HOW WAS YOUR WEEK?

• Η νέα εβδομάδα ξεκίνησε λίγο γκρι και λίγο βροχερή. Πιο πολύ φθινοπωρινή από ανοιξιάτικη.
• Και το πρόγραμμα ήταν γεμάτο αλλά με μεγαλύτερη ηρεμία.
• Ο συνοδοιπόρος πήγε στο γραφείο, ο Στεφανάκος σχολείο οπότε ήμουν all alone σπίτι.
• Μαγείρεψα λοιπόν για τα αγόρια και φάγαμε παρέα όταν επέστρεψαν κατά τις 18.00.
• Εγκαινιάσαμε και τη νέα Monopoly Builder που ήταν δώρο της θείας στον Στέφανο τα Χριστούγεννα και πέρασε μία ώρα χωρίς να το καταλάβουμε.
• Εννοείται με κέρδισε!
• Τρίτη, και ήταν η σειρά μου για το γραφείο.
• Παρέλαβα τον μικρό από το μπάσκετ το απόγευμα, φάγαμε εξαιρετικές φακές που είχε μαγειρέψει ο συνοδοιπόρος, αναχώρησε εκείνος για το δικό του μπάσκετ και μείναμε ο Στεφανάκος και εγώ για μπάνια και Monopoly -ξανά.
• Τετάρτη, και εγκαινίασα ένα πρωινό, online μάθημα pilates (07.30-08.30) και πολύ το χάρηκα.
• Το απόγευμα ήταν και το πρώτο μάθημα ποδοσφαίρου της νέας σεζόν και δυστυχώς έβρεχε πολύ και ασταμάτητα.
• Τα μικρά έκαναν το μάθημά τους κανονικά, εγώ κάθισα στον σκεπαστό πάγκο, χαμογελούσα στον Στεφανάκο κάθε φορά που έβαζε γκολ και με έψαχνε με τα μάτια του, παρακολουθούσα και τα άλλα παιδάκια (σας έγραψα για το μικρό κορίτσι με το λουλουδένιο μπουφάν) και βρεγμένοι, κρύοι, κουρασμένοι αλλά και χαρούμενοι (7 γκολ βλέπετε έβαλε ο μικρός και δεν σταματούσε να μιλάει για αυτά!) επιστρέψαμε σπίτι.
• Πέμπτη, και αναχωρήσαμε απαρτία το πρωί, ο μικρός για το σχολείο και εμείς για το γραφείο.
• Έχει γεμίσει πια το κτίριο με κόσμο! Ελάχιστοι πηγαίνουν καθημερινά αλλά οι περισσότεροι πηγαίνουν το αναμενόμενο 40%. Είμαστε όμως πολλοί οπότε αυτό το 40% γεμίζει τον χώρο, τα εστιατόρια, τους καναπέδες και τους διαδρόμους.
• Έτσι, κάθε φορά είναι και ένα διαφορετικό μιξ συναδέλφων που συναντώ. Σαν αβγό - έκπληξη! Δεν ξέρεις ποιον κρύβει η συγκεκριμένη ημέρα.
• Είχαμε και ένα εσωτερικό event για την παρουσίαση κάποιων νέων προϊόντων οπότε υπήρχε βαβούρα, κόσμος, μουσικές.... ωραία πράγματα.
• Επιστροφή σπίτι και γρήγορο βραδινό με αβγά τηγανητά που είναι αγαπημένα και των τριών μας.
• Η Παρασκευή ξημέρωσε πολλή μουντή, με σχεδόν ασταμάτητη βροχή.... 
• Οπότε την περάσαμε ως επί το πλείστον σπίτι, στο πρώτο μέρος δουλεύοντας και στο δεύτερο, αφού επέστρεψε ο μικρός από το μπάσκετ, μαγειρεύοντας και παίζοντας.
• Βροχερό ξημέρωσε και το Σάββατο αλλά είχαμε ήδη προσαρμόσει το πρόγραμμα στον καιρό.
• Γυμναστική το πρωί, κλασικά, καφέ μετά με τα αγόρια, κλασικά, και παραλαβή του μικρού από το ελληνικό σχολείο.
• Παραμείναμε όμως στο κέντρο της Λωζάνης για φαγητό, μπιλιάρδο και darts στο Bulldog το οποίο έχει ατμόσφαιρα αγγλικής pub και όπου έπαιξε πρώτη φορά κανονικό μπιλιάρδο ο Στεφανάκος! Το τραπέζι ήταν αρκετά χαμηλό αλλά και πάλι δεν έφτανε καλά. Και εννοείται ότι η στέκα ήταν μεγαλύτερη από το μπόι του.
• Συνεχίσαμε παραδίπλα για σινεμά και τη νέα ταινία Αστερίξ & Οβελίξ: Στο δρόμο για την Κίνα.
• Ωραία ήταν, όλα δεν τα καταλάβαμε εμείς οι μεγάλοι αλλά οκ.
• Νιώθω ότι τα γαλλικά των Γάλλων είναι αρκετά δυσκολότερα στην κατανόηση από αυτά των Ελβετών. Οι Ελβετοί μιλούν πιο αργά και πιο καθαρά, έτσι νομίζω.
• Απόγευμα πια επιστρέψαμε σπίτι όπου συνεχίσαμε με δουλειές (ποτίσματα, συμμαζέματα, μπάνια) και μαγειρικές (τυρόπιτα) γιατί αναμέναμε φίλους για brunch την επομένη.
• Συννεφιασμένη και η Κυριακή με τον ήλιο όμως να εμφανίζεται δειλά-δειλά το απόγευμα.
• Και μπήκαμε από νωρίς στις ετοιμασίες γιατί οι Πολωνοί μας φίλοι θα έφταναν νωρίς για brunch ώστε να έχουμε 2-3 ώρες μπροστά μας μέχρι τον επόμενο ύπνο του 7-μηνών Leopold.
• Το Brunch Menu μας είχε αλμυρές (ψωμάκια, τυριά, αλλαντικά, μανιτάρια, ντομάτες, αβοκάντο, τυρόπιτα) αλλά και γλυκές παρασκευές (βάφλες, μαρμελάδες, maple syrup, φράουλες, το διάσημο raspberry crumble της Magdalena).
• Και εννοείται ότι την παράσταση την έκλεψε ο μικρός, όμορφος, γαλανομάτης Leopold!
• Χαμογελούσε συνέχεια, πήγαινε από αγκαλιά σε αγκαλιά, επεξεργαζόταν τον Στέφανο, προσπαθούσε να μιλήσει και να μπουσουλήσει, έφαγε για πρώτη φορά αβοκάντο και πολύ του άρεσε...
• Και ο Στεφανάκος όμως! Πόσο αγαπά τα μωρά! Από τότε που ήταν και αυτός μικρός. Δεν έχει καμία ανταγωνιστικότητα απέναντί τους, ακόμα και όταν βλέπει εμάς, τους γονείς του, να ασχολούμαστε τόσο μαζί τους.
• Έτσι, και τα δύο μικρά αγοράκια έπαιξαν, του έφερε και ο Στέφανος ένα κάρο κουκλάκια, τον αγκάλιαζε, τον άφηνε να του πιάνει την μύτη και τα μαλλιά, του έκανε "κουκου τσα", τον αγκάλιαζε...
• Βεβαίως, η ζωή δεν είναι έτσι ρόδινη πάντα για τους νέους γονείς οπότε συζητήσαμε αρκετά όλα όσα έχουμε ζήσει βεβαίως και εμείς (τα άυπνα βράδια, την μειωμένη λήψη τροφής, τις διαφορετικές θεωρίες και τακτικές, τα άγχη για το τι είναι σωστό και τι λάθος) αλλά που όλο και κάπως ξεχνάμε καθώς περνούν τα χρόνια.
• Μου φαίνονται όντως αρκετά μακρινά αλλά με το που αναδυθεί ένα θέμα, αμέσως αναβιώνουν μέσα μου οι μνήμες και τα συναισθήματα.
• Μεσημεράκι αναχώρησαν οι φίλοι και εμείς συμμαζέψαμε και ξεκουραστήκαμε λιγάκι.
• Ακολούθησε λίγη κηπουρική, λίγο σιδέρωμα, λίγη ζωγραφική με τον Στεφανάκο (έφτιαξε ο καθένας τον δικό του Ninjago ήρωα), λίγο το photo book της γενέθλιας χρονιάς του Στεφανάκου που σιγά-σιγά ολοκληρώνεται και... ύπνος.

Καλή εβδομάδα!

ανδριάνα