HOW WAS YOUR WEEK?

• Ακόμη μία Δευτέρα. Και δυστυχώς, τα νέα ήταν δυσάρεστα.
• Η αγαπημένη μου διευθύντρια παρέτεινε την αναρρωτική της άδεια τουλάχιστον μέχρι τον Σεπτέμβρη (λείπει ήδη 2 μήνες), με άγνωστο αν και πότε θα επιστρέψει.
• Παράλληλα, μία ακόμη αγαπημένη συνάδελφος και φίλη βρίσκεται σε αναρρωτική άδεια για 3 εβδομάδες.
• Ουφ, καταλαβαίνετε... Είμαστε μια όμορφη ατμόσφαιρα.
• Είναι σοκαριστικό πόσο γρήγορα και δραστικά μπορεί να αλλάξει η ενέργεια μιας ομάδας με την αλλαγή λίγων αλλά καίριων προσώπων.
• The difference each person makes.
• Με δυσκολία συγκράτησα τα δάκρυά μου κατά τη διάρκεια της συνάντησης όπου έγιναν οι ανακοινώσεις.
• Είχαμε και τις ετοιμασίες για τις 2 αποχωρίσεις αυτήν την εβδομάδα οπότε ........
• Το απόγευμα μαζί με τον Στέφανο παρέλαβα και τον συμμαθητή του Alexandre ο οποίος μας επισκέφθηκε πρώτη φορά.
• Για 2 ώρες έπαιξαν πολύ όμορφα, έφαγαν, βγήκαν στον κήπο... 
• Κατά τις 19.30 ήρθαν οι γονείς του αλλά περάσαμε κανά μισάωρο συζητώντας και μετά άλλο ένα αναζητώντας τα μικρά που είχαν κρυφτεί κάτω από το κρεβάτι ώστε να μείνουν και άλλο.
• Με τους γονείς του πάντα χαιρετιόμασταν αλλά ποτέ δεν είχαμε συζητήσει. Η μαμά Πολωνή, ο μπαμπάς Ελβετός.
• Τρίτη, και η τσάντα του μικρού γέμισε με μαγιώ, αντιηλιακά, ταπεράκια.... Θα περνούσαν όλη την ημέρα στις πισίνες!
• Βλέπετε, όλη αυτήν την τελευταία εβδομάδα της σχολικής χρονιάς, δεν έχουν μάθημα αλλά δραστηριότητες! Πόσα ωραία περνάνε, πόσο πιο πολύ δένονται μαθητές και δάσκαλοι, και πόσο πιο ολιστικά ζουν την έννοια του σχολείου και της μάθησης, πέρα από τα βιβλία και τα θρανία.
• Εννοείται, επέστρεψε κόκκινος - κόκκινος και καταχαρούμενος!
• Μου είπε ότι είχε και το καλύτερο ταπεράκι για πικ-νικ (του είχα βάλει πιτούλες, μικρά φαλάφελ, αγγουράκια, τυράκια, χυμό και κάτι μικρά καραμελάκια).
• Στο μεταξύ, ο συνοδοιπόρος και εγώ πήγαμε στο γραφείο, έφυγα εγώ το απόγευμα να πάω στο καθιερωμένο ραντεβού για τα δόντια και προς μεγάλη μου χαρά είδα μία νέα οδοντίατρο.
• Θυμάστε, η ελληνίδα είχε μετατεθεί και μία άλλη με είχε αναλάβει η οποία ήταν κάπως "επιθετική" και ασυνεννόητη. Ε, το feedback μου πέρασε και έτσι με ανέλαβε μία άλλη οδοντίατρος, συμπαθέστατη και πολλή συνεργάσιμη. Τι ανακούφιση!
• Συμφωνήσαμε λοιπόν ότι προς το παρόν κάνω ένα διάλειμμα και τέλη Αυγούστου πήρε ήδη μέτρα ώστε να ξεκινήσω ένα δεύτερο - μικρότερο project κυρίως για τα κάτω δόντια.
• Επιστροφή στο γραφείο, παραλαβή του συνοδοιπόρου, παραλαβή του Στεφανάκου (ο οποίος μετά τις πισίνες είχε και 1,5 ώρες προπόνηση μπάσκετ) και οικογενειακό reunion σπίτι.
• Μια μικρή μάχη την είχαμε με τον Στεφανάκο γιατί ακόμα, τέλη Ιουνίου, με 28 βαθμούς έξω, κοιμάται με το πάπλωμα (το λεπτό αλλά και πάλι) και βεβαίως όλο το βράδυ το πετάει γιατί προφανώς σκάει από τη ζέστη. Με τα πολλά, πείστηκε να κοιμηθεί μόνο με σεντόνι για να δει πώς θα πάει.
• Και βεβαίως πήγε μια χαρά!
• Τετάρτη, και δουλειά από το σπίτι και για τους δυο μας.
• Επίσκεψη στην Ελλάδα σημαίνει αρκετή οργάνωση και προετοιμασία για να τα χωρέσουμε όλα.
• Ξεκίνησαν λοιπόν ήδη οι συζητήσεις με τους εκεί φίλους ώστε να κλείσουν οι ημερομηνίες των συναντήσεών μας (πόσο ανυπομονώ!) αλλά βεβαίως και με τους γιατρούς για κάποια από τα κλασικά μας ραντεβού (οδοντίατρος, γυναικολόγος κτλ). Φουλ πρόγραμμα.
• Πέμπτη και ο μικρός φόρτωσε την τσάντα με μαγιώ και νεροπίστολα για ακόμη μία περιπετειώδη μέρα στο σχολείο.
• Ο συνοδοιπόρος και εγώ πήγαμε στο γραφείο με ξεχωριστά όμως προγράμματα.
• Εγώ είχα, βλέπετε, το farewell των δύο αγαπημένων συναδέλφων, του Constantin και της Nirmala, των οποίων ήταν η τελευταία ημέρα στην εταιρία.
• Συγκίνηση, αγκαλιές, υποσχέσεις, ευχές, στεναχώρια, ελπίδα.....
• Υποσχεθήκαμε ότι τον Αύγουστο, όταν όλοι είμαστε πίσω από τις διακοπές, ότι θα συναντηθούμε ξανά για ποτά δίπλα στη λίμνη.
• Ήταν και η φίλη Τίνα πίσω στη Λωζάνη, μόνη της καθώς η οικογένεια έμεινε στην Ελλάδα, οπότε το βραδάκι, επιστρέφοντας έκανα μια στάση και καθίσαμε παρέα συζητώντας μέχρι τα μεσάνυχτα.
• Βροχερή ξημέρωσε η Παρασκευή, η τελευταία του σχολικού έτους.
• Και το πρόγραμμα του Στεφανάκου είχε pyjama party στο σχολείο με ταινία!
• Το δικό μας πρόγραμμα είχε βεβαίως δουλειά αλλά και αναπάντεχες εξελίξεις με απεργία στο αεροδρόμιο της Γενεύης η οποία θα επεκτεινόταν μέχρι και το Σάββατο.
• Γιατί;;; 
• Όπως καταλαβαίνετε, όλη την Παρασκευή παρακολουθούσαμε στενά τις ανακοινώσεις, τις πτήσεις, επικοινωνούσαμε με την αεροπορική και προσευχόμασταν η πτήση μας να πραγματοποιηθεί κανονικά!
• Και οι προσευχές μας εισακούστηκαν και αργά το απόγευμα ανακοινώθηκε η λήξη της απεργίας!
• "Μαμά, τον Benjamin θα κάνω να τον δω 52 μέρες :( "! Πόσο αγκαλιάζονταν και πόσο στεναχωρημένος ήταν. Ο γλυκός μου!
• Είχε όμως το τελευταίο πάρτυ της χρονιάς, αυτό του φίλου του Neo, αρχικά στο σπίτι του και μετά στο Jump Spot!
• Εμείς εννοείται ότι περάσαμε όλες αυτές τις ώρες ετοιμάζοντας βαλίτσες, ξεκαθαρίζοντας τα πράγματα, βγάζοντας τα σκουπίδια, μαζεύοντας τα έπιπλα του κήπου, μεταφέροντας τις γλάστρες στο γνωστό σημείο (στην μπανιέρα δηλαδή)....
• Παραλαβή του μικρού κατά τις 19.00, τελευταίες εργασίες και μαζέματα, και ύπνος.
• Το Σάββατο ξυπνήσαμε νωρίς - νωρίς και στις 07.30 το ταξί ήταν ήδη απέξω.
• Σταθμός Λωζάνης, τρένο και αεροδρόμιο Γενεύης.
• Εντάξει, κάθε φορά τα ίδια. Με το αεροδρόμιο που είναι παλιό και παρωχημένο και με την Aegean που έχει check in μαζί με άλλες 13 εταιρίες! Δύο ώρες περίπου μας πήρε να αφήσουμε τις βαλίτσες.
• Πίσω μας περίμενε υπομονετικά και ο Ολυμπιονίκης Τεντόγλου. Ούτε καν business δεν πετούσε.
• Με τα πολλά, τα καταφέραμε, η πτήση έφυγε με 40 περίπου λεπτά καθυστέρηση, φτάσαμε, μας περίμενε ο μπαμπάς μου και πήγαμε κατευθείαν στο πατρικό μου.
• Ο χρόνος όμως ήδη μετρούσε αντίστροφα οπότε φάγαμε στα γρήγορα και μετά από κανά μισάωρο η αδελφή μου, ο άντρας της και εγώ ξεκινήσαμε για Terra Vibe και το Rockwave Festival.
• Ούτε να αλλάξω δεν πρόλαβα αλλά χαλάλι.
• Στη διαδρομή πήραμε και 2 ακόμα φίλες της αδελφής μου και κατά τις 19.00 είχαμε πάρει τη θέση μας στην Μαλακάσα, με την κουβέρτα του πικ-νικ μας, χαλαρά και όμορφα.
• Δεν θέλαμε συνωστισμούς οπότε καθίσαμε στα μέσα περίπου απολαμβάνοντας το ελαφρύ αεράκι, την σχεδόν - Πανσέληνο και τις μουσικές.
• Ο πρώτος που ακούσαμε επί σκηνής ήταν ο Mika ο οποίος ήταν συμπαθέστατος, εξαιρετικός, θετικός... Μας εξομολογήθηκε ότι έζησε ένα μεγάλο μέρος της πανδημίας στην Αθήνα, στο Μετς, και μας μίλησε αρκετές φορές ελληνικά.
• Μετά ακολούθησε ο James Bay τον οποίο, για να είμαι ειλικρινής, δεν γνώριζα ιδιαίτερα πέραν από 1-2 τραγούδια.
• Στο μεταξύ καταφέραμε και βρεθήκαμε και με κάποιους φίλους.
• Και μετά, ήρθε η μεγάλη ώρα βεβαίως, κατά τις 11 παρά, με τον Robbie επί σκηνής.
• Για περίπου 2 ώρες ήταν ο πρωταγωνιστής της βραδιάς, με αρκετά διαστήματα εξιστόρησης - αναπόλησης - ενδοσκόπησης, με 2 θαυμαστές που επέλεξε από το κοινό (την Ρία για να της κάνει "ερωτική εξομολόγηση" και τον Δημήτρη για να του εξηγήσει τι έγινε με τους Take That), με εντυπωσιακούς φωτισμούς, πολύ τραγούδι αλλά και πολλή συγκίνηση.
• Ήταν αρκετά διαφορετική αυτή η συναυλία. Μου φάνηκε σαν να έχει συνειδητοποιήσει τη δύναμη που έχει και επιλέγει να περνάει σημαντικά μηνύματα (για τους εθισμούς, τις αυτο-καταστροφικές τάσεις, για την ενδοσκόπηση, για την αγάπη προς τον εαυτό, για τα όρια και στερεότυπα που σπάνε, για την οικογένεια που έλεγε ότι δεν θα κάνει και έχει πλέον 4 παιδιά).
• Πόσο ωραία αρχή της ελληνικής μας διαμονής και του καλοκαιριού! Ιδανική θα έλεγα!
• Πήγε πλέον 03.00 για να ισιώσω το κορμί μου στο κρεβάτι και εννοείται, κατά τις 6 ήρθε ο Στεφανάκος και άρχισε να μου χαϊδεύει το χέρι.
• Ε, 7 και κάτι σηκώθηκα επίσημα για μια γεμάτη Κυριακή.
• Είχε μείνει και η βόρεια γιαγιά σπίτι οπότε κατά τις 11.00 είμασταν απαρτία (με τα αδέλφια μου) στην πλαζ της Βούλας για το πρώτο θαλασσινό μας μπάνιο της σεζόν.
• Παίξαμε στη θάλασσα, είπαμε τα νέα μας (είχε καταφτάσει παράλληλα και η γυναίκα του αδελφού μου με την ξαδέλφη της το προηγούμενο βράδυ εξ Αμερικής), ήπιαμε, ξεκουραστήκαμε, λιαστήκαμε και αργά το απόγευμα επιστρέψαμε σπίτι για τα μπάνια μας ώστε να ξανα-συναντηθούμε στο πατρικό μου για οικογενειακό δείπνο.
• Μαγειρέματα (ο Στέφανος μαγείρεψε με τις 2 του γιαγιάδες), τα 3 μικρά να παίζουν και να τρέχουν πάνω - κάτω, ανταλλαγή μικρών δώρων (κυρίως για τα μικρά), ιστορίες, γέλια, παγωτά και αναχώρηση κατά τις 22.00 για να ανασυγκρότηση και ξεκούραση.

Καλή εβδομάδα!

ανδριάνα