταν σαν να είχε ήδη στεφθεί με επιτυχία το project. Εκτύπωσα αρκετά (και για άλλους τοίχους) και ενστικτωδώς κατέληξα σε αυτά που μου αρέσουν πολύ! Γιατί δημιουργούν ένα συνδυασμό φωτεινό - πολύχρωμο αλλά και διακριτικό - ασπρόμαυρο. Γιατί έχουν τη θετική αύρα που ήθελα αλλά και χιούμορ. Και γιατί περιλαμβάνουν και τα αρχικά μας. Μη ξεχνάτε ότι βρισκόμαστε στο σαλόνι οπότε θα πρέπει η τέχνη του τοίχου να ταιριάζει με το σύνολο και να είναι κατάλληλη για όλα τα μάτια.

Η καρέκλα: Δεν υπάρχει. Νόμιζα ότι την είχα βάλει στη λίστα των επίπλων αλλά τελικά την είχα ξεχάσει. Και επειδή όλα γίνονται για κάποιο λόγο, μου βγήκε σε καλό. Γιατί αντί να κάθομαι σε μία συμπαθητική αλλά βαρετή - λευκή - περιστρεφόμενη - πλαστική καρέκλα, κάθομαι σε ένα κίτρινο - φωτεινό - μεταλλικό σκαμπό! Το οποίο είδα σε μια ανέμελη βόλτα που κάναμε σε ένα πολύ όμορφο κατάστημα επίπλων, το αγοράσαμε για άλλη χρήση (κυρίως για την κουζίνα όπου τα ντουλάπια είναι πολύ ψηλά) αλλά τελικά βρήκε τη θέση που του άξιζε αλλού. 

Τα σύνεργα: Δώσε μου γραφική ύλη, κασετίνες, τετράδια, μολύβια (μόνο μολύβια), γόμες και πάρε μου την ψυχή. Από μικρή ήμουν έτσι. Είχατε και εσείς όταν ήσασταν μικρές συλλογή με γόμες - ξύστρες - μολύβια (η ερώτηση μάλλον απευθύνεται μόνο στα κορίτσια); Εμένα δεν με άφησε ποτέ αυτή η αγάπη. Έτσι στο γραφείο μου βρίσκεται η αγαπημένη μου κίτρινη (σας ορκίζομαι το χρώμα είναι τυχαίο!) κασετίνα από το Ordning & Reda, με το αγαπημένο μου μπλε μεταλλικό μολύβι Faber Castell (δώρο στον εαυτό μου από την αποζημίωσή μου πριν 4-5 χρόνια), το ημερολόγιο και το τετράδιό μου (τα οποία χρησιμοποιώ όλο και λιγότερο για τα επαγγελματικά καθώς τα περισσότερα τα σημειώνω online), και το ροζ, μεταλλικό φωτιστικό ΙΚΕΑ το οποίο είναι όσο φωτεινό και όσο μικροκαμωμένο χρειάζεται. Α! Και η κούπα μου που συνήθως φιλοξενεί τσάι και σπανιότερα καφέ (καφετιέρα γιοκ). Δεν είναι μία συγκεκριμένη αλλά τον τελευταίο καιρό αγαπώ τις 2 μας καινούργιες. Η μία γράφει "happy" και η άλλη "don't panic".