The Ones Who Do

TEDx Athens 2012: The Ones Who Do... όπως λέμε How do you do....

Κάπως έτσι ξεκίνησε η φετινή διοργάνωση, στο ίδιο μέρος, με τον ίδιο παρουσιαστή, τον ίδιο (πολύ) κόσμο, διαφορετικούς ομιλητές, βελτιώσεις στα σημεία και κάποια άγχη.

Αυτή τη φορά προλάβαμε να παρκάρουμε στο χώρο του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού και έτσι ξεκίνησε η ημέρα μας με μια ευχάριστη έκπληξη! Ο χώρος γεμάτος από κόσμο, τόσο που μάλλον δεν χώραγε για να κάτσει. Αυτό τουλάχιστον συμπεραίνω και από τις συχνές ανακοινώσεις πριν και μετά τα διαλείμματα μέσω των οποίων προέτρεπαν τον κόσμο που δεν είχε βρει θέση να μεταφερθεί σε αίθουσα ώστε να παρακολουθήσει τις ομιλίες μέσω Live Streaming... Not Nice! Αυτό ήταν για εμένα και το βασικό μείον καθώς στα διαλείμματα είχες το 'άγχος' αν θα βρεις θέση να κάτσεις, πόση ώρα νωρίτερα θα πρέπει να πας να στηθείς στην ουρά για να μπεις, πού θα κάτσουν οι φίλοι σου κτλ.... Το είπα και το έβγαλα από μέσα μου!

Ας προχωρήσουμε όμως στην ουσία του TEDx που δεν είναι άλλη από τους ομιλητές του. Πολλοί και ενδιαφέροντες, από μία ευρεία γκάμα επαγγελμάτων με μια μεγαλύτερη έμφαση στην τεχνολογία και το διαδίκτυο. Για 2 θα σας μιλήσω: τον Sam Conniff και τον Craig Walzer. Ο πρώτος, ο Sam, με την εξαιρετική του αγγλική προφορά και το αριστοκρατικό παρουσιαστικό είναι ο ιδρυτής του Livity. Όταν το 90% των νέων που φυλακίζονται για κάποιο αδίκημα υποκύπτει ξανά στην εγκληματικότητα, το Livity προσπαθεί να τους δώσει μία πραγματική δεύτερη ευκαιρία αναδεικνύοντας τα ταλέντα τους, προσφέροντάς τους τα εργαλεία ώστε να τα εξελίξουν, φέρνοντάς τους σε επαφή με μεγάλες εταιρείες και οργανισμούς και εν τέλει δείχνοντάς του ένα δρόμο δημιουργικότητας και ανεξαρτησίας. 'Pool of trouble' vs. 'pool of talent'. Μας εξιστόρησε λοιπόν και την περιπέτεια μιας νεαρής Βρετανίδας η οποία σε ηλικία 14 ετών είχε ήδη αποβληθεί από 6 σχολεία. Τις πρώτες εβδομάδες δεν τους απαντούσε καν στις ερωτήσεις τους. Με τα πολλά, αυτή η νεαρή επανήλθε στο σχολείο που την έδιωξε, διέπρεψε, σπούδασε, εργάστηκε, έγινε λαμπαδηδρόμος στους πρόσφατους Ολυμπιακούς Αγώνες και και και... Όταν λοιπόν την ρώτησε ο Sam πότε και πώς έγινε το κλικ και κατάφερε να αλλάξει τον τρόπο που σκέφτεται και τη ζωή της, εκείνη μετά από αρκετή σκέψη απάντησε "την ημέρα που κατάλαβα ότι πραγματικά με συμπαθείς" (the day I realized you really liked me). Τόσο απλό και τόσο πολύτιμο.... να νιώθεις ότι υπάρχει έστω ένας άνθρωπος που σε αγαπά, σε αποδέχεται για αυτό που είσαι.

Ο δεύτερος, ο Craig, ξεκίνησε με τον φίλο του τον Oliver από την Αμερική για διακοπές στην Ελλάδα, και πιο συγκεκριμένα στη Σαντορίνη. Βιβλιοφάγοι και οι δύο, όταν τους τελείωσαν τα βιβλία (και το αλκοόλ) συνειδητοποίησαν ότι ολόκληρο το νησί δεν είχε ούτε ένα βιβλιοπωλείο! Αποφάσισαν λοιπόν ότι θα γυρίσουν στην Αμερική, θα τελειώσουν τις σπουδές τους και θα έρθουν ξανά για να ανοίξουν το δικό τους. Και το τρελό, νεανικό όνειρο το έκαναν πραγματικότητα. Το 'Ατλαντίς' στην Οία υπάρχει ακόμα (παρόλο που περνάει δύσκολους καιρούς), έχει αναδειχθεί ως το καλύτερο βιβλιοπωλείο του κόσμου από τον Guardian και συγκεντρώνει τους φίλους του Craig από όλο τον κόσμο σε βραδιές με τσέλο και τζατζίκι! Και μπορεί η κοπέλα που υποσχέθηκε ότι θα τον ακολουθήσει τελικά να τα παράτησε, μπορεί ο Oliver να ερωτεύθηκε και να επέστρεψε στην Αμερική μετά τον πρώτο χρόνο, μπορεί ο Craig να μην έχει κάνει ακόμα παιδιά "που θα αναλάβουν το βιβλιοπωλείο σε 15 χρόνια", και μπορεί όλα αυτά να τα ξεκίνησε βασιζόμενος στο 'ψέμα' της κας Ελένης από την Αμερικανική Πρεσβεία ("είναι πολύ εύκολο") ... ο Craig όμως, με το αστείρευτό του χιούμορ και την αυθεντική του όρεξη για ζωή επιμένει, παροτρύνοντάς μας αν βρεθούμε και εμείς σε ένα μαγικό τόπο, σε δύσκολους καιρούς, να πιστέψουμε και σε κάποια από τα ψέματα, όπως έκανε και εκείνος.

Σας αφήνω με την πιο συγκλονιστική ομιλία TEDx που έχω παρακολουθήσει μέχρι σήμερα, αυτή της  Jill Bolte Taylor, της γιατρού νευροανατόμου η οποία ζει την εμπειρία ενός εγκεφαλικού επεισοδίου και μας την μεταφέρει λεπτό προς λεπτό. Αξίζει να της αφιερώσετε αυτά τα 20 λεπτά.

ΥΓ. Τελικά τι κάνει έναν 'καλό ομιλητή'; Οι γνώσεις; Τα πτυχία; Οι επαγγελματικές επιτυχίες; Η προετοιμασία; Η καταξίωση; Κατά τη γνώμη μου, η αλήθεια, η αυθεντικότητα, η αμεσότητα. Για αυτό και η επιλογή των συγκεκριμένων ομιλητών.... γιατί μίλησαν στην καρδιά μου μεταφέροντάς μου το πάθος τους χωρίς περιτύλιγμα.