HOW WAS YOUR WEEK?

 

• Τι εβδομάδα και αυτή!
• Δευτέρα, και ήδη γνώριζα ότι θα περνούσα 3 ολόκληρες ημέρες χωρίς laptop, συμμετέχοντας στο ετήσιο συνέδριο μιας κεντρικής ομάδας στο οποίο ήμουν καλεσμένη πρώτη φορά, στο πλαίσιο του νέου μου ρόλου.
• Την Δευτέρα λοιπόν την πέρασα σπίτι, με φουλ πρόγραμμα (καθώς είχαν μετακινηθεί πολλές συναντήσεις), πρόβα για το συνέδριο (καθώς εγώ και ο συνάδελφός μου θα είχαμε τον ρόλο του οικοδεσπότη και συντονιστή για μία από τις θεματικές) και ετοιμασίες (τι θα φορέσω και τέτοια, καταλαβαίνετε).
• Μέσα σε όλα, πρόλαβα και έκανα και ένα χημικό peeling στο κοντινό ινστιτούτο (κάτι που αρχικά φοβόμουν λόγω πρότερης δυσάρεστης εμπειρίας, αλλά κάτι που εν τέλει έχει βοηθήσει αρκετά την ενυδάτωση της επιδερμίδας μου, την καθαρότητα, τη λάμψη, ίσως και λίγο τις μικρές ρυτίδες).
• Το βραδάκι φάγαμε όλοι μαζί, κάναμε τα μπάνια μας και ξεκουραστήκαμε.
• Τρίτη, και αφού άφησα τον Στεφανάκο στο σχολείο, πήγα κατευθείαν στο γραφείο για την 1η ημέρα του συνεδρίου.
• Συνολικά είμασταν 40 άτομα, καμιά δεκαριά από τις ομάδες εδώ, στα κεντρικά, και τα υπόλοιπα από 12 διαφορετικές χώρες.
• Έτσι, αγκάλιασα για πρώτη φορά τα 3 κορίτσια από τη Ρουμανία με τα οποία δουλεύω στενά από τον Αύγουστο αλλά δεν είχα συναντήσει ποτέ, και γνώρισα για πρώτη φορά συναδέλφους από τις Β2Β ομάδες της Γαλλίας, Γερμανίας, Πολωνίας, Σερβίας, Ινδονησίας, Μεξικού, Αργεντινής, Ισραήλ, Βραζιλίας, Ουκρανίας, Τουρκίας.
• Το πρώτο μέρος της ημέρας ήταν η παρουσίαση των προγραμμάτων που βραβεύτηκαν και το δεύτερο μέρος ήταν το workshop υπό τη μορφή του World Café.
• Πολύ ενδιαφέρουσα προσέγγιση όπου κάθε τραπέζι συζητά ένα συγκεκριμένο θέμα και κάθε 20 λεπτά έρχεται νέα ομάδα. Η κάθε ομάδα που κάθεται στο τραπέζι έχει στόχο να πάει τη συζήτηση ένα βήμα παραπέρα με στόχο στο τέλος, με την τελευταία ομάδα, να έχεις συγκεκριμένες ενέργειες - προτάσεις.
• Μέσα στην τρέλα της ημέρας κατάφερα να συναντήσω και την αγαπημένη μου Ruta η οποία ήταν στη Λωζάνη για ένα άλλο workshop.
• Το απόγευμα αναχωρήσαμε όλοι μαζί για το Μουσείο του Charlie Chaplin όπου κάναμε μια μικρή ξενάγηση.
• Στο κέντρο του studio είχαν στήσει ένα μεγάαααλο τραπέζι όπου και σερβιρίστηκε το δείπνο μας. Πολύ εντυπωσιακό!
• Στον πίσω τοίχο έπαιζε και ένα βιντεάκι με τη σημαία - εθνικότητα καθενός από εμάς, συνοδευόμενη από 3 ορόσημα της χώρας (για την Ελλάδα που υπερήφανα εκπροσωπούσα εγώ, ήταν ο θαλασσί θόλος της εκκλησίας από την Σαντορίνη, η Ακρόπολη και η Αφροδίτη της Μήλου).
• Πόσο απολαμβάνω τις συζητήσεις με ανθρώπους από τα μήκη & τα πλάτη του πλανήτη!
• Γνώρισα την Magdalena, αρχικά ως την 2η χορτοφάγο της παρέας και μετά ως λάτρη της Ελλάδος! Νεαρή Πολωνέζα εκείνη, η οποία επισκέπτεται την Ελλάδα 5-6 φορές το χρόνο (!), μαθαίνει ελληνικά και έχει ονομάσει μέχρι και τις γάτες της με ονόματα από ελληνικές τοποθεσίες!
• Γνώρισα τον Santiago από την Αργεντινή, του έδειξα τα εκπληκτικά βίντεο της Jessica που βρίσκεται στην Αργεντική + Ανταρκτική as we speak, ανταλλάξαμε πληροφορίες για τις χώρες μας (καθώς κανένας από τους δύο δεν έχει επισκεφθεί την άλλη χώρα) και υποσχεθήκαμε ότι θα επικοινωνήσουμε όταν οργανώσουμε ένα ταξίδι.
• Γνώρισα την ομάδα της Σερβίας που ήξερε απέξω την Βόρεια Ελλάδα και η οποία νόμιζε ότι είμαι Ιταλίδα.....
• Γνώρισα τον Arturo από το μακρινό Μεξικό ο οποίος όμως έχει επισκεφθεί την Ελλάδα ήδη 2-3 φορές και εντυπωσιάστηκε πόσο παρεμφερείς είναι οι κουλτούρες μας, οι γεύσεις μας, οι συνήθειές μας. 
• Πήγε 23.00 μέχρι να γυρίσω σπίτι!
• Πρόλαβα όμως τον συνοδοιπόρο ξύπνιο οπότε μιλήσαμε λιγάκι και κοιμηθήκαμε.
• Τετάρτη, και 2η ημέρα του συνεδρίου.
• Ξανά στο ίδιο σημείο, με το ίδιο setup και παρόμοιο πρόγραμμα.
• Στο πρώτο μέρος παρουσιάσεις και στο δεύτερο το World Café με νέα θέματα.
• Με τον συνάδελφό μου στο EU HUB Miguel, είμασταν οι οικοδεσπότες του ενός τραπεζιού με θέμα την καλύτερη συνεργασία της παγκόσμιας Β2Β κοινότητας.
• 20' x 5 ομάδες, με non stop συζητήσεις, ανταλλαγή απόψεων, ιδεών, προτάσεων.
• Στο τέλος, κάθε ομάδα παρουσίαζε τα συμπεράσματα και τις προτάσεις της.
• Παράλληλα, λίγους ορόφους πιο κάτω, ο συνοδοιπόρος έπαιρνε ένα πολύ σημαντικό βραβείο για ένα project που σκέφτηκε & υλοποίησε με μεγάλη επιτυχία, και το οποίο προσέφερε μεγάλη εξοικονόμηση πόρων στην εταιρεία! 
• Είναι το δεύτερο Excellence Award που παίρνει! Και είναι τόσο ταπεινός, ήσυχη δύναμη. 
• Το απόγευμα αναχωρήσαμε με το πούλμαν για το αποκορύφωμα αυτής της διοργάνωσης: την επίσκεψη και το δείπνο στα Claude Nobs Chalets.
• Πρόκειται για τα σπίτια του ιδρυτή του Montreux Jazz Festival στα οποία έχουν φιλοξενηθεί κάποιοι από τους πιο σημαντικούς καλλιτέχνες παγκοσμίως!
• Εκεί φιλοξενούνται και οι απίστευτες συλλογές του (περί τους 40.000 δίσκους για παράδειγμα, καμιά δεκαριά juke boxes, εκατοντάδες τρενάκια), έργα τέχνης, χρυσοί δίσκοι, memorabilia καλλιτεχνών (από το κιμονό του Freddie Mercury που βλέπετε παραπάνω, μέχρι την αυτοπροσωπογραφία του David Bowie και στην κιθάρα του Carlo Santana) και βεβαίως αμέτρητα μουσικά όργανα (πρέπει να μέτρησα τουλάχιστον 3-4 πιάνο, 3-4 σετ drums, καμιά δεκαριά κιθάρες).
• Το κεντρικό σπίτι - chalet είναι 4 ορόφων, με ελάχιστες κρεβατοκάμαρες, δεκάδες σαλονάκια, μια τεράστια ανοιχτή κουζίνα, ηχοσυστήματα και οθόνες παντού και ατελείωτη θέα, ενώ σε ένα δεύτερο, η σοφίτα έχει μετατραπεί σε privé cinema με απίστευτο ηχοσύστημα όπου μπορείς να παρακολουθήσεις κάποιες από τις χιλιάδες βιντεοσκοπημένες συναυλίες του Montreux Jazz Festival.
• Για να προσωμοιάσουν τον ήχο και την αίσθηση που έχεις σε έναν συναυλιακό χώρο, δεκάδες μικροσκοπικά μικρόφωνα έχουν τοποθετηθεί στην σκεπή ώστε να παίρνουν live ήχο από τον κόσμο και να δημιουργούν αυτήν την μαγική ηχώ.
• Speechless!
• Φάγαμε, ήπιαμε, ακούσαμε, απολαύσαμε, μάθαμε, αράξαμε στους καναπέδες, χαζέψαμε τα έργα τέχνης, ανταλλάξαμε απόψεις.... 
• Απλά δεν θέλαμε να φύγουμε! 
• Φύγαμε όμως και πήγε 01.00 μέχρι να φτάσω σπίτι, και περίπου 02.00 μέχρι να κοιμηθώ.
• Και το πρωί το ξυπνητήρι χτύπησε στις 06.30 γιατί είχαμε την 3η και τελευταία ημέρα του συνεδρίου με επίσκεψη στο Neuchatel ώστε να περιηγηθούμε στον χώρο του R&D, του εργοστασίου, του τυπογραφείου τελευταίας τεχνολογίας και, στο πιο εντυπωσιακό όλων, τον χώρο ανάπτυξης προϊόντων, εκεί δηλαδή που έχουν γεννηθεί όλα τα προϊόντα της εταιρείας, έχουν δοκιμαστεί χιλιάδες άλλα και συνεχίζονται ακόμα όλες οι έρευνες.
• Εντυπωσιακό το έκανε ακόμα πιο πολύ ο εξαιρετικός συνάδελφος που μας έκανε την τιμή να μας ξεναγήσει ο οποίος είναι από τους λίγους που παραμένει από την αρχική ομάδα που δημιούργησε όλες τις καινοτομίες.
• Πόσο πάθος, πόση γνώση, πόση εμπειρία, πόσα μαθήματα... Πόσες αναμέτρητες φορές απέτυχαν και όμως δεν τα παράτησαν. Πόσες φορές τους είπαν ότι είναι τρελοί και εκείνοι συνέχισαν, κρυφά, στη μικρή τους ομάδα. Πόσα αναπάντεχα προβλήματα έπρεπε να λύσουν χωρίς να υπάρχει κανένας και καμία εταιρεία στον κόσμο που να μπορεί να βοηθήσει.
• Respect.
• Φάγαμε όλοι παρέα και το απόγευμα αποχαιρετιστήκαμε, γεμάτοι και κουρασμένοι, και επέστρεψα σπίτι, πτώμα.
• Τρεις εργασιακές ημέρες χωρίς υπολογιστή, με κατ' ιδίαν συνομιλίες με τόσο ενδιαφέροντες ανθρώπους, με γέλια, γενναιοδωρία, ειλικρίνεια, συναδελφικότητα, με τόσες συζητήσεις εντός και εκτός δουλειάς, και τόσες -πλέον- αναμνήσεις.
• Παρασκευή, και είχα πρωινό μάθημα γαλλικών οπότε δεν κατάφερα να κοιμηθώ λίγο παραπάνω.
• Και η ημέρα, όπως υποπτεύεστε, ήταν ασταμάτητη καθώς είχαν μετακινηθεί αρκετές συναντήσεις λόγω του συνεδρίου. Ήταν όμως όλες ευχάριστες & δημιουργικές, με μερικές από τις αγαπημένες μου αγορές, οπότε πέρασε γρήγορα η μέρα.
• Το απόγευμα έβαλα τα πλυντήριά μου, πήγα ένα σούπερ μάρκετ και μετά αναχωρήσαμε οικογενειακώς για το μάθημα τέννις.
• Δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο! Αυτό είναι το βασικό συμπέρασμα για το τέννις και έτσι προσπαθώ σιγά - σιγά να χαλαρώνω τα χέρια, να ξεσφίγγω τους καρπούς, να λυγίζω τα γόνατα και να αφήνομαι στη ροή της μπάλας. 
• Ενώ ο μικρός συνέχισε με το μάθημά του, εμείς καθίσαμε να πιούμε ένα τσάι, οι δυο μας.
• Ο μικρός όμως συνέχισε και λίγο στο επόμενο μάθημα οπότε είχε πάει σχεδόν 20.00 και η πείνα, παρέα με την κούραση, ήταν μεγάλη.
• Έτσι, παραγγείλαμε πίτσες και φάγαμε εκεί.
• Σάββατο, και το πρόγραμμα δεν είχε γυμναστική καθώς με είχε καλέσει η Victoria για brunch για να γιορτάσουμε τα γενέθλιά της παρέα με ακόμα 5-6 φίλες της.
• Έτσι, πήρα τα λεωφορεία μου και 11.00 νταν ήμουν στο γνωστό & αγαπημένο Hungry Bear.
• Περάσαμε πολύ ωραία, συζητήσαμε ένα σωρό θέματα (τα εργασιακά μας όνειρα, ταξίδια, ομορφιά, μόδα, σχέσεις), φάγαμε, ήπιαμε, δώσαμε το ομαδικό μας δώρο....
• Παράλληλα, ο συνοδοιπόρος είχε αφήσει τον μικρό στο ελληνικό σχολείο και ήταν ένα στενό παραδίπλα στο σπίτι των φίλων μας (για αυτό και είχα κατέβει με λεωφορείο ώστε να μην έχουμε δύο αυτοκίνητα).
• Κατά τις 13.00 ήρθε να με πάρει με μια ομπρέλα, καθώς έβρεχε και δεν είχα προνοήσει, και πήγαμε ξανά στο σπίτι των φίλων όπου κατέφτασε και η 3η οικογένεια φίλων (με λίγα λόγια, μεταφέραμε τον σαββατιάτικό μας καφέ στο σπίτι της Ηρούς).
• Ο συνοδοιπόρος εκπροσώπησε τους ενήλικες της παρέας και πήγε να παραλάβει τα παιδιά από το ελληνικό σχολείο και με απαρτία μείναμε μέχρι το απόγευμα.
• Και είχαμε θέματα... βουνό! Εργασιακά, πρόγραμμα γιορτών, διοργάνωση του γενέθλιου πάρτυ της Τίνας & του συνοδοιπόρου για τον Γενάρη, πολιτιστικά..... Πέρασαν οι ώρες τόσο όμορφα και αβίαστα.
• Είχε γενέθλια και η Αρτεμούλα, η ανιψιά μου, οπότε μιλήσαμε λίγο (βρήκαμε ένα κενό στο γεμάτο πρόγραμμά της) ενώ ετοιμαζόταν να βγει με τους φίλους της για βραδινό.
• Sweet 15!
• Επιστροφή σπίτι, μπάνια, ξεκούραση, και το βράδυ τρίτος κύκλος του Μαέστρο.
• Καλά, ο δεύτερος κύκλος δεν έκλεισε με τον πυροβολισμό στο σκάφος;
• Κυριακή, με ελαφρύ χιόνι το πρωί.
• Και είχαμε ετοιμασίες καθώς αναμέναμε τους φίλους από την Bienne.
• Εγώ έφτιαξα μια μηλόπιτα, μια πράσινη σαλάτα με αντίβ - ροκφόρ - αχλάδι - ρόδι, άλλη μία με μοτσαρέλα - ντομάτα, ο συνοδοιπόρος ένα κοτόπουλο με πατάτες στο φούρνο, ο μικρός βοηθούσε όπου μπορούσε, έκανε και τα μαθήματά του, στρώσαμε τραπέζι και μεσημεράκι οι φίλοι κατέφτασαν.
• Κλείνουμε αισίως 10 ολόκληρα χρόνια ελβετικής φιλίας! Priceless!
• Γέμισε λοιπόν η μέρα με κρασιά, καφέδες, τζάκι, φαγητά, παιχνίδια τα μικρά, συζητήσεις εμείς, και ξανά φαγητό, και ξανά συζητήσεις.... 
• Ετοιμασίες για το νέο ιατρείο του φίλου μας, επιστροφή από την Avignon για τη φίλη μας, εορταστικά σχέδια, ταξίδια που ονειρευόμαστε (kite surf in Costa Rica?), updates των οικογενειών μας...
• Αργά το απόγευμα αποχωριστήκαμε, συμμαζέψαμε, κάναμε τα μπάνια μας...
• Και εκεί, στις ανυποψίαστες στιγμές όπως έχουμε ξαναπεί, με ξαναρώτησε ο Στεφανάκος για τον τρόπο σύλληψης των παιδιών. Και εννοείται ότι άδραξα την ευκαιρία ώστε να του πω με απλά λόγια πώς λειτουργεί η βιολογία, την σημασία των γεννητικών οργάνων, χρησιμοποιώντας τους κανονικούς όρους και ονομασίες όπως και για όλα τα όργανα του θαυματουργού μας σώματος.
• Καθώς περνούν οι εβδομάδες και πλησιάζουμε στις γιορτές, έχουν αρχίσει να έρχονται και οι προσκλήσεις των οικογενειών και φίλων. Μάλλον πρώτη φορά αντί να είμαι εγώ η κινητήριος δύναμη, είναι οι άλλοι. Και υπάρχει λόγος - βεβαίως. Γιατί μαγκώνομαι όλο και περισσότερο στη σκέψη των δύο αντικρουόμενων εικόνων: από τη μία η αδελφή μου στο κέντρο αποκατάστασης, και από την άλλη οι φίλοι να διοργανώνουν πάρτυ.
• Ουφ....

Καλή εβδομάδα!

Λέτε να πέσουν επιτέλους οι ρυθμοί;

ανδριάνα