HOW WAS YOUR WEEK?

• Μια γεμάτη εβδομάδα, δίνει τη σειρά της σε μια ακόμη πιο γεμάτη.
• Αυτός είναι ο κανόνας... αν για τον χ, ψ λόγο λείπεις, τότε η εβδομάδα που ακολουθεί είναι της κολάσεως.
• Βαθιά ανάσα λοιπόν και δουλειά από το σπίτι καθώς είχα κατ' ιδίαν συναντήσεις τις άλλες ημέρες και είπα τουλάχιστον να απολαύσω τη θαλπωρή του σπιτιού.
• Με μια ανάσα πέρασε λοιπόν η ημέρα και το μόνο που θυμάμαι είναι η εξαιρετική σαλάτα που έφτιαξα για μεσημεριανό και κατάφερα να ξεκλέψω 15' ώστε να φάω με την ησυχία μου, υπό τη συνοδεία των περιοδικών της Κυριακάτικης Καθημερινής που μου είχε φέρει ο συνοδοιπόρος.
• Το "Κ" είχε αφιέρωμα και στο design οπότε καταλαβαίνετε.
• Επιστροφή των αγοριών το απόγευμα, βραδινό, συζητήσεις, επαναληπτικές ασκήσεις για τον Στεφανάκο, μπάνια και ξεκούραση.
• Ξεκινήσαμε και μια νέα σειρά για την οποία διάβασα ενδιαφέρουσες κριτικές και στην οποία πρωταγωνιστεί η μοναδική Cate Blanchett. Η μίνι σειρά λέγεται Disclaimer και ήδη από το πρώτο επεισόδιο είναι καθηλωτική.
• Τρίτη, και γραφείο.
• Και το θερμόμετρο το πρωί έγραφε 0,5 C.
• Πηγμένη μέρα, αλλά κατάφερα να συναντήσω 3 αγαπημένους συναδέλφους: την Hasti με  την οποία φάγαμε παρέα, τον Amer που μόλις είχε φτάσει από το Λονδίνο και ήπιαμε έναν καφέ συζητώντας τα projects μας (εκείνος δουλεύει στην ομάδα του Brand) και την Lauren στο τέλος της ημέρας με την οποία είχαμε να κάτσουμε να τα πούμε μήνες.
• Οι άνθρωποι κάνουν τη διαφορά, πάντα και παντού.
• Μέχρι και με τη φίλη Τίνα κατάφερα να τα πω λιγάκι και να δω πώς είναι το σπασμένο χέρι της και η χειρουργημένη στον γοφό μαμά της.... 
• Στη διαδρομή προς το ποδόσφαιρο για την παραλαβή του μικρού μίλησα και με τον αδελφό μου ο οποίος είχε φτάσει στην Ελλάδα (ήταν Γερμανία για κάτι δουλειές) και μόλις είχε δει την αδελφή μας.
• Αυτές τις ημέρες δέχτηκε η Ζέττα να κρατήσει το iPad μαζί της προς μεγάλη μας χαρά.
• Έτσι, αν και όποτε το θέλει, μπορεί κάπως να περνάει λίγο δημιουργικά την ώρα της είτε παρακολουθώντας κάτι, είτε παίζοντας κάποιο από τα παιχνίδια που αγαπά, είτε ακούγοντας κάτι.... 
• Γνωρίζοντας ότι την Τρίτη θα κατέφτανε ο Γιώργος, ο αδελφός μας, τον κάλεσε μέσω FaceTime και ενώ φωνή δεν έχει, κατάφεραν να μιλήσουν διαβάζοντας τα χείλη της και να του πει "Τώρα που θα έρθεις, θέλεις να τους κάνουμε έκπληξη και να με πάρεις να πάμε σπίτι;".
• Τα κλάμματα με έπιασαν............... Πόσα κρατάμε όλοι μέσα μας, έτοιμα να εκραγούν, κάνοντας  υπομονή, διατηρώντας την πίστη και την ελπίδα ότι όλα θα είναι ένα κακό όνειρο κάποια στιγμή. Όλοι, και πιο πολύ εκείνη που στωικά βλέπει τις μέρες και τους μήνες να περνούν ενώ παραμένει στο ίδιο κρεβάτι. Ουφ.... 
• Πόσο ανυπομονώ να πάνε όλα καλά και να έρθει αυτή η στιγμή που θα μπορέσω επιτέλους να φωνάξω.
• Τετάρτη, και ο συνοδοιπόρος γραφείο, εγώ σπίτι.
• Και μέσα σε όλα, ετοιμαζόταν και η ανιψιά μου για τη σχολική εκδρομή στο Cern που θα τους φέρει και από τα μέρη μας!
• Ο Στεφανάκος από την άλλη, στο τεστ με την ραπτομηχανή (που λίγες εβδομάδες πριν μου έλεγε με κλάμματα ότι είναι πολύ δύσκολη και δεν τα καταφέρνει), πήρε 6 στα 6! Και αν δείτε το σχέδιο που έπρεπε να κάνουν, ήταν όλο καμπύλες και στροφές.
• Πήρα τηλέφωνο και την μαμά μου που έχει ακόμα την ραπτομηχανή της μοδίστρας γιαγιάς μου και τα Χριστούγεννα θα κάνουν παρέα πρακτική.
• Πέμπτη, και γραφείο ξανά για εμένα.
• Μερικές φορές νιώθω αφελής ενώ εγώ από τη μία προσπαθώ να τους συμπεριλάβω όλους, να μοιραστώ όποια γνώση έχω, να συνεργαστώ αντί για να προβάλω τον εαυτό μου, ενώ από την άλλη μαθαίνω για συναντήσεις στις οποίες δεν έχουν καλεστεί όσοι πρέπει, συζητήσεις κάτω από το τραπέζι, συμφωνίες μεταξύ λίγων. Αυτή είμαι όμως και με τις αξίες μου θα πορευτώ.
• Την ερχόμενη όμως χρονιά, που θα έχω μαζέψει τα κουράγια μου, θα μπω στο ψητό της υπόθεσης.
• Παραλαβή ξανά του μικρού από το ποδόσφαιρο και επιστροφή σπίτι για τηλεθέαση του αγώνα Ελλάδα - Αγγλία όπου χάσαμε 3-0.
• Κρύα αλλά και τόσο ηλιόλουστη η Παρασκευή!
• Εργασία από το σπίτι και από τις 09.00, σηκώθηκα στην κυριολεξία στις 15.00 από την καρέκλα επειδή γουργούριζε η κοιλιά μου!
• Ασταμάτητη ήταν αυτή η εβδομάδα! Με τόσες απανωτές συναντήσεις! Πρέπει να συνάντησα online πάνω από 10 αγορές αναλύοντας τα projects, τις προτεραιότητες, τα νέα, τα κενά.
• Αφού δεν τα μπέρδεψα να αρχίσω να λέω άλλα σε άλλη αγορά, πάλι καλά.
• Τα έκλεισα όλα το απόγευμα και μπήκα για ένα ζεστό μπάνιο.
• Τέννις δεν είχαμε οι ενήλικες γιατί δεν υπήρχε διαθέσιμο γήπεδο, οπότε ο συνοδοιπόρος πήρε τον Στέφανο και τον Μάξιμο και τους πήγε για το μάθημα.
• Το βραδάκι εγώ περπάτησα μέχρι το σπίτι των φίλων και ο συνοδοιπόρος ήρθε κατευθείαν εκεί με τα αγόρια.
• Τα μικρά έπαιξαν, εμείς τα είπαμε, φάγαμε όλοι μαζί και αργά το βράδυ αποχωριστήκαμε.
• Σάββατο, και ο μικρός εννιά η ώρα άρχισε να ανεβάζει τις κούτες με τα χριστουγεννιάτικα στολίδια!
• Έτσι, μέσα σε λίγες ώρες στήσαμε το δέντρο, περάσαμε τα φωτάκια και αρχίσαμε τους στολισμούς.
• "Μαμά, σαν να αισθάνομαι χαρούμενος όταν σκέφτομαι τα Χριστούγεννα."
• Το πρόγραμμα άλλαξε καθώς η ανιψιά μου, μαζί με τους συμμαθητές της, θα περνούσαν από Λωζάνη στο πλαίσιο της 4ήμερης επίσκεψής τους στην Ελβετία με κεντρική επίσκεψη αυτή στο Cern.
• Έτσι, στις 11.30 κατεβήκαμε απαρτία στο Ολυμπιακό Μουσείο και τους βρήκαμε.
• Είχαν μια ωρίτσα περίπου ελεύθερη οπότε πήραμε την Άρτεμις και τέσσερις ακόμα φίλες της και κάναμε βόλτα στο Ouchy.
• Τα αγόρια έφυγαν για το ελληνικό σχολείο ενώ εγώ με τα κορίτσια καθίσαμε να πιούν ζεστή σοκολάτα που ήθελαν, περπατήσαμε στη λίμνη, αγόρασαν μαγνητάκια, έβγαλαν τις φωτογραφίες τους, μου είπαν τις ιστορίες τους, τους μίλησα και εγώ λίγο για την Ελβετία και τη Λωζάνη, και φτάσαμε στο Ολυμπιακό Μουσείο όπου επανενώθηκαν με το γκρουπ τους.
• Αγκαλιαστήκαμε σφιχτά και άφησα το Αρτεμάκι να συνεχίσει το πρόγραμμά της.
• Εγώ πήρα το μετρό και σε 15' ήμουν στο κέντρο όπου είχαν καθίσει ήδη τα κορίτσια, η Ηρώ και η Τίνα δηλαδή.
• Συνάντησα και τον συνοδοιπόρο, πήραμε μια τάρτα σοκολάτα - καραμέλα για το βράδυ, παραλάβαμε τον μικρό και επιστρέψαμε σπίτι.
• Λίγη ξεκούραση, λίγος στολισμός ακόμα, λίγες δουλειές και κατά τις 17.30 ξεκινήσαμε για να επισκεφθούμε για πρώτη φορά το σπίτι των φίλων Μαργαρίτα και Θάνου με τους οποίους δουλεύουμε στην ίδια εταιρεία, δεν συνεργαζόμαστε, αλλά οι άντρες παίζουν μαζί μπάσκετ.
• Δίπλα, μεσοτοιχία, μένει ακόμα μια φιλική μας, ελληνική οικογένεια, αυτή του Σάκη και της Γιώτας, οπότε μαζευτήκαμε τρεις οικογένειες.
• Το σπίτι εξαιρετικό, στολισμένο χριστουγεννιάτικα απ' άκρη σ' άκρη, ο Στέφανος που κλασικά ήταν διστακτικός καθώς δεν τους ήξερε, δεν έμεινε μαζί μας ούτε 2', τα 5 μικρά (2 κορίτσια και 3 αγόρια) έπαιζαν ασταμάτητα μέχρι τις 23.00, οι άντρες έψησαν στο BBQ, εμείς ετοιμάσαμε τα παρελκόμενα, φάγαμε όλοι παρέα, ήπιαμε, γελάσαμε πολύ με ιστορίες του παρελθόντος, γνωριστήκαμε καλύτερα και σχεδόν μεσάνυχτα ξεκινήσαμε για πίσω.
• Όμορφη και ηλιόλουστη και η Κυριακή.
• Το πρωί σπίτι, με ησυχία, συμμαζέματα, ποτίσματα, μπάνια και το μεσημέρι είχαμε κλείσει να φάμε στη Luigia παρέα με αγαπημένους φίλους (Ηρώ - Γιάννης και φαμίλια, Γρηγόρης και Σοφία).
• Αυτό το πσκ, από φαγητό σε φαγητό πηγαίναμε, αλλάζοντας μέρη και παρέες.
• Τα μικρά πέρασαν ώρες στο μικρό σινεμά που έχει το εστιατόριο ενώ εμείς ανταλλάξαμε τα νέα μας περιμένοντας το φαγητό (που έκανε πάνω από 1 ώρα να έρθει).
• Τα νέα πολλά οπότε η ώρα πέρασε χωρίς να το καταλάβουμε.
• Απογευματάκι επιστρέψαμε και ανάψαμε το πρώτο τζάκι της σεζόν.
• Έκανε τα μαθήματά του ο Στεφανάκος, πήρα εγώ το laptop να γράψω, παρακολούθησαν τα αγόρια μπάσκετ.... ήσυχα και όμορφα.
• Στολίσατε εσείς; Νομίζω ότι όλο και περισσότεροι στολίζουν νωρίτερα πια.
• Εμείς ανέκαθεν στολίζαμε εκεί στα μέσα Νοεμβρίου.

Καλή εβδομάδα!

ανδριάνα