HOW WAS YOUR WEEK?

• Η Δευτέρα μας ξημέρωσε χιονισμένη!
• Και ο συνοδοιπόρος έφυγε για το γραφείο, ο μικρός για το σχολείο, και έτσι έμεινα μόνη σπίτι.
• Και το βράδυ πρέπει να χιόνιζε non-stop γιατί ξυπνήσαμε .... στη Λαπωνία!
• Και ήταν η δική μου μέρα για το γραφείο οπότε ξεχιόνισα το αυτοκίνητο, μπουμπουλώθηκα και εγώ και ο μικρός, τον άφησα στο σχολείο, παρέλαβα τη φίλη Τίνα που μένει παραδίπλα και που πηγαίνει συνήθως με τα ΜΜΜ στο γραφείο και έτσι πήγαμε παρέα, ζεστά και ήσυχα.
• Και ακόμη και στο γραφείο, που είναι στο επίπεδο της λίμνης άρα πολύ χαμηλότερα από το σπίτι μας, χιόνιζε όλη μέρα! Πυκνές, ωραίες, παχουλές νιφάδες.
• Η ησυχία του χιονιού μού προσφέρει μία ασύγκριτη αίσθηση γαλήνης! Την αγαπώ.
• Και το γραφείο είναι γεμάτο τεράστια παράθυρα οπότε δεν χόρταινα να το βλέπω να πέφτει.
• Στην επιστροφή η Τίνα φοβήθηκε ότι δεν θα τα καταφέρναμε να φτάσουμε σπίτι της (γιατί έχει μία απότομη κατηφόρα) αλλά τα καταφέραμε! Συνέχισα εγώ για το μπάσκετ, παρακολούθησα το τελευταίο μισάωρο του μικρού (όπου έβαλε το νικητήριο καλάθι με βολές), ήρθε και ο συνοδοιπόρος με τα πόδια (γιατί η δική του προπόνηση μπάσκετ ακυρώθηκε οπότε βγήκε να κάνει την άσκησή του), παραλάβαμε τον μικρό και επιστρέψαμε σπίτι για τις αγαπημένες μας φακές.
• Τετάρτη, και η έξοδος το πρωί του συνοδοιπόρου με το αυτοκίνητο ήταν αρκετά επεισοδιακή. Δεν ήταν τόσο το χιόνι στο δρόμο όσο αυτό που είχε μεταφερθεί στις άκρες από τα εκχιονιστικά το οποίο δεν επέτρεπε τις απαραίτητες μανούβρες ώστε να ξεπαρκάρει. Τα κατάφερε όμως.
• Από την Τετάρτη και η πιο πάνω φωτογραφία που απεικονίζει την κατάσταση στον πίσω κήπο μας.
• Ο μικρός πήγε με φουλ "πανοπλία" χιονιού στο σχολείο, γαλότσες, γάντια του σκι και παντελόνι του σκι στην τσάντα, ώστε να το απολαύσει στο έπακρον.
• Και το μεσημέρι βγήκαν με το UAPE και έφτιαξαν χιονάθρωπο δυο φορές το μπόι τους! Και μας έστειλαν κάτι φοβερές φωτογραφίες.
• Το βραδάκι εκτυπώσαμε κάτι κάρτες pokemon και αρχίσαμε τη ζωγραφική και χαρτοκοπτική.
• Είχε γενέθλια και ο μικρός μας φίλος Παναγιώτης οπότε πήραμε μαζί με τον Στεφανάκο να ευχηθούμε.
• Η Πέμπτη είχε πραγματικά τον ιδανικό, χειμερινό καιρό! Όλα άσπρα, ήλιο και θερμοκρασία εκεί στους -5. Δεν χόρταινα τη θέα από το σπίτι μας ενώ δούλευα! Από την βεράντα μας μέχρι τις Άλπεις όλα άσπρα και ο ήλιος τόσο λαμπερός! Χάρμα!
• Ο συνοδοιπόρος πήγε γραφείο, εγώ όχι καθώς ήταν η ημέρα μεταφοράς μας σε νέο χώρο (από τον 5ο στον 6ο όροφο).
• Είχα πολλή δουλειά, προχώρησα αρκετά πράγματα και έκανα και 50 λεπτά διάδρομο παρακολουθώντας ένα WEB Call. 
• Έβαλα και ένα πλυντήριο τα σεντόνια και είχα τη φαεινή -όπως αποδείχθηκε- ιδέα να χρησιμοποιήσω ένα πρόγραμμα που δεν είχα ξαναχρησιμοποιήσει και το οποίο είχε τον τίτλο Hygiene. Ε λέω, τι πιο κατάλληλο για τα σεντόνια! 
• Μετά από σχεδόν 3 ώρες έβγαλα τα σεντόνια και ζύγιζαν 10 κιλά το καθένα! Μούσκεμα! Έσταζαν! Παναγία μου! Κανονικά έπρεπε να τα ξαναβάλω σε άλλο πρόγραμμα αλλά δεν το σκέφτηκα εκείνη τη στιγμή. Έτσι τα πήρα και τα άπλωσα έξω. Που για αρχή ήταν καλή ιδέα γιατί είχε ήλιο και αεράκι. Το απόγευμα όμως που δεν έσταζαν πια και μπορούσα να τα μεταφέρω μέσα ήταν κόκκαλο με τους -7 C! Εντάξει... Γελούσα μόνη μου! Οι μαξιλαροθήκες δε λύγιζαν καν! Σταλακτίτες είχαν στις άκρες!
• Τα έβαλα μέσα, τα άφησα να πάρουν λίγη θερμοκρασία και να ξαναβρούν τη φόρμα τους, και μετά τα μοίρασα στα καλοριφέρ! Τι περιπέτεια! Lesson learnt όμως.
• Παρασκευή, και το απόγευμα είχα το κλασικό, μηνιαίο μου ραντεβού στην οδοντίατρο για τον έλεγχο της ευθυγράμμισης. Και τα πάμε γενικά καλά! Στην άνω γνάθο φαίνεται ήδη η διαφορά, η κάτω όμως αργεί λιγάκι.
• Κατεβήκαμε παρέα με τον συνοδοιπόρο και έτσι κάναμε και μια βόλτα και ήπιαμε και έναν καφέ στο Bongenie με την ωραία θέα δίπλα στον ναό του St. Francois.
• Παραλάβαμε τον μικρό μας μπασκετμπολίστα και επιστρέψαμε σπίτι.
• Σάββατο, και κλασικά ξεκινήσαμε νωρίς από το σπίτι, με το θερμόμετρο στους -5 C, τα αγόρια πήγαν στο ελληνικό σχολείο, εγώ στο μάθημα barre με την Τίνα, συναντήσαμε τους συζύγους μετά για έναν γρήγορο καφέ, κάναμε δυο-τρεις δουλειές, παραλαβή του μικρού, σούπερ-μάρκετ και επιστροφή σπίτι.
• Πόσο θαυμάζω τους ανθρώπους που είναι καλοί με τα ονόματα. Τη συγκεκριμένη δασκάλα του barre είχα να την δώ από τον Νοέμβριο (γιατί ή έλειπε εκείνη και είχε αντικαταστάτρια ή έλειπα εγώ) και γενικά πηγαίνω μόνο 1 φορά την εβδομάδα εδώ και κάποιους μήνες. Και εκείνη διδάσκει τουλάχιστον 2-3 προγράμματα κάθε μέρα με καμιά εικοσαριά άτομα το καθένα. Ε, με το που μπαίνω, μου λέει "Bonjour Andriana, bonne année"! Respect.
• Το μεσημέρι είχαμε μαγειρικές: παστίτσιο με κιμά μανιταριών. Εντάξει, βγήκε πολύ ωραίο, γευστικό και ελαφρύ!
• Είχα και τον sous-chef δίπλα ο οποίος ήταν μεταξύ ανακατέματος του κιμά, δημιουργίας ενός τρελού μιξ με υγρά και μπαχαρικά και γυρίσματος διαφημιστικού σποτ για το γάλα. Τι γέλιο.
• Το φάγαμε παρέα με τους φίλους, Ιλιάνα - Βασίλη - Μάξιμο, που ήρθαν το απόγευμα. Και είχαμε πολλά να πούμε καθώς είχαμε να συναντηθούμε από τις αρχές Δεκεμβρίου.
• Και πάντα παίζουν τόσο όμορφα, αρμονικά και δημιουργικά τα δύο μικρά αγόρια. Τόσες ώρες και δεν υπήρξε ούτε μία ένταση.
• Έπαιξαν από ποδόσφαιρο και μπάσκετ μέχρι σβούρες και σκοποβολή. Μέχρι συγκρότημα έφτιαξαν με κάτι κιθάρες και τύμπανα και μας έκαναν παράσταση.
• Κυριακή και νωρίς με παρέλαβαν οι φίλοι Carlo + Lauren ώστε να πάμε στο σπίτι της Jessica και να την βοηθήσουμε με το 2ο (και τελευταίο) μέρος της μετακόμισής της. Έτσι, παραλάβαμε τις κούτες από το σπίτι του πρώην, τις τακτοποιήσαμε, ήπιαμε ένα καφέ στο τόσο όμορφο και γαλήνιο σπίτι της, προσπαθήσαμε να αποφορτίσουμε την ατμόσφαιρα, τσιμπήσαμε μακαρονάδες στην κοντινή Luigia και απογευματάκι ήμουν πίσω σπίτι.
• Παράλληλα, Στέφανος και συνοδοιπόρος ήταν σπίτι, έκαναν τα μαθήματα του μικρού και μεσημεράκι αναχώρησαν για τις κοντινές πίστες του Paccots όπου είχε μάθημα σκι ο μικρός παρέα με την Έλενα και την Αριάδνη.
• Και το πρώτο μέρος (προ-μαθήματος) πήγε μια χαρά, όπως έμαθα. Το δεύτερο όμως όχι καθώς ο μικρός δεν ήθελε να συνεχίσει με το μάθημα μετά από κανά δεκάλεπτο. Ίσως απογοητεύτηκε γιατί η δασκάλα τον ξεκίνησε από το μηδέν; Ποιος ξέρει.
• Κρίμα τόση ετοιμασία και τόση προσμονή. Τεταμένη, όπως αναμενόταν, ήταν η ατμόσφαιρα όταν τους βρήκα στο σπίτι αλλά το συζητήσαμε με ηρεμία και ελπίζουμε σε καλύτερες μέρες.

Καλή εβδομάδα!

ανδριάνα