HOW WAS YOUR WEEK?

• Δευτέρα, και ξεκίνησε επίσημα η αντίστροφη μέτρηση.
• Γραφείο και για τους δυο μας, με πεσμένη κίνηση καθώς κάποιοι βρίσκονται ήδη σε διακοπές.
• Και ακόμα και στις 08.30 το πρωί, η πανσέληνος φαινόταν πεντακάθαρη και εντυπωσιακή!
• Παραλαβή του Στεφανάκου, μαγείρεμα (γλυκόξινα ρεβύθια και ρύζι), επανάληψη στις Sciences που είχε τεστ ο μικρός και ξεκούραση.
• Τρίτη, και το ξυπνητήρι μου χτύπησε στις 06.30 καθώς 07.30 είχαμε ραντεβού με τους αγαπημένους συναδέλφους για να τους κάνω yoga.
• Πήραμε λοιπόν τις θέσεις μας και μετά από παράκληση, το μάθημα ήταν ήπιο, ξυπνώντας το σώμα, δημιουργώντας χώρο.
• Στο τέλος στην shavasana κάναμε και μια αναδρομή στο έτος που τελειώνει.
• Μετά, προστέθηκαν ακόμη 3 συνάδελφοι που λόγω τραυματισμών δεν ήρθαν στο μάθημα, και όλοι μαζί ήπιαμε τον καφέ μας και φάγαμε το panettone που είχα πάει.
• Πόσο όμορφα & αναζωογονητικά ξεκίνησε η ημέρα μας.
• Η ημέρα ήταν σχετικά χαλαρή, επιτέλους!
• Το απόγευμα επέστρεψα με έναν κατακκόκινο ουρανό, παρέλαβα τον Στεφανάκο και επιστρέψαμε σπίτι και στον συνοδοιπόρο.
• Ήταν η τελευταία προπόνηση μπάσκετ της χρονιάς οπότε πήρε και τον Στεφανάκο μαζί.
• Φόρεσε την εμφάνιση των Lakers και πήγε έτοιμος να κερδίσει τον διαγωνισμό τριπόντων!
• Εγώ, από την άλλη, απήλαυσα ησυχία, σπίτι, μόνη, με τις μουσικές μου και τα γραψίματά μου.
• Κατενθουσιασμένος επέστρεψε βεβαίως ο Στεφανάκος!
• Παρήγγειλα και το ελληνικό σούπερ μάρκετ για την Παρασκευή ώστε να το παραλάβει η μαμά μου, έκλεισα και το Priority Pass για το αεροδρόμιο της Γενεύης, έβαλα πλυντήριο, ανέβασα τις βαλίτσες...
• Τετάρτη, και δουλειά από το σπίτι για εμένα.
• Άρχισαν, επιτέλους, να πέφτουν λίγο οι εργασιακοί ρυθμοί.
• Βγήκαν και οι βαλίτσες οπότε ξεκινάνε σιγά σιγά και οι ετοιμασίες για το ταξίδι.
• Ξεκίνησαν και τα πλυντήρια, οι πληρωμές και γενικά το κλείσιμο όλων των τελευταίων εκκρεμοτήτων.
• Πέμπτη, και κατ' εξαίρεση, ξεκίνησα με πρωινό μάθημα γαλλικών, εκεί στις 08.00.
• Έφτασαν και πολύ ευχάριστα, εργασιακά νέα.
• Στο νέο τμήμα που είμαι, στέλνουμε 2 φορές το χρόνο ένα ερωτηματολόγιο στις τοπικές ομάδες των αγορών μας το οποίο καλούνται να συμπληρώσουν ανώνυμα και να "βαθμολογήσουν" τη συνεργασία μας. Το λεγόμενο και NPS.
• Αυτό λοιπόν ήταν το πρώτο (καθώς αφορούσε το 2ο εξάμηνο του 2024) στο οποίο είχα βάλει και εγώ το λιθαράκι μου. 
• Έφτασαν λοιπόν τα αποτελέσματα και είναι τα υψηλότερα που έχουμε λάβει! Τι χαρά!
• Η ημέρα συνέχισε με ελαφρύ πρόγραμμα, κάποια κλεισίματα, κάποιες συζητήσεις....
• Και βεβαίως φουλ στο πακετάρισμα και στα πλυντήρια.
• Παρασκευή, και επωφελούμενοι από τον νέο νόμο του καντονιού μας όπου για 3 σχολικές ημέρες τα παιδιά μπορούν να λείψουν χωρίς επίσημο έγγραφο - αιτιολόγηση (γνωστές και ως joker days), ο Στέφανος απουσίασε από την τελευταία σχολική ημέρα του έτους (ταινία θα έβλεπαν, ούτως ή άλλως) και μεσημεράκι ξεκινήσαμε για το αεροδρόμιο της Γενεύης.
• Και αυτή η επιλογή μας, ήταν τελικά πολλή σοφή καθώς κίνηση δεν βρήκαμε ούτε στους δρόμους ούτε στο αεροδρόμιο (ακόμα θυμάμαι εκείνα τα Χριστούγεννα που ταξιδεύαμε με τον Τεντόγλου και στο check-in είμασταν 2 ώρες με το ρολόι!).
• Με την ησυχία μας λοιπόν αφήσαμε βαλίτσες, φάγαμε, χαζέψαμε, πήραμε κάτι δωράκια και εκεί που περιμέναμε στην πύλη μας, τσουπ μια φίλη από τα παλιά!
• Η γλυκιά Δανάη που είχαμε γνωρίσει στο Neuchatel, άρτι αφιχθείσα από τα μέρη μου (την Βούλα δηλαδή) για να κάνει την ειδίκευση στην ψυχιατρική.
• Πολύ χάρηκα! Είπαμε τα νέα μας και δεσμευτήκαμε να τα πούμε για έναν καφέ στη Λωζάνη.
• Η πτήση πήγε καλά, οι βαλίτσες επίσης, μας παρέλαβε η μαμά μου και κατά τις 21.00 είμασταν στο σπίτι μας όπου μας περίμεναν ήδη ο μπαμπάς μου, η πεθερά και ο ανιψιός μου.
• Ούτε βαλίτσες δεν προλάβαμε να ανοίξουμε αλλά παραγγείλαμε να φάμε σουβλάκια και στρώσαμε επιπλέον κρεβάτια καθώς θα διανυκτέρευαν σε εμάς πεθερά και ανιψιός.
• Ο Στεφανάκος μες στη χαρά που τους είδε όλους, περισσότερο βεβαίως τον ξάδελφό του με τον οποίο αγκαλιάζονταν ξανά και ξανά.
• Πήγε μεσάνυχτα για να κοιμηθούμε.
• Σάββατο, και το πρόγραμμα ξεκίνησε με φουλ ρυθμούς!
• Πρωινό και παιχνίδια σπίτι, βόλτα στην πλατεία της Βούλας για να κάνουμε και δυο γρήγορες δουλειές, τσιμπολόγημα στο Family, αναχώρηση της πεθεράς με τα δύο ξαδελφάκια για Κηφισιά και αναχώρηση δική μας για το κέντρο αποκατάστασης και την αδελφή μου.
• Πόση ανυπομονησία.
• Και πόσο χάρηκε και συγκινήθηκε που μας είδε. Και εμείς το ίδιο!
• Συζητήσαμε πολλά, μας μίλησε για το πώς αισθάνεται, τις ανησυχίες και τους φόβους της, αλλά και για τους αγαπημένους της που την επισκέπτονται, τα όνειρά της, το πρόγραμμά της.
• Δύο φουλ ώρες μείναμε προσπαθώντας να της μεταφέρουμε την περηφάνεια που νιώθουμε για εκείνη, την αισιοδοξία και την ελπίδα, ώστε να αντέξει λίγο ακόμα.
• Βούλα - Μαγούλα - Κηφισιά - Βούλα είχε το δρομολόγιο.
• Φτάσαμε λοιπόν στον αδελφό του συνοδοιπόρου στην Κηφισιά αναμένοντας τον Στεφανάκο να επιστρέψει από τους Προσκόπους όπου είχαν πάει να παρακολουθήσουν ταινία, και μετά κατηφορίσαμε στους γείτονες - κουμπάρους μας που μας περίμεναν στο σπίτι τους στη Βούλα.
• Κατά τις 20.00 λοιπόν πήγαμε στην Μαριάννα, τον Χριστόφορο και τα παιδιά που μας περίμεναν με σφιχτές αγκαλιές, ροζέ κρασί, σπιτικό φαγητό και αγάπη.
• Τους δώσαμε τα δωράκια μας, στρώσαμε τραπέζι, φάγαμε, τα μικρά έφτιαξαν κεριά (το νέο χόμπι της Μυρσίνης) και έπαιξαν, και εμείς συζητήσαμε τα πάντα! Τα εύκολα και τα δύσκολα, τα ευχάριστα και τα δυσάρεστα, με πάσα ειλικρίνεια.
• Βάλσαμο οι φίλοι, το έχουμε πει. Ειδικά αυτοί που σε ξέρουν μέσα - έξω και σε αγαπούν για αυτό που είσαι.
• Πήγε μεσάνυχτα και ούτε που το καταλάβαμε!
• Κυριακή, και ακόμη μία πολλή γεμάτη ημέρα ξημέρωσε.
• Εγώ αναχώρησα στις 08.30 με την μητέρα μου για το κέντρο αποκατάστασης, φέρνοντας παράλληλα μαζί και την γλυκιά Χρύσα που έχει αναλάβει κάθε μερικούς μήνες να έρχεται και να περιποιείται τα νύχια της αδελφής μου.
• Τέσσερις γυναίκες είμασταν λοιπόν, και θαρρείς ότι είχαμε κλείσει οικογενειακό ραντεβού σε ινστιτούτο.
• Προσπαθήσαμε να ελαφρύνουμε την ατμόσφαιρα, να συζητήσουμε περί ανέμων & υδάτων, να θυμηθούμε ιστορίες, να γελάσουμε...
• Το απόγευμα θα πήγαιναν τρεις αγαπημένοι της συνάδελφοι για επίσκεψη και από την αγωνία της, μας είπε ότι δεν κοιμήθηκε το βράδυ. Η γλυκιά μου!
• Τα νύχια τα έβαψε σκούρο κόκκινο και έβαλε και glitter!
• Μεσημεράκι επέστρεψα και με άφησε η μητέρα μου κατευθείαν στη Γλυφάδα και στα Friday's όπου έτρωγαν τα αγόρια.
• Πήρα το αγαπημένο μου Ginger Green Bowl και το έφαγα μονοκομπανιά γιατί έπρεπε να φύγουμε ξανά.
• Σε χρόνο dt άλλαξα ρούχα σπίτι και φύγαμε για Κηφισιά και γρήγορη επίσκεψη στους άλλους κουμπάρους μας.
• Αγκαλιές σφιχτές ξανά, δώρα, ανταμώματα (και με το βαφτιστήρι μας που μόλις είχε φτάσει και εκείνος από Ολλανδία), ιστορίες... ότι προλάβαμε σε μια ωρίτσα.
• Επόμενη στάση το Μαρούσι: στο ΟΑΚΑ τα αγόρια για τον ποδοσφαιρικό αγώνα ΠΑΟ - Καλλιθέα, στο Golden Hall εγώ για να περάσει η ώρα και να πάρω και κάποια δώρα που εκκρεμούσαν.
• Και είχε έναν κόσμο! Απορώ με την υπομονή των κακόμοιρων των πωλητών.
• Ευτυχώς, εγώ δεν βιαζόμουν και έτσι, με ιώβεια υπομονή, περίμενα 30' στο Public ώστε εν τέλει να μου πουν ότι δεν έχουν καμία διαθεσιμότητα, σε κανένα Public, στο προϊόν που έψαχνα, άλλα 30' στο iStorm όπου εν τέλει το βρήκα, άλλα 30' στο Zara να μου βρουν το δεύτερο μέρος των παπουτσιών που ήθελα να αγοράσω (καθώς, όπως αποδείχθηκε, υπήρχε εν τέλει μόνο η αριστερή μπότα σε νούμερο 37 και όχι η δεξιά) και τον υπόλοιπο χρόνο χαζεύοντας.
• Κατά τις 20.00 συναντηθήκαμε με τα αγόρια στο πάρκινγκ για να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής.
• Βούλα - Μαγούλα - Γλυφάδα - Βούλα - Κηφισιά - Μαρούσι - Βούλα το πρόγραμμα μίας και μόνο Κυριακής.
• Πότε έφτασαν Χριστούγεννα;;

Καλή, εορταστική εβδομάδα!

Να την γεμίσετε με όσα ποθείτε, και όχι όσα απλά προστάζουν οι ημέρες.

ανδριάνα