How was your week?

• Δευτέρα, δεύτερη ημέρα του 2023!
• Και δυστυχώς τα κρούσματα ασθενείας σε φίλους και συγγενείς συνέχισαν την ανοδική τους πορεία. Off λοιπόν και ο φίλος Βασίλης που ήρθε από το Ριάντ :( .
• Τι είπαμε; Ευελιξία και προσαρμοστικότητα.
• Έτσι, κλείσαμε να πάμε παιδικό θέατρο στο κέντρο της Αθήνας ώστε να το συνδυάσουμε και με ωραία βόλτα. Οι τρεις μας.
• Ξεκινήσαμε λοιπόν κατά τις 10.00, ήπιαμε έναν γρήγορο καφέ στο City Link, φωτογραφηθήκαμε στο φωτεινό "2023", περπατήσαμε, και 11.30 είμασταν στο Θέατρο Μικρό Χορν για την παράσταση Το Θαυμαστό Ταξίδι του Νιλς Χόλγκερσον.
• Πολύ προσεγμένη παράσταση σε όλα τα επίπεδα (ηθοποιοί, κουστούμια, μουσικές) και βεβαίως η κλασική αξία του συγκεκριμένου παραμυθιού.
• Αυτό που δεν γνώρισα και μας το μετέφερε ο σκηνοθέτης της παράστασης, είναι ότι η Σουηδή συγγραφέας του, η Selma Ottilia Lovisa Lagerlöf, κέρδισε το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1909 και ότι αρχικά το παραμύθι ήταν σχολικό βιβλίο για το Δημοτικό.
• Ο Στεφανάκος παρακολούθησε με προσήλωση, γέλασε σε κάποια σημεία και είμαι σίγουρη ότι προβληματίστηκε σε άλλα.
• Συνεχίσαμε με την βόλτα μας στο κέντρο, τσιμπήσαμε κλασικά - ελληνικά στον Τζίτζικα και Μέρμηγκα που είχαμε να επισκεφθούμε χρόνια πολλά (αλλά το μενού και οι γεύσεις ήταν όπως ακριβώς τις θυμόμασταν), παρακολουθήσαμε την αλλαγή της Προεδρικής Φρουράς στη Βουλή και αργά το μεσημέρι ξεκινήσαμε για πίσω και συγκεκριμένα το σπίτι της αδελφής μου.
• Εκεί μας περίμενε η γνωστή παρέα (Μαριλένα, Αντώνης, Κατερίνα, Αντώνης και παιδιά), με τον Αντώνη να μαγειρεύει, εμείς να τους συντροφεύουμε στο κρασί, συζητήσεις πολλές, κοπή της βασιλόπιτας, αναχώρηση των αντρών και παραμονή μέχρι αργά με τις γυναίκες να αναλύουμε πολλά και διάφορα, και τα μικρά να παίζουν επιτραπέζια και να λύνουν ασκήσεις άλγεβρας.
• Το βραδάκι επιστρέψαμε σπίτι παρέα με το Αρτεμάκι το οποίο διανυκτέρευσε σε εμάς. 
• Τρίτη, και το πρωινό είχε κομμωτική για την Άρτεμις και εμένα.
• Και το μεσημέρι είμασταν καλεσμένοι στους γονείς μου παρέα με την θεία και την ξαδέλφη μου, την βαφτιστήρα των γονιών μου (την λες και σαν ξαδέλφη μου) με τον άντρα και την πεντάχρονη (γλυκύτατη) Ιφιγένεια και ακόμη μερικούς οικογενειακούς φίλους.
• Και τους περισσότερους είχα να τους δω χρόνια! Και ο Στεφανάκος ούτε που τους θυμόταν.
• Και περάσαμε ώωωωρες πολλές στο σαλόνι συζητώντας, μετά στην τραπεζαρία τρώγοντας, και μετά πάλι στο σαλόνι για καφέ και γλυκά και βασιλόπιτα. Και γελάσαμε πολύ, θυμηθήκαμε παλιές ιστορίες, καλύψαμε τα κενά στα συμβάντα των τελευταίων ετών, αγκαλιαστήκαμε και ανταλλάξαμε αγάπη και ευχές.
• Παράλληλα ο Στεφανάκος και η  Ιφιγένεια έπαιζαν επί ώρες.
• Ο συνοδοιπόρος είχε την κλασική, βραδινή έξοδο της Τρίτης (που η αντροπαρέα των βορείων προαστίων τηρεί ευλαβικά εδώ και χρόνια) οπότε επιστρέψαμε σπίτι ο Στεφανάκος και εγώ, βάλαμε πυτζάμες, ξαπλώσαμε στον καναπέ και περάσαμε πολύ όμορφα και χουχουλιάρικα μέχρι να τον πάρει ο ύπνος.
• Τετάρτη, και το πρωϊνό μας το περάσαμε σπίτι και το μεσημεράκι αποφασίσαμε να ανέβουμε στην Κηφισιά ώστε να συναντήσουμε την βόρεια γιαγιά που ανάρρωσε.
• Ανάδρομος Ερμής δεν είπαμε; Ε, το αυτοκίνητο δεν έπαιρνε μπρος με την καμία. Τελικά καλέσαμε την οδική βοήθεια και για καλή μας τύχη ο κύριος με την μηχανή ήρθε σε ένα μισάωρο.
• Έλα όμως που την ώρα που ανοίγαμε το πορτ-μπαγκάζ εγώ το κράτησα ενώ ο συνοδοιπόρος έσκυβε να βάλει κάτι μέσα χωρίς να τον έχω δει και βρήκε με τον κρόταφο και άρχισαν να τρέχουν αίματα! Εντάξει....
• Ευτυχώς δεν ήταν κάτι σοβαρό, πήγαμε σε ένα φαρμακείο και ανεβήκαμε στην Κηφισιά με καθυστέρηση.
• Τσιμπήσαμε όλοι μαζί στα friday's, κάναμε μια γρήγορη βόλτα και κατηφορίσαμε προς τα νότια γιατί είχαμε συνέχεια.
• Σπίτι για λίγη ξεκούραση και καλλωπισμό, παράδοση του Στεφανάκου και της ξαδέλφης του στο σπίτι της γιαγιάς και του παππού, και αναχώρηση των τεσσάρων μας (εγώ με τον συνοδοιπόρο και η αδελφή μου με τον σύζυγο) για το καθιερωμένο μας θέατρο.
• Φιλουμένα Μαρτουράνο του Eduardo de Filippo, με την Μαρία Ναυπλιώτου και τον Μελέτη Ηλία, σε σκηνοθεσία Οδ. Παπασπηλιόπουλου, στο θέατρο Δημήτρης Χορν.
• Πόσο συγκινητικό είναι ένας άντρας, το 1950, να γράφει ένα τόσο γυναικείο έργο! 
• Συγκλονιστικές οι ερμηνείες και βεβαίως η υπόθεση. Το ευχαριστήθηκα τόσο πολύ!
• Βλέπετε, μου λείπει πολύ το θέατρο στην Ελβετία γιατί, δυστυχώς, το να παρακολουθήσουμε κάτι στα γαλλικά μάλλον περισσότερο ταλαιπωρία θα είναι απ' ότι απόλαυση.
• Η βραδιά μας συνεχίστηκε ιδανικά με κρασί και "μεζέδες" στην εορταστική, ατμοσφαιρική και τόσο φιλική στοά του by the glass. 
• Το προσωπικό τόσο ευχάριστο και ευδιάθετο, η λίστα των κρασιών ατελείωτη, το φαγητό ιδιαίτερο και γευστικό (εκπληκτική η Pinsa με κατσικίσιο τυρί chèvre, τυρί Comté, μύρτιλα και κρεμμύδι) και η όλη διάθεση πολύ χαλαρή και φιλόξενη.
• Να σας πω επίσης ότι παραδίπλα μας καθόταν και το "ζεύγος" της χρονιάς, Χριστόφορος (Παπακαλιάτης) και Κλέλια (Ανδριοπούλου). Και ο μεν ήταν τόσο γλυκός και δεκτικός με τις κυρίες που τον πλησίαζαν για να τον συγχαρούν για το Μαέστρο, και η δε ήταν τόσο, μα τόσο όμορφη, σαν Γαλλιδούλα.
• Πρέπει να ήταν 01.00 όταν ξεκινήσαμε για πίσω, γεμάτοι από όλες τις απόψεις.
• Πέμπτη, και ακόμη μία γεμάτη ημέρα μάς περίμενε.
• Έτσι, παραλάβαμε νωρίς τον Στεφανάκο από την γιαγιά και ξεκινήσαμε για το κέντρο της Αθήνας και την Διονυσίου Αεροπαγίτου όπου είχαμε ραντεβού με τον Σταύρο και την οικογένειά του (Ελισάβετ + 3 παιδιά) που θα γνωρίζαμε για πρώτη φορά.
• Και μας είχαν ετοιμάσει ένα εξαιρετικό πρόγραμμα με αρχή την επίσκεψη στον Παρθενώνα. Είχα να ανέβω αρκετά χρόνια και για τον Στεφανάκο ήταν η πρώτη του φορά.
• Ο ήλιος ήταν λαμπερός, ο κόσμος αρκετός αλλά τόσο - όσο, και το θέαμα, όπως πάντα, συγκινητικό.
• Όσες φορές και αν αντικρίσεις τον Παρθενώνα, το δέος παραμένει το ίδιο.
• Περιηγηθήκαμε αρκετές ώρες, θαυμάσαμε την Ακρόπολη από όλα τα σημεία, τα μικρά αγοράκια έδεσαν από την αρχή, όπως και εμείς οι μεγάλοι μαζί με τα κορίτσια.
• Μεσημεράκι πια κατηφορίσαμε για τη δεύτερη στάση της "εκδρομής" μας στο lot 51 για καφέ και brunch. 
• Και όλως τυχαίως, πετύχαμε και έναν παλιό γνώριμο, expert του καφέ, τον Freddy. 
• Ο καφές, όπως αναμενόταν, εξαιρετικός και τα φαγητά πλούσια και γευστικά. Τα μικρά προσπάθησαν να φάνε την τεράστια μερίδα των σοκολατένιων pancakes ενώ εμείς μοιραστήκαμε avocado - egg toast, eggs benedict και το αστέρι του μενού, το -όντως εντυπωσιακό- french toast.
• Ο Σταύρος μάς σύστησε και το Τρομερό Παιδί λίγο πιο κάτω, έναν φούρνο που απλά θες να τα αγοράσεις (και εννοείται να τα φας) όλα. Εμείς περιοριστήκαμε σε μια μπαγκέτα και ένα μπριος με σταγόνες σοκολάτας.
• Ο Σταύρος αναχώρησε αλλά εμείς μείναμε με την Ελισάβετ και τα παιδιά και αρχίσαμε την εξιστόρηση των ζωών μας.
• Κάθε φορά γεμίζω με την ίδια αίσθηση έκπληξης και χαράς όταν συνειδητοποιώ πόσο πραγματικά μικρός είναι ο κόσμος.
• Ο πατέρας λοιπόν της Ελισάβετ είχε συνεργαστεί επί χρόνια με τον πατέρα μου, τόσο που η ίδια είχε επισκεφθεί το σπίτι μας, γνώριζε τους γονείς μου και άκουγε για αυτούς από μικρό παιδί.
• Μα πόση συγκίνηση! Και που όλοι έχουν μόνο θετικά να πουν για τον πατέρα μου, και που βρήκαμε επιπλέον συνδέσμους που μας ενώνουν.
• Εννοείται κάλεσα τον πατέρα μου επιτόπου και μίλησαν.
• Με αυτήν την τόσο γλυκιά αίσθηση λοιπόν, αποχωριστήκαμε, ελπίζοντας να ανταμώσουμε ξανά είτε στην Ελλάδα, είτε στην Ελβετία, είτε στην Κύπρο.
• Ξεκούραση στο σπίτι και άφιξη της βόρειας γιαγιάς για παιχνίδια και διανυκτέρευση.
• Παρασκευή και Θεοφάνεια! Αργία λοιπόν για όλους.
• Και η μαμά μου είχε την εξαιρετική ιδέα να παρακολουθήσουμε την ρίψη του Σταυρού στον Ναυτικό Όμιλο της Βούλας. 
• Έτσι, κατά τις 11.00 είμασταν εκεί -εμείς και οι δύο γιαγιάδες, παρέα με πολύ κόσμο, τα μικρά με τα optimist ιστιοπλοϊκά τους να φέρνουν βόλτες στον μικρό κόλπο, τον λαμπερό ήλιο και πολλούς κολυμβητές όλων των ηλικιών.
• Η ημέρα θύμιζε Ιούνιο!
• Ήταν πραγματικά τόσο όμορφα και συγκινητικά!
• Και με τέτοιο ήλιο, δεν γινόταν να κλειστούμε σπίτι. Έτσι, συνεχίσαμε περπατώντας παραθαλάσσια και είμασταν αρκετά τυχεροί ώστε να βρούμε ένα τραπέζι για φαγητό στο Notos, ακριβώς πάνω από τη θάλασσα.
• Ο ήλιος λαμπερός, η θάλασσα κυριολεκτικά κάτω από τα πόδια μας, η θέα μαγευτική με τα μικρά νησάκια απέναντι και την απεραντοσύνη, το φαγητό γευστικό, η εξυπηρέτηση φιλική, ο Στεφανάκος με μια μπάλα να κάνει νέους "ποδοσφαιρικούς" φίλους και να παίζει στην παιδική χαρά.... τι άλλο να ζητήσεις!
• Επιστροφή σπίτι με τις γιαγιάδες για λίγη ξεκούραση και καφέ και αναχώρηση του Στεφανάκου με την γιαγιά και την Αρτεμούλα για την παράσταση Μελωδία της Ευτυχίας την οποία πολύ ευχαριστήθηκαν. 
• Εμείς ξεκινήσαμε το πακετάρισμα και το συμμάζεμα του σπιτιού, υποδεχτήκαμε την αδελφή μου και τον άντρα της, τα είπαμε, επέστρεψαν και οι θεατρόφιλοι και καθίσαμε παρέα μέχρι το βράδυ όπου και αποχαιρετιστήκαμε.
• Έτσι το Σάββατο είχαμε πρωινή αναχώρηση καθώς η πτήση μας για Γενεύη ήταν στις 09.15.
• Ένας μικρός χαμός γινόταν στο αεροδρόμιο αλλά σε πιο φυσιολογικά πλαίσια.
• Η πτήση πήγε εξαιρετικά, προσγειωθήκαμε στην ώρα μας, μόνο ένα ατύχημα στη Γενεύη μάς καθυστέρησε στη διαδρομή για Λωζάνη αλλά όλα καλά.
• Και η Ελβετία μάς υποδέχτηκε με ήλιο, έτσι για να είναι πιο εύκολη η προσαρμογή.
• Γρήγορες τακτοποιήσεις σπίτι, σούπερ-μάρκετ για τα βασικά, ξεκούραση και ύπνος.
• Η Κυριακή ξημέρωσε βροχερή (πάει ο ήλιος) και από νωρίς άκουγα μπαμ και μπουμ από την κουζίνα.
• Αρκετές φορές όταν ξυπνάει ο Στεφανάκος, κατεβαίνει και φτιάχνει το πρωινό του. Αυτή τη φορά όμως ήταν παρατεταμένοι οι ήχοι. Μας είχε φτιάξει λοιπόν και εμάς πρωινό! Ο γλυκός μου! Είχε ψήσει δύο φέτες ψωμί, στη μία είχε βάλει φυστικοβούτυρο (που ξέρει ότι μου αρέσει) και στην άλλη ένα μπισκοτένιο spread (που ξέρει ότι αρέσει στον μπαμπά του) και τις είχε στολίσει με πολύχρωμες τρούφες και καραμελάκια! Συγκινούμαι όταν βλέπω πόσο όμορφα μπορεί να εκφράζει την αγάπη και φροντίδα του. Τον αγαπώ.
• Μες στην ημέρα είχαμε ΤΟΣΕΣ δουλειές να κάνουμε! Σε οίστρο οργάνωσης και τακτοποίησης είμασταν και οι δύο (ενώ ο Στεφανάκος έπαιζε).
• Ξεπακετάρισμα βαλιτσών (και δεν ήταν και λίγες με τα δώρα και τα τρόφιμα που φέραμε) αλλά και ξεστόλισμα του Χριστουγεννιάτικου Δέντρου, και ξεκαθάρισμα των ρούχων του μικρού (καθώς ψήλωσε και αρκετά δεν του κάνουν πια). ΧΑΜΟΣ! Τόσο δημιουργική ημέρα, και έπονται και άλλες ακόμα τακτοποιήσεις και εκκαθαρίσεις (αποθήκη ίσως;).
• Το απογευματάκι τα αγόρια ήθελαν κέικ οπότε φτιάξαμε με τον Στεφανάκο το κλασικό marble που είναι και το αγαπημένο του.
• Καλέσαμε και του φίλους (Ηρώ, Γιάννη και κορίτσια) και έτσι είχαμε ένα ιδανικό, χειμερινό σκηνικό: σπιτικό κέικ, μοσχομυριστούς καφέδες, τζάκι, έξω βροχή, τους φίλους που είχαμε καιρό να δούμε, αγώνα ποδοσφαίρου (για τους φανς) και πολλές - πολλές συζητήσεις.
• Βραδάκι αποχωριστήκαμε και κοιμηθήκαμε υπό καταρρακτώδη βροχή ώστε να ξυπνήσουμε για την πρώτη εργάσιμη εβδομάδα της χρονιάς.

Καλή εβδομάδα!

ανδριάνα