HOW WAS YOUR WEEK?

• Δευτέρα, και μία διαφορετική & γεμάτη εβδομάδα ξεκίνησε.
• Το πρωί αναχώρησαν τα αγόρια και εγώ έμεινα σπίτι για το πρώτο μέρος της ημέρας, με calls σαν μια κανονική, εργάσιμη.
• Και εκεί που κάθομαι και δουλεύω, κοιτάω έξω από την μπαλκονόπορτα και σαν να βλέπω ένα κιτρινωπό βανάκι. Σηκώνομαι πιστεύοντας ότι έχει έρθει ο ταχυδρόμος αλλά δυστυχώς συνειδητοποιώ ότι ένα ασθενοφόρο έχει σταματήσει στο μικρό, ιδιωτικό μας δρομάκι.
• Κρύος ιδρώτας με έπιασε καθώς δεν ήξερα για ποιο σπίτι είχαν έρθει, για ποιον γείτονα.
• Με αγωνία, επί 30-40 λεπτά όλο και κοιτούσα για να εντοπίσω κάποια κίνηση όπου κάποια στιγμή βλέπω να βγάζουν ένα φορίο και να μπαίνουν στο διπλανό μας σπίτι, σε αυτό που είμαστε μεσοτοιχία. ΣΟΚ!
• Τρέχω κάτω, βάζω παπούτσια, βγαίνω έξω και βλέπω την πιο κοντινή μας γειτόνισσα, την Ilona, πάνω στο φορίο.
• Κάτι έπαθε και είχε μπλοκάρει εντελώς η μέση της και δεν μπορούσε να κάνει καμία κίνηση.
• Με αναστάτωση, έπρεπε να συγκροτηθώ γιατί το πρόγραμμα είχε και απογευματινή πτήση από την Γενεύη.
• Τα στριμώχνω όλα σε ένα carry on, μπαίνω στο uber για τον σταθμό του τρένου, μπαίνω, και στην επόμενη στάση ανεβαίνει και η Victoria.
• Δεν περνάνε λίγα λεπτά και μας ανακοινώνουν ότι θα έχουμε καθυστέρηση καθώς υπάρχει ιατρικό περιστατικό και θα πρέπει να σταματήσουν στον επόμενο σταθμό. 
• Όπως και έγινε και μία γυναίκα βγήκε με φορίο.
• Ουφ..... δύο απανωτά περιστατικά.
• Με μια μικρή καθυστέρηση φτάσαμε στο αεροδρόμιο αλλά είχαμε προνοήσει, δεν είχε και κόσμο, οπότε όλα καλά.
• Πτήση για Στοκχόλμη, εκεί γύρω στις 3 ώρες.
• Κατά τις 19.30 προσγειωθήκαμε και πήραμε ένα ταξί για το κέντρο.
• Δυστυχώς, και οι τρεις της ομάδας, Victoria, Patrick και εγώ, μέναμε σε 3 διαφορετικά ξενοδοχεία (μη ρωτάτε, μεγάλη ιστορία) αλλά τελικά, βγήκε μια χαρά.
• Κάνω check in και σκέφτομαι ότι, κουρασμένη και πεινασμένη, θα ανέβω να τακτοποιηθώ στα γρήγορα και να παραγγείλω κάτι από το room service.
• Ανεβαίνω, κοιτάω το menu και τι να δω, τίποτα χορτοφαγικό.
• Κατά την είσοδό μου στο ξενοδοχείο, είχε πάρει το μάτι μου το εντυπωσιακό εστιατόριο το οποίο μου είχε ήδη τραβήξει το ενδιαφέρον από την έρευνα που είχα κάνει online.
• Κυριλέ εστιατόριο, σε μια ξένη πόλη, και να πάω να φάω βραδινό μόνη μου;
• Όλα για κάποιο λόγο γίνονται, έτσι και εγώ αφέθηκα και όπως ήμουν (ούτε καν άλλαξα) κατέβηκα στο εστιατόριο Asiatiska και ζήτησα ένα τραπέζι για έναν.
• Με οδηγούν λοιπόν στα πλαϊνά τραπέζια που εκτείνονταν σε έναν μεγάλο καναπέ και κοιτούσαν προς το κέντρο του τεράστιου χώρου.
• Παραγγέλνω ένα ποτήρι κόκκινο κρασί, ένα bao bun και ένα σετ σούσι.
• Και ενώ φωτογραφίζω τον χώρο (μα ήταν σαν παλάτι!), ακούω μια αντρική φωνή από το διπλανό τραπέζι να μου λέει: "μήπως θέλετε να φωτογραφίσω και εσάς;".
• Γυρνάω και είναι ο κύριος που κάθεται δίπλα μου στον καναπέ παρέα με έναν ακόμη.
• Ούτε καν τους είχα προσέξει.
• Του λέω ευγενικά ότι δεν χρειάζεται και κάπως έτσι ξεκινάει μια ενδιαφέρουσα συζήτηση με τους τρεις μας. Εκείνοι Ολλανδοί, σε business trip, στον τομέα των αυτοκινήτων.
• Το τρελό ήταν ότι ο άλλος κύριος (εντάξει, συνομήλικοι πρέπει να είμασταν και οι τρεις), είχε ζήσει για λίγο στην Ελλάδα (στο Ναύπλιο), και είχε μάθει ελληνικά καθώς ο πατέρας του έχει εταιρεία που συνεργάζεται με τους παραγωγούς σταφυλιού στην Ελλάδα.
• Με πολύ ενδιαφέρουσες συζητήσεις και γέλιο πέρασε το βράδυ, τους καληνύχτισα και ανέβηκα στο δωμάτιό μου.
• Το πρώτο βράδυ στη Στοκχόλμη καλά δεν πήγε από ύπνο (το έχω πάρει απόφαση ότι τα μαξιλάρια των ξενοδοχείων δεν είναι φτιαγμένα για εμένα! είναι όλα απλά τεράστια στο ύψος!) αλλά οκ.
• Το πρωί σηκώθηκα, μίλησα με τα αγόρια μου στην Ελβετία, κατέβηκα για πρωινό (και για το πρώτο μου swedish cinnamon bun), έβαλα το χοντρό μου μπουφάν και βγήκα στη γωνία του κεντρικού δρόμου για να συναντήσω τον Patrick του οποίου το ξενοδοχείο ήταν στην απέναντι πλευρά (είχε φτάσει και εκείνος το προηγούμενο απόγευμα από Λονδίνο).
• Παρέα λοιπόν περπατήσαμε κανένα τεταρτάκι μέχρι το ξενοδοχείο της Victoria, την παραλάβαμε και παρέα περπατήσαμε κανά τεταρτάκι ακόμα μέχρι τα γραφεία της εταιρείας μας.
• Πολύ, πολύ γεμάτη η Τρίτη, με συναντήσεις από τις 09.00 μέχρι τις 12.00, μικρό διάλειμμα για poke bowls lunch, συνέχεια με τις συναντήσεις μέχρι τις 15.00 και μετά αναχώρηση με τον συμπαθέστατο Nicklaus για το field visit.
• Μέσα σε αυτές τις ώρες, είχα και μία συνάντηση ολομόναχη, χωρίς κανέναν από την ομάδα του Hub, με ολόκληρη την B2B ομάδα της Σουηδίας με την οποία συνεργάζομαι μόλις λίγους μήνες και γνώριζα μόνο online μόλις μία κοπέλα.
• Πολλές πρωτιές σε αυτό το ταξίδι.
• Με τον Nicklaus ήταν σαν να κάναμε κανονικό τουρ της Στοκχόλμης! Σε πόσα καταστήματα μας πήγε, σε πόσα διαφορετικά σημεία της πόλης στα οποία μετακινούμασταν με ταξί, πόσα μάθαμε για τα προϊόντα μας και τον κλάδο αλλά και την Σουηδία και τους Σουηδούς.
• Για 2-3 ώρες λοιπόν περιφερόμασταν στους δρόμους της Στοκχόλμης και μετά, αφού αποδεσμεύσαμε επιτέλους τον Nicklaus ώστε να πάει στην οικογένειά του, συνεχίσαμε η Victoria και εγώ με τη δική μας βόλτα και τα "δικά μας" καταστήματα.
• Επιστρέψαμε παρέα στο ξενοδοχείο μου, πτώμα, πήραμε ένα κοκτέιλ στο εντυπωσιακό εστιατόριο, ήρθε και ο Patrick και κατά τις 20.00 περπατήσαμε μέχρι το εστιατόριο DoMa που είχαμε κλείσει.
• Πόσο όμορφα πέρασε η βραδιά! Πόσο γελάσαμε, πόσες προσωπικές ιστορίες μοιραστήκαμε.
• Με τον Patrick είμαστε και οι δύο χορτοφάγοι οπότε μοιραστήκαμε μέχρι και τα πιάτα μας.
• Μέσα σε ένα απόγευμα κάναμε 20.000 βήματα, αυτό σας λέω μόνο.
• Τετάρτη, και ήταν ήδη η ημέρα της αναχώρησής μου (οι άλλοι δύο συνάδελφοι θα έμεναν ακόμη μία μέρα) οπότε μαζί με το πρωινό έκανα και check out και έκανα τη διαδρομή παρέα με τη βαλίτσα.
• Συναντήσεις όλο το πρωί και στις 12.00 πήρα ένα ταξί για το αεροδρόμιο Arlanda.
• Χωρίς πολύ κόσμο, εύκολα και γρήγορα μπήκα στα Gates, χάζεψα, τσίμπησα, πήρα ένα δωράκι του Στέφανου, και επιβιβάστηκα για την πρώτη πτήση (καθώς δυστυχώς, απευθείας πτήση για Ελβετία δεν υπήρχε).
• Μια ώρα πτήση λοιπόν για Κοπενχάγη, φίσκα το αεροπλάνο καθώς για αυτούς πρέπει να είναι σαν τις δικές μας πτήσεις Αθήνα - Θεσσαλονίκη.
• Ακόμη μια ωρίτσα στο αεροδρόμιο της Κοπενχάγης (όλα ήθελα να τα ψωνίσω! ειδικά από το Royal Copenhangen!) και επιβίβαση για τη 2η πτήση για Γενεύη, άλλες δύο ωρίτσες.
• Είχα ευτυχώς το βιβλίο μου οπότε πέρασε η ώρα.
• Προσγείωση στη Γενεύη, τρένο, ταξί και σπίτι στις 21.00 όπου τα αγόρια με περίμεναν ξύπνια!
• Door to door, Στοκχόλμη - Λωζάνη 9 ώρες. Αυτό.
• Αγκαλιές, δυο ιστορίες στα γρήγορα, ύπνος για τον μικρό, συζητήσεις με τον συνοδοιπόρο και συνεννοήσεις καθώς το επόμενο πρωί έφευγε για Ελλάδα και τους εορτασμούς του φίλου Βασίλη. 
• Πέμπτη, και αναχώρηση των αγοριών για το σχολείο και το αεροδρόμιο αντίστοιχα.
• Εγώ σπίτι με έναν χαμό συναντήσεις και emails, όπως αναμενόταν.
• Ο συνοδοιπόρος έφτασε στην ώρα του, τον παρέλαβε η μαμά μου και πήγαν κατευθείαν στο κέντρο ώστε να δει την αδελφή μου.
• Και της το είχαμε κρατήσει έκπληξη οπότε καταλαβαίνετε την συγκίνηση.
• Αχ πόσο θα ήθελα να είμαι και εγώ εκεί να την αγκαλιάσω....
• Το δικό μου πρόγραμμα μετά τη δουλειά είχε παραλαβή του μικρού από το σχολείο και οδήγηση στην άλλη άκρη της πόλης για αγώνα ποδοσφαίρου.
• Μες στο κρύο λοιπόν για 2 ώρες και επιστροφή σπίτι στις 20.30, πτώμα και οι δύο, πεινασμένοι και βρώμικοι.
• Συνεργαστήκαμε όμως άψογα και τα καταφέραμε όλα.
• Παρασκευή, και το πρωί κάναμε μέχρι και επανάληψη Ιστορίας για το τεστ που είχε ο Στεφανάκος, με δική του πρωτοβουλία παρακαλώ.
• Μάθημα γαλλικών, δουλειά, και σερί ξανά (όλη η εβδομάδα μια ανάσα!) για τέννις.
• Πρώτα το δικό μου μάθημα (που εννοείται το μοιράστηκα με τον Στέφανο) και μετά το δικό του (ενώ εγώ κάθισα σε μια γωνίτσα στο εστιατόριο με το βιβλίο μου).
• Έφαγα και μια τούμπα κατά τη διάρκεια του μαθήματος... όχι τούμπα ακριβώς αλλά γλίστρησα, καθώς είναι χωμάτινο το γήπεδο, αλλά παρά-γλίστρησα και ακούμπησε κάτω το πίσω μου γόνατο και άρχισε να σέρνεται.
• Πω πω, θυμήθηκα τα παιδικά μου χρόνια.
• Είναι επίσης μεγάλη αλήθεια ότι όσο και όποιου είδους γυμναστική και αν κάνεις, δεν συγκρίνεται με την άσκηση μέσω ενός αθλήματος! 
• Επιστροφή σπίτι κατά τις 20.00, πάλι κουρασμένοι και πεινασμένοι (εγώ και πιασμένη), αλλά πάλι με καλή διάθεση και συνεργασία.
• Παράλληλα, ο συνοδοιπόρος μαζί με ακόμη 20 περίπου παιδικούς του φίλους, είχαν φτάσει στα Ιωάννινα, σε ένα όμορφο, γραφικό, μικρό ξενώνα και ετοιμάζονταν για τους μεγάλους εορτασμούς των 50 χρόνων του Βασίλη. Πόσο όμορφα & συγκινητικά.
• Το βράδυ είδαμε με τον Στεφανάκο το The Reunion που είναι η νέα μας οικογενειακή αγάπη, και αφού κοιμήθηκε, βρήκα το κουράγιο να βάλω να δω το Where the Crawdads Sing ώστε να δω πώς οπτικοποίησαν το βιβλίο.
• Ίσως την κριτική μου την φαντάζεστε καθώς είθισται το εκάστοτε βιβλίο να είναι πολύ πιο πλήρες από μια ταινία (είναι λογικό ακόμη και για πρακτικούς λόγους αλλιώς η ταινία θα ήταν 4ωρη).
• Έτσι, ενώ την ταινία την απήλαυσα δεν με συγκίνησε όσο το βιβλίο.
• Σάββατο, και επιτέλους ένα χαλαρό πρωινό.
• Πρωινό, διάβασμα των ελληνικών, βιντεοκλήση με τον συνοδοιπόρο, παιχνίδια, ετοιμασίες και αναχώρηση για το ελληνικό σχολείο.
• Και είχε έναν ήλιο! Πω πω... πανέμορφη, φθινοπωρινή μέρα!
• Η φίλη Ηρώ ήταν εκεί οπότε πήγαμε οι δυο μας για μεσημεριανό στο μπαλκόνι (ω, ναι, έξω καθίσαμε!) της διαχρονικά αγαπημένης Brasserie Montbenon.
• Η μικρή Αριάδνη πηγαινοερχόταν στην παιδική χαρά, εμείς ήπιαμε τα ροζέ μας, τσιμπήσαμε, συζητήσαμε και κατά τις 15.00 είμασταν πίσω για την παραλαβή των παιδιών.
• Στο σχολείο έχει και τραπέζια του πινγκ-πονγκ, είχε και ένα μπαλάκι του τέννις μαζί του ο Στέφανος, οπότε αρχίσαμε να παίζουμε οι δύο μας με ρακέτες τις παλάμες μας. Πολλή πλάκα είχε!
• Με τέτοια μέρα δεν γινόταν να κλειστούμε σπίτι.
• Συνεχίσαμε λοιπόν περπατώντας οι δυο μας, ο Στέφανος και εγώ, στο κέντρο της Λωζάνης.
• Πήρε εκείνος ένα πρέτζελ στο χέρι, πήγαμε να αγοράσουμε το πρώτο του σχοινάκι (μετά από προτροπή του δασκάλου του τέννις), πήρε και κάτι κορδέλες για μαλλιά ώστε να μην του πέφτουν στα μάτια, πήγαμε δίπλα στο fnac όπου διάλεξε δώρα για το πάρτυ των αδελφών - φίλων του, χάζεψε τα παιχνίδια, πήραμε μια βάφλα στο χέρι και επιστρέψαμε στο αυτοκίνητο.
• Σπίτι λοιπόν για το δεύτερο μέρος της ημέρας, με μπάνια, ξεκούραση, εξάσκηση στο σχοινάκι (πόσο γλυκός είναι! και πόσο θαυμάζω την τόλμη και αυτοπεποίθησή του για κάθε καινούργιο που μαθαίνει!), ταινία, βιντεοκλήσεις, και ξεκούραση στον καναπέ.
• Παράλληλα, ο συνοδοιπόρος γιόρταζε ξέφρενα τα γενέθλια του φίλου του σε μπαρ των Ιωαννίνων και εγώ γελούσα με τα βιντεάκια που ανέβαζαν στο WhatsApp group.
• Πόσο ηλιόλουστη, "ζεστή" και όμορφη ξημέρωσε η Κυριακή.
• Το θερμόμετρο έγραφε 10-11 βαθμούς αλλά είχε έναν ήλιο... Καλοκαιρινό!
• Το πρωί το περάσαμε σπίτι, τα δυο μας, με διάβασμα για το σχολείο, ποτίσματα, πλυντήρια...
• Με τέτοιο ήλιο δεν γινόταν να μείνουμε μέσα οπότε κατεβήκαμε το μεσημέρι στο Lutry όπου ο Στέφανος βρήκε τον μπαμπά ενός συμπαίκτη του και έκανε μαζί του προπόνηση ποδοσφαίρου ενώ εγώ περπάτησα λιγάκι και διάβασα το βιβλίο μου στην προκυμαία.
• Επιστροφή σπίτι για μαγειρικές και δουλειές παρέα (αλλαγή σεντονιών, καθάρισμα των ροδιών που είχαμε αγοράσει, συμμάζεμα).
• Το απόγευμα ήρθε ο φίλος του Benjamin από εδώ για να παίξουν οπότε κάθισα και εγώ λιγάκι να γράψω, να ξεκουραστώ, να συμμαζέψω.

Καλή εβδομάδα!

ανδριάνα