HOW WAS YOUR WEEK?

• Δευτέρα, με τον Παναγιωτάκη ακόμα μαζί μας.
• Έτσι, δουλέψαμε από το σπίτι και οι δύο ενώ εκείνος προχώρησε κάποια φλέγοντα ζητήματα σχετικά με την επετηρίδα που έφτιαχνε.
• Η πρόγνωση έδειχνε ήλιο οπότε το απόγευμα, αφού παραλάβαμε τον Στεφανάκο, πήγαμε για πικ-νικ στο Parc de Milan.
• Πήραμε τα sushi μας, απλώσαμε τις κουβερτούλες μας και απολαύσαμε ήλιο και φύση.
• Τα αγόρια έπαιξαν λίγο πινγκ-πονγκ, κατέφτασε μετά από λίγο και η Ηρώ με τα κορίτσια της οπότε τα είπαμε, ήσυχα, ωραία και καλοκαιρινά.
• Βραδάκι πια επιστρέψαμε σπίτι.
• Την Τρίτη ήταν πρωινή η αναχώρηση του Παναγιώτη για το τρένο και το αεροδρόμιο ώστε να επιστρέψει Ελλάδα, ο συνοδοιπόρος συνέχισε μέχρι το γραφείο μετά, ο μικρός στο σχολείο και εγώ σπίτι με ένα κάρο δουλειές.
• Στο πλαίσιο της νέας μου θέσης γίνεται ένας έλεγχος από μια τρίτη - δικηγορική εταιρεία. Εντάξει... δεν μπορώ να σας περιγράψω για το τι μου ζητάνε! Από όλα τα πιστοποιητικά που μπορείτε να φανταστείτε (γάμου, γέννησης, ασφάλειας, σπουδών κτλ) μέχρι όλες τις διευθύνσεις που έχω μείνει την τελευταία 7ετία, όλες τις θέσεις που είχα, όλους τους διευθυντές.... Πω πω!
• Κάθε μέρα λαμβάνω και 5-6 νέα εμαιλς με νέα αιτήματα.
• Κάπως έτσι, συν τη δουλειά, συν τα συμμαζέματα και πλυντήρια, πέρασε η Τρίτη.
• Το απόγευμα οι σύζυγοι είχαν κανονίσει τηλεθέαση ποδοσφαίρου σε ένα από τα σπίτια οπότε τα γυναικόπαιδα μαζευτήκαμε στο σπίτι της φίλης Ηρούς.
• Πετάχτηκα και πήρα burgers από τη γωνία (τα θετικά του να μένεις στο κέντρο), έγινα μούσκεμα καθώς άνοιξαν οι ουρανοί (ξανά), φάγαμε, τα είπαμε (τουλάχιστον προσπαθήσαμε ανάμεσα στις διάφορες μικρο-εντάσεις των παιδιών), ήπιαμε στην υγειά της νέας μου θέσης, αγκαλιαστήκαμε και ευχηθήκαμε καλές διακοπές καθώς κατά πάσα πιθανότητα, θα ξανασυναντηθούμε εκεί κάπου στα μέσα Αυγούστου.
• The expat life! Καθένας στην πατρίδα του.
• Τετάρτη, και ήταν η σειρά μου για το γραφείο. 
• Το μεσημέρι έφαγα με τον φίλο Olivier και του έδωσα και το δωράκι που του είχα πάρει (ένα yoga mat) για να τον ευχαριστήσω για την τόσο σημαντική και συγκινητική στήριξή του στη διαδικασία των συνεντεύξεων για τη νέα μου θέση.
• Έμεινα στη δουλειά μέχρι αργά και κατά τις 18.30 συνάντησα κάποιους φίλους - συναδέλφους στο Lacustre για το farewell της φίλης και συναδέλφου Anna.
• Και τα νέα της ήταν καταιγιστικά!
• Παρέα με τον σύντροφό της David τα έβαλαν κάτω, πού θέλουν να ζήσουν, τι επαγγέλματα θέλουν να κάνουν, ποιες είναι οι προτεραιότητές τους, τι επιλογές έχουν κτλ και κατέληξαν ότι η Πορτογαλία είναι η χώρα τους (ενώ καινένας από τους δύο δεν είναι από εκεί).
• Έτσι, είναι πλέον μόνιμοι κάτοικοι Πορτογαλίας!
• Πόσο σπουδαίο είναι να νιώθεις ότι 1. έχεις επιλογές και 2. μπορείς να καθορίσεις εσύ τη ζωή σου!
• Χάρηκα τόσο για αυτούς, τους αγκάλιασα σφιχτά και τους υποσχέθηκα ότι θα τους επισκεφθούμε οικογενειακώς.
• Μεσάνυχτα πια επέστρεψα σπίτι πολλή κουρασμένη αλλά και πολλή χαρούμενη.
• Είναι αυτή η τελευταία εβδομάδα του Ιουνίου τόσο, μα τόσο πηγμένη! Τελευταία εβδομάδα σχολείου (με χίλιες - δυο εκδηλώσεις), τελευταίο εβδομάδα μας στην Ελβετία πριν τις διακοπές, τελευταία εβδομάδα στη τωρινή μου θέση (τουλάχιστον τυπικά)... πω πω!
• Πέμπτη, και ξεκίνησα πολύ νωρίς τη δουλειά από το σπίτι καθώς στις 10.00 ήμουν η οικοδέσποινα του μηνιαίου, ευρωπαϊκού community call που διοργανώνουμε και όπου συμμετέχουν όλες οι αγορές της Ευρώπης, με εκατοντάδες συναδέλφους.
• Κάθε μήνα, το έχει υπό την ευθύνη του ένας από εμάς και ο Ιούνιος ήταν ο δικός μου μήνας.
• Και το προετοίμαζα αυτό το call πάνω από 1 μήνα, με τη θεματολογία, τη ροή, τους χρόνους, τις παρουσιάσεις... Και βεβαίως, είχε απρόοπτα της τελευταίας στιγμής! 
• Πρωι - πρωί λοιπόν κόντεψα να πάθω εγκεφαλικό όταν μία από τις κύριες παρουσιάστριες από την ομάδα της Τσεχίας μου ζήτησε να ακυρώσει τη συμμετοχή της (κατάφερα και βρήκα λύση τελικά) και όταν ο διευθυντής μου αποφάσισε ότι θέλει να καλύψει ακόμα ένα θέμα το οποίο δεν είχα προετοιμάσει.
• Όλα καλά πήγαν εν τέλει, και μετά από 2 ώρες μπόρεσα να ξεφυσήσω ανακουφισμένη.
• Έλαβα και πολύ θετικά σχόλια μετά από κάποιους από τους παρευρισκόμενους (ήταν πάνω από 170 άτομα από όλη την Ευρώπη) και χάρηκα πολύ!
• Η υπόλοιπη μέρα ήταν εξίσου γεμάτη (με συναντήσεις αλλά και την γραφειοκρατία που λέγαμε και πιο πάνω).
• Ήρθαν τα αγόρια και δεν είχα καταλάβει πώς πέρασε η μέρα!
• Φάγαμε, κάναμε κηπουρική, έπαιξα με τον Στεφανάκο Monopoly, κάναμε τα μπάνια μας και ξεκουραστήκαμε.
• "Μαμά, θέλω να κάνουμε κάτι μαζί". Πόσο χαίρομαι όταν αποζητά την παρέα μου! Του είχα λείψει μάλλον αυτές τις ημέρες με όλα τα happenings.
• Η Παρασκευή συνεχίστηκε στους ίδιους, τρελούς ρυθμούς, με μάθημα γαλλικών το πρωί και αναχώρηση για το γραφείο ώστε 1. να δώσω ένα δώρο στην Anna που είχαν στείλει οι συνάδελφοί της από το Λονδίνο σε εμένα για να της το παραδώσω και 2. να την δω ξανά, να φάμε μαζί και να την αποχαιρετίσω πριν επιστρέψει στην Πορτογαλία.
• Μέσα σε όλα, είχα και τις πρώτες συναντήσεις με τις αγορές μου για να τους ανακοινώσω τα νέα της μετακίνησής μου.
• Δεν ήθελα να το μάθουν από τρίτους ούτε μέσω ενός απρόσωπου call με 100 άλλους συναδέλφους. Έτσι, κανόνισα κατ' ιδίαν συναντήσεις με κάθε αγορά ξεχωριστά.
• Πρώτη ήταν η Κύπρος και ακολούθησε η Ελλάδα.
• Και ήταν τόσο συγκινητική η ατμόσφαιρα... Μέχρι και η διευθύντριά μου βούρκωσε.
• Πόσο θα μου λείψουν...... Η σχέση μου με τις τοπικές ομάδες είναι το μεγαλύτερό μου εύσημο και η μεγαλύτερη χαρά.
• Το απόγευμα, μετά τη δουλειά, πήγα κατευθείαν στο κέντρο και στο Les Jardins de Pam όπου συνάντησα 2 πρώην συναδέλφους (τον Constantin και τον Denijel) και ένα νυν,  τον Olivier.
• Ήπιαμε τα κοκτέιλς μας και ανταλλάξαμε νέα και σχέδια καθώς είχαμε να τα πούμε δια ζώσης από τον Χειμώνα. 
• Χάρηκα πολύ που τους είδα, που αγκαλιαστήκαμε, γελάσαμε... Που είναι όλοι καλά και κάνουν σχέδια για το μέλλον τους. Μοιράστηκα και εγώ τα δικά μου νέα και εισέπραξα την αυθεντική τους χαρά!
• Εκείνοι συνέχισαν για φαγητό αλλά εγώ επέστρεψα σπίτι γιατί ήμουν πολλή κουρασμένη.
• Τα είπαμε λίγο με τον συνοδοιπόρο και μου εξιστόρησε πόσο συγκινημένος ήταν ο Στεφανάκος αυτήν την τελευταία ημέρα του σχολείου και πώς αγκάλιαζε τους δυο πιο κοντινούς του φίλους, Neo και Benjamin. 
• Αφού γύρισαν σπίτι και έκαναν τα μπάνια τους, τον έπιασε ένα κλάμα τον μικρό.... Κάθε 2 χρόνια αναμειγνύουν τα τμήματα εδώ στην Ελβετία, οπότε αλλάζουν και δασκάλα - δάσκαλο και κάποιους από τους συμμαθητές του. Και έτσι, μετά από 2 χρόνια σταθερότητας, ο Στεφανάκος θα έχει νέα δασκάλα (οκ) αλλά δεν θα έχει και τους δυο πιο κοντινούς του φίλους στην τάξη.
• Μοιράστηκαν τα σημειώματα με το ποιος πάει πού και οι άλλοι δύο θα είναι σε άλλο τμήμα.
• Πόσο έκλαιγε μωρέ.... 
• Τα δύσκολα μαθήματα της ζωής και οι αποχωρισμοί.
• Πόσο περήφανη είμαι όμως για εκείνον που αγαπά τόσο βαθιά! Που δημιουργεί φιλίες και δένεται. 
• Και βεβαίως θα προσπαθήσουμε να διατηρήσει την επαφή με τους δύο του φίλους και εκτός σχολείου.
• Το Σάββατο ξύπνησα νωρίς και αναχώρησα νωρίς για το μάθημα barre.
• Μετά είχαμε κανονίσει brunch στο Hungry Bear (με τον εξαιρετικό καφέ και τα πεντανόστιμα πιάτα) παρέα με τους φίλους Ιλιάνα, Βασίλη και Μάξιμο.
• Ο καιρός μάς έκανε τη χάρη οπότε φάγαμε έξω.
• Τα είπαμε και χαιρετηθήκαμε καθώς αναχωρούν και εκείνοι για Ελλάδα.
• Στη διαδρομή για το αυτοκίνητο εντόπισε ο Στέφανος ένα βιβλίο στη βιτρίνα του τοπικού βιβλιοπωλείου οπότε μπήκαμε και αγοράσαμε 2 βιβλία, ένα από την σειρά της Adèle και ένα Dragon Ball. 
• "Πολλή ευγενική ήταν μαμά αυτή η κυρία".
• Προς μεγάλη μου χαρά, ξεκίνησε ο Στεφανάκος την Adèle από το αυτοκίνητο κιόλας και μέχρι το απόγευμα είχε διαβάσει το μισό βιβλίο! Μα είχε τόση πλάκα. Του υποσχεθήκαμε -βεβαίως- ότι θα αγοράσουμε και άλλες ιστορίες μόλις τελειώσει αυτήν.
• Ο συνοδοιπόρος μαγείρεψε, εγώ έβαλα ένα πλυντήριο, τα αγόρια ξεκουράστηκαν, εγώ τελείωσα το Sapiens και πλήρωσα κάτι λογαριασμούς.
• Ξέρετε, το να αφήνεις το σπίτι σου για ένα μήνα χρειάζεται αρκετή οργάνωση πριν. Από λογαριασμούς και ανακυκλώσεις, μέχρι πλυντήρια και κηπουρικές.
• Το βράδυ πανηγυρίσαμε οικογενειακώς τη νίκη της Ελβετίας κόντρα στην Ιταλία (2-0) και κοιμηθήκαμε νωρίς υπό τους ήχους ακόμη μίας καταιγίδας.
• Η Κυριακή ξημέρωσε συννεφιασμένη και βροχερή.
• Βγήκαν οι βαλίτσες, παίξαμε με τον Στεφανάκο, έφτιαξα κάτι muffins και κατά τις 11.00 πήγαμε από το σπίτι των φίλων (Ηρώ, Γιάννη και ΣΙΑ) για ένα σπιτικό brunch πριν χωριστούμε για τις διακοπές.
• Σερί αφήσαμε τον Στέφανο στο σπίτι του φίλου του Νεό που είχε τα γενέθλιά του και εμείς επιστρέψαμε σπίτι για ξεκούραση και βαλίτσες!
• Το απόγευμα παραλάβαμε τον μικρό και τα αγόρια πήραν θέση για τηλεθέαση ακόμη ενός αγώνα  EURO ενώ εγώ έκανα κάποιες δουλειές, διάβασα και έγραψα.

Καλή εβδομάδα!

Η πρώτη μου ως επίσημη υπάλληλος της εταιρείας, η τελευταία αυτού του καλοκαιριού σε ελβετικό έδαφος και η 1η που θα μας βρει στην Ελλάδα.

ανδριάνα

ΥΓ. Δεν είναι σαν πίνακας η πιο πάνω φωτογραφία; Και ήταν τόσο κομψή η κυρία. Μεγάλης ηλικίας, τόσο κομψή, με το καπέλο της, το φορεματάκι της, τη ζώνη της, τα σανδαλάκια με τις ροζ λεπτές κάλτσες... Πόση ώρα καθόταν εκεί και θαύμαζε τη λίμνη και την φωτογράφιζε. Την φωτογράφισα λοιπόν και εγώ.