HOW WAS YOUR WEEK?

• Νέα εβδομάδα και είπα να πάω σερί τις δύο μου ημέρες στο γραφείο. 
• Οπότε το πρωί της Δευτέρας ξεκίνησα με ραντεβού στο κέντρο της Λωζάνης για τον έλεγχο των aligners και βουρ στο γραφείο, με λίγο κόσμο από την ομάδα μας, με σπιτικά apple bars που είχα φτιάξει και σχετικά ήσυχη μέρα.
• Την Τρίτη ξαναπήγα αλλά αυτήν τη φορά παρέα με τον συνοδοιπόρο.
• Και ο μικρός είχε μπάσκετ, οπότε τελείωνε αργά, και έτσι προλάβαμε να πάμε ένα σούπερ μάρκετ παρέα, να επιστρέψουμε σπίτι, να ξεκινήσω εγώ τακτοποιήσεις και μαγειρέματα και να παραλάβει ο συνοδοιπόρος τον μικρό.
• Και το μενού είχε φαλάφελ.
• Έχουμε ήδη 2 Secret Santa events! Ένα με την κλασική παρέα (πρώην πλέον συναδέλφων κατά κύριο λόγο) και ένα με την νυν, εργασιακή ομάδα. Ξέρετε, είναι η διαδικασία εκείνη όπου γίνεται τυχαία κλήρωση μέσω ενός site (ώστε κανείς να μην ξέρει τον Secret Santa του) και πρέπει να επιλέξεις + να προσφέρεις ένα δώρο έκπληξη σε αυτόν που θα σου τύχει.
• Και εμένα και οι δύο κληρώσεις μου προσέφεραν δύο πολύ αγαπημένους μου ανθρώπους οπότε είμαι ενθουσιασμένη για τα δώρα που θα τους επιλέξω. Το ένα το έχω ήδη δρομολογήσει (γιατί η ανταλλαγή θα γίνει τέλη Νοεμβρίου) και το άλλο είναι ακόμα υπό διερεύνηση. 
• Τετάρτη, και η ημέρα είχε non stop βροχή και ομίχλη.
• Έτσι, ακυρώθηκε η προπόνηση ποδοσφαίρου του μικρού και ήρθε σπίτι από το μεσημέρι.
• Εγώ όμως κατάφερα να κάνω ακόμα ένα μάθημα barre, αυτή τη φορά με μια μπαλαρίνα. Πω πω... Πόσο τις θαυμάζω!
• Το βράδυ παρακολουθήσαμε και το νέο επεισόδιο Handmaid's Tales. Και εκεί που αναμένεις μία Χ λύτρωση, φτου και όλα τούμπα πάλι.
• Παράλληλα, ξεκίνησα δειλά - δειλά να φτιάχνω και τη μικρή μου βαλιτσούλα για την εκδρομή του σαββατοκύριακου. 
• Θα πάμε Μιλάνο με τη φίλη Έλενα! Με τρένο! Οι δυο μας! Ταξιδάκι που συζητάμε από πέρσι και που επιτέλους κάνουμε πραγματικότητα. Πώς και πώς το περίμενα!
• Και βλέπετε, το πρόγραμμα της Πέμπτης ήταν εντελώς φουλ (και εργασιακά αλλά και μετά) οπότε δεν είχα πολλά περιθώρια.
• Πέμπτη λοιπόν, με πολλές συναντήσεις από νωρίς το πρωί (το πρώτο call το είχα στις 08.30), τον συνοδοιπόρο στο γραφείο και εμένα σπίτι με ωραίο ήλιο και ησυχία.
• Χώρεσα και διάφορες δουλειές (πλυντήρια, πληρωμές, συμμαζέματα) και μέχρι να ανασυνταχτούμε το απόγευμα σαν οικογένεια, αναχωρήσαμε ξανά για γενέθλιο δείπνο - έκπληξη του φίλου Carlo.
• Ξέρετε πόσο αγαπώ τα γενέθλια (τα δικά μου και των άλλων), και τους εορτασμούς και τις εκπλήξεις! Οπότε δεν είχα καλύτερο. 
• Μαζευτήκαμε λοιπόν σε ένα ιταλικό εστιατόριο της περιοχής μας να φάμε, να πιούμε, να ευχηθούμε και να περάσουμε όμορφα.
• Παρασκευή, και η εργασιακή μου ημέρα ήταν μισή γιατί το μεσημέρι με άφησε ο συνοδοιπόρος στον σταθμό της Λωζάνης ώστε να πάρω το πρώτο τρένο για Βέρνη!
• Κατά τη 1 ήμουν εκεί όπου συνάντησα και την φίλη Έλενα! Πήραμε κάτι να φάμε και επιβιβαστήκαμε στο 2ο τρένο της ημέρας με προορισμό το Μιλάνο! Τι καλά!
• Σε 3 ωρίτσες ήμασταν εκεί! Φοβερό δεν είναι; Ενώ καθόμασταν αναπαυτικά στις θέσεις μας, θαυμάζαμε τη θέα και συζητούσαμε ασταμάτητα.
• Γρήγορη στάση στο ξενοδοχείο (το οποίο είχαμε επιλέξει να είναι κοντά στον κεντρικό σταθμό του Μιλάνου) για να αφήσουμε βαλίτσες και να φρεσκαριστούμε και βουρ για βόλτα!
• Το μισό Μιλάνο περπατήσαμε! Περάσαμε από την σύγχρονη γειτονιά του με τους ουρανοξύστες (μέσα από την πλατεία Piazza Gae Aulenti), χαθήκαμε (κυριολεκτικά και μεταφορικά) στη πληθώρα προϊόντων που προσφέρει το High Tech και συνεχίσαμε στην Brera με τους πεζόδρομους και τα όμορφα μαγαζιά. 
• Περιπλανηθήκαμε, φωτογραφίσαμε και κατά τις 20.00 καταλήξαμε στο όμορφο 10 Corso Como όπου χαζέψαμε μοναδικά ρούχα και αξεσουάρ ώστε τελικά να μεταφερθούμε δίπλα, στο εστιατόριό του για το δείπνο μας. Ο χώρος πολύ προσεγμένος, τα cocktails μας εξαιρετικά, τα πιάτα οκ, οι τιμές τσιμπημένες.
• Κουρασμένες αλλά γεμάτες επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο περπατώντας λίγο ακόμη.
• Το Σάββατό μας ξεκίνησε με πρωϊνό στο ξενοδοχείο μας και βεβαίως περπάτημα. Πόσο τυχερές είμασταν με τον καιρό! Ούτε μπουφάν δεν πήρα. 
• Περάσαμε λοιπόν μέσα από το πάρκο Porta Venezia και μέχρι αργά το απόγευμα είχαμε περπατήσει 10 χιλιόμετρα. Πόσο απελευθερωτική αίσθηση να περπατάς χωρίς πρόγραμμα, χωρίς υποχρεώσεις. Να μπαίνεις σε όποιο μαγαζί θες, να τρως όπου και όποτε θες, και απλά να ακολουθείς την καρδιά σου.
• Έτσι, περπατήσαμε πολύ, κάναμε ωραίες αγορές, τσιμπήσαμε ελαφριά στο πολύ chic cafe & bistro Gatto Rosso (βρήκαμε τραπέζι χωρίς αναμονή αλλά 10' αργότερα είχε ουρά δεκάδων ατόμων), περάσαμε βεβαίως από την περιοχή του Duomo και την επιβλητική στοά Galleria Vittorio Emanuele II (κοσμοσυρροή!), επισκεφθήκαμε το κατάστημα της Apple το οποίο βρισκόταν 2-3 ορόφους κάτω από την γη, κρυμμένο στην πλατεία Liberty, και αργά το απόγευμα επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για ανασυγκρότηση.
• Το βραδάκι είχαμε κλείσει δείπνο μετά από πρόταση της Μιλανέζας φίλης Paola, στο Exit Gastronomia Urbana, κρυφό στέκι των ντόπιων, χαμένο μέσα σε μια γειτονιά.
• Ο χώρος λιτός και μοντέρνος, το προσωπικό πολύ φιλικό και νεανικό, και το φαγητό εξαιρετικό! Πολύ ιδιαίτερες, λεπτές γεύσεις! Πήραμε μία σαλάτα με πατζάρι, ρικότα και αποξηραμένες ελιές, εγώ πήρα το διάσημό τους πιάτο με αβγά ποσέ και έναν αφρό να τον πω, πουρέ να τον πω... πατάτας (θεσπέσιος) και ωμό κουνουπίδι σε ξύδι βατόμουρο. Η Έλενα πήρε ένα πιάτο με μπακαλιάρο που της άρεσε πολύ και στο τέλος μοιραστήκαμε ένα τιραμισού.
• Παράλληλα, στην Ελβετία, τα αγόρια μου περνούσαν εξαιρετικά (με το ελληνικό σχολείο, τις βόλτες τους στη Λωζάνη, φαγητό στο σπίτι των φίλων).
• Κυριακή και είχε έναν ήλιο! Ανοιξιάτικο!
• Το τρένο μας ήταν το απόγευμα οπότε είχαμε μισή μέρα στη διάθεσή μας.
• Περπάτημα λοιπόν ξανά, επίσκεψη στο Eataly όπου απλά ήθελα να τα αγοράσω όλα (περιορίστηκα σε ένα χριστουγεννιάτικο τσάι, πολύχρωμα ζυμαρικά φιογκάκια, ιταλικές καραμέλες λεμονιού και biscotti), και 12 παρά ήμασταν στο Duomo καθώς είχαμε αγοράσει εισιτήρια για να ανέβουμε με το ασανσέρ στις εντυπωσιακές του ταράτσες.
• Αγαθές εμείς, υποθέταμε ότι αγοράζοντας τα εισιτήρια για συγκεκριμένη ώρα, απλά θα πηγαίναμε και θα ανεβαίναμε. Ε όχι! Η ουρά έκανε τον κύκλο του μισού Duomo! Συνολικά 40-50 λεπτά περιμέναμε οπότε πήγε σχεδόν 13.00 μέχρι να ανέβουμε.
• Άξιζε όμως κάθε αναμονή. Το θέαμα ήταν μοναδικό! Όχι μόνο γιατί βλέπεις την πόλη απ' άκρη σε άκρη αλλά γιατί βλέπεις και αυτά τα μοναδικά μάρμαρα, αγάλματα, σκαλίσματα του ναού από τόσο κοντά! Γίνεσαι ένα! Περνάς από μέσα τους, τα αγγίζεις.
• Περιττό να σας πω ότι έβγαλα 100 φωτογραφίες και δεν ήθελα να φύγω.
• Δεν είχαμε όμως πολύ χρόνο οπότε κατεβήκαμε μετά από καμιά ώρα, πήραμε ένα ταξί, μας άφησε κοντά στο ξενοδοχείο όπου τσιμπήσαμε από ένα poke bowl η κάθε μία, πήραμε τις βαλίτσες μας και κατά τις 15.30 είμασταν ήδη στο τρένο για την επιστροφή μας στην Ελβετία.
• Πόσα θέματα συζητήσαμε! Και πόσα ακόμα είχαμε.
• Οι 3 ωρίτσες πέρασαν νεράκι μέχρι τη Βέρνη όπου την Έλενα την περίμενε η οικογένεια να την παραλάβει ενώ εγώ πήρα το 2ο τρένο για Λωζάνη (ήμουν τυχερή γιατί έφευγε από την διπλανή πλατφόρμα μετά από 4 λεπτά).
• Αγκαλιαστήκαμε λοιπόν σφιχτά, ευχαριστήσαμε η μία την άλλη για αυτό το μοναδικό δώρο που μας προσφέραμε και αποχωριστήκαμε.
• Μετά από καμιά ωρίτσα ήμουν Λωζάνη και κατά τις 20.00 με άφηνε το ταξί στο σπίτι.
• Και τα αγόρια μου με περίμεναν με ανυπομονησία!
• Βοήθησε και το γεγονός ότι είχα φέρει για τον μικρό ένα μικρό αγαλματάκι του Mbappe :).
• Μου έγραψε όμως ο γλυκός μου σε ένα χαρτί "Σε ευχαριστώ που ήρθες. Σε αγαπώ. Με αγάπη Στέφανος". Πόσο συγκινητικό μωρέ.... Η ορθογραφία ήταν βέβαια σε άλλα επίπεδα αλλά το προσπαθεί ο γλυκός μου.
• Τους έδωσα τα δωράκια που τους είχα φέρει, είπαμε πολλές ιστορίες, τακτοποίησα τα βασικά και ξεκουραστήκαμε.
• Δύο μέρες ήταν μόνο αλλά ήταν τέτοια ανάσα ομορφιάς και ξεγνοιασιάς και ελευθερίας και φιλίας. Τις απολαύσαμε με όλο μας το είναι (από τις βόλτες και τα μοναδικά κτίρια μέχρι τα μαγαζιά και τα φαγητά, αλλά κυρίως τις συζητήσεις και τα γέλια μας).
• Υποσχεθήκαμε ότι θα το καθιερώσουμε. Για να δούμε αν θα τα καταφέρουμε.

Καλή εβδομάδα!

ανδριάνα