HOW WAS YOUR WEEK?

 

• Δευτέρα, 3 Ιουνίου! Καλοκαιράκι δηλαδή αλλά μόνο στα χαρτιά...
• Έτσι, αναχωρήσαμε ξανά από το σπίτι με αδιάβροχα και μακρυμάνικα.
• Γραφείο λοιπόν, με σχετική ηρεμία, interval training στο lunch break (πόσο ίδρωσα!), ντουζάκι, poke bowl για μεσημεριανό παρέα με emails, γρήγορος καφές με τον συνοδοιπόρο και την Ηρώ, ένα call με την ομάδα της Κύπρου, άλλο ένα με της Ελλάδας, ένα τρίτο με τον νέο συνάδελφο ώστε να τον βοηθήσω με τις πρώτες του συναντήσεις, ετοιμασία μιας συνάντησης που είναι για τα τέλη του μήνα με διάφορους ομιλητές τους οποίους πρέπει να συντονίσω... 
• Ε, με αυτά και με εκείνα, πήγε 17.00 και αναχωρήσαμε για την παραλαβή του Στεφ.
• Κάτι έχει γίνει τον τελευταίο καιρό και ξεχνάει πράγματα... Συνήθως τα ξαναβρίσκει, αλλά ενδέχεται κανα - δυο εν τέλει να τα έχει χάσει. Προς το παρόν αγνοείται το αδιάβροχό του και η κάρτα Super Mario για το Nintendo Switch.
• Δεν ξέρω αν με ενοχλεί περισσότερο που τα ξεχνά ή που απλά δεν τον απασχολεί η απώλεια.
• Πλυντήρια, πλυσίματα, διαβάσματα και ύπνος.
• Τρίτη, και γραφείο ξανά για εμένα με φουλ πρόγραμμα.
• Ξανά ραντεβού με την ομάδα της Ελλάδας, άλλο με την ομάδα της Τσεχίας, κάποια εσωτερικά meetings, yoga για το lunch break (ότι έπρεπε μετά το ελαφρύ πιάσιμο του interval), και κλείσιμο της εργασιακής ημέρας με online ομιλία της εμβληματικής Indra Nooyi (πρώην CEO της Pepsico) η οποία άνοιξε το δρόμο σε τόσα μέτωπα (ως γυναίκα, ως μη-λευκή γυναίκα, ως Ινδή, ως μετανάστης) και παρέμεινε ταπεινή, προσγειωμένη και γενναιόδωρη.
• Παραλαβή του Στεφανάκου από το ποδόσφαιρο κατά τις 19.00, με ήλιο και ζέστη (ω ναι!!).
• Φεύγοντας μια κυρία εκεί γύρω στα 60 μας μίλησε. Πρώτο σοκ γιατί ξένος να σου πιάσει συζήτηση εδώ στην Ελβετία, από το πουθενά, είναι σπάνιο. Δεύτερο σοκ ότι μας μίλησε κατευθείαν στα αγγλικά (ίσως με είχε ακούσει νωρίτερα να μιλώ με κάποιους από τους γονείς στα αγγλικά). Το καλύτερο όμως ήταν ο λόγος που μας έπιασε την κουβέντα. Ήθελε να πει στον Στέφανο ότι τον παρακολουθούσε που έπαιζε ποδόσφαιρο, πόσο της άρεσε και πόσο καλός ήταν! 
• Στο τέλος του είπε "Ελπίζω να ακούσω για εσένα και την πορεία σου".
• Επιστροφή σπίτι όπου μάς περίμενε ο συνοδοιπόρος για να φάμε παρέα (είχε φτιάξει tuna sandwich που έχει γίνει το αγαπημένο τους).
• Όμορφη, ηλιόλουστη και καλοκαιρινή ξημέρωσε η Τετάρτη!
• Και εγώ είχα φουλ πρόγραμμα εντός και εκτός δουλειάς. 
• Νωρίς το πρωί, αφού άφησα τον μικρό στο σχολείο, είχα ραντεβού με την οδοντίατρο στο κέντρο της Λωζάνης.
• Καφέ στο χέρι και σπίτι για τη δουλειά, και το απόγευμα αναχώρησα για την Νυόν και το πρώτο μου ραντεβού με έναν Έλληνα οφθαλμίατρο ώστε να κάνω έναν γενικό έλεγχο και να δει και το θέμα του εκζέματος στο μάτι μου που πολύ με ταλαιπωρεί εδώ και μήνες.
• Πολύ συμπαθής, κατατοπιστικός και αναλυτικός ο γιατρός. Έφυγα με μια λίστα φάρμακα αλλά και μια καλύτερη οπτική στο θέμα.
• Στο μεταξύ ο Στεφανάκος ήταν από το μεσημέρι, μετά το σχολείο, σπίτι του συμμαθητή του  Alexandre που τον είχε καλέσει.
• Έτσι, πέρασαν όλο το απόγευμα στον κήπο, παίζοντας παρέα με ακόμη 2-3 αγόρια.
• Επιστρέφοντας λοιπόν από τον γιατρό, τον παρέλαβα και εκείνον και θαύμασα τον εξαιρετικό τους κήπο ο οποίος απλώνεται σε διαφορετικά επίπεδα με διαφορετικές γωνιές (αλλού η μπασκέτα, αλλού η τραπεζαρία, αλλού το γκαζόν με το BBQ).
• Ο συνοδοιπόρος πρόλαβε και έκανε και λίγη κηπουρική. Με τις βροχές, είχαν μείνει πίσω όλες αυτές οι εργασίες οι οποίες απλά συσσωρεύονταν.
• Πέμπτη, και τα αγόρια έφυγαν το πρωί για γραφείο και σχολείο, και έμεινα εγώ πίσω με ένα φουλ πρόγραμμα!
• Αφού κοίταξα το ρολόι κατά τις 15.00 και δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι δεν είχα καν φάει.
• Έφτασαν και φανταστικά νέα για την αγαπημένη φίλη + συνάδελφο Hasti η οποία μετακινείται σε άλλη ομάδα.
• Και είναι πάντα γλυκόπικρη η αίσθηση.... από τη μία η χαρά να βλέπεις ανθρώπους να προοδεύουν, και από την άλλη η συγκίνηση όταν νιώθεις ότι χάνεις τους "συμμάχους" σου.
• Ψέματα δεν θα σας πω... ζήλεψα με την καλή έννοια. Γιατί και εγώ λαχταρώ μία τέτοια αλλαγή εδώ και ένα χρόνο περίπου αλλά ακόμα δεν έχει έρθει.
• Έτσι, με έπιασε ένας κόμπος για το υπόλοιπο της ημέρας.
• Και ενώ η ημέρα ξεκίνησε ζεστή και ηλιόλουστη, και υπολόγιζα να αφήσω τον μικρό στο ποδόσφαιρο και να περπατήσω να ξεσκάσω, να 'σου η πυκνή βροχή!
• Ουφ, από πουθενά δεν σωζόταν αυτή η ημέρα...
• Μέχρι αντιηλιακή κρέμα είχα βάλει τρομάρα μου.
• Έτσι, πήγα όντως τον μικρό στο ποδόσφαιρο, έκανα μια γρήγορη στάση στο σουπερ - μάρκετ και επέστρεψα σπίτι να μαγειρέψω.
• Ούτε ο μικρός ήταν στις καλές του οπότε ολοκληρώθηκε αυτή η πετυχημένη ημέρα.
• Υπάρχουν και αυτές.
• Μούσκεμα επέστρεψε ο μικρός μετά από 1,5 ώρες ποδοσφαίρου κάτω από τη βροχή, και κουρασμένος ο συνοδοιπόρος λόγω διαφόρων παρουσιάσεων που έπρεπε να ετοιμάσει τελευταία στιγμή......
• Φάγαμε, κάναμε τα μπάνια μας, ανταλλάξαμε τα νέα μας και χαλαρώσαμε στον καναπέ πριν κοιμηθούμε.
• Πλέον έχω και ιεροτελεστία στα μάτια, πρωί - βράδυ, με κρέμες και αφρούς επιπλέον των καθιερωμένων.
• Παρασκευή, και κλασικά με την αγαπημένη Ελένη και το μάθημα γαλλικών.
• Είναι ωραίο να αφήνεις τα της δουλειάς και να παρασύρεσαι στον κόσμο μιας νέας γλώσσας (και ας σου παιδεύει τον εγκέφαλο).
• Και επειδή η Ελλάδα (η Αθήνα σίγουρα) ζούσε στο ρυθμό των Coldplay με τις 2 συναυλίες του σκ, εγώ φόρεσα το baseball t-shirt του Elton John. Αυτά παθαίνεις αν δεν μπορείς να πας... 
• Η εργασιακή ημέρα ήταν επιτέλους κάπως χαλαρή.
• Το απόγευμα είχα και το καθιερωμένο ραντεβού με την αγαπημένη Ελβίρα για τη βαφή των μαλλιών.
• Όλα γίνονται πιο ευχάριστα όταν οι άνθρωποι που συνεργάζεσαι (από τους συναδέλφους μέχρι την δασκάλα των γαλλικών και την κομμώτρια) είναι σχεδόν φίλοι.
• Ο μικρός μπάσκετ το απόγευμα οπότε προχώρησα κάποιες δουλειές του σπιτιού, τον παρέλαβε ο συνοδοιπόρος, φάγαμε παρέα και ξεκουραστήκαμε.
• Διαφορετικό αυτό το Σάββατο καθώς ήταν το Graines de Foot, το ετήσιο τουρνουά ποδοσφαίρου για όλες τις ομάδες του καντονιού Vaud. Συνολικά 760 ομάδες (!) και 8.500 παιδιά, χωρισμένα σε 5-6 γήπεδα.
• Πρώτη συμμετοχή για τον Στεφανάκο με την ομάδα του Lutry.
• Το ξυπνητήρι μας λοιπόν χτύπησε στις 06.30 και 07.30 είμασταν ήδη στο γήπεδο!
• Συνολικά έπαιξαν 7 αγώνες, και σε 32 ομάδες που ήταν στο γκρουπ, βγήκαν 7οι. Εξαιρετική κατάταξη αν σκεφτείτε ότι ήταν από τους μικρότερους.
• Ο καιρός συνέχισε με τα τρελά του, έντονο ήλιο + ζέστη, βροχή, συννεφιά, ψύχρα και φτου και από την αρχή. Βάλε γυαλί, βγάλε γυαλί, βάλε αδιάβροχο, βγάλε αδιάβροχο... 
• Με τους υπόλοιπους γονείς περάσαμε όμορφα, στήρίξαμε την ομάδα, περπατήσαμε, κάναμε ανταλλαγές αυτοκόλλητων για τα άλμπουμ του EURO, ήπιαμε καφέδες και μπύρες, συζητήσαμε, τσιμπήσαμε...
• Τι τσιμπήσαμε δηλαδή... χάλια έφαγα καθώς ξεκίνησα με κρουασάν (οκ, ήταν και 07.00 το πρωί Σαββάτου οπότε λες ότι το δικαιούσαι κάπως), συνέχισα με πατάτες τηγανιτές και ψωμιά με τυριά (καθώς ήταν οι μόνες χορτοφαγικές επιλογές!) και έκλεισα με κρέπα σοκολάτας που με κέρασε ο συνοδοιπόρος.
• Βάσει των κανονισμών έπρεπε να μείνουν όλοι οι συμμετέχοντες μέχρι τέλους ώστε να δοθούν τα μετάλλια, έτσι πήγε 19.00 μέχρι να γυρίσουμε σπίτι.
• Πτώμα εμείς - μια χαρά ο μικρός! Και άλλες τόσες ώρες ποδόσφαιρο τις έπαιζε άνετα.
• Μπάνια και ύπνος.
• Η Κυριακή ξημέρωσε συννεφιασμένη αλλά ζεστή.
• Το πρωί έκανε τα μαθήματά του ο Στεφανάκος, ετοίμασε ένα ζυμάρι πίτσας ο συνοδοιπόρος ώστε να ξεκουραστεί, έκανα και εγώ μερικές δουλειές, και 10.30 είμασταν στο κοντινό μας δάσος όπου ο συναθλητής του Στέφανου στο ποδόσφαιρο Matteo γιόρτασε τα γενέθλιά του.
• Είναι μαγικό να έχεις τέτοιο δάσος 1χλμ από το σπίτι σου!
• Είχαμε επισκέπτες το μεσημέρι όμως και έτσι, άφησα τα αγόρια εκεί, στο πάρτυ, και γύρισα σπίτι με τα πόδια, θαυμάζοντας και φωτογραφίζοντας τη φύση.
• Από εκείνη τη διαδρομή και αυτή η φωτογραφία με τη μία και μοναδική παπαρούνα.
• Επιστροφή λοιπόν σπίτι όπου έστρωσα τραπέζι, το στόλισα με λευκά τριαντάφυλλα από τον κήπο μας, έκοψα την πρώτη φράουλα της σεζόν και ξεκίνησα τις ετοιμασίες για τις σπιτικές πίτσες.
• Επέστρεψαν και τα αγόρια και στις 14.00 υποδεχτήκαμε τους Πολωνούς μας φίλους.
• Πόσο τους αγαπώ!
• Ο Léopold έπαιξε εξαιρετικά με τον Στεφανάκο ο οποίος πάντα τον προσέχει και τον φροντίζει, ενώ εμείς φτιάξαμε παρέα πίτσες και αρχίσαμε τις συζητήσεις.
• Και είχαμε τόσα.... η γονεϊκότητα, πώς είναι να μην έχεις κοιμηθεί ένα σερί βράδυ εδώ και δύο χρόνια, οι διαδικασίες αγοράς σπιτιού στην Ελβετία, τα συν και τα πλην, οι περιοχές, οι δουλειές μας που βρίσκονται υπό την διαρκή απειλή της μεταφοράς σε άλλες χώρες, τα ταξίδια, τα προγράμματα του καλοκαιριού...
• Βγήκαμε όλοι μαζί και λίγο στον κήπο πριν ξεσπάσει η βροχή, συνεχίσαμε με καφέδες και το κέικ λεμόνι που είχα φτιάξει, ενώ ο Léopold ερωτεύτηκε το πυροσβεστικό όχημα των Paw Petrol που είχε πάρει δώρο η αδελφή μου στον Στέφανο όταν ήταν πάνω - κάτω σε αντίστοιχη ηλικία οπότε ο Στεφανάκος του το χάρισε ώστε να ζήσει μία δεύτερη ζωή και να κάνει ακόμη ένα παιδάκι χαρούμενο.
• Παραμένει αξιοθαύμαστη η γενναιοδωρία του Στεφανάκου!
• Αργά το απόγευμα αναχώρησαν οι φίλοι και αγκαλιαστήκαμε σφιχτά γιατί κατ΄ιδίαν θα ανταμώσουμε ξανά το νωρίτερο τον Αύγουστο.
• Η Κυριακή ήταν και η ημέρα των Ευρωεκλογών.
• Αγάπη είναι να σε παίρνει τηλέφωνο live η αδελφή σου από τη συναυλία των Coldplay ώστε να πάρεις και εσύ μια τόση δα γεύση! Ευχαριστώ!

Καλή εβδομάδα!

ανδριάνα