HOW WAS YOUR WEEK?

 

• Δευτέρα, μιας εβδομάδας που προβλεπόταν πολύ γεμάτη.
• Γραφείο λοιπόν, παρέα με τον συνοδοιπόρο, πολλές συναντήσεις και γεμάτο πρόγραμμα.
• Η φίλη Τίνα μάς έφερε όμως σπιτικό τιραμισού οπότε το απόγευμα, συναντηθήκαμε στο γνωστό σημείο ο συνοδοιπόρος, εγώ και η φίλη Ηρώ για να τα πούμε, να πιούμε έναν καφέ και να φάμε το εξαιρετικό τιραμισού.
• Παραλαβή του μικρού και σπίτι.
• Και το βράδυ, τον πήρε ο ύπνος πάνω μου, στον καναπέ. Και θυμήθηκα πώς κοιμόταν όταν ήταν μωρό, πάνω στην κοιλιά μου.
• Και ήδη ξεκίνησα δειλά - δειλά να ετοιμάζομαι πρακτικά και ψυχολογικά για το ταξίδι-αστραπή στην Ελλάδα.
• Τρίτη, και γραφείο και πάλι για εμένα.
• Το μεσημέρι αντί για την κλασική μου γυμναστική, έφτιαξα μια σαλάτα και παρακολούθησα ένα πολύ ενδιαφέρον online σεμινάριο που διοργάνωσε η ομάδα Γονέων της εταιρείας, με τίτλο My children, screens and me.
• Έμαθα αρκετά, άκουσα με προσοχή και θα ήθελα τουλάχιστον άλλη μία ώρα ώστε να μπορούμε να μπούμε περισσότερο εις βάθος.
• Παραλαβή του μικρού από το σχολείο, σπίτι, φαγητό, αναχώρηση του συνοδοιπόρου για το μπάσκετ του, μπάνια, παιχνίδια και ύπνος.
• Στο ενδιάμεσο και αφού κοιμήθηκε ο μικρός, έφτιαξα και το μικρό μου carry on.
• Τετάρτη, και μεταξύ δουλειάς και δουλειών, είχα και την πτήση μου για την Αθήνα.
• Φτάνω λοιπόν στο σταθμό για να πάρω το τρένο από Λωζάνη για το αεροδρόμιο της Γενεύης, και ακούω ξαφνικά στα μεγάφωνα ότι η συγκεκριμένη διαδρομή έχει μπλοκάρει και δεν αναμένεται να λειτουργήσει τουλάχιστον για τις επόμενες 1,5 ώρες.
• Θα την έχανα την πτήση μου όπως καταλαβαίνετε έτσι προχώρησα γρήγορα με τις διαθέσιμες επιλογές, βγαίνω από τον σταθμό και καλώ ένα uber.
• Και αυτή η ταχύτητα πιστεύω με έσωσε γιατί φανταστείτε πόσα άτομα θα έκαναν μετά το ίδιο.
• Μπορεί το uber να μου στοίχισε όσο η πτήση, αλλά έφτασα στο αεροδρόμιο στην ώρα μου και επιβιβάστηκα για την Αθήνα.
• Με καθυστέρηση έφυγε το αεροπλάνο και στο αεροδρόμιο με περίμεναν οι γονείς μου ώστε να πάμε κατευθείαν στο Κέντρο Αποκατάστασης και στην αδελφή μου.
• Έκπληξη!! Και τι ωραία αίσθηση να την βλέπω σε ένα κανονικό δωμάτιο, με ησυχία, φως, τα προσωπικά της αντικείμενα, τα κανονικά της ρούχα...... Μέρα με τη νύχτα!
• Παρέα μείναμε μέχρι το βράδυ, συζητήσαμε πολλά, γελάσαμε, φάγαμε (πόσο πεινάει! πόσο έχει στερηθεί το φαγητό και πόσο το έχει ανάγκη!).... 
• Επιστροφή σπίτι των γονιών μου για τακτοποίηση, μπάνια, βιντεοκλήσεις με τα αγόρια μου και ξεκούραση.
• Ξεκίνησα και ένα καινούργιο βιβλίο (το οποίο είναι αρκετά παλιό), το How to Win Friends and Influence People. Μάλλον το πρώτο (αν όχι από τα πρώτα) βιβλίο προσωπικής εξέλιξης, με ατυχή -για εμένα- τίτλο αλλά ενδιαφέρουσα προσέγγιση.
• Πέμπτη, και δουλειά από το σπίτι των γονιών μου με αρκετές συναντήσεις, και θέα τις όμορφες, γεμάτες λεμονιές του κήπου.
• Το απόγευμα πήγαμε στη Ζέττα και της έδωσα και το εισιτήριο για τη συναυλία του Morrissey! Πόσο χάρηκε! Ακόμα και στον φυσιοθεραπευτή το είπε που ήρθε αργότερα για κάποιες ασκήσεις!
• Της έδωσα και τα κεράκια που της φτιάξαμε, και διάλεξε το συννεφάκι και το αρκουδάκι.
• Το βράδυ, είχαμε κανονίσει βραδινό με τις αγαπημένες μου φίλες, Μαριάννα & Κατερίνα.
• Πήγαμε λοιπόν σε ένα νέο εστιατόριο στην Ηλιούπολη (στη μέση του πουθενά), το Έθερ, το οποίο ήταν πολύ όμορφο, με πεντανόστιμα (αρκετά χορτοφαγικά και λόγω νηστείας) πιάτα και φιλικό προσωπικό.
• Για 3-4 ώρες μοιραστήκαμε πιάτα, κρασιά, ιστορίες, γέλια, συγκινήσεις, αγκαλιές, αλήθειες.... Ευγνώμων. 
• Μεσάνυχτα επέστρεψα σπίτι και έπεσα κατευθείαν για ύπνο μετά από μία πολύ γεμάτη ημέρα.
• Παρασκευή, και το πρόγραμμα ήταν παρόμοιο, με δουλειά μέχρι το απόγευμα και επίσκεψη στη Ζέττα μετά.
• Αντί για lunch break πήρα το αυτοκίνητο και πήγα μέχρι το αγαπημένο μου Καβούρι και περπάτησα για μια ώρα περίπου, κάτω από τον ζεστό ήλιο (στο τέλος έμεινα με κοντομάνικο), ρουφώντας ομορφιά, ησυχία, φύση.
• Το κλασικό νησάκι ήταν πλέον προσβάσιμο με τα πόδια οπότε έκανα και μια επίσκεψη.
• Το απόγευμα ήρθε και η πεθερά μου οπότε πήγαμε όλοι μαζί στη Ζέττα.
• Λύσαμε ασκήσεις που της έχει δώσει η ψυχολόγος, και σταυρόλεξα (που πάντα αγαπούσε) και πολύ το ευχαριστήθηκε και εκείνη και εμείς.
• Στην επιστροφή, νωρίς το βράδυ, με άφησαν οι γονείς μου στο σπίτι της φίλης Κατερίνας.
• Τις Παρασκευές έχουν ξεκινήσει ξανά μάθημα γιόγκα με την παλιά μας δασκάλα, στο μέρος όπου όλα ξεκίνησαν πριν πολλάαααα χρόνια, στο σπίτι της. Δύο από τα "ιδρυτικά" μέλη (η Κατερίνα και η Ηλέκτρα) και μερικά ακόμα νέα πρόσωπα.
• Μου έδωσε λοιπόν ρούχα και αποφασίσαμε να πάμε παρέα, να τους κάνουμε έκπληξη.
• Έτσι, αγκάλιασα την αγαπημένη μου δασκάλα μετά από χρόνια, την Ηλέκτρα, γνώρισα τα κορίτσια της, και πήρα θέση στο στρωματάκι για το μάθημα.
• Πόσο παραμένουν οικεία όλα όσα έχουμε αγαπήσει και μας έχουν καθορίσει. Όσα χρόνια και αν περάσουν.
• Με το που τελειώσαμε πήγα κατευθείαν από το σπίτι της ανιψιάς και του γαμπρού για λίγο σούσι, συζητήσεις, και τηλεθέαση.
• Αργά το βράδυ, η ανιψιά μου και εγώ, πήγαμε από το σπίτι των γονιών μου για ύπνο.
• Ακόμα και το Σάββατο είναι ΤΟΣΟ γεμάτο για την ανιψιά μου.
• Έτσι, φάγαμε στα γρήγορα όλοι μαζί πρωινό (pancakes) και στις 10.00 ξεκίνησε με μάθημα Φυσικής. Το μεσημέρι είχε το μάθημα Μοντέρνου Χορού και το απόγευμα μάθημα Αρχαίων.
• Κατάφερα και εγώ να κάνω μια γρήγορη επίσκεψη στην πλατεία της Βούλας για να πάρω σουβενίρ στον Στεφανάκο (ναι, ναι... σουβενίρ δεν είναι αλλά έτσι λέει τα δωράκια που του φέρνουμε από τα ταξίδια μας).
• Μεσημεράκι φτάσαμε στην αδελφή μου, με πάνω - κάτω το ίδιο πρόγραμμα (φαγητό, συζητήσεις, σταυρόλεξα, ιστορίες).
• Αυτή τη φορά προστέθηκε και μανικιούρ! Της ξέβαψα λοιπόν τα νύχια, τα έκοψα και τα περιποιήθηκα.
• Μέχρι και το πρόσωπό της έχει αλλάξει! Είναι πιο ομιλητική, πιο χαμογελαστή. Και κάνει τόσα σχέδια για το μέλλον (από τα κέικ που θέλει να φτιάξει, τα ταξίδια που θέλει να κάνει, τις συναυλίες που θέλει να παρακολουθήσει, μέχρι την επιστροφή της στη δουλειά). Και χαίρομαι τόσο πολύ.
• Κατά τις 19.00 επιστρέψαμε σπίτι και 20.30 ήμουν πάλι στους δρόμους.
• Πραγματικά, 30 ελεύθερα λεπτά όλες αυτές τις ημέρες δεν είχα. Δεν πειράζει όμως... δεν πήγα για να ξεκουραστώ.
• Αφήσαμε την ανιψιά μου στη Γλυφάδα όπου θα συναντούσε τις φίλες της, και ο γαμπρός μου και εγώ καθίσαμε στο αγαπημένο στέκι της αδελφής μου, Το Δέντρο.
• Μετά από λίγο κατέφτασαν και οι αγαπημένοι φίλοι Χρήστος και Μαριλένα, κατευθείαν από το Λαύριο καθώς είχαν πάει μονοήμερη στη Τζια για δουλειές.
• Αγάπη είναι να έχεις φύγει ξημερώματα από το σπίτι σου στην Κηφισιά, να έχεις περάσει όλη την ημέρα στην Τζια με δουλειές, και παρόλα αυτά να πηγαίνεις στην άλλη άκρη της Αττικής, στη Βούλα, ώστε να δεις τη φίλη σου. 
• Πόσο χάρηκα που τους είδα και πόσο τους ευχαρίστησα!
• Παρέα λοιπόν φάγαμε, ήπιαμε και συζητήσαμε ένα σωρό θέματα (εννοείται τα της αδελφής μου αλλά και τα του σκι, της Τζιας, των παιδιών, των μαθημάτων).
• Μεσάνυχτα πάλι επέστρεψα σπίτι για ύπνο.
• Κυριακή, και έφτασε κιόλας η τελευταία μου μέρα αυτού του σύντομου ταξιδιού.
• Νωρίς - νωρίς πάλι σηκώθηκα, πακετάρισα και αναχωρήσαμε για την Ζέττα.
• "Φεύγεις κιόλας.... πότε θα ξανάρθεις;".....
• Λίγο αργότερα ήρθαν και οι αγαπημένοι της φίλοι (Μαριλένα, Αντώνης και Μαρία) και η οικογένειά της, και κατεβήκαμε όλοι μαζί έξω ώστε να πάρει και η Ζέττα λίγο ήλιο.
• Τα αγόρια στην Ελβετία, έσκιζαν τις πίστες παρέα με την οικογένεια της Ηρούς, στο Leysin, με φοβερό ήλιο.
• Το μεσημέρι αγκάλιασα την αδελφή μου, της είπα πόσο περήφανη πρέπει να είναι για όλα όσα έχει κατακτήσει και πόσο την αγαπώ, της υποσχέθηκα ότι θα ξανάρθω σύντομα, και έφυγα με την μητέρα μου για το αεροδρόμιο.
• Πάλι καθυστέρηση στην αναχώρηση, άφιξη στη Γενεύη, τρένο για τη Λωζάνη και ταξί για το σπίτι όπου με περίμεναν τα αγόρια μου.
• Αγκαλιές, ιστορίες, δώρα..... Μου έλειψαν.
• Ήδη ήξερα ότι γραφείο δεν θα πήγαινα την επομένη γιατί έπρεπε επιτέλους να λούσω τα μαλλιά μου (ω ναι, δεν είχα προλάβει) και να βάλω μια άλφα τάξη σε όλα (εργασιακά, οικιακά...).
• Κοιμήθηκα σχετικά νωρίς για να αναπληρώσω λίγο ύπνο και ξεκούραση.

Καλή εβδομάδα!

ανδριάνα