Φίλτρα

Βλέπετε την παραπάνω φωτογραφία; Είναι από την ομαδική μας εκδρομή στην Πάρμα και τη μοναδική εμπειρία που ζήσαμε οδηγώντας ferrari υπό την καθοδήγηση επαγγελματιών οδηγών αγώνων. Με την ολοκλήρωση του team event, λάβαμε έναν online φάκελο με τις επιλεγμένες φωτογραφίες του φωτογράφου ο οποίος ήταν πανταχού παρών εκείνη την ημέρα. Και ήταν όλες τόσο εντυπωσιακές! Με τα έντονα χρώματα, τα αυτοκίνητα, την κίνηση, τα χαμόγελα. Μία από αυτές είναι λοιπόν και η φωτογραφία που βλέπετε παραπάνω την οποία αμέσως αγάπησα για πολλούς λόγους. 'Ενας από αυτούς, είναι γιατί είναι αυθόρμητη. Δεν κοιτάω την κάμερα και δεν είμαι καν ενήμερη ότι με φωτογραφίζουν. Την κατεβάζω λοιπόν στον υπολογιστή μου και την ανοίγω για να την δω καλύτερα, σε μεγαλύτερη διάσταση. Εκεί λοιπόν αρχίζουν και ξυπνούν τα διαβολάκια και η αγάπη μου για τη φωτογραφία αρχίζει να φθίνει σε κάθε ζουμ που κάνω..........

Μμμμ.... Χαμογελάω και φαίνονται πιο έντονες οι ρυτίδες γύρω από τα μάτια μου. Ναι, ναι, μάλλον κάνετε και εσείς τώρα scroll up ώστε να ξαναδείτε τη φωτογραφία. Σαν να έχουν ξεκινήσει και οι ρυτίδες γύρω από το στόμα. Και τα μαλλιά μου, είχε τόση υγρασία από τη βροχή που πετάνε προς όλες τις κατευθύνσεις. Και αν κάνω ακόμη περισσότερο ζουμ, τότε σαν να διακρίνω και λεπτές ρυτίδες στον λαιμό μου. Ακόμα και το διαμαντάκι που φοράω πάντα στο λαιμό, είναι γυρισμένο ανάποδα. Το concealer μου εμφανώς δεν κάνει τη δουλειά του (ή μάλλον εγώ δεν ξέρω να το χρησιμοποιώ σωστά) οπότε φαίνονται οι μαύροι κύκλοι μου (που παλεύω χρόνια να μετριάσω εις μάτην). Μέσα σε λίγα λεπτά, τα εσωτερικά μου διαβολάκια είχαν γκρεμίσει μια φωτογραφία την οποία αυθόρμητα, χωρίς δεύτερες σκέψεις, αγάπησα. Τα διαβολάκια με τα σύγχρονα, κοινωνικά στερεότυπα. Με τα σεξιστικά στερεότυπα γιατί δεν μπορώ να φανταστώ έναν άντρα (εκτός αν είναι ο Brad Pitt) να ελέγχει τις φωτογραφίες του για ρυτίδες και μαύρους κύκλους. Για τα στερεότυπα που έχουν πλέον διαστρεβλώσει το πώς φαίνεται (ή θα πρέπει να φαίνεται) μία γυναίκα στη δεκαετία των 40. Για λίγα λεπτά μπήκα μέχρι και στον πειρασμό να προσπαθήσω να την πειράξω με κάποιο φίλτρο ώστε να εξομαλύνω τις ρυτίδες και άρα να γίνω... πιο όμορφη; Πιο αποδεκτή; Πιο νέα; 

Έκανα ένα βήμα πίσω και κοντοστάθηκα προσπαθώντας να καταλάβω τι με είχε καταβάλει. Πώς μια φωτογραφία που ενστικτωδώς αγάπησα, είχε ξαφνικά μετατραπεί σε έναν καμβά που έπρεπε να διορθώσω, να βελτιώσω. Πώς ξαφνικά έβλεπα μόνο ατέλειες, γηρατειά, αντί για μια χαμογελαστή, χαρούμενη κοπέλα, υγιέστατη και όμορφη. Πώς μέσα σε λίγα λεπτά άρχισα να με συγκρίνω με όλες τις φιλτραρισμένες, πειραγμένες (από πολλές απόψεις) εικόνες γυναικών που μας βομβαρδίζουν μέσω των κοινωνικών δικτύων. Πώς ξαφνικά άρχισα να ακούω στα αυτιά μου κάποιες γνωστές μου που μου είχαν πει τις προάλλες ότι είμαι η μόνη φίλη τους άνω των 40 χωρίς botox. Πήρα μια βαθιά ανάσα, ανασυγκρότησα τις σκέψεις μου και προσπάθησα να βρω ξανά την ανδριάνα που εγώ θέλω να είμαι, τις αξίες που εγώ θέλω να πρεσβεύω. Να ξαναβρώ την αυθόρμητη αγάπη μου για την φωτογραφία (και για εμένα κατ' επέκταση) και την αυτοεκτίμησή μου. Θα μειωθούν ποτέ οι μαύροι μου κύκλοι; Πόσο έντονες θα γίνονται οι ρυτίδες γύρω από τα μάτια μου με τα χρόνια; Θα κάνω άραγε ποτέ botox; Καμία από τις πιο πάνω απαντήσεις δεν έχω. Ξέρω όμως ότι με αγαπώ, ναι, με αυτές τις ρυτίδες και τους μαύρους κύκλους, και έτσι δεσμεύτηκα να αφήσω τη φωτογραφία αυτούσια και όχι μόνο να την κρατήσω αλλά να την επιλέξω και ως φωτογραφία προφίλ στα δίκτυα της δουλειάς. 

Ξέρω ότι με αυτήν την ανάρτηση μάλλον εντοπίσατε και εσείς ρυτίδες και ατέλειες που ίσως να μην είχατε προσέξει σε εμένα, αλλά τι πειράζει; Βεβαίως και συνεχίζω να προσέχω πολύ το δέρμα μου, τη διατροφή μου, την υγιεινή μου, την ψυχολογία μου, την άσκησή μου. Δεν περνάνε όμως όλα από το χέρι μου και ο σκοπός μου δεν είναι σε καμία περίπτωση να μοιάσω ξανά στην εικοσάχρονη ανδριάνα. Άλλωστε η ομορφιά είναι μια έννοια τόσο υποκειμενική.