HOW WAS YOUR WEEK?

• Δευτέρα. Η δεύτερη εβδομάδα παραμονής μας στην Ελλάδα και η τελευταία του έτους.
• Και το πρωί το περάσαμε στο σπίτι, με μπάνια, συμμαζέματα, μπάσκετ 1-2-1 στο Nintendo, πλυντήρια.
• Κάναμε και μια γρήγορη στάση στο σπίτι της φίλης Μαριάννας ίσα-ίσα για να μας δώσει κάτι δώρα που μας είχαν πάρει, γιατί δυστυχώς ο μικρός ήταν ακόμα θετικός στον covid.
• Το δικό μου δώρο ήταν αυτά τα όμορφα, τυρκουάζ, χειροποίητα σκουλαρίκια από το αγαπημένο Living Green (στην πραγματικότητα είναι ακόμα πιο όμορφα & λαμπερά).
• Του συνοδοιπόρου ήταν αυτή η φανταστική, χειροποίητη, κεραμική κούπα στο αγαπημένο του χρώμα.
• Σας τα γράφω μήπως χρειάζεστε κάποια έμπνευση με τις τόσες γιορτές.
• Συνεχίσαμε προς Κηφισιά και κατά τη μία συναντήσαμε στο J την οικογένεια της Εύας και του Λάζαρου (με τους οποίους είχαμε συνυπάρξει στην Ελβετία, έχουν επιστρέψει πλέον στην Ελλάδα, αλλά πέρσι δεν είχαμε καταφέρει να ιδωθούμε).
• Εμείς τσιμπήσαμε (γιατί θα είμασταν σερί έξω μέχρι το βράδυ), ήπιαμε όλοι μαζί τους καφέδες μας, αγκαλιαστήκαμε, τα είπαμε, συνειδητοποιήσαμε πόσο έχουν μεγαλώσει τα παιδιά μας (ο Στέφανος και η Χριστίνα είναι συνομήλικοι και στην Ελβετία μεγάλωναν παρέα), πόσο ίδιοι (λέμε τώρα) έχουμε παραμείνει εμείς, και τους προσκαλέσαμε να μας έρθουν όποτε μπορέσουν.
• Απευθείας πήγαμε στην αδελφή μου στην Μαγούλα όπου μείναμε 2 ώρες περίπου.
• Στην επιστροφή, κάναμε μια στάση στο McArthur όπου τσιμπήσαμε, κάναμε μια βόλτα και επιστρέψαμε σπίτι.
• Τρίτη, και παραμονή Πρωτοχρονιάς!
• Πω πω... άλλες εποχές είμασταν με φουλ πρόγραμμα, beauté, ετοιμασίες, μαγειρικές, ξενύχτι.
• Όχι φέτος.
• Το πρωί είχε ωραιότατο ήλιο οπότε πήγαμε οι τρεις μας προς θάλασσα, περπατήσαμε και καθίσαμε να φάμε στο Notos, με ήλιο, ησυχία, και άπλετη θέα.
• Εκεί, ενώ περιμέναμε το φαγητό μας, κάναμε τη γύρα και απαντήσαμε στις εξής ερωτήσεις: τι θα θέλαμε να κατορθώσουμε το 2025 και τι να κάνουμε λιγότερο. Εμείς, όχι οι άλλοι.
• Εγώ απάντησα ότι θα ήθελα να έχω περισσότερη χαρά και να ασχολούμαι λιγότερο με τα μικρά - ασήμαντα πράγματα.
• Ο Στεφανάκος απάντησε ότι θα ήθελε να έχει καλούς βαθμούς και να τρώει λιγότερη ζάχαρη.
• Κατευθείαν από εκεί, με άφησαν στους γονείς μου ώστε να πάμε στην Ζέττα ενώ εκείνοι επέστρεψαν σπίτι. 
• Πήγε 19.00 μέχρι να επιστρέψω σπίτι όπου τα αγόρια είχαν βάλει 2 φωτιστικά - σποτ στο playroom, είχαν παίξει πινγκ-πονγκ, είχαν κάνει τα μπάνια τους, και είχαν ξαπλώσει στον καναπέ.
• Οι 3 μας, φάγαμε εξαιρετικό sushi που είχαμε πάρει από το μεσημέρι από τον master του είδους Βατίστα και πήραμε θέση στους καναπέδες.
• Ο γαμπρός μου με την ανιψιά μου ήταν και εκείνοι μόνοι στο σπίτι οπότε είπαμε να ενώσουμε τις μοναξιές μας και ήρθαν από εμάς κατά τις 22.00.
• Παρέα, παρακολουθήσαμε το εορταστικό The Voice, με τον Στέφανο να ξεκαρδίζεται από τα γέλια με τους guests "τραγουδιστές" και να μας παρασύρει όλους.
• Μπήκε η νέα χρονιά, κόψαμε την βασιλόπιτα χωρίς να μπορούμε να εντοπίσουμε το φλουρί, αγκαλιαστήκαμε και κατά τις 01.30 πέσαμε για ύπνο.
• Δεν είναι όλες οι Παραμονές ίδιες και δεδομένων των συνθηκών, μάλλον ήταν ακριβώς αυτό που χρειαζόμασταν: ηρεμία, γέλιο, παντόφλες, και για μερικές ώρες να μη συζητάμε τίποτα.
• Τετάρτη, 1η Ιανουαρίου 2025!
• Νωρίς ξυπνήσαμε και φάγαμε την βασιλόπιτα για πρωινό.
• Και τσουπ, να 'σου το φλουρί στο δικό μου το κομμάτι!
• Το πρόγραμμα ήταν πάλι φουλ οπότε 10.30 αναχωρήσαμε για την Μαγούλα και την οικογενειακή επίσκεψη στην αδελφή μου, παρέα με μία ακόμη βασιλόπιτα για να την κόψουμε παρέα.
• Είναι τα παιδιά! Πηγή δημιουργικότητας, φαντασίας, ανεμελιάς, θετικότητας.
• Μέσα στο κέντρο αποκατάστασης, υπό τις συνθήκες που φαντάζεστε, ο Στεφανάκος μάς οργάνωνε σε παιχνίδια.... Ζώα που ξεκινούν από συγκεκριμένο γράμμα, να μαντέψουμε την πρωτεύουσα που είχε στο μυαλό του, να βρούμε λαχανικά και φρούτα.
• Παίξαμε και λίγο uno, κόψαμε την βασιλόπιτα (και το φλουρί έτυχε στην νοσοκόμα που έτυχε να έχει βάρδια και είναι η αγαπημένη της αδελφής μου, στην Αναστασία!), συγκινηθήκαμε, θυμηθήκαμε ιστορίες και μεσημέρι πια φύγαμε.
• "Θέλω να βγω έξω". Για σκεφτείτε να είστε 5 μήνες μέσα σε ένα δωμάτιο το οποίο δεν είναι καν το δικό σας και στο οποίο δεν είστε καν μόνη......
• Πόσο ανυπομονώ να έρθει η στιγμή που θα επανέλθει η Ζεττούλα σε μια κανονικότητα. Σε όλα όσα θεωρούμε εμείς δεδομένα και για εκείνην είναι ένα όνειρο αυτήν τη στιγμή.
• Κατευθείαν πήγαμε στο σπίτι της πεθεράς μου για την κλασική, πρωτοχρονιάτικη μάζωξη.
• Οι γνωστοί - άγνωστοι (5-6 οικογένειες φίλων και συγγενών), με άφθονο φαγητό, συζητήσεις, δώρα για τα μικρά, βασιλόπιτα....
• Και εκεί που ήταν να φύγουμε, έρχεται ο ξάδελφος του Στέφανου να μου ζητήσει να μείνει μαζί του απόψε γιατί δεν θα ξανα-συναντιόντουσαν μέχρι να φύγουμε για Ελβετία.
• Ενώ αρχικά είπα όχι, εξηγώντας του το πρόγραμμα, μετά το συζήτησα και με τον συνοδοιπόρο και είπαμε ότι χαλάλι.... ας μείνουν παρέα και ας μην έχει ούτε μια δεύτερη αλλαξιά ρούχα.
• Κατενθουσιασμένα τα δύο ξαδελφάκια, μας αγκάλιαζαν και χοροπηδούσαν.
• Έτσι, ο Στεφανάκος έμεινε Κηφισιά και εμείς κατεβήκαμε στη Βούλα.
• Και εκεί που καθόμουν ήσυχοι στον καναπέ για να γράψω εδώ, στο lifelikes, λαμβάνω ένα μήνυμα από τον συνάδελφό μου Oli.
• Ένα τόσο συγκινητικό μήνυμα, για όλα όσα έχουμε περάσει παρέα τη χρονιά που πέρασε, τα πρωινά μαθήματα yoga, τις συζητήσεις, τους καφέδες. Με συγκίνησε γιατί είναι ένας από τους ανθρώπους που πραγματικά θαυμάζω και σέβομαι, σε προσωπικό & επαγγελματικό επίπεδο. Σας έχω ξαναμιλήσει για αυτόν. Τον πιο κοντινό μου Ελβετό.
• Μέσα σε όλα, το να έχεις τέτοιους συναδέλφους και τέτοιες σχέσεις, είναι πραγματική ευλογία.
• Πέμπτη, 2 Ιανουαρίου.
• Ο Στέφανος στον θείο του, τα μαγαζιά κλειστά, ο ήλιος λαμπερός και το πρώτο μέρος της ημέρας ελεύθερο.
• Οι δυο μας λοιπόν, ο συνοδοιπόρος και εγώ, κάναμε μία από τις αγαπημένες μας βόλτες στο κέντρο της Αθήνας. 
• Επί ώρες περπατήσαμε από το Σύνταγμα, Μοναστηράκι, Θησείο, Πλάκα.... 
• Και είχε αρκετό κόσμο, κυρίως τουρίστες, και ήταν πολύ όμορφα.
• Σε όποιο δρόμο και αν βρεθείς, υπάρχει και από ένα όμορφο εστιατόριο ή καφέ. Το κάθε ένα με το δικό του στυλ, αλλά όλα εξίσου προσεγμένα. Μην θεωρείτε ότι έτσι είναι σε όλες τις άλλες ευρωπαϊκές πόλεις.
• Δύο στάσεις κάναμε όλες και όλες, μία στο Κάψα για ένα σουβλάκι στα γρήγορα (εγώ πήρα αυτό με το μανιτάρι) και ένα στο The Clumsies για καφέ.
• Κατευθείαν πήγαμε στο κέντρο αποκατάστασης για να δούμε την αδελφή μου, τελευταία φορά για αυτήν μας την επίσκεψη.
• Είχε έρθει και η συνάδελφός της από την Νέα Υόρκη για επίσκεψη οπότε είχαμε (και είχαν) πολλά να πούμε.
• Χαιρετηθήκαμε με την ευχή στην επόμενή μας επίσκεψη να είναι -τουλάχιστον- σε δικό της δωμάτιο, αν όχι σπίτι της.
• Σερί από εκεί πήγαμε στην Κηφισιά για να παραλάβουμε τον μικρό ο οποίος είχε περάσει εξαιρετικά με τα ξαδέλφια του, και κατηφορίσαμε προς την Βούλα.
• Το βραδάκι ήρθαν από το σπίτι μας η ανιψιά μου και ο μπαμπάς της, παραγγείλαμε και φάγαμε όλοι μαζί, έφεραν και το iPad που πήραμε δώρο στη Ζέττα μαζί με το κινητό της ώστε να το σετάρουμε.
• Το βράδυ το ξεκίνησα αλλά με όλα τα back ups & downloads & updates την επομένη το απόγευμα το τελείωσα, με μεγάλη περηφάνεια που κατάφερα να της εγκαταστήσω όλα τα απαραίτητα (από Netflix και Ertflix μέχρι Instagram, Viber, Email....).
• Παρασκευή, και η τελευταία μας ημέρα παραμονής στην Ελλάδα.
• Και το πρόγραμμα ήταν γεμάτο.
• Εγώ ξεκίνησα νωρίς, με ένα ραντεβού για μανικιούρ στη Βούλα και μετά συνέχισα στη Γλυφάδα για κάτι μικρές αγορές και καφέ στο όμορφο, γευστικό και μίνιμαλ La Linda παρέα με τις παλιές μου, αγαπημένες συναδέλφους: Ντόρα, Ναταλία και Φένια.
• Είχε τόσο ωραίο καιρό που καθίσαμε έξω, ξεκινήσαμε με τα αλμυρά μας και τους καφέδες, και κλείσαμε με τα γλυκά.
• Επί 3 ώρες μιλούσαμε! Από τα καλοκαίρι είχαμε να συναντηθούμε και τα νέα τρέχουν σε όλα τα επίπεδα. Πόσο γελάσαμε! Τις αγαπώ!
• Με ένα ταξί επέστρεψα σπίτι όπου τα αγόρια είχαν αρχίσει τα συμμαζέματα, ο Στεφανάκος είχε κουρευτεί και η βόρεια γιαγιά είχε φτάσει.
• Πακεταρίσματα, συμμαζέματα, δουλειές και αργά το απόγευμα ήρθαν και οι γονείς μου, ο νονός του Στέφανου (που δεν είχαμε δει καθόλου γιατί ήταν άρρωστος), η ανιψιά μου και ο μπαμπάς της.
• Παραγγείλαμε πίτσες, ήπιαμε κρασιά, παρακολουθήσαμε με κλεφτές ματιές τους αγώνες μπάσκετ, έλαβε ο Στέφανος τα πάντα πετυχημένα δώρα του νονού (γύρω από το τέννις και αυτήν τη φορά, την πρώτη του ρακέτα άλλωστε ο νονός του την είχε πάρει όταν ήταν 4), συζητήσαμε και αργά το βράδυ χαιρετηθήκαμε. 
• Σάββατο, και αφού κάναμε τις τελευταίες δουλειές στο σπίτι, ξεκινήσαμε παρέα με τον μπαμπά μου για το αεροδρόμιο.
• Καθυστερήσεις δεν είχαμε καθόλου οπότε γρήγορα και εύκολα αναχωρήσαμε κατά τις 12.30 για Γενεύη.
• Το αεροδρόμιο όμως της Γενεύης ήταν άλλο σκηνικό. Το θεωρώ τόσο μικρό και ακατάλληλο για τον όγκο των πτήσεων που έχει.
• Κόσμος πολύς, καθυστερήσεις στις βαλίτσες, σε κάποιες περιπτώσεις οι βαλίτσες απλά ξεχείλιζαν από τους ιμάντες, κίνηση στους δρόμους...
• Με τα πολλά, κατά τις 18.00 είμασταν σπίτι, στους -1 βαθμούς.
• Γρήγορα - γρήγορα κάναμε κάποιες βασικές δουλειές (εγώ πήγα κατευθείαν στα εσωτερικά φυτά και ο συνοδοιπόρος στη θέρμανση), φτιάξαμε μακαρόνια να φάμε, κάναμε τα μπάνια μας και κοιμηθήκαμε (εγώ τουλάχιστον) νωρίς.
• Κυριακή! Είναι τόσο χρήσιμη και απαραίτητη αυτή η 1 ημέρα μεταξύ πτήσης και σχολείου / δουλειάς.
• Πετάχτηκα το πρωί στο μικρό, γειτονικό σούπερ μάρκετ για τα βασικά, φάγαμε πρωινό, αδειάσαμε τις βαλίτσες, τα αγόρια έστησαν το σουμπούτεο, έβαλα πλυντήριο, μαγειρέψαμε όλοι μαζί παρέα (ψάρια, μπρόκολο, πατάτες, αβγά βραστά.... καταλαβαίνετε, πίσω στη σωστή διατροφή), ξεκουραστήκαμε, ανάψαμε τζάκι, τα αγόρια παρακολούθησαν ποδόσφαιρο, εγώ διάβασα και έγραψα και νωρίς κοιμήθηκα.
• Η Δευτέρα θα είναι άδεια-δώρο οπότε ανυπομονώ για ξεκούραση αλλά και δουλειές με ησυχία.

Καλή εβδομάδα!

ανδριάνα