Αγαπάτε... εαυτόν!
Πρώτη θα σηκώσω εγώ το χέρι. Ένοχη. Ναι. Μέχρι πρότινος παρατήρησα ότι όταν κάποιος μου έκανε ένα κομπλιμέντο ή μου έλεγε μια καλή κουβέντα βρε παιδί μου, συνήθως χαμήλωνα το βλέμμα και δεν έλεγα ούτε ευχαριστώ. Δεν το συνειδητοποιούσα όμως εκείνη τη στιγμή. Πριν κάποια χρόνια το παρατήρησα και έκτοτε πριν πω οτιδήποτε άλλο (που συνήθως κυμαίνεται μεταξύ της αμηχανίας και της απόρριψης), φροντίζω να πω πρώτα ευχαριστώ. Γιατί είναι τόσο όμορφο να σου λένε μια όμορφη κουβέντα. Και όσο και αμήχανα και αν αισθάνεσαι (κακώς!), είναι σίγουρο ότι για αρκετή ώρα (μέρες; μήνες; χρόνια;) θα θυμάσαι αυτά τα καλά λόγια και θα χαμογελάς. Και ας προσπαθείς εκείνη την ώρα να μειώσεις την αξία του κομπλιμέντου. Απίστευτο δεν είναι; Να σου λένε κάτι όμορφο για εσένα και εσύ να προσπαθείς να το ακυρώσεις! Πόσες φορές σας έχουν πει "πολύ ωραίο αυτό το φόρεμα" και έχετε απαντήσει "αυτό; καλέ το έχω 5 χρόνια... πάμφθηνο το είχα αγοράσει και να σου πω δεν μου κάνει και πολύ καλή εφα...
