HOW WAS YOUR WEEK?

 

• Μια πιο χαλαρή εβδομάδα ξεκίνησε, με τους δυο ενήλικες της οικογενείας στο γραφείο.
• Το μεσημέρι κατάφερα και έκανα και ένα interval training οπότε ίδρωσα και το ευχαριστήθηκα.
• Γεμάτη ήταν η ημέρα, αλλά γεμάτη με συναντήσεις με τις αγορές μου, οπότε μια χαρά.
• Παραλαβή του Στεφανάκου επιστρέφοντας, μαγειρική όλοι μαζί, μπάνια, παιχνίδια και ύπνος.
• "Μαμά, είμαι μικρός". Και με το μικρός, εννοεί κοντός (γιατί στα γαλλικά είναι παρεμφερείς οι όροι αυτοί).
• Κάναμε λοιπόν ωραία συζήτηση για το ποια πράγματα μπορούμε να αλλάξουμε και ποια όχι, με ποια αξίζει να ασχολούμαστε, και με ποια όχι, πώς πολύ πετυχημένοι άνθρωποι ήταν κοντοί (με το που είδε το ύψος του Μαραντόνα γούρλωσε τα μάτια του), πώς κανείς δεν ξέρει πότε και πόσο θα ψηλώσει, πώς πρέπει να δεχόμαστε αυτά που δεν μπορούμε να αλλάξουμε, πώς υπάρχουν πολλοί σημαντικότερα πράγματα από την εμφάνιση.... και άλλα πολλά & ωραία.
• Εννοείται εκεί μετά το μπάνιο έγιναν όλα αυτά, που χαλαρώνει και ανοίγει τις συζητήσεις.
• Τρίτη, και ξανά μαζί με τον συνοδοιπόρο στο γραφείο.
• Το μεσημέρι είχαμε εορταστικό lunch στη δουλειά για τα γενέθλια της Hasti.
• Φάγαμε λοιπόν 4 συνάδελφοι παρέα και είπαμε τα νέα μας.
• Το απόγευμα είχαμε Town Hall που μπορούσες να παρακολουθήσεις και live από το Auditorium. 
• Παρουσίαζε και η αγαπημένη φίλη Τίνα οπότε πήγα και την καμάρωσα.
• Από το πουθενά, λάβαμε και μία κάρτα από τον Πρόεδρο του δικού μας τμήματος της εταιρείας (της μισής δηλαδή εταιρείας) με ευχές και δώρο μία σαμπάνια για τις γιορτές.
• Άρχισαν να καταφτάνουν με το ταχυδρομείο και διάφορα δώρα που είχα παραγγείλει.
• Και ενώ φτάνουν, ακόμα δεν έχω συνειδητοποιήσει πόσο κοντά είμαστε στις γιορτές.
• Φέτος τα ξεκίνησα όλα πολύ αργά (για τα δικά μου δεδομένα), ενδεικτικό της διάθεσης.
• Και πρώτη φορά που όχι απλά δεν έχουμε διπλοκρατήσεις (όπως τις προηγούμενες χρονιές) για τις γιορτές, αλλά δεν έχουμε καν δεσμευτεί σε κάποια από τις προτάσεις. Όχι γιατί δεν θέλουμε, αλλά γιατί προτεραιότητα είναι η αδελφή μου και όλα θα εξαρτηθούν από το πώς θα είναι εκείνη και κατ' επέκταση και εμείς.
• Μπάσκετ το βράδυ ο συνοδοιπόρος, χαλάρωση εμείς και αφού κοιμήθηκε ο μικρός έκανα τα γαλλικά μου και μερικά γραψίματα.
• Τα ξημερώματα, εκεί κατά τις 05.00, ανέβηκε ο Στεφανάκος στο κρεβάτι μας (επειδή ξυπνάει συχνά εκείνη την ώρα και μετά δεν ξανακοιμάται, του έχουμε πει να έρχεται σε εμάς ώστε να συνεχίσει για καμιά ώρα ακόμη, τουλάχιστον).
• Και με το που πήρε θέση δίπλα μου, πήρε την παλάμη μου, την έβαλε ανάμεσα στις δικές του, και την κράτησε εκεί όση ώρα κοιμόταν.
• Τετάρτη, και δουλειά από το σπίτι.
• Ο Στεφανάκος πήγαν το απόγευμα στην Χριστουγεννιάτικη αγορά με το UAPE, ενώ εγώ μαγείρεψα κοτόσουπα.
• Τον παρέλαβε ο συνοδοιπόρος επιστρέφοντας και φάγαμε όλοι μαζί.
• Η αγαπημένη μου φίλη Μαριάννα μου προώθησε μία ανάρτηση γνωστής της, από τον ευρύτερο χώρο της δουλειάς της, η οποία έκλεισε ένα χρόνο από το εγκεφαλικό της επεισόδιο. Και ήταν τόσο κοντά σε αυτό που ζούμε η περιγραφή της, και ανυπομονώ να είναι και η κατάληξη της Ζέττας όπως και εκείνης.
• Πόσο κουράγιο μου έδωσε.
• Το προώθησα και στους δικούς μου και η μητέρα μου το διάβασε στην αδελφή μου και συγκινήθηκε.... 
• Πέμπτη, και δουλειά από το σπίτι.
• Το μεσημέρι κατάφερα και έκανα και ένα ωραίο μάθημα Body Balance και πιάστηκα λίγο ακόμα από το μάθημα της Τρίτης.
• Το απόγευμα, όταν επέστρεψε ο Στέφανος, φτιάξαμε και ένα ακόμη, μικροσκοπικό ανθρωπάκι τύπου lego (με ακόμη όμως πιο μικροσκοπικά κομμάτια), αυτήν την φορά έναν καλικάντζαρο.
• Παρασκευή! Και ενώ ξεκίνησα με καλή διάθεση, δύο γεγονότα μες στην ημέρα με έριξαν πολύ.... 
• Το ένα αφορούσε τη συνάντηση που έκανα με τις δασκάλες του Στέφανου και το άλλο, τα εργασιακά.
• Πάντα με εντυπωσιάζει πώς μερικοί άνθρωποι μπορούν να δέχονται τόσο φυσικά & αβίαστα κομπλιμέντα, ευχαριστίες και δόξες για projects στα οποία δεν είχαν καμία συνεισφορά. Σοκαριστικό!
• Ουφ... η διάθεση σε ελεύθερη πτώση αλλά ευτυχώς, ως δια μαγείας, είχα σχέδια για το βράδυ της Παρασκευής και ραντεβού με την αγαπημένη μου Jessica.
• Πιο κατάλληλος άνθρωπος σε πιο κατάλληλη στιγμή δεν γινόταν.
• Συναντηθήκαμε λοιπόν στο Umamido, το οποίο με slogan Honest Ramen, και χωρίς δυνατότητα κρατήσεων, έχει γίνει the talk of the town.
• Και δεν μας απογοήτευσε καθόλου! Τουναντίον! Μάλλον το πιο γευστικό ramen που έχω φάει.
• Και η φωτεινή μου Jessica ήρθε με ιστορίες από την Ανταρκτική (που της πήρε σχεδόν 3 μέρες ώστε να φτάσει στην νοτιότερη μύτη της Αργεντινής και από εκεί ακόμη μία εβδομάδα εν πλω ώστε να αντικρύσει το μεγαλείο της 7ης Ηπείρου), με ειλικρινείς εξομολογήσεις, γέλια δυνατά...
• Της μίλησα και εγώ, και κράτησε τα χέρια μου στα δικά της και με κοίταξε στα μάτια. Και ήξερα ότι καταλαβαίνει, ότι είναι εκεί (και ας μην συναντιόμαστε συχνά), ένιωσα την ζεστασιά και την αγάπη της.
• Είναι βάλσαμο οι άνθρωποι με τους οποίους μπορείς να αφήνεις ξεκλείδωτη την καρδιά σου.
• Φάγαμε, ήπιαμε τα ζεστά sake μας, σφιχταγκαλιαστήκαμε και χωριστήκαμε.
• Σάββατο, και διαφορετικό πρόγραμμα, χωρίς ελληνικό σχολείο και χωρίς τα κορίτσια μου.
• Αφού πακετάρισα, πήρα το λεωφορείο ώστε να κάνω ένα Body Balance μάθημα στο γυμναστήριο (το οποίο ευχαριστήθηκα πολύ) και μετά συνάντησα τα αγόρια μου στο Starbucks.
• Από εκεί, πήγαμε στο βιβλιοπωλείο να αγοράσουμε ένα γαλλο-γαλλικό λεξικό για τον Στέφανο και μετά στο εμπορικό κέντρο της Εθνικής ώστε να τσιμπήσουμε και να νοικιάσουμε τον εξοπλισμό σκι του Στέφανου για αυτήν τη σεζόν.
• Βουρ μετά για τους φίλους μας στην Bienne και τους καθιερωμένους εορτασμούς για τα γενέθλια της Έλενας.
• Φτάσαμε μεσημεράκι, τα μικρά ξεκίνησαν τα παιχνίδια ενώ εμείς προχωρήσαμε τις μαγειρικές.
• Φτιάξαμε μαζί και το αγαπημένο Blueberry Cheesecake γιατί ήθελε να το μάθει η Έλενα, στρώσαμε τραπέζι, αναλύσαμε όλες τις εξελίξεις και έφτασε βραδάκι χωρίς να το καταλάβουμε.
• Βάλαμε τα καλά μας λοιπόν και υποδεχτήκαμε ακόμη 2 οικογένειες φίλων.
• Βγήκαν τα prosecco και τα κρασιά, καθίσαμε στο τραπέζι, φάγαμε, ακούσαμε μουσικές, θυμηθήκαμε ιστορίες, γελάσαμε, ονειρευτήκαμε την ερχόμενη χρονιά, ζηλέψαμε τη φίλη Βίβιαν που ήδη έφτιαχνε βαλίτσες για Χριστούγεννα στη Νέα Υόρκη, ακούσαμε μουσικές, πετάξαμε κονφετί, σβήσαμε κεράκια..... 
• Όμορφα, ζεστά, αυθεντικά.
• Μεσάνυχτα πήγε μέχρι να βάλουν πιτζάμες τα μικρά.
• Και ο Στεφανάκος δεν ήθελε να κοιμηθεί στο ίδιο κρεβάτι με τον φίλο του, και το δικό μας στον ξενώνα δεν μας χωρούσε και τους 3 οπότε αφού η προσπάθεια δεν ευδοκίμησε, πήρα το μαξιλάρι μου και κατέβηκα στο σαλόνι.
• Να σας πω ότι κοιμήθηκα, θα είναι ψέμα.
• Δεν με πείραξε όμως... Χάζευα από την μεγάλη μπαλκονόπορτα τα φώτα έξω και μετά την ανατολή, παρατηρούσα την Luna (την γάτα που υιοθέτησαν), κοιμόμουν λιγάκι, ξανα - ξυπνούσα.. μέχρι τις 07.30 που κατέβηκαν τα πιτσιρίκια.
• Χαλαροί ρυθμοί, πρωινά, ηλεκτρική κιθάρα από τον Γιάννη, συνέχεια με τα κονφετί, παιχνίδια με την Luna, συμμαζέματα... 
• Το μεσημεράκι, με εξαιρετικό ήλιο, βγήκαμε για περπάτημα με στάση στο γηπεδάκι μπάσκετ.
• Επιστροφή σπίτι, τσίμπημα από τα χτεσινά leftovers, πακετάρισμα και αναχώρηση για το σπίτι μας.
• Το απόγευμα μας πήρε ώρα αρκετή να τελειώσει ο Στέφανος τα μαθήματά του, όχι γιατί καθυστερούσε εκείνος αλλά επειδή είχε να μελετήσει για δύο σημαντικά διαγωνίσματα (και με την έλλειψη βιβλίων, η όποια επανάληψη γίνεται μέσω ασκήσεων και φυλλαδίων...). 
• Βιντεοκλήσεις με φίλους, και με το βαφτιστήρι μας - φοιτητή ο οποίος έκλεισε τα 18, συμμαζέματα, Εκατομμυριούχος, γραψίματα και ύπνος.

Καλή εβδομάδα!

Τα Χριστούγεννα είναι στην επόμενη στροφή.

ανδριάνα