HOW WAS YOUR WEEEK?

• Πού είχαμε μείνει; Αν ναι, στο κρουαζιερόπλοιο!
• Αφήσαμε λοιπόν την όμορφη Μύκονο πίσω μας και το πρωί της Δευτέρας μάς βρήκε εν πλω.
• Η μόνη ημέρα της κρουαζιέρας που δεν πιάσαμε λιμάνι, και καθόλου δεν μας χάλασε.
• Και εννοείται ότι η ημέρα μας γέμισε! Πήγαμε στις πισίνες, παίξαμε πινγκ-πονγκ, μας έκαναν τουρ στη γέφυρα του καπετάνιου, γνωρίσαμε τον Α' Μηχανικό (τον Σταύρο) που είναι φίλος του αδελφού μου, βάλαμε τα καλά μας (γιατί ήταν η ημέρα που ντύνεσαι πιο επίσημα) και φάγαμε το βράδυ σε ένα specialty restaurant που ακούει στο όνομα Petit Chef.
• Πολύ ιδιαίτερη εμπειρία, όχι τόσο στο θέμα του φαγητού όσο της "παρουσίασης" του.
• Εν ολίγοις, κάθε τραπέζι και κάθε θέση - πιάτο έχει από πάνω του (στην οροφή) έναν σαν προβολέα. Κλείνουν οι κουρτίνες, χαμηλώνουν τα φώτα, και πριν από κάθε πιάτο το τραπέζι ζωνταντεύει!
• Ένα μικροσκοπικός σεφ ανεβοκατεβαίνει, πηγαινοέρχεται, ώστε να μαζέψει τα υλικά και να μαγειρέψει το πιάτο που παρήγγειλες.
• Ήταν πραγματικά πολύ εντυπωσιακό! Στην σαλάτα πχ, είχε ένα χιουμοριστικό βιντεάκι που ενώ μάζευε τα λαχανικά κυνηγούσε και έναν αρουραίο.
• Από φαγητό τα πράγματα ήταν ψιλο-μέτρια (εντάξει, αντικειμενική δεν είμαι καθώς δεν είχε ούτε 1 κυρίως πιάτο χορτοφαγικό και τελικά μου έφεραν από άλλο εστιατόριο) αλλά η εμπειρία άξιζε σίγουρα.
• Εννοείται ο Στεφανάκος έφυγε τρέχοντας μετά για το αγαπημένο του camp ενώ εμείς παρακολουθήσαμε την βραδινή παράσταση (με έναν εκπληκτικό jazz - rock πιανίστα από την Αμερική) και χαλαρώσαμε.
• Τρίτη, και βρεθήκαμε στην Κέρκυρα την οποία είχαμε επισκεφθεί για διακοπές σχετικά πρόσφατα οπότε είχαμε φτιάξει ένα χαλαρό πρόγραμμα.
• Κάναμε μια βόλτα στην παλιά πόλη, ήπιαμε τον καφέ μας, πήραμε μερικά απαραίτητα που χρειαζόμασταν και πήραμε ένα ταξί για την κοντινή παραλία του Μον Ρεπό.
• Τι δόξες θα είχε ζήσει αυτό το μέρος; Και πόσο κρίμα να είναι έτσι παρατημένο!
• Εμείς το μπάνιο μας το κάναμε, ξεκουραστήκαμε και απογευματάκι επιστρέψαμε στο πλοίο μας.
• Το βράδυ μάς είχε κλείσει ο συμπαθέστατος Κροάτης, Hotel Director να φάμε στο ιταλικό εστιατόριο του πλοίου. Και όχι απλά μάς προσέφερε αυτό το δείπνο, αλλά μου μαγείρεψε ο ίδιος και ολόκληρο χορτοφαγικό μενού.
• Με είχε ρωτήσει για την εμπειρία μου στο Petit Chef και μέσα σε όλα του είχα αναφέρει την έλλειψη χορτοφαγικών επιλογών. "Εγώ θα σου μαγειρέψω τότε"! Το είπε και το έκανε!
• Η κουζίνα ήταν ανοιχτή οπότε ενώ τρώγαμε την σαλάτα μας τον βλέπαμε να μαγειρεύει. Μετά μάς εξήγησε ότι είχε ξεκινήσει από το πρωί τις ετοιμασίες, τους ζωμούς κτλ! Speechless!
• Και τα δύο πιάτα που μου είχε ετοιμάσει (μία σούπα με πιπεριές + ντομάτες και ένα ριζότο με παντζάρι και φέτα) ήταν πραγματικά θεσπέσια! Δεν είχα λόγια για να δείξω την ευγνωμοσύνη μου!
• Τετάρτη και είχαμε ειδική πρόσκληση ώστε να πάμε στο χώρο του ελικοδρομίου ώστε να παρακολουθήσουμε την είσοδο του καραβιού στα στενά του Dubrovnik. 
• Με το που δέσαμε, κατεβήκαμε και εμείς.
• Η ζέστη πολλή (πάνω από 40 βαθμούς) και το να σε βρίσκει με φουλ ενδυμασία στη μέση μιας πόλης δεν είναι το ιδανικότερο.
• Καταφέραμε όμως και περάσαμε μία όμορφη μέρα στο Dubrovnik, ξεκινώντας με το τελεφερίκ που σε ανεβάζει στο λόφο ώστε να θαυμάσεις τη θέα και το κάστρο, συνεχίζοντας με βόλτες στα στενά του κάστρου και στάση για πίτσα, και τελειώνοντας με βόλτα από θαλάσσης με ένα μικρό καραβάκι.
• Πολύ επιβλητικό σκηνικό, σαν να μεταφέρεσαι στην εποχή των ιπποτών!
• Παραλίες δεν έχει ιδιαίτερα αλλά κάθε βράχος είχε και από έναν λουώμενο.
• Πήρε, εννοείται, ο Στεφανάκος και μία ποδοσφαιρική φανέλα του Modric.
• Καταϊδρωμένοι και κουρασμένοι επιστρέψαμε στο πλοίο για ντους, ξεκούραση, φαγητό και βραδινό, ροκ κονσέρτο με τον (Έλληνα) καπετάνιο στην ηλεκτρική κιθάρα.
• Στο άγνωστο για εμάς Zadar περάσαμε την Πέμπτη μας και γοητευτήκαμε από την πρώτη στιγμή.
• Παραθαλάσσιο βεβαίως και αυτό, Μεσαιωνικό επίσης, μικρό, περιποιημένο, με πολύ όμορφα μαγαζιά, μικρά σοκάκια....
• Περπατήσαμε αρκετή ώρα, θαυμάσαμε το θαλάσσιο πιάνο του (κρυφοί σωλήνες παίζουν μουσική ανάλογα με τα κύματα της θάλασσας), φάγαμε παραδοσιακό μπουρέκ (κάτι σαν τις δικές μας στριφτές πίτες) και αργά το απόγευμα επιστρέψαμε.
• Σε κάθε επιστροφή, ένα πάγκος με παγωμένο νερό και παγωμένες πετσέτες μας περίμεναν για να ανακουφίσουν την κάψα! Σε όλη την επιστροφή, αυτές μελετάγαμε!
• Παρασκευή, και μας περίμενε το Split, ο τελευταίος μας προορισμός στην Κροατία.
• Αυτή τη φορά είχαμε κλείσει και μία εκδρομή ώστε να επισκεφθούμε το κοντινό νησί του Trogir το οποίο ενώνεται με γέφυρες, και έναν παλιό μύλο ο οποίος έχει μετατραπεί πλέον σε εστιατόριο.
• Στο 2ο μέρος επισκεφθήκαμε βεβαίως το Split, με την μίξη πολιτισμών και αιώνων καθώς περιδιαβαίνεις τα στενά σοκάκια (από Αρχαίους Έλληνες μέχρι Ρωμαίους Αυτοκράτορες και Σφίγγες από την Αίγυπτο). 
• Τα αγόρια κουράστηκαν κάποια στιγμή και με περίμεναν σε ένα καφέ ώστε να επιστρέψουμε παρέα.
• Σάββατο και ... τέλος!
• Το πλοίο έδεσε στη Ραβέννα, εμείς πακετάραμε τις βαλίτσες και νωρίς είμασταν ήδη στο πούλμαν με προορισμό τη Βενετία (2 ώρες περίπου απόσταση).
• Ανεξάρτητα πια είχαμε κλείσει να μείνουμε 2 βραδιές ακόμα ώστε να απολαύσουμε ομορφιά, κανάλια και γόνδολες.
• Περπατήσαμε πολύ, παρέα με τις βαλίτσες μας, αλλά βρήκαμε επιτυχώς το ξενοδοχείο μας στην περιοχή Cannaregio που είναι η περιοχή των ντόπιων, 20-30 λεπτά περπάτημα από Άγιο Μάρκο.
• Και πόσο καλά κάναμε και κλείσαμε λίγο εκτός κέντρου! Γιατί ο κόσμος ήταν πολύς αλλά στη δική μας περιοχή όχι τόσο. Και ήταν τόσο όμορφη η δική μας περιοχή!
• Αφού τακτοποιηθήκαμε στα γρήγορα, βγήκαμε κατευθείαν για μεσημεριανό στη γειτονιά μας.
• Τραπεζάκια δίπλα στο κανάλι, ωραίο, ιταλικό, σπιτικό φαγητό, ησυχία, ομορφιά....
• Και ξαφνικά, άνοιξαν οι ουρανοί! Καταιγίδα και χαλάζι!
• Μεταφερθήκαμε εντός του εστιατορίου και φάγαμε ένα τιραμισού (δικαιολογία ψάχναμε) μέχρι να περάσει η μπόρα.
• Συνέχεια προς το κέντρο της Βενετίας για τα κλασικά αξιοθέατα.
• Κάναμε και την βόλτα με την γόνδολα (μετράει η επίσκεψη στη Βενετία αν δεν μπεις σε γόνδολα;) η οποία ήταν βεβαίως εντυπωσιακή αλλά και ακριβή.
• Καθίσαμε και για ένα ποτό - καφέ - παγωτό στα κλασικά καφέ δίπλα στον Άγιο Μάρκο, αυτά που παίζουν ζωντανή μουσική (πιάνο - βιολί - κιθάρα), που σου φέρνουν την παραγγελία σε ασημένιο δίσκο και που χρεώνουν έναν καφέ 12 ευρώ. Δεν πληρώνεις όμως τον καφέ, πληρώνεις την εμπειρία. 
• Καθίσαμε ώρα λοιπόν απολαμβάνοντας την μουσική, τη θέα, τους περαστικούς, τα ποτά μας....
• Κυριακή, και ακόμη μία γεμάτη μέρα μας περίμενε.
• Ξεκινήσαμε με πρωινό στη γειτονιά μας με σπιτικά κρουασάν (γιάμι!), συνεχίσαμε με περπάτημα (πολύ!) και φωτογραφίες (πολλές!) και το μεσημέρι μας περίμενε η κράτησή μας στο εντυπωσιακό The Gritti Terrace. 
• Το πρώτο εστιατόριο όπου μου έφεραν σκαμπουδάκι ώστε να κάτσει αναπαυτικά η τσάντα μου!
• Η θέα, η εξυπηρέτηση, το φαγητό, όλα εξαιρετικά! Οι τιμές, αυτές που φαντάζεστε, αλλά μία κράτηση κάναμε όλη και όλη στη Βενετία οπότε είπαμε να είναι top.
• Συνέχεια στο περπάτημα, στις φωτογραφίσεις και στην ομορφιά, μικρές αγορές, επιστροφή στη περιοχή μας όπου καθίσαμε βραδάκι πια να απολαύσουμε το ηλιοβασίλεμα παρέα με ένα ποτήρι κρασί.
• Δευτέρα, και είχαμε τη μισή μέρα διαθέσιμη πριν πάρουμε την πτήση μας.
• Μετά το πρωινό (σε άλλο σημείο της γειτονιά μας), κατευθυνθήκαμε πάλι προς το κέντρο όπου ανεβήκαμε στο καμπαναριό του Αγίου Μάρκου για την 360 - θέα που κόβει την ανάσα.
• Πήραμε τις βαλίτσες μας, ανεβήκαμε στο λεωφορείο - ταξί το οποίο μας άφησε στο αεροδρόμιο, ήπιαμε έναν καφέ (γιατί φτάσαμε σχετικά νωρίς), η πτήση μας είχε 1 ώρα καθυστέρηση αλλά αισίως επιβιβαστήκαμε και αργά (μεσάνυχτα πια) φτάσαμε στην Αθήνα.
• Αρκετή αναμονή για τις βαλίτσες όπου γνωρίσαμε μία οικογένεια ελληνο-αμερικάνων από το Los Angeles.
• Το πρώτο μέρος λοιπόν των διακοπών μας ολοκληρώθηκε. Και ναι, δεν ήταν οι "κλασικές" ελληνικές διακοπές, στο νησί, αράζοντας στην παραλία αλλά δεν είχαμε ανάγκη από τέτοιες διακοπές φέτος. Θέλαμε να εξερευνήσουμε, να ταξιδέψουμε, να επισκεφθούμε νέα μέρη, να απολαύσουμε την παρέα των 3 μας. Και ήταν υπέροχες διακοπές!
• Επιστρέψαμε πιο δεμένοι, πιο ανοιχτόμυαλοι, πιο ξεκούραστοι (ψυχικά) αλλά και κουρασμένοι (σωματικά, να είναι καλά τα 15.000 βήματα που κάναμε ημερησίως), πιο αισιόδοξοι, πιο "μορφωμένοι".

ανδριάνα