HOW WAS YOUR WEEK?

• Δευτέρα, και τι Δευτέρα ήταν αυτή!
• Η πρώτη μου ως επίσημη υπάλληλος της εταιρείας.
• Μεγάλη διαφορά δεν έκανε (μεταξύ μας) αλλά πιστεύω από τον Αύγουστο που 1. θα μπω κανονικά στον νέο μου ρόλο και 2. θα αρχίσω να εμβαθύνω στα διάφορα πλεονεκτήματα, ότι τότε θα το νιώσω.
• Έχω όμως μια γλυκιά αίσθηση εσωτερικά.
• Το πρωί λοιπόν πήγα στο γραφείο, βεβαιώθηκα ότι όλα τα βασικά (υπολογιστής, outlook, Teams κτλ) λειτουργούσαν κανονικά, προχώρησα με αρκετές δουλειές και το απόγευμα επέστρεψα σπίτι για να συνεχίσω από εκεί.
• Είχα και το call με την ομάδα της Τσεχίας / Σλοβακίας ώστε να τους μεταφέρω τα νέα και ήταν ακόμη μία συγκινητική συνάντηση.
• "Μας είπε ότι έχεις ανάμεικτα νέα αλλά μόνο στενάχωρα μάς είπες". Και βεβαίως χάρηκαν πολύ αλλά όπως και εγώ, νιώθουν και εκείνοι αυτήν την αίσθηση του μικρού χωρισμού.
• Παράλληλα, τα αγόρια είχαν πεταχτεί πρωί - πρωί στο fnac ώστε να αγοράσουν μερικά ακόμα βιβλία της Adèle γιατί ο Στέφανος δεν κρατιόταν (στην κυριολεξία)!
• Το βραδάκι συνεχίσαμε με το πακετάρισμα και τα συμμαζέματα, παρακολουθήσαμε EURO, μιλήσαμε με τον αδελφό μου για τα προγράμματα της οικογενείας (να δω πότε, πώς και με ποιους θα συμπέσουμε τελικά) και κοιμηθήκαμε!
• Τρίτη, και έμεινα εγώ σπίτι με τον Στεφανάκο ενώ ο συνοδοιπόρος πήγε στο γραφείο.
• Η ημέρα είχε διάφορα orientations ως νέα υπάλληλος της εταιρείας, ακόμη ένα - τελευταίο call αυτή τη φορά με την αγορά της Ουγγαρίας ώστε να μεταφέρω και σε αυτούς τα μαντάντα της μετακίνησής μου, και πολλά και διάφορα γραφειοκρατικά σε όλα τα μέτωπα (δουλειά, νέα θέση, νέα σχολική χρονιά, πτήσεις).
• Το απόγευμα πήγα από το γραφείο καθώς είχαμε κανονίσει έναν μικρό εορτασμό για όλες τις μετακινήσεις της ομάδας (εγώ μεταφέρομαι εσωτερικά σε άλλη θέση αλλά δύο άλλες συναδέλφισσες μετακινούνται σε άλλες ομάδες, με αντίστοιχα άλλες δύο να τις αναπληρώνουν).
• Έτσι, ανεβήκαμε στην ταράτσα του 12ου ορόφου με την ωραία θέα στη λίμνη, ήπιαμε τα κρασιά μας, ευχηθήκαμε, συγκινηθήκαμε και αγκαλιαστήκαμε.
• Τα πρόλαβα τα αγόρια ξύπνια επιστρέφοντας οπότε είδαμε παρέα ποδόσφαιρο (τι άλλο!).
• "Αν κλείσω τα μάτια μου μαμά, θα είναι επίτηδες". Χαχα ... ο Στέφανος προσπαθώντας να μείνει για λίγο ακόμα "ξύπνιος".
• Το βράδυ κάθισα και έγραψα και ένα γράμμα (α λα παλιά) στην αγαπημένη μου Βικτώρια γιατί ήθελα να έχει κάτι επίσημο από εμένα ως ευχαριστώ. Ένα γράμμα στο οποίο μπορεί να ανατρέχει όταν χρειάζεται ένα μικρό boost (όπως ανέτρεχα και εγώ στην αρχή της συνεργασίας μας στα τόσο συγκινητικά της μηνύματα).
• Τετάρτη, και η ημέρα ξεκίνησε με ανεβασμένη διάθεση -όπως αναμενόταν.
• Δουλέψαμε από το σπίτι και οι δύο και το απόγευμα ξεκινήσαμε το οδοιπορικό για την Ελλάδα (ταξί - τρένο - αεροπλάνο - αυτοκίνητο).
• Και για ακόμη μια φορά, το ταξί απλά δεν εμφανίστηκε!
• Το χειρότερο ήταν ότι αυτήν τη φορά, ο ταξιτζής είναι μπαμπάς συμμαθητή του Στέφανου. Φανταστείτε λοιπόν σε πόσο δύσκολη θέση ήρθα όταν τον κάλεσα 10' μετά το ραντεβού που είχαμε κλείσει εδώ και μέρες και μου είπε απλά ότι ξεχάστηκε και τώρα είναι πολύ μακριά.
• Ευτυχώς, ήταν σπίτι η γειτόνισσά μας και την παρακαλέσαμε να μας πάει μέχρι τον σταθμό του τρένου γιατί θα χάναμε το τρένο μας.
• Ουφ... πόσο δεν μπορώ την αφερεγγυότητα.
• Τέλος πάντων, προλάβαμε το τρένο μας, φτάσαμε στο αεροδρόμιο, αφήσαμε τις βαλίτσες μας χωρίς κόπο και αναχωρήσαμε στην ώρα μας.
• Φτάσαμε στην ώρα μας, παραλάβαμε τις βαλίτσες μας μέσα σε 5' και βγήκαμε για να συναντήσουμε την μαμά μου που μας περίμενε.
• Δέκα χρόνια, αυτό πρέπει να ήταν το πιο ξεκούραστο και γρήγορο ταξίδι Ελβετία - Ελλάδα.
• Πήγαμε κατευθείαν σπίτι (ε, είχε πάει και 22.00 η ώρα) όπου μάς περίμενε ο μπαμπάς μου, με την πεθερά μου και τον ανιψιό μας. Μετά από λίγο ήρθαν και τα αδέλφια μου με τις οικογένειές τους οπότε είχαμε απαρτία.
• Καθίσαμε μέχρι αργά, ο ανιψιός Δημήτρης κοιμήθηκε στον ξενώνα παρέα με τον Στεφανάκο (πετούσαν και οι δύο από τη χαρά τους), η πεθερά μου στο σαλόνι και εμείς πέσαμε πτώμα στο ελληνικό μας υπνοδωμάτιο.
• Πέμπτη, και εργασία και χαρά για εμάς τους δύο από το σπίτι.
• Τα αγόρια έπαιξαν με ότι μπορείτε να φανταστείτε, πεταχτήκαμε το μεσημέρι στους γονείς μου για να φάμε χυλοπίτες κοκκινιστές που είχε παραγγείλει ο Στέφανος και επιστρέψαμε.
• Και έριξε μια βροχή το απόγευμα! Σπάνιο φαινόμενο εδώ στα νότια.
• Είχαμε όμως δουλειές πολλές οπότε κατεβήκαμε στην πλατεία της Βούλας για να βγάλουν τα αγόρια φωτογραφίες διαβατηρίων, έκλεισα εγώ δυο καλλωπιστικά ραντεβού για την ερχόμενη εβδομάδα, πήγαμε ένα γρήγορο Public να αλλάξει ο Στέφανος το παιχνίδι για το Nintendo Switch που του έφερε η αδελφή μου (όλη μέρα ρωτούσε πότε θα πάμε!) και επιστρέψαμε σπίτι.
• Γιαγιά και ξάδελφος αποφάσισαν να μείνουν ακόμα ένα βράδυ σε εμάς οπότε παραγγείλαμε και φάγαμε σουβλάκια, ήρθε και η άλλη ξαδέλφη Αριάννα, έπαιξαν τα μικρά κρυφτό και αργά κοιμηθήκαμε.
• Παρασκευή! Και ναι, είχαμε το κλασικό μάθημα γαλλικών αλλά το τελευταίο αυτής της σχολικής χρονιάς.
• Αναχώρησαν γιαγιά και ξάδελφος για τα βόρεια, κάναμε εμείς τις δουλειές μας και το απόγευμα ο Στεφανάκος, εγώ, η ξαδέλφη Άρτεμις με μια φίλη της, ο αδελφός μου, η γυναίκα του και η ξαδέλφη Αριάννα, επισκεφθήκαμε την πλαζ Βάρκιζας για το πρώτο μας μπάνιο!
• Μια συννεφιά την είχε αλλά είχα τόση λαχτάρα για τη θάλασσα!
• Παίξαμε και όλοι μαζί μήλα μέσα στο νερό και γελάσαμε πολύ!
• "Μαμά, αυτή είναι τώρα η πιο αγαπημένη μου μπλούζα". Ποια άλλη από την επίσημη φανέλα του Messi από την Inter Miami που του έφερε ο αδελφός μου. Είναι τόσο ωραία με το ροζ της, τα φλαμίνγκος της για σήμα αλλά βεβαίως και το όνομα του μεγάλου παίχτη στην πλάτη.
• Τσιμπήσαμε, βουτήξαμε, τα είπαμε, διαβάσαμε τα βιβλία μας και φύγαμε για να παραλάβουμε τον συνοδοιπόρο (που είχε μείνει σπίτι γιατί είχε επιπλέον δουλειά) και να πάμε για την παράδοση των χαρτιών για τα διαβατήρια.
• Το βραδάκι το περάσαμε στο σπίτι των γονιών μου όπου παρακολουθήσαμε οικογενειακώς το EURO, φάγαμε πίτσες, τα είπαμε και χωριστήκαμε το βράδυ για ύπνο.
• Σάββατο, και ήταν η αναχώρηση για την καθιερωμένη, ετήσια, καλοκαιρινή εξόρμηση των γιαγιάδων + παππού με τα τρία ξαδελφάκια (Στέφανος, Αριάννα, Άρτεμις).
• Έτσι, φόρτωσαν το αμάξι μέχρι πάνω και κατά τις 11.00 ξεκίνησαν για να παραλάβουν τη βόρεια γιαγιά και να πάνε στην Εύβοια.
• Ο συνοδοιπόρος και εγώ κατεβήκαμε στην πλατεία της Βούλας για μερικές δουλειές (πόσο αγαπώ την πλατεία μας που είναι μικρή, οικογενειακή αλλά μπορεί παράλληλα να σου καλύψει σχεδόν όλες σου τις ανάγκες!).
• Έτσι, αφήσαμε κάτι ρούχα για κόντεμα, ένα φωτιστικό για φτιάξιμο, ένα ζευγάρι παπούτσια στον τσαγκάρη, πήραμε έναν καφέ στο χέρι και συνεχίσαμε για το κέντρο της Αθήνας.
• Όλοι κατέβαιναν προς τα νότια για μπάνια αλλά εμείς είπαμε να πάμε κόντρα στο ρεύμα.
• Παρκάραμε λοιπόν κεντρικά, κοντά στο Σύνταγμα, και ξεκινήσαμε την περιήγηση.
• Και κάθε φορά, την βρίσκω την Αθήνα διαφορετική. Με καινούργια μαγαζιά, νέες γειτονιές, νέες τάσεις. 
• Αγαπώ την πολυ-πολιτισμικότητά της, την ποικιλία, τα εκατό της πρόσωπα. Την βρίσκω συναρπαστική.
• Έτσι παρατηρώντας περιηγηθήκαμε στις γειτονιές, ανακαλύψαμε ότι το αγαπημένο μας Σιφναίικο εργαστήρι κεραμικών άνοιξε κατάστημα στην Αθήνα (αν τα αγαπάτε όπως και εγώ, ρίξτε μια ματιά στο atsonios) οπότε πιάσαμε την συζήτηση και θυμηθήκαμε τα παλιά (μας είχαν φτιάξει και τις μπομπονιέρες του γάμου μας), περάσαμε να δούμε τον φίλο Τάκη με τα πολύτιμα υφάσματά του και τις πάντα ενδιαφέρουσες ιστορίες του (μου χάρισε και ένα πανέμορφο φουλάρι φεύγοντας!) και καταλήξαμε, μετά την προτροπή του Τάκη, στο εστιατόριο Dopios όπου φάγαμε απλά εξαιρετικά!
• Πω πω... ονειρεύομαι ένα τέτοιο μαγαζί στη Λωζάνη! Με την ελληνική σεμνότητα, τις απλές - αυθεντικές γεύσεις, τα πολλά πιατάκια γεμάτα μεζέδες από όλη την Ελλάδα, τα χειροποίητα ψωμιά, τους χαμογελαστούς ανθρώπους, τις λαδί ποδιές και τον Χατζιδάκι ως υπόκρουση.
• Γεμάτοι από όλες τις απόψεις, πήραμε το δρόμο του γυρισμού, κάνοντας μια στάση στο σπίτι της αδελφής μου (που από το πρώτο βράδυ που φτάσαμε, δεν την είχαμε ξαναδεί) όπου ήπιαμε μια σπιτική λεμονάδα, τα είπαμε, παρακολουθήσαμε λίγο μπάσκετ και λίγο ποδόσφαιρο, συζητήσαμε τις ενδυματολογικές μας επιλογές για την επερχόμενες εκδηλώσεις που έχουμε, και χωριστήκαμε, εμείς για το σπίτι και εκείνοι για βραδινό στο Βαρούλκο.
• Σπίτι λοιπόν, παρακολουθήσαμε τον αγώνα Ελβετία - Αγγλία (όπου η Ελβετία αποκλείστηκε στα πέναλτι μετά από σκορ 1-1) και ξεκουραστήκαμε.
• Κυριακή, και ξυπνήσαμε με την ησυχία μας, πετάχτηκε ο συνοδοιπόρος μέχρι τον κοντινό φούρνο για καφέ και τυρόπιτα (τα καλά της Ελλάδας!), ετοιμαστήκαμε και ανεβήκαμε προς την Κηφισιά.
• Κάναμε μια βόλτα και το μεσημεράκι συναντήσαμε τη βόρεια οικογένεια για φαγητό στο νόστιμο (και δημοφιλές όπως μάθαμε) μεζεδοπωλείο Γάκιας. 
• Φάγαμε ωραία, δοκιμάσαμε τη νέα μπύρα Άλφα με αλάτι, συζητήσαμε πολλά και διάφορα, πεταχτήκαμε και παραδίπλα στην Mucca για παγωτό (εξαιρετικό παγωτό μαύρης σοκολάτας χωρίς ζάχαρη) και επιστρέψαμε σπίτι των παιδιών για καφέ και συνέχεια στις συζητήσεις.
• Αργά το απόγευμα επιστρέψαμε σπίτι μας για τον τελικό της Εθνικής Μπάσκετ κόντρα στην Κροατία (κερδίσαμε και προκριθήκαμε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισίου που ξεκινούν σε λίγες εβδομάδες) και ανασυγκρότηση πριν τη νέα, εργασιακή εβδομάδα η οποία αναμένεται γεμάτη (εντός και εκτός δουλειάς).

Καλή εβδομάδα!

ανδριάνα